เด็กใหม่ครับ มาพร้อมกับฟิคชั่นของผม "อุลตร้าแมนอิคารอส" Episode 01
“พ่อ.....แม่....อยู่ที่ไหนครับ!?”
เด็กน้อยคนหนึ่ง วิ่งไปทั่วสนามภายในพื้นที่บริเวณบ้าน เพื่อที่จะตามหาพ่อกับแม่ที่หายตัวไป จนกระทั่ง..... อะไรบางอย่าง ยืนขวางเขาอยู่เบื้องหน้า
“พ่อ.....แม่!?”
แต่แล้ว สิ่งที่ขวางเด็กน้อยนั่นอยู่ ก็เริ่มเคลื่อนไหว เขี้ยวแหลมคมเต็มปาก เผยออกมา มันคือสิ่งมีชีวิตที่ไม่ทราบสัญชาติ คงร่างแบบมนุษย์ไว้ ขนาดของมันใหญ่โตมหึมาประมาณกว่า 10 เมตรได้ และที่สำคัญ ในปากของมัน มีร่างของมนุษย์ 2 คนถูกคาบคาปากเลือดอาบอยู่ มันคายออกมา ร่างของมนุษย์ที่ขาดออกเป็น 2 ท่อนทั้ง 2 คน หล่นลงมากองที่เบื้องหน้าของเด็กน้อยนั่น
“พ่อ!? แม่!?” พ่อและแม่ของเด็กน้อยนั่นนี่เอง เขาน้ำตาไหลพรากและวิ่งเข้าไปกอดซากศพของพ่อกับแม่ตน แต่ทว่า ปิศาจร้ายนั่นก็ถลาเข้ามาหมายจะฉีกเด็กน้อยนั่นเป็นอาหาร
“อ๊า......”
แสงสีเงิน พุ่งลงมาจากฟ้า ตรงจุดที่ปิศาจร้ายนั่นยืนตระหง่านอยู่พอดี เกิดแรงระเบิดอย่างรุนแรงจนทำเอาเด็กน้อยนั่นกระเด็นไปเหมือนกัน เมื่อเด็กน้อยนั่นฟื้นลืมตาขึ้น สิ่งที่เขาได้เห็นก็คือ.....
“โห......”
กำปั้นขนาดมหึมา ที่อัดลงมาที่ปิศาจนั่น ปิศาจร้ายในยามค่ำคืนเละคาหมัดอันใหญ่โตมหึมานั่นทันที เด็กน้อยนั่นค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองบนฟ้า ใบหน้าของมนุษย์ยักษ์ กายสีเงิน ได้มองลงมาที่เด็กน้อยนั่น
“คุณเป็นใครกันน่ะ.......?” เด็กน้อยเริ่มถามมนุษย์ยักษ์นั่น มนุษย์ยักษ์ไม่ตอบ แต่ได้ชันตัวให้ลุกขึ้น เด็กน้อยยังคงมองตามไม่ลดละ และแล้ว มนุษย์ยักษ์นั่น ก็ได้หายตัวไป.......ทิ้งไว้ให้เด็กน้อยนั่นมองต่อไปโดยที่ไม่รู้ว่า เขาคือใครกัน..............
“สักวันหนึ่ง.....เจ้าก็จะได้พบกับข้าอีกครั้ง.......ภาคี...”
10 ปีต่อมา....ปี พ.ศ.2559 ณ โลก ในอีกหลายสิบปีต่อมา ภายนอกโลกนั้น ได้เกิดปรากฏการณ์บางอย่าง วงแหวนสีม่วงได้ปรากฏขึ้น พร้อมเสียงคำรามอย่างน่ากลัวของอะไรบางอย่างที่กำลังจะออกมาจากวงแหวนมิตินั้น มีลำแสงจากวงแหวน พุ่งโจมตีดาวเทียมหลายดวงจนตกลงไปยังโลกมนุษย์
กรุงเทพมหานคร ในอีกหลายสิบปีต่อมา เมืองนั้นได้พัฒนาไปมากขึ้น เส้นทางการคมนาคมนั้น ได้รับการเสริมสร้างให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ชีวิตความเป็นอยู่ของคนในเมืองก็เริ่มดีขึ้น แต่ถึงอย่างไร ทางรัฐบาลนั้นก็ยังคงกังวลใจ ว่าอาจจะเกิดเหตุซ้ำรอยเหมือนเมื่อครั้งที่ กลุ่มดาวเดสกาเดี้ยนนั้นได้บุกโลก แต่ก็ยังได้มนุษย์ยักษ์ร่างสีแดงที่ชื่อว่า “อุลตร้าแมนเซอโว” ออกมาช่วย ทางการจึงได้เริ่มดำเนินการ ABT Project ขึ้นมาทันที หลังจากนั้นอีก 3 เดือน ฐานทัพปฏิบัติการ JHR ก็ได้สร้างเสร็จสมบูรณ์ โดยใช้หุบเขาลึกนั้น เป็นตัวพรางฐานทัพไว้
ฐานทัพ JHR ฐานทัพปฏิบัติการพิเศษ ที่ตั้งอยู่ในเขต ปริมณฑล ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง ซึ่งภายใน เต็มไปด้วยอาคารที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ที่สร้างจากเทคโนโลยีที่ทันสมัย และเหล่าทีมวิจัยที่คอยวิเคาระห์และสร้าง อุปกรณ์อำนวยความสะดวกที่สามารถบริการคนทั้งประเทศไทยได้ และที่แห่งนี้ ยังเป็นที่ตั้งของ........
ABT (Attack Beast From Space Team) หน่วยติดอาวุธที่พร้อมจะออกปฏิบัติการทุกเมื่อเพื่อถึงคราววิกฤติ โดยในหน่วยนั้น มีเหล่าสมาชิกที่คัดเลือกอย่างละเอียดมาจากหลายๆหน่วยราชการทั่วประเทศไทย ประกอบด้วยเหล่าสมาชิกที่มีประสิทธิภาพจำนวน 5 คน
พันเอกทะนง - หัวหน้าหน่วย
พันโทหญิงนัทยา – รองหัวหน้าหน่วย
ร้อยเอกสุพจน์ - หน่วยโจมตีทางอากาศ
ร้อยโทศิวัช – หน่วยโจมตีทางอากาศ
ร้อนตรีหญิงปรางทิพย์ - หน่วยสื่อสาร
“อรุณสวัสดิ์ครับหัวหน้า!!” สุพจน์ตะโกนทักทายหัวหน้าทะนงอย่างร่าเริงในตอนเช้า
“เช้านี้เป็นไงบ้างทุกคน?”
“หัวหน้าครับ......วงแหวนมิตินอกโลกนั่น ยังมีปฏิกิริยาตอบสนองสัญญาณดาวเทียมของเราอยู่เลยครับ” ศิวัชรายงานหัวหน้าทะนง
“งั้นเหรอ.....เฝ้าดูต่อไปนะสิวัช อย่าให้คลาดสายตา”
หัวหน้าทะนงนั้น นั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่ง และเปิดคอมพิวเตอร์บนโต๊ะ และได้มีการติดต่อมาจาก หัวหน้าหน่วยซ่อมบำรุงของฐานทัพ JHR แห่งรี้
........หัวหน้าทะนงครับ....เราปรับแต่งตัวเครื่องของ Bird Sonic Machine ทั้ง 3 เครื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วครับหัวหน้า...........
“ขอบใจมากนะ....แล้วเราสามารถนำออกปฏิบัติการได้เลยรึเปล่า?” หัวหน้าทะนงถามกลับไป
……สามารถออกปฏิบัติการได้ภายใน 1 นาทีเลยครับผม!!........
ช่วงเวลาสายๆ ณ เขตทางขึ้นเขาคิชกูฏ จังหวัดจันทบุรี
คนจากจังหวัดต่างๆทั่ว ประเทศไทย ได้มารวมตัวกันที่นี่ ในช่วงเดือนมีนาคม – เดือนมิถุนายน เพื่อที่จะได้ขึ้นไปยัง เขาคิชกูฏ ซึ่งเป็นที่สักการะ รอยพระพุทธบาทบนยอดเขาอันสูงชันนั้นเอง ชาวเมืองในพื้นที่นั้น ต่างได้มาทำหน้าที่ตั้งศูนย์ รักษาความปลอดภัยและจัดรถกระบะหลาย 10 คัน สำหรับพานักท่องเที่ยว บุกป่าขึ้นไปยังยอดเขาคิชกูฏ
“เร็วๆเข้า รถจะออกแล้วครับ รีบหน่อยครับ” บรรดานักท่องเที่ยวต่างรีบขึ้นที่กระบะท้ายของรถกระบะที่จะนำพาขึ้นไปยังยอดเขาคิชกูฏ แม้ว่ารถจะเต็ม แต่ก็มีรถอีกหลายคันที่จอดรออยู่เพื่อจะพานักท่องเที่ยวชุดต่อไปขึ้นไปยังยอดเขาคิชกูฏ
ชายหนุ่มผมออกยาวคนหนึ่ง สะพายเป้สีดำและสวมเสื้อคลุมสีดำ หน้าตาเศร้าๆ เหมือนกับมีความหลังอันเจ็บปวด ฝังอยู่ในใจ เดินเข้าไปซื้อตั๋วเพื่อที่จะขึ้นรถกระบะขึ้นไปยังยอดเขาคิชกูฏ
“50 บาทครับ” เจ้าหน้าที่จำหน่ายตั๋วยื่นตั๋วให้กับชายหนุ่มนั่น
“รีบหน่อยนะครับ รถจะออกแล้ว”
ชายหนุ่มนั่น เดินไปขึ้นรถกระบะสีขาว เพื่อที่จะขึ้นไปยังยอดเขาคิชกูฏ บนกระบะท้าย นักท่องเที่ยวจากจังหวัดต่างๆ ทั้งชายหญิงจำนวน 8 คนนั่งอยู่บนกระบะท้ายเพื่อรอรถออก
รถกระบะค่อยๆแล่นออกจากที่จอด มุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่ชาวบ้านทำไว้ มุ่งหน้าเข้าไปยังตัวป่าเพื่อมุ่งหน้าขึ้นไปยังยอดเขาคิชกูฏ บรรดาคนบนรถต่างพูดคุยอย่างสนุกสนาน บางคนก็ต่างตกใจที่รถกระเด้งเพราะ รถกำลังวิ่งเข้าไปในป่าดิบ ยกเว้นเพียงชายหนุ่มคนนั้น ที่นั่งเงียบกริบไม่พูดไม่จากับใครเลย
“คุณคะ.....คุณมาที่เขาคิชกูฏนี่ จะมาขอพรอะไรเหรอคะ?” หญิงสาวคนหนึ่งบนรถถามชายหนุ่มนั่น ชายหนุ่มนั่นก็ไม่ตอบ
“คุณคะ....คุณ?”
“........แค่มาเที่ยวเฉยๆ ก็แค่นั้นแหละ!!” ชายหนุ่มกล่าว จนทำเอาหญิงนั่นหน้าเจื่อน
“งะ.....งั้นเหรอคะ?”
คราวนี้เป็นฝ่ายหญิงสาววัยรุ่นออกเปรี้ยวๆ อีกคนหนึ่งถามชายหนุ่มนั่นบ้าง
“นี่ๆ สุดหล่อจ๊ะ.....ขึ้นเขามาคนเดียวเหรอจ๊ะ?.....ขึ้นมาคนเดียวไม่เหงาเหรอ”
ชายหนุ่มนั่นหันมาตามเสียง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันไปกับสุดหล่อก็ได้นะจ๊ะ….หน้าตาหล่อขนาดนี้ ฉันชอบ”
“ไม่ล่ะ......ผมชอบอยู่คนเดียว…..ไม่ชอบให้มีใครมาขวางมายุ่งด้วย......”
ในเวลาเดียวกันนั้น วงแหวนมิติที่อยู่ห่างจากเปลือกโลกไม่มากนั้น ก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง อะไรบางอย่างในนั้นเริ่มเคลื่อนไหว และเคลื่อนตัวออกจากวงแหวนมิตินั่น พุ่งตรงลงมายังโลกมนุษย์ของเรา.........
จนกระทั่ง รถได้มาจอดที่ช่วงหนึ่งของเขา ซึ่งช่วงนี้ จะเป็นการนั่งรถกระบะอีกช่วงหนึ่ง เพื่อขึ้นไปยังจุดสูงสุดของยอดเขาคิชกูฏ ที่สักการะรอยพระพุทธบาท ชายหนุ่มนั่น ซึ่งในอดีตเมื่อหลาย 10 ปีก่อน ก็คือเด็กน้อย นาม “ภาคี” ที่ต้องสูญเสียพ่อแม่ไป เพราะสัตว์ปิศาจไม่ทราบสัญชาติไปนั่นเอง เขาอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดสิบปี
ภาคีซื้อตั๋ว เพื่อต่อรถขึ้นไปยังเขาคิชกูฏ แต่แล้ว จิตใต้สำนึกของเขา ก็สัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่สถิตอยู่บนยอดเขาคิชกูฏ และเสียงของอะไรบางอย่างกำลังเรียกเขาอยู่.........
“ภาคี..........ภาคี......ข้ารอเจ้าอยู่นานแล้ว” ชายหนุ่มนั่น มองไปตามเสียง แต่ก็ไม่ได้เห็นใครที่กำลังร้องเรียกชื่อเขาอยู่เลย......
“ใคร....ใครกำลังเรียกฉัน”
ภาคี กระโดดขึ้นรถกระบะที่จะนำพาขึ้นไปยังเขาคิชกูฏอีกคันหนึ่ง ซึ่งรอเวลาที่จะได้ออกตามเวลาที่กำหนดไว้ นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ต่างรีบมากันที่รถคันที่ภาคีขึ้นมาเพื่อที่จะอาศัยขึ้นไปยังยอดเขา คิชกูฏ
กินเวลาประมาณ ครึ่งชั่วโมง ในที่สุดรถกระบะโดยสารคน ก็แล่นขึ้นไปถึง ทางเดินขึ้นยอดเขาคิชกูฏ ภาคีรีบเดินไปอ่านป้ายที่ติดอยู่ที่ บันไดขึ้นเขาคิชกูฏ
“อีก 1 กิโลเมตรจะถึงยอดเขาคิชกูฏ” เส้นทางนี้ ต้องให้คนเดินกันขึ้นไปเอง บางคนได้หาซื้อไม้ค้ำ เพื่อที่จะใช้ช่วยยันพื้นเวลาตัวเองเดินไม่ไหว ในขณะเดียวกัน เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังเข้ามาในหูของภาคีอีกครั้งหนึ่ง
“ภาคี.....เร็วเข้า.....ข้ารอเจ้าอยู่......ข้ารอเจ้าอยู่บนยอดเขาแห่งนี้”
ภาคี รีบเดินขึ้นยอดเขาไปทันที เขาพยายามเดินให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้รู้ สิ่งที่กำลังเรียกเขาอยู่นั้น คืออะไรกันแน่ ภาคี ตัดสินใจวิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งคนที่ยังพักเหนื่ยอยู่ตามจุดที่พักบนเขายังสงสัยว่า เขาจะรีบขึ้นไปทำไมกัน ภาคีนั้นรีบเร่งจนเกือบสะดุดล้มลง แต่ก็ยังทรงตัววิ่งขึ้นไปได้
บนยอดเขาคิชกูฏนั้น บรรดานักท่องเที่ยวต่างได้เห็นทัศนียภาพอันงดงามของป่าเขา จากด้านบนของเขาคิชกูฏ บางคนได้ไปสักการบูชา รอยพระพุทธบาทอันศักดิ์สิทธิ์ กระแสลมที่พัดบนยอดเขานั้นค่อนข้างรุนแรง ภาคีขึ้นมาถึงยอดเขา และพยายามมองหาเจ้าของเสียงที่เรียกตัวเขามา .........
“จงมาที่นี่....ภาคี” เสียงนั่นดังขึ้นมาอีกครั้ง ภาคีพยายามมองตามเสียงนั่น ในขณะเดียวกันนั้น ภายใต้เมฆหมอกที่ปกคลุมรอบๆเขาคิชกูฏ ก็ได้จางลง ปรากฏร่างของสัตว์รูปร่างแปลกประหลาด มีเขี้ยวยาวงอกออกมาจากปาก หางอันใหญ่โตที่เต็มไปด้วยเกล็ดและหนามขนาดใหญ่ ปรากฏตัวขึ้น และพุ่งตรงเข้ามาที่ยอดเขาคิชกูฏ
“สัตว์.....สัตว์ประหลาด!?” บรรดานักท่องเที่ยวต่างรีบพากันหนีให้รอดพ้นจากการโจมตีของสัตว์ประหลาดนั่น และแล้ว ที่ฐานทัพ JHR ของหน่วย ABT ก็จับสัญญาณของสัตว์ประหลาดนั่นได้
“พื้นที่บริเวณเขาคิชกูฏ จังหวัดจันทบุรี พบสัตว์ประหลาดไม่ทราบสัญชาติบุกเข้ามายังพื้นที่ยอดเขาคิชกูฏ ขอให้หน่วย ABT ปฏิบัติการให้พร้อมใน 180 วินาที!!”
“สัตว์ประหลาดงั้นเหรอ?” สุพจน์ดูที่หน้าจอภาพหลักของห้องบัญชาการ
“ไม่น่าเชื่อเลยว่า.....มันต้องออกมาจากวงแหวนมิติที่อยู่นอกโลกนั่นแน่ๆ” หัวหน้าทะนงเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
“เจ้านี่มันมาจากวงแหวนมิติที่อยู่นอกโลกครับ.....หัวหน้า...เรารีบออกปฏิบัติการกันเถอะครับ”
หน่วย ABT ทั้ง 5 คน ได้สวมชุดปฏิบัติการ และนำอาวุธพิเศษสำหรับปฏิบัติการภาคสนามไปพร้อมจนหมด และได้ลงลิฟต์ความเร็วสูง ลงไปยังชั้นเก็บยานรบพิเศษ
Bird Sonic Machine ชื่อเรียกของยานปฏิบัติการพิเศษของหน่วย ABT ซึ่งมีทั้งหมด 3 ลำ คือ Eagle , Hawk , Condor
โดยหัวหน้าทะนง รองหัวหน้านัทยา ได้ประจำเครื่อง Eagle-Sonic สุพจน์ ปรางทิพย์ ประจำที่ยาน Hawk-Sonic ส่วน ศิวัช ใช้ยาน Condor-Sonic ในการปฏิบัติการครั้งนี้
“ประตูที่1-3 เปิดได้”
ยาน Bird Sonic ทั้ง 3 เครื่อง พุ่งออกจากประตูทางออก มุ่งหน้าออกจากกรุงเทพมหานคร ไปยังจังหวัดจันทบุรี เป้าหมายคือเขา คิชกูฏ ซึ่งตอนนี้ สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งกำลังอาละวาดอยู่ที่นั่น
เสียงคำรามของสัตว์ประหลาด ยังคงดังกึกก้องอยู่ ณ พื้นที่บริเวณนั้น บรรดานักท่องเที่ยวต่างหนีตาย หาที่หลบภัยกันถ้วนหน้า ยกเว้นภาคี ที่ยังคงตามหาเจ้าของเสียงนั่นอยู่ สัตว์ประหลาดนั่น หันมาเห็น ภาคีเดินอยู่คนเดียว จึงหมายจะเข้าโจมตี ภาคีรีบวิ่งไปข้างหน้า และได้พบกับหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่ง ตั้งตระหง่านขวางเขาอยู่ ภาคียืนนิ่งมองไปที่ก้อนหินยักษ์นั่น และมือของเขานั้นก็เหมือนกับจะถูกดึงให้สัมผัสก้อนหินนั่น......
“อะไรกันเนี่ย!?” เกิดแสงสีเงินวาบขึ้น ร่างของภาคีนั้น ถูกดึงเข้าไปในตัวหินนั่น ต่อหน้าต่อตานักท่องเที่ยวที่ได้เห็น
ยาน Bird Sonic ทั้ง 3 ลำได้มาถึงยังบริเวณเขาคิชกูฏแล้ว และได้เริ่มต้นโจมตีสัตว์ประหลาดนั่นทันที
“Condor กับ Hawk อ้อมสัตว์ประหลาดไปด้านหลังและโจมตีมัน!!” หัวหน้าทะนงบัญชาการรบจากยาน Eagle ทันที
“รับทราบ!!”
ยานทั้ง 3 ลำเริ่มโจมตีสัตว์ประหลาดนั่น แต่สัตว์ประหลาดนั่นกลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย ในขณะเดียวกัน ภาคี ที่ถูกนำเข้าไปในหินยักษ์ก้อนนั้น ก็ได้พบว่า ตัวเองนั้น อยู่ที่แห่งหนึ่ง ที่เหมือนกับอยู่อีกมิติหนึ่ง ที่ลอยเคว้งคว้างอยู่
มนุษย์ขนาดมหึมาร่างกายเป็นสีเงิน ได้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าอินทรี ภาคีนั้นรู้สึกคุ้นๆกับมนุษย์ยักษ์ตนนี้มาก เขาตกตะลึงและได้เริ่มถามเขา
“ท่านเป็นใคร?”
“ท่านใช่ไหม ที่เป็นผมเรียกผมมาที่นี่” มนุษย์ยักษ์นั่น มองลงมาที่ภาคี และดวงตาสีเหลืองที่ใบหน้าของเขาก็เริ่มกระพริบ ภาคีรู้สึกถึงจิตของมนุษย์ยักษ์ที่ส่องผ่านลงมาถึงเขา
“จำได้แล้ว......ท่านคือมนุษย์ยักษ์ที่เคยช่วยผมจากปิศาจในตอนนั้น” อินทรีนั้นจำได้ว่ามนุษย์ยักษ์นี้ เคยช่วยเขาให้รอดพ้นจากคมเขี้ยวปิศาจร้ายตนหนึ่งในวัยเด็กเมื่อหลายสิบปีก่อน และตอนนี้ เขาก็ได้กลับมาพบกับมนุษย์ยักษ์นี้อีกครั้งหนึ่ง แสงจากดวงตาของมนุษย์ยักษ์ กระพริบอีกครั้ง......
“อิคารอส.....ท่านชื่ออิคารอสงั้นเหรอ?” ร่างของมนุษย์ยักษ์นามอิคารอสนั้น กลายเป็นแสง พุ่งเข้าไปที่ร่างของภาคี ภายนอกนั้น หินขนาดมหึมาอีก 2 ก้อน ก็ได้เรืองแสงขึ้นและพุ่งไปที่ก้อนหินยักษ์ที่ดึงตัวภาคีเข้าไปในนั้น
“ตูมมม!!” หินยักษ์นั่นระเบิดออก ปรากฏเป็นแสงสีเงิน พุ่งไปที่เบื้องหน้าของสัตว์ประหลาดไม่ทราบสัญชาตินั่น แสงอันสว่างไสว แผ่ออกมามากยิ่งขึ้น ......และเมื่อแสงจางลง ร่างของมนุษย์ยักษ์ร่างสีเงินก็ได้ปรากฏตัวขึ้น ต่อหน้าต่อตาหน่วย ABT และนักท่องเที่ยวทุกคน.....
“ใครกันน่ะ?”
(Next Operation “มนุษย์ยักษ์ อุลตร้าแมนอิคารอส”)
Fiction