ยามเมื่อลมพัดหวน (ตอนที่ 4 ) ขำขำ
> < // yo Yo
_________________________________________________________
ตอนที่ 4
แล้วอยู่มาวันหนึ่ง……
ปอ สา เข้ามาทักอย่างเคย
อะไรหรอ?
ปอว่างมั้ย สาอยากชวนปอ ไปกินข้าวน่ะ
อาวก็ไปกินข้าวอยู่ทุกวันมิใช้หรอ
เปล่าคราวนี้ไม่เหมือนกัน
ทำไมล่ะ
พ่อของสา อยากเจอ ปอ วันนี้นะ
อะไรนะ!
อืม ใช่แล้ว ปอ มาให้ได้นะ หรือ ไปพร้อมสา ก็ได้
อือ ตกลง เดี๋ยว ปอไปกับสา นะ
ค่ะ แล้วเจอกัน
แล้วเจอกัน
เฮ้อ นี้ผมจะดีใจหรือเปล่านะ หรือว่าเสียใจดี บอกตามตรงนะ บ้านของเธอผมก็อยากไป แล้วพวกคุณคิดว่าอย่างไรล่ะ ควรไปหรือไม่ไปดี พวกคุณส่วนมากคนต้องบอกว่า ไป ใช่ไหม ไม่งั้นต้องโดนนินทาแน่ ว่า อะไรฟ่ะ เป็นแฟนกัน แฟนชวนไปบ้าน แต่ไมยอมไป โคตรเสียมารยาทเลย
จริงอยู่นะครับว่าผมควรจะไป แต่.....ตั้งตัวไม่ทันนะ เพราะผมได้แค่หน้าบ้านเธอ นี้ต้องเจ้าไปถึงในบ้านนี้ก็เกรงใจอยู่เหมือนกัน
16.00 น. ผมอยู่หน้าบ้านเธอ นี่สุดผมก็ต้องไป ( ก็ผมปฏิเสธคนไม่เป็นนี้หน่า เอาเถอะ กับคนที่ผมรัก ก็ยิ่งไม่ปฏิเสธเลย) อาจเป็นข้อดีของผมก็ได้ที่ผมใจดี แต่บอกตามตรงนะว่าบ้านเธอใหญ่จริง ๆ ผมได้ทำความรู้จักกับพ่อแม่ของเธอ หลังจากนั้น เธอก็ไปช่วยแม่ทำกับข้าวปล่อยให้ผมอยู่กับ พ่อของเธอ…
เอาล่ะ พ่อเธอเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบชั่วขณะ
ชื่อปอ ใช่ไหม
ครับ
คบกับสามานานยัง
3 เดือนได้แล้วครับ
อืมดี
สา เล่าเรื่องของเธอให้ฟังบ่อย ๆ
ครับ
เอาเป็นว่าน้าไม่ว่าอะไรนะ ถ้าเธอจะคบกับสาน่ะ แต่ต้องดูแลให้ดีดี นะ
ครับผมสัญญา
อืมก็ดีนะ
ความจริงสาเองเขาก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าที่ควรหรอก เขาคบกับคนยาก
อันนี้ผมทราบดีครับ (เพราะเธอไม่ค่อยคุยกับใครเลยนอกจากผม)
ฮั่นแน่คุยกันถูกคอเลยนะค่ะ ทั้งสองคน
เสียงใส ๆ ทำลายบรรยากาศสนทนาของทั้งสองฝ่าย
ผมรู้สึกโล่งทันทีที่เธอเข้ามาขัดจังหวะเหมือนเอาภูเขาออกจากอกอย่างไรอย่างนั้น
บรรยากาศการกินข้าวที่บ้านเธอ นั้นเป็นไปอย่างราบรื่น ครอบครัวที่บ้านของเธอ นั้น ทำเหมือนผมเป็นสมาชิกในครอบครัว ทำให้ไม่รู้สึกติดขัดแต่อย่างไร
ปอ คืนนี้ค้างที่นี้นะดึกแล้ว…. สากล่าวชวนอีกแล้ว แต่อันนี้ผมคงต้องปฏิเสธล่ะ
ไม่ล่ะ ขอกลับล่ะกัน เพราะมันน่าเกลียดนะ จะให้ผู้ชายที่พึ่งเข้าบ้านผู้หญิงครั้งแรกมาค้างน่ะ
โธ่! ปอไม่เป็นไรหรอก นะนะ สาอยากเห็นหน้าปอบ่อย ๆ นะ เธอขอร้องพร้อมทั้งอื้อมมือมาจับที่มือของผม
แต่สา อย่าทำตัวเป็นเด็กน่าโตแล้วนะ
อืม ก็ได้ งั้นถ้าถึงบ้านแล้วโทรมาหาด้วยล่ะกันนะจ๊ะ
รับทราบครับ boss
ดีงั้นเชิญกลับได้ เธออนุญาตพร้อมทั้งไปส่งผมที่ประตูหน้าบ้าน...
เห็นไหม ปอ เข้ากับพวกท่านได้สบายเลย เขาไม่ว่า ปอ หรอก
อืม ก็ดีนะ แต่ ปอ ก็ยังเกรงใจพ่อแม่ของสาอยู่น่ะ....งั้นเดี๋ยวปอ กลับก่อนนะ บาย
บาย
ผมรีบกลับบ้านทันที
พอถึงบ้านปุ๊บก็โทรหาปั๊บ
เสียง รอสายช่างนานเสียเหลือเกิน
สา รับโทรศัพท์ชักทีสิ นานจัง
ถึงบ้านแล้วใช่ไหมปอ เสียงหวาน ๆ ถามทันทีที่รับสาย
อืม ถึงแล้วนะ พอถึงปุ๊บก็โทรหา เลยคิดถึงรู้เปล่า
แหม!...จริงเปล่านะ หรือเป็นมารยาท
อาว คิดถึงจริง ๆ นะ แล้วสาคิดถึงเค้าเปล่า
เอ จะคิดถึงดีมั้ยน้า หรือ ไม่คิดถึงดี เอาเป็นว่า คิดเองล่ะกัน
อาว ชะงั้น... สา คิดถึงเค้าอ่ะจิ ไม่งั้นกลับบ้านแล้วไม่บอกให้โทรมาหรอก
ไม่รุแหละ ถึงบ้านก็ดีแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ
ครับ
งั้น ok good night ค่ะ
เช่นกันครับ
Fiction