[Fic]Croosed Swords Over Hope : บทที่1 การปลุก part 1
ณ ป่าด้านหลังคฤหาสน์ตระกูลโทโนะ ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งใส่แว่นและมีท่าทางสุภาพเรียบร้อย พร้อมกับแมวสีดำของเขานอนอยู่บนลานหญ้า ชื่อของเขาคือ ชิกิ โทโนะ หรือในอดีต ชิกิ นานายะ ผู้ที่มีสายเลือดนักล่าปีศาจ และเป็นผู้ที่มองเห็น “ลายเส้นแห่งความตาย” ซึ่งไม่มีอะไรที่เขาฆ่าไม่ได้ ปัจจุบันเขาได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์พร้อมกับ น้องสาวบุญธรรม อากิฮะ แม่บ้านฝาแฝดสองคน ฮิซุยและโคฮาคุ พร้อมกับแมวของเขา เรน
ชิกิได้อาศัยที่คฤหาสน์ตั้งแต่ 3 ปีก่อน เมื่อพ่อบุญธรรม มากิฮิซะ โทโนะ ได้เสียชีวิตลง ที่จริงแล้วโชคชะตาช่างเล่นตลกที่ผู้ที่รับเขาเป็นลูกบุญธรรมคือผู้ที่ทำลายล้างสายเลือดตระกูล นานายะจนหมดสิ้น และโชคชะตาก็เล่นตลกอีกครั้งที่ผู้ที่ควรจะใช้ชื่อ “ชิกิ โทโนะ” ในตอนนี้ ควรจะเป็นพี่ชายบุญธรรมของเขาที่เป้นทั้งพี่ชาย เพื่อน และผู้ที่เชื่อใจได้มากที่สุด แต่สถานการณ์ ได้ผลิกผันเมื่อทั้งสองฝ่ายพยายามที่จะฆ่ากันเอง
ณ ปัจจุบันเขาคือ ชิกิ โทโนะ
“ช่างเป็นช่วงที่สงบสุขจริงๆเลย ใช่ไหม? เรน” ชิกิพูดกับแมวของเขาในชณะที่กำลังลูบขนอยู่ด้วยท่าทางเหนื่อยล้า
“............................” แมวสีดำปลอดได้จ้องมองไปยังชิกิทำให้เขาหยุดลูบชน
“ ตั้งแต่ที่เริ่มเข้าฤดูร้อน ก็รู้สึกเหนื่อยล้าทุกครั้งที่ตื่น บางทีร่างกายคงพยายามจะพักผ่อนเพื่ออะไรบางอย่างที่สำคัญมากก็ได้”
“............................” เธอยังคงมองหน้าชิกิ
“จะว่าไป ก็ใกล้ที่จะเปิดเรียนแล้วสินะ......” ชิกิพูดพร้อมกับนึกถึงชิวิตในโรงเรียนที่ผ่านมาของเขา
“............................”
“เอาละ บางทีการอ่านหนังสือคงจะช่วยผ่อนคลายในตอนเช้าได้บ้าง.” ชิกิพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“............................” เรนจ้องไปยังชิกิเหมือนต้องการส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง
“ โอ้ ขอโทษนะ.” ชิกิอุ้มแมวของเขาและเดินตรงไปยังห้องสมุดของคฤหาสน์ตระกูลโทโนะ
ห้องสมุดของตระกูลโทโนะมีหนังสือมากมายที่รวบรวมมาจากสมาชิกในครอบครัวโทโนะ เช่น เรื่องเกี่ยวกับธุรกิจ ประวัติศาสตร์ เรื่องลึกลับ วิทยาศาสตร์ และชีววิทยา(เรื่องสมุนไพรเป็นความชอบส่วนตัวของโคฮาคุ) และอื่นๆอีกมากมาย
“เอาละ จะเอาหนังสือเล่มไหนไปอ่านดีนะ....” ชิกิถามเรน พร้อมกับเสริมว่า “บางทีนิยายโรแมนติกของอากิฮะอาจจะเหมาะก็ได้”
เรนเดินมาหาชิกิพร้อมกับหนังสือเล่มเล็กๆเล่มหนึ่ง ชิกิมองไปยังหนังสือที่เรนเอามา
“เรื่องลึกลับ!? เข้าใจละ เธอใกล้เคียงกับสิ่งลึกลับ และบางทีนี่อาจทำให้รู้เรื่องตัวเธอมากขึ้นก็ได้” หลังจากนั้นชิกิหยิบหนังสือออกจากห้องสมุดพร้อมกับแมวของเขา
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ชิกิได้กลับมายังลานหญ้าอีกครั้ง พร้อมกับอ่านหนังสือที่เขานำมาโดยไม่ลืมที่จะลูบขนแมวของเขา
“เรน เธอคิดยังไงถ้าชั้นจะสร้างคฑาเวทย์มนต์ขึ้นมา?”
เรนมองไปยังชิกิ “............................”
“พิธีกรรมนี้น่าจะพอทำได้ ดูเหมือนง่าย เพียงแค่ขาดอุปกรณ์อะไรบางอย่าง อือ.......”
“............................?” แววตาของเรนมองไปยังชิกิเต็มไปด้วยความสงสัย
“บางทีรุ่นพี่ชิเอรุ น่าจะมี ”
ทันใดนั้นแววตาของเรนได้จ้องเขม็งตรงไปยังชิกิ “............................”
ชิกิไมได้สังเกตเห็นถึงแววตาของเรน “มันเป็นพิธีกรรมในการอัญเชิญผู้รับใช้”
“............................!!?” ทันใดนั้นแววตาของเรนได้เย็นชาลงจนเหมือนน้ำแข็งและได้เดินเข้าไปในดงไม้โดยไม่สนใจเสียงของชิกิที่ตะโกนตามหลังเรนว่า “ชั้นแค่ต้องการหาเพื่อนให้เธอเมื่อเริ่ม....ที่จะ........เปิดเทอม” ไม่ต้องสงสัยเลยว่าว่าแมวของเขาไม่สนใจเสียงของเขา และเดินจากไป
“ไม่นะ” ชิกิบ่นกับตัวเอง “ชั้นไม่ได้หมายความว่าจะหาคนมาแทนที่เธอ..... ชั้นแค่ต้องการให้เธอมีเพื่อนเท่านั้นเอง”
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
เมื่อชิกิจะก้าวออกจากคฤหาสน์ก็ได้มีเสียงหนึ่งหยุดเขาไว้
“ท่านชิกิค่ะ อาหารกลางวันได้เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”
ชิกิได้หันไปมองฮิซุย ดวงตาของเธอมีสีฟ้าอ่อนและเมื่อมันตัดกับผมสีชมพูของเธอทำให้ผู้อื่นมองแล้วรู้สึกเหมือนวิญญาณจมลึกไปกับดวงตาคู่นั้น
“ท่านชิกิค่ะ?”
“เอ่อ..... พอดีมีธุระต้องไปหารุ่นพี่ชิเอรุเพื่อที่จะ อือ ...ไปเอาอะไรบางอย่าง”ชิกิพยายามปฏิเสธด้วยความสุภาพ
แต่ทันใดนั้นชิกิรู้สึกว่าถึงความเย็นจากแววตาของฮิซุยที่มองมายังตัวเขาเอง และฮิซุยได้กล่าวตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ว่า
“คุณพี่ได้เตรียมอาหารสำหรับท่านชิกิไว้แล้ว แต่ท่าทางคงจะเสียเวลาเปล่า”
ชิกิรีบพูดต่อด้วยความรวดเร็ว “เดียวไปเพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้นเอง แล้วจะรีบกลับมา”
“ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอกนะค่ะ เพราะอาหารที่เตรียมไว้คงเย็นเสียก่อนแล้ว และพวกเราคงมีโอกาสที่จะได้รับประทานอาหารด้วยกันน้อยลง หลังจากที่พี่เริ่มที่จะเปิดเทอมใหม่”
ชิกิรู้สึกว่าโอกาสที่เค้าจะได้ไปหารุ่นพี่ชิเอรุได้ลด น้อยลง น้อยลงเข้าไปทุกทีๆเมื่อน้องสาวของเค้า อากิฮะร่วมในศึกครั้งนี้ด้วย
“ท่านชิกิไม่ชอบอาหารที่เตรียมไว้หรอค่ะ? หลังจากที่ฉันเตรียมเมนูพิเศษสำหรับท่านชิกิโดยเฉพาะ แต่ท่านชิกิกลับไม่ต้องการรับประทานของฉัน?” ชิกิรู้สึกปั่นป่วนลำบากใจอย่างมากจากการโจมตีด้วยน้ำตาของโคฮาคุ
“นี่.... ไม่มีทางชนะได้เลยใช่ไหมเนี่ย?” ชิกิแหงนหน้าถามท้องฟ้า
ทันใดนั้นสีหน้าของโคฮาคุก็ถูกแทนที่ไปด้วยรอยยิ้มของเธอและจับแขนของชิกิ “ไม่มีทางหรอกค่ะ ท่านชิกิ”
จากนั้นเธอก็พาชิกิไปยังโต๊ะอาหารด้วยกัน และเริ่มรับประทานอาหารด้วยกัน
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
หลังจากที่ชิกิรับประทานอาหารเสร็จและเตรียมที่จะไปยังห้องพักของรุ่นพี่ชิเอรุ ก็พบเรนยืนรอเขาอยู่
“............................”เธอจ้องมองไปยังชิกิ ความเย็นในแววตาของเธอยังไม่ได้หายไป
“เธอต้องการออกไปข้างนอกด้วยกัน?”
“............................” เรนพยักหน้าและได้เดินออกจากคฤหาสน์ไปพร้อมกับชิกิ
หลังจากที่ความพยายามที่จะปรับความเข้าใจด้วยกันหลายครั้งของชิกิจบลงด้วยความล้มเหลว ชิกิยอมแพ้ที่จะหวังเห็นปฏิกิริยาตอบกลับจากเรน ในขณะที่ชิกิกับเรนกำลังจะเดินผ่านสนามเด็กเล่น เรนหยุดเดินและมองไปยังชิงช้าตัวหนึ่งในสวน
“............................”
“ตอนนี้เธออยากนั่งเล่นบนชิงช้า?”
ในชั่วพริบตานั้นเองที่แมวสีดำได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยเด็กผู้หญิงใส่ชุดกระโปรงสีดำยาว พร้อมกับมีผมสีฟ้าและดวงตาสีแดง
“............................” เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าและไปนั่งบนชิงช้าตัวหนึ่ง
หลังจากที่ชิกิมองรอบๆจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครเห็น เขาก็ได้ไปนั่งชิงช้าอีกตัวหนึ่งข้างๆเรน
ในความเงียบที่มีเพียงเสียงลมพัดเทานั้น ชิกิเริ่มแปลกใจที่หลังจากเที่ยงวันไปไม่นานกลับไม่มีผู้คนอยู่รอบๆบริเวณแถวนี้เลย
ทันใดนั้นก็ได้เสียงเรียกเสียงหนึ่งทำลายความเงียบ เสียงทักทายที่เต็มไปด้วยความเป็นมิตรและมีชีวิตชีวา
“ย้าโฮ!”
ชิกิรู้ในทันทีว่าผู้ที่มาคือ อัลเควด ผีดูดเลือดที่มีสีผมบลอนต์ทอง และเป็นเจ้าหญิงแห่งจันทราในเวลาเดียวกัน เขาสามารถจินตนาการได้เลยว่าอัลเควดมักที่จะใส่เสื้อแขนยาวสีขาวและกระโปรงสีม่วงเป็นประจำและชอบที่จะวิ่งมากอดเขาแต่......
น่าแปลกใจที่คราวนี้อัลเควดไม่ได้ทำอย่างที่เป็นปกติ
“สวัสดี ชิกิ, เรน” อัลเควดทักทายทั้งคู่ในขณะที่ชิกิกำลังมึน
“ชิกิเป็นอะไรไป? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” อัลเควดถามชิกิ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“มะ—ไม่มีอะไร ชั้นแค่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่” เขาตอบ “นี่อัลเควด ไปหารุ่นพี่ชิเอรุด้วยกันไหม?”
อัลเควดตอบชิกิกลับด้วยน้ำเสียงแสดงความไม่พอใจว่า “ไม่ล่ะ ขอบคุณ ฉันมีอะไรบางอย่างที่จะต้องพูดกับเรน”
“............................”เรนพยักหน้าและเดินจากไปพร้อมกับอัลเควด
ขณะที่ชิกิเดินไปยังห้องพักของรุ่นพี่ชิเอรุ เขาเริ่มรู้สึกได้ว่าวันนี้มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นมากมาย อย่างเช่น ปกติอัลเควดมักจะหาข้ออ้างเสมอในการที่จะอยู่ใกล้ๆกับชิกิชิกิเริ่มสงสัยว่าว่าเขาทำไปอะไรบางอย่างไม่ดีอะไรลงไปหรือเปล่า จนกระทั่งเขามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของรุ่นพี่ชิเอรุ
To be continued……..
ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่งถ้ามีข้อบกพรองก็ขออภัยด้วย
ปล.อีกที ขอบคุณใครสักคนที่เล่นMelty blood ในงานGWF ที่ให้แผ่นเกมผมมา _/\_
Fiction