ตั้งแต่เกิดมามีสถานการณ์หลังหลายอย่างมากมายที่เข้ามาในชีวิตทำให้ผมรู้ว่าความจริงแล้วในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนเดี๋ยวแดดออกเดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวฟ้าผ่าในขนาดพยากรณ์ก็ไม่สามารถคำนวณได้ถูก คงจะเห็นแล้วว่าไม่มีสิ่งใดเลยที่เราพอจะควบคุมมันได้ให้เป็นไปตามใจที่เราต้องการดังนั้นเมื่อเห็นเป็นเช่นนี้ผมจึงคิดว่ามนุษย์เราอาจจะมีซักทางที่สามารถควบคุมปัจจัยเรื่องนั้นได้และเมื่อผมให้ตกตะกอนความคิดแล้วได้ผลออกมาว่าจิตใจเรามันไม่สามารถบังคับปัจจัยทุกอย่างได้แต่เราสามารถบังคับความคิดความเข้าใจและควบคุมตนเอง เพื่อให้นำไปสู่เป้าหมายที่ใจต้องการอย่างเช่นการสอบการเรียนการศึกษาผมทราบดีว่าการที่ผมจะเรียนได้ที่หนึ่งหรือสอบได้ที่หนึ่งนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากและไม่สามารถกำหนดได้เลยปัจจัยที่เราต้องควบคุมก็คือจำนวนของคนที่มาสอบลักษณะข้อสอบและอีกหลายอย่าง ที่ไม่สามารถระบุได้ แต่สิ่งที่ผมสามารถจากกำหนดได้นั่นก็คือผมต้องเขียนพยายามอ่านหนังสือและฝึกทำข้อสอบพยายามกำหนดขอบเขตการออกข้อสอบของอาจารย์พยามอ่านหนังสือและทำความเข้าใจข้อสอบที่จะออกให้ได้มากที่สุดถึงแม้ผมอาจจะควบคุมไม่ได้ร้อย