[Fiction] ARIA : เพิลงสีดำและสายลมสีทอง
สวัสดีค่ะ ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงฤดูร้อนแล้ว ฉันกับคุณอลิเซียก็เลยจัดทำความสะอาดบริษัทเสียใหม่ค่ะ ส่วนประธานอาเรียก็คงไปงานชุมนุมแมวเช่นเดิม
ว่าแต่ว่า....ทำไมวันนี้มันร้อนยังกะหน้าร้อนอย่างงี้น้า....
[ณ บริษัท ARIA Company]
“เอากล่องนี่ไปไว้ในห้องเก็บของนะจ้า อาคาริจัง[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/AIRAAliciaface.jpg[/img]”
“ค่า” “เอ้า! ฮึ่บ!”
สาวน้อยองดีเน่กำลังยกกล่องไปเก็บไว้ในห้องเก็บของชั้น 2 ซึ่งเต็มไปด้วยกล่องเก่าๆ วางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด
“อ่ะ!?~ เต็มไปหมดเลย แล้วจะวางไว้ไหนดีละเนี่ย[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface4.jpg[/img]”
ระหว่างที่พูดนั้นสาวน้อยก็เจอช่องเล็กๆช่องหนึ่ง ซึ่งน่าจะพอใส่กล่องได้ จึงเคลื่อนย้ายกล่องที่วางอยู่เพื่อเปิดช่องแต่ทว่า…
“ครืนนนนน!”
“ห…หว หวา!”
“ครืนนนนน โครมมมมม”
“แง้~ ล้มหมดเลยอ่า….[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface3.jpg[/img] เอ๋! นี่มัน….”
ในกองของที่ล้มจนกองเป็นภูเขา ก็มีหนังสือเล่มหนึ่งที่มีหน้าปกสีทองที่สะท้อนกับแสงที่เข้าในห้องจนสะดุดตา
“หนังสือนิทานเหรอ……. ชื่อ…เพลงสีดำและสายลมสีทอง….. ผู้แต่ง มิซึกิ ยูจิ & มิซึกิ คาโอรุ..”
“อาคาริจัง เป็นไงบ้างจ้า......ต๊ายตาย ของล้มลงมาหมดเลย”
“แฮะๆ ขอโทษจริงๆค่ะ คุณอลิเซีย[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface3.jpg[/img]”
“ไม่เป็นไรจ้า งั้นเรามาจัดตรงนี้กันใหม่นะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/AIRAAliciaface.jpg[/img]”
“ค่า~”
อลิเซียพูดอย่างอ่อนโยน
ถึงจะใช้เวลานาน แต่ก็จัดเก็บใหม่จนเสร็จ ทั้งคู่ก็เดินลงมาข้างล่าง อาคาริก็นึกได้ว่า วางหนังสือนิทานเล่มนั้นไว้ ที่เตียงตัวเอง จึงขึ้นไปหยิบมาใหม่
"ตึก! ตึก! ตึก!" (เสียงเท้าวิ่ง ขึ้นลงบันได)
“คุณอลิเซียค่ะ”
“จ้า อะไรเหรอ อาคาริจัง”
"คือ.....เมื่อกี้ ฉันไปเจอหนังสือนิทานเล่มนี้ ในห้องเก็บของเข้าน่ะคะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]"
"เอ๋!? จริงเหรอจ้า ไหนๆ"
อลิเซียอุทานด้วยความประหลาดใจ อาคาริจึงยื่นให้อลิเซียดู
"เพลิงสีดำและสายลมสีทอง.... อ๋อ! เล่มนี้เอง คิดถึงจังเลย"
"เอ๋!? คุณอลิเซีย รู้จักด้วยเหรอค่ะ?[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]"
"จ้า ฉันเคยอ่านตอนเด็กๆน่ะ หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือนิทานที่เล่าต่อๆกันมาบนแมนโฮมน่ะจ๊ะ ส่วนผู้แต่ง มิซึกิ ยูจิกับมิซึกิ คาโอรุ น่ะเป็นจิตรกรชาวญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงในยุคนั้นน่ะจ้า ยูจิคือคนพ่อ ส่วนคาโอรุเป็นลูกจ้า"
"เอ๋! งั้นเหรอค่ะ!"
"อาคาริจัง ก็ลองอ่านดูสิจ้า"
"เอ๋?! ได้เหรอค่ะ?[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface2.jpg[/img]"
"ฮิฮิ ได้สิ แต่ว่ารักษานิดนึงนะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/AIRAAliciaface.jpg[/img]"
ว่าแล้ว สาวน้อยก็เริ่มเปิดหนังสือนิทานขึ้นมา
"นานมาแล้วที่แผ่นดินมนุษย์เต็มไปด้วยความสงบสุข........ แต่ทันใดนั้นความมืดก็เกิดขึ้น.......เหล่าปีศาจที่เกิดขึ้นมาจากความมืดนั้น ก็ได้ออกอาละวาดสร้างความวุ่นวายไปทั่วแผ่นดิน.......
ในขณะที่มนุษย์กำลังจะสิ้นหวังนั่นเอง ก็ได้ปรากฏแสงแห่งความหวัง ท่ามกลางความมืดมิดขึ้น...... แสงสว่างในความมืดมิด นั้นคืออัศวินผู้สวมเกราะสีทอง......
ด้วยอำนาจดาบแห่งอัศวิน เหล่าปีศาจจึงได้ถูกกำจัดออกไป.....ความสงบสุขจึงได้กลับมาสู่มวลมนุษย์อีกครั้ง........[หน้าขาว]"
"เอ๋!? ทำไมหน้าสุดท้ายนี่ถึงขาวไปละเนี่ย..."
สาวน้อยพูดด้วยความสงสัย แต่ไม่ได้เอะใจอะไร
"คงจะหน้าว่างไว้สำหรับจบท้ายเล่มละมั้ง"
"เป็นไงบ้างจ้า อาคาริจัง สนุกมั้ย"
"มันยอดเยี่ยมมากเลยละค่ะ!! คุณอลิเซีย สนุกมากเลย[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface2.jpg[/img]"
"ฮิฮิ ดีแล้วจ้า[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/AIRAAliciaface.jpg[/img]"
"อัศวินสีทองในหนังสือเล่มนี้ ถ้ามีจริงก็ดีสิค่ะ"
"หืม?"
"ก็ถ้ามีจริง เขาก็คงจะพาแสงสว่างมาสู่อควาแน่ๆเลยละคะ"
สาวน้อยพูดด้วยความไร้เดียงสา
"ต๊ายตาย[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/AIRAAliciaface.jpg[/img]"
อลิเซียอุทานให้กับความใสซื่อบริสุทธิ์ของสาวน้อยคนนี้
"แฮะๆๆ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface2.jpg[/img]"
"จะว่าไป เขาว่ากันว่าอัศวินที่ใส่เกราะสีทองน่ะ มีตัวตนจริงนะจ้า"
"เอ๋!? มีจริงๆเหรอค่ะ?"
"เขาว่ากันอย่างนั้นน่ะ ว่าเคยมีคนเห็นตัวจริง"
"....."
ด้วยคำพูดนี้ ยิ่งสร้างความตื่นเต้นให้อาคาริมากขึ้นไปอีก
"อยากเจอจังเลยละค่า~"
"ฮิฮิ อย่างอาคาริจัง อาจจะได้เจอจริงๆก็๋ได้นะ"
"แฮะๆๆ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface2.jpg[/img]"
"อัศวินใส่เกราะสีทองเหรอ.... ถ้ามีจริงก็คงจะดีน่ะเนอะ" อาคาริคิดในใจ
วันนี้ ฉันนัดกับอลิซจังแล้วก็ไอกะจังที่จตุรัสซานมาร์โกว่าจะไปฝึกรอบบ่ายกัน แถมวันนี้คุณอลิเซียยังเป็นครูฝึกให้ด้วยละค่ะ
[ณ จตุรัส ซานมาร์โค]
"มาแล้วๆ"
"สวัสดีคะ รุ่นพี่อาคาริ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace.jpg[/img]"
"อาคาริ เธอนี่ช้าจังเลยอ่ะ....[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace.jpg[/img] อ๋า!!!! ค...คุ....คุณอลิเซีย[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace3.jpg[/img]" ไอกะตกตะลึงทันทีที่เห็นอลิเซีย
"ฮิฮิ สวัสดีจ้า ไอกะจัง อลิซจัง[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/AIRAAliciaface.jpg[/img]" อลิเซียพูดทักทายพร้อมยิ้มทักทายด้วยความอ่อนหวาน
"สวัสดีคะ คุณอลิเซีย" อลิซทักทาย
"ส....สะ...สวัสดีคะคุณอลิเซีย[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace3.jpg[/img]" ไอกะทักทายกลับด้วยความลุกลีลุกลน
"วันนี้คุณอลิเซียจะมาเป็น ครูฝึกให้พวกเราละ"
"ฮิฮิ ฝากตัวด้วยจ้าทั้งสามคน"
"ค่าาา~~" องดีเน่ทั้งสามขานตอบ
หลังจากนั้นทั้งสามก็ได้เตรียมกอนโดล่าเพื่อ ฝึกภาคบ่ายกัน ขณะนั้นก็มีเสียงดังเอะอะและคนที่มุงดูบางอย่างอยู่ที่หน้าตึกท่ายานอวกาศนานาชาติมาโคโปโล
"รุ่นพี่ คุณอลิเซียคะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace.jpg[/img]" อลิซเรียก
"อะไรเหรอ ยัยรุ่นน้อง?[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace2.jpg[/img]"
"มีอะไรเหรอ อลิซจัง?[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]"
"ตรงนั้นเขาเอะอะอะไรกันก็ไม่รู้คะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace.jpg[/img]"
"ไหนเหรอๆ ตรงไหนๆ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface2.jpg[/img]" อาคาริดูท่าทางจะสนอกสนใจมากทีเดียว
"อะไรกันหว่า?[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace2.jpg[/img]" ไอกะพูดขึ้นมาลอยๆ
"ตรงนั้นอ่ะคะ" อลิซพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ท่ายานอวกาศ
ทั้ง 4 คนแหงนหน้ามองตรงไปที่มีเสียงเอะอะและมีคนมุงดูมากมาย
[หน้าท่ายานอวกาศนานาชาติมาโคโปโล]
"ขอโทษนะครับ ขอตรวจอาวุธหน่อย" หัวหน้าเจ้าหน้าที่ขอตรวจอาวุธเพราะมีเสียงดังขึ้นเมื่อผ่านเครื่องตรวจจับ
"......" ชายผู้ถูกตรวจ ยื่นสิ่งนึงให้เจ้าหน้าที่
"ดาบนี่หว่า?" เจ้าหน้าที่อีกคนพูดขึ้นด้วยความฉงนว่าทำไม ชายคนนี้จึงมีของแบบนี้พกติดตัวมาได้
ดาบที่ชายคนนี้ถืออยู่มีปลอกและด้ามสีแดงตลอดลำตัว ที่ด้ามดาบมีสัญลักษณ์สามเหลี่ยมสีทองอยู่เหมือนจะเป็นตราอะไรสักอย่าง
"......" ชายผู้นี้เฉยเมยไม่ตอบอะไร
"ขอโทษนะครับ เราจำเป้นต้องยึดอาวุธของคุณเอาไว้" หัวเจ้าหน้าที่พูด
"เอ้า นายตรงนั้นน่ะ มาช่วยฉันหน่อย" เขาเรียกผู้ช่วยอีกคน
"ตึก.. ตึก.. ตึก.." (เสียงฝึเท้าวิ่งแบบเหยาะๆ)
"มีอะไรเหรอ เฮีย"
"ก็ชายคนนี้เขาพกอาวุธเข้ามาน่ะสิ รอดมาได้ไงก็ไม่รู้ เอาไปเก็บไว้หน่อย" หัวหน้าบอกกับผู้ช่วยของเขา
"โอเค ได้เลยเฮีย"
เมื่อเจ้าหน้าที่ที่ถูกเรียกจับสัมพัสกับดาบ ทันใดนั้นดาบที่เขาจับอยู่ก็ร่วงลงพื้นทันทีที่ชายผู้นี้ปล่อยมือ
"ตึง!!!"
"เฮ้ย! อะไรเนี่ย ทำไมมันหนักงี้ ฮึ่บ!! ฮึ่บ!!! ทำไมยกไม่ขึ้นนะ"
"อะไรกัน อ่อนแอจริงๆนะแกนี่ ไหนฉันลองดูสิ" หัวหน้าเจ้าหน้าที่อาสาเอง
"ฮึ่บ!! ทำไมยกไม่ขึ้นเนี่ย เฮ้ยมาช่วยยกหน่อยสิ"
"ฮึ่บบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!! บ้าจริง! ยังไงก็ยกไม่ขึ้น"
"ถ้าพวกนาย ยกมันไม่ขึ้นก็อย่าฝืนดีกว่า ให้ฉันผ่านซะ"
"ฮึ่บ! ยังไงก็ไม่ขึ้น ไปเรียกคนอื่นๆที่อยู่แถวๆนี้มาช่วยกันยกสิ"
เจ้าหน้าที่คนนี้เรียก เจ้าหน้าที่คนอื่นๆมาอีก เรื่อยๆ คนแล้วคนเล่า 2 คน 3 คน 4 คน เรียกมาเรื่อยๆจนถึง 20 คน แต่ก็ยังไม่อาจที่จะยกดาบนี่ขึ้นได้
ขณะนั้นชายผู้นี่ก็กอดอกยืนผิงเสารออยู่ห่างๆ โดยไม่พูดอะไร เมื่อไม่มีทางที่จะใช้กำลังคนที่จะยกดาบเล่มนี้ให้ขึ้นได้ แอร์ไบค์จึงเป้นตัวเลือกสุดท้าย แต่ผลที่ได้นั้นกลับ...
ตึง!!!! โซ่ที่ใช้ล่ามดาบซึ่งผูกติดกับแอร์ไบค์ขาดสะบั้นในทันทีที่แอร์ไบค์ยกตัวสูงขึ้น แม้แต่โซ่เส้นใหญ่ๆก็ยังมิอาจจะทานน้ำหนักของดาบไว้ได้
"เขาตามที่เขาบอกไปเหอะ เฮีย" ผู้ช่วยเริ่มถอดใจ
"ก็ได้ จนปัญญาแล้วนี่ ดาบอะไรกันเนี่ย? หนักชะมัดยาด"
"เดี้ยวผมไปบอกเขาให้" ทันที่ที่พูดเสร็จผู้ช่วยก็วิ่งไปหาชายเจ้าของดาบที่ยืนพิงกำแพงรออยู่
"ตึก.. ตึก.. ตึก.." (เสียงฝึเท้าวิ่งแบบเหยาะๆ)
"เอ่อ....เราอนุญาตให้คุณผ่านได้แล้วครับ"
เมื่อสิ้นคำพูด ชายคนนี้ก็ยื่นมือไปที่ดาบซึ่งนอนอยู่ห่างไปประมาณ 20 ก้าว ดาบหนักที่ขนาดคนหรือแอร์ไบค์ก็ยังยกไม่ขึ้น ลอยเข้าหาตัวเขาอย่างรวดเร็ว
และยังควงไปมาหมุนไปมาด้วยมือเปล่า ราวกับถือขนนกก็ไม่ปาน สร้างความตกตะลึงให้กับผู้คนที่ยืนมุงดูโดยรอบรวมทั้งพวกตัวเจ้าหน้าเองด้วย
"แกเห็นอย่างที่ฉันเห็นป่าว?"
"เห็นสิ มันอะไรกันนั้น ทำไมมันลอยเข้าหาไปหาเองละ?" คนที่อยู่ละแวกนั้นพูดขึ้น
เช่นกันพวกเหล่าเจ้าหน้าที่เองก็ต้องพูดขึ้นมา
"เฮ้ย!!!!!!!! เป็นไปได้ไง??? ก็ดาบมันหนักขนาดคน 20 คน หรือแม้แต่แอร์ไบค์ยังยกไม่ขึ้นนี่นา"
"แถมยังลอยเข้าตัวอีก....." เจ้าหน้าที่พูดอย่างตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตนได้เห็น
ดังนั้นหน้าท่าอวกาศจึงเกิดเสียงอึกทึกขึ้นอีก ชายผู้นี้ไม่ได้สนใจอะไร ก็เดินฝ่าผู้คนออกไป โดยมีคนรับใช้ถือกระเป๋าเดินตามมาอีกสองคน
"พวกนายไปที่บ้านก่อน ฉันจะทำธุระ"
"ขอรับ นายท่าน" คนรับใช้ทั้งสองพูดตอบรับพร้อมโค้งหน่อยๆ
ขณะนั้นที่ๆเหล่า 4 องดีเน่อยู่...
"สรุปนั้นเขามีอะไรกันละนั้น[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace2.jpg[/img]" ไอกะพูดขึ้น
"ดูเหมือนว่าจะมีคนพกอาวุธเข้ามาน่ะคะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace.jpg[/img]" อลิซตอบหลังจากที่เดินไปดูอยู่ห่างๆ
"อาวุธเหรอจ้า?" อลิเซียถาม เพื่อให้แน่ใจในสิ่งที่ตนได้ยิน
"คะ รู้สึกว่าจะเป็นดาบน่ะคะ"
"....." ทุกคนกำลังงงๆปนตกใจอยู่เล็กน้อย
"เห็นเขาว่าคนที่ถือดาบ เขาโดนตรวจอาวุธน่ะคะ แล้วก็เจ้าหน้าที่เขาจะยึดไว้ แต่ว่าเอาดาบไปไม่ได้ เพราะหนักเอามากๆ จนเขาต้องปล่อยไป"
"เห???[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]" อาคาริอุทาน
ขณะนั้นชายที่กำลังพูดถึงก็เดินออกมานอกตึก และทำท่าเหมือนมองหาอะไรบางอย่าง
"อะ!! คนนั้นแหละคะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace.jpg[/img]"
"คนนั้นน่ะเหรอจ้า"
"คะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace.jpg[/img]"
"แต่งตัวประหลาดจัง ร้อนขนาดนี้ยังจะใส่เสื้อโค็ดตัวใหญ่ๆอีก[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace2.jpg[/img]" ไอกะพูดด้วยความสงสัย
"...." อาคาริไม่พูดอะไร ได้แต่นิ่งเงียบ ได้แต่มองดูเท่านั้น เธอเห็น ชายคนนี้ สวมเสื้อโค็ตประหลาดๆสีขาวตัวใหญ่ เสื้อด้านในเป็นสีดำตลอดไปจนถึงกางเกง อายุราวๆ25-26
และยังพกดาบไว้อีกด้วย ทำให้ชายคนนี้ดูสะดุดตาคนทั่วไป แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่อาคาริสนใจ เธอรู้สึกแปลกๆเมื่อมองชายคนนี้ ขณะนั้นเขาก็มองมาที่อาคาริ และเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง
เจ้าหล่อน รู้ตัวว่าถูกมองอยู่จึงรีบหลบหน้า เพราะเห้นว่าไม่ดีที่เอาแต่จ้องมองเขา
"ตะกี้ฉันไปสบตาเขาด้วยอ่ะ ><[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface4.jpg[/img]" "
"จริงอ่ะ?![IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace2.jpg[/img]"
ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาในทันที
"หว่า! เดินมาหาแล้วอ่ะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface4.jpg[/img]" อาคาริยิ่งตื่นเต้นหนักเข้าไปอีก
ชายคนนี้ก็มาหยุดที่หน้าพวกอาคาริ จากนั้นก็ถามว่า
"พวกเธอเป็นองดีแน่ใช่มั้ย"
"ช...ใช่คะ" อาคาริพูดตอบอย่างรีบเร่ง
"มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ" อลิเซียพูดพร้อมยิ้มไปด้วย
"ฉันอยากจะจ้างพวกเธอเป็นไกด์ให้หน่อยน่ะ แต่ไม่ใช่เธอหรอกนะ ฉันจะจ้างคนนี้" เขาพูดพร้อม มองมาที่อาคาริ
"เห??!! แต่ว่าฉันยังเป็นแค่เด็กฝึกอยู่นะคะ"
"ไม่เป็นไรจ้าอาคาริจัง ยังไงฉันก็มาด้วยนี่"
"อ่ะ! จริงด้วยสิ มีคุณอลิเซียมาด้วยนี่นา"
"แต่ว่าดิฉันจำเป็นต้องให้เด็กอีกสองคนพายตามมาด้วยนะคะ เพราะวันนี้พวกเขานัดมาฝึกรอบบ่ายกัน"
"ไม่เป็นไร ถ้าไม่ทำอะไรให้ฉันรำคาญก็นะ"
ไอกะกับอลิซรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยที่ถูกพูดแบบนี้
"ตานี่ปากเสียชะมัด[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace.jpg[/img]" ไอกะบ่นเบาๆ ส่วนอลิซไม่ได้พูดอะไร
"ฉันมิซึนาชิ อาคาริขอฝากตัวด้วยนะคะ"
"ดิฉันอลิเซีย ฟลอเรนส์ผู้คอยกำกับดูแลคะ"
ในขณะที่พานกอนโดล่านำเที่ยวนั้น ก็มีพวกไอกะและอลิซตามมาด้วย การฝึกก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่บรรยากาศนั้นดูเครียดและเงียบเหลือเกิน
อาคาริจึงต้องพูดอะไรสักอย่างออกมาเพื่อไม่ให้เงียบจนเกินไป
"ดูทางซ้ายมือนะคะ"
"นั้นคือท่ายานอวกาศนานาชาติมาโคโปโลคะ ที่แห่งนี้ในขณะที่ดำเนินการตามแผนงานปรับปรุงดาวอังคาร ให้เป็นที่อยู่อาศัยเมื่อ 150 ปีก่อน จึงได้สร้าง ให้เป็นแบบวังของผู้ตรวจการอาณานิคม
ซึ่งมีหน้าที่คอยควบคุมผู้อพยพย้ายถิ่นฐานคะ"
"......"
"ต่อไปจตุรัสซานมาร์โกคะ"
"ฝั่งตรงข้าม เรียงตามลำดับจากขวาคือโบสถ์ซานมาร์โก, หอนาฬิกา แล้วก็หอสังเกตการณ์คะ"
"ส่วนสิงโตที่อยู่บนเสานั่นคือ หนึ่งในสี่สิงโตมีปีกที่ปรากฏในพันธสัญญาเก่าคะ ว่ากันว่าเป็นสัญลักษณ์ของนักบุญมาร์โกหนึ่งในสาวกผู้เผยแพร่คริสต์ศาสนาคะ"
"......"
"ซึ่งในเมืองนี้ก็มีอยู่อย่างมากมาย แค่ในจตุรัสก็มีถึง 14 ตัวแล้วคะ"
"ส่วนสิงโตเปิดพระคัมภีร์คือร่างแปลงของความถูกต้อง ที่คอยรักษาความสงบของสถานที่แห่งนั้นคะ"
"...."
ไม่ว่าอาคาริจะพูดอะไรไป ชายผู้นี้เหมือนจะไม่ฟัง เอาแต่นิ่งเงียบ ทั้งอลิเซีย, ไอกะ, อลิซต่างก็เริ่มเอะใจกันแล้ว แต่ดูเหมือนอาคาริยังไม่รู้สึกอะไร
"ส่วนสะพานนี้เราเรียกว่า สะพานถอนหายใจคะ ตึกทางขวามือเป็นคุก ส่วนทางซ้ายเป็นวังของผู้ตรวจการเดิมเป็นศาลคะ"
"นักโทษที่ถูกโทษประหาร จะต้องเดินข้ามสะพานแห่งนี้คะ"
"......" ชายผู้นี้ยังนิ่งเงียบต่อไป
"......"
"อะไรของตานี่เนี่ย จ้างให้นำเที่ยว แต่กลับไม่สนใจอะไรเนี่ยนะ แถมยังไม่พูดอะไรเลยอีก[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace.jpg[/img]" ไอกะกระซิบให้อลิซฟัง
"เห็นด้วยสุดๆคะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace.jpg[/img]"
ชายผู้นี้รู้สึกตัวว่าเหมือนถูกนินทาอยู่ แต่ไม่ได้สนใจอะไร ขณะเดียวกันอาคาริเองก็เริ่มรู้สึกแล้วว่า ชายคนนี้ไม่ได้ฟังที่ตัวเองพูดเลยแม้แต่น้อย และยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรอีก เอาแต่น่งเงียบ
เหมือนจดจ่อกับอะไรบางอย่างอยู่ อาคาริจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศเครียดจนเกินไป
"คุณมาจากไหนเหรอคะ?"
"......."
"มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ???[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]"
"......"
"ดาบเล่มนั้นพกไว้ทำไมเหรอคะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]?"
"......"
"ทำไมไม่พูดอะไรเลยอ่ะคะ?[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]..."
"...."
"ไม่ยอมปริปากพูดอะไร หรือแดสงอารมณ์ออกมาเลยแฮะ" อาคาริคิดในใจ
"อืม........ บางครั้งคนเราก็พูดคุยกับใครไม่เป็น ก็เพราะว่าเราไม่มีเพื่อนน่ะค่ะ"
"แต่คำว่าเพื่อนน่ะ.. ไม่ได้เลวร้ายไปเสียหมดนะคะ"
"!...." ชายผู้นี้ได้ยินแบบนั้น ก็เริ่มรู้สึกอะไรบางอย่าง จึงหันมามองอาคาริ
"ถ้าเรามีเพื่อน เราก็จะไม่รู้สึกโดดเดี่ยวในโลกนี้ไงละคะ"
"เวลาที่เราเดือดร้อนอะไร เราก็มีเพื่อนคอยช่วยเหลือได้ด้วยนะคะ"
"....." ยังคงนิ่งเงียบ แต่ก็ตั้งใจที่อาคาริในสิ่งที่อาคาริกำลังพูด
"บางคนน่ะมักจะคิดว่า การเงียบไม่พูด, ไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกและไม่ยุ่งกับใคร จะเป็นการได้มาซึ่งความแข็งแกร่ง แต่ฉันน่ะคิดว่า ความแข็งแกร่งแบบนั้นน่ะ
ไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงหรอกนะคะ"
"สิ่งที่ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้นก็คือความรู้สึกที่อยากจะปกป้องใครสักคนต่างหากละ"
"อืม......จะว่ายังไงดีละคะ.... ก็เพื่อนน่ะ เปรียบเสมือนสิ่งสำคัญต่อจิตใจพวกเรา ยิ่งเรารู้จักเขามากเท่าไร ยิ่งสนิทมากเท่าไร รักเขามากเท่าไร ความรู้สึกอยากปกป้องคนๆนั้นก็จะมีมากขึ้น"
"และความรู้สึกนั้นแหละคะ ที่จะเป็นตัวพลักดันความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเราออกมา"
"...."
"ก็ประมาณว่า.....รักจึงปกป้องนั้นละคะ"
"!!!......." ชายผู้นี่มองอาคาริด้วยความรู้สึกทึ่งในตัวอาคาริมาก ดูเหมือนคำพูดของอาคาริจะทำให้จิตใจเขาหวั่นไหว
"แฮะๆๆ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface2.jpg[/img]" สาวน้อยสื่อบริสุทธิ์ทำหน้าใสซื่อ
"ห้ามพูดจาน่าอับอายน้าาาาา[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace.jpg[/img]" ไอกะที่ฟังอยู่จากข้างหลังตะโกนออกมา
"เอ๋???!!![IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface4.jpg[/img]"
ชายผู้นี้ที่มองดูอาคาริถูกไอกะว่า ก็รู้สึกขำได้พฤติกรรมของอาคาริ
"หึ...." หัวเราะเล็กๆแล้วก็รีบหลบหน้าไป
"เอ๋!!.. เมื่อกี้คุณลูกค้าหัวเราะด้วยละ" อาคารินั่งลงมองชายผู้นี้อย่างตื่นเต้นที่เห็นเขาหัวเราะออกมา
"ทำไม? มันดูน่าเกลียดมากนักรึ"
"แฮะๆ" อาคาริยิ้มอย่างเบิกบาน
"ไม่เลยคะ"
"เท่ดีออก เท่กว่าตอนที่เอาแต่นิ่งเงียบตั้งเยอะ"
"งั้นรึ" เขาพูดพร้อมยิ้มออกมาเล็กๆ
"คะ" อาคาริยิ้มแป้น อาคาริได้รู้สึกแล้วว่าจริงๆชายผู้นี้ไม่ได้เลวร้ายอะไร
"เราลืมมันไปเสียนานเลย...ความรู้สึกนั้น" เขาหลับตาและรับลมแห่งจิตใจที่พัดเขาหาเขา ประตูแห่งจิตใจที่ปิดอยู่ได้เปิดออกแล้ว
...................
จากนั้นอาคาริก้ได้ส่งเขาลงจุดที่อยู่ห่างจาก สะพานถอนหายใจเล็กน้อย โดยมีอลิเซียนั่งาด้วย พร้อมทั้งไอกะและอลิซ
"ขอบใจมากนะ"
"เอ๋???...ค....ค่า?[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface.jpg[/img]" อาคาริทำท่างงๆ กับคำขอบคุณของชายผู้นี้
"เธอทำให้ ตัวตนที่แท้จริงที่ฉันลืมมันไปแล้วกลับมา"
"ขอบคุณมาก.... คุณองดีเน่ชั้นเยี่ยม" แล้วก็เดินจากไป....
"ดีจังเลยนะจ้า อาคาริจัง[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/AIRAAliciaface.jpg[/img]" อลิเซียพูดแสดงความยินดีให้กับอาคาริ
"อาคาริจัง?"
สาวน้อยตัวเล็กๆที่ได้แต่ยืนปากค้างหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก กำลังสับสนและตื่นเต้นกับคำชมนั้น
"สุดยอดเลย อาคาริทำได้ไงเนี่ย ทำให้อีตานั้นยอมปริปากพูดได้ด้วย[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAikaFace3.jpg[/img]" ไอกะแปลกใจที่อาคาริทำให้คนเงียบๆแบบนั้นปริปากออกมาจนได้
"สุดยอดสุดๆคะ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAliceFace2.jpg[/img]" อลิซเองก็ทึ่งเช่นกัน
"แฮะๆ[IMG]http://img.photobucket.com/albums/v204/pigman8857/ARIA%20Face/ARIAAkariface2.jpg[/img]"
ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้พูดแบบนั้นออกมา....... เพียงแต่...ฉันรู้สึกว่าคนๆนี้ไร้เพื่อน เหมือนกำลังหาคำตอบว่าสู้ไปเพื่ออะไร....
ฉันได้แต่หวังว่าคำพูดของฉันจะไปถึงจิตใจของเขาได้..... สักนิดก็ยังดี............
จากนั้นฉันกับไอกะแล้วก็อลิซจังก้ฝึกตอนต่อ ส่วนคุณอลิเซียมีประชุมสมาคมกอนโดล่า เราจึงต้องฝึกกันเอง ไปจนดึกดื่น จึงแยกกันกลับ....
"อะ....แย่แล้วๆ ค่ำแล้วต้องรีบแล้ว" อาคาริรีบพายกอนโดล่ากลับบริษัทของตัวเอง เพราะทางจะเริ่มเปลี่ยว อีกทั้งอาคาริยังไม่เจอเหตุการณ์เจอผีแบบที่เคยเจอมาครั้งนึงแล้ว
"ป่านี้ประธานอาเรีย คงจะกลับถึงบริษัทแล้วละมั้ง"
ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นชายสองคนท่าทางแปลกๆ แต่งชุดคลุมโปงสีดำ ถือตะเกียงกันคนละดวง ยืนอยู่ริมทาง
"ขอโทษนะ คุณหนู"
"เอ๋?? ค...คะ? อาคาริเกิดอาการตกใจเล็กน้อยและคอยระมัดระวังตัวอยู่ตลอด
"ฉันขอติดกอนโดล่าเธอไปด้วยได้มั้ย?"
"เอ๋??" อาคารินึกถึงเหตุการณ์สยองขวัญที่เคยเจอทันที เธอจึงรีบบอกปฏิเสธไป
"คงจะไม่ได้หรอกคะ ฉันเป้นแค่เด็กฝึก"
"ไม่เป็นไรหรอก พวกฉันแค่อยากจะติดไปแถวๆนี้เท่านั้น" ชายทั้งสองคนแหงนหน้าขึ้นมามอง อาคาริเริ่มรู้สึกแปลกๆเพราะสายตาที่มองมานั้นดูไม่เหมือนสายตามนุษย์เลย
"ยังไงก็ไม่ได้จริงๆคะ" อาคาริรีบเปลี่ยนมาเป็น ท่าพายถอยหลังที่เธอถนัดแล้วรีบพายหนีไปอย่างให้เร็วที่สุด แต่ทว่า...
"แก๊ง!!!" (เสียงตะเกียงหล่น)
"โครม!!"
"ว๊าย!!" อาคาริร้องโดยความตกใจ
ชายสองคนจับแขนเธอแล้วดึงเธอออกมาจากกอนโดล่า ทำให้เธอล้มก้นกระแทก
"จะทำอะไรน่ะ??"
"พวกมนษย์อย่างเธอ ไม่เคยรับเราขึ้นไปด้วยเลย เพราะเห็นพวกเราอัปลักษณ์กันนักใช่มั้ย!!!" ชายสองคนเริ่มแสดงหน้าตาที่แท้จริงออกมา
ตาเริ่มขาวโพลนและหน้าก็เริ่มดำขึ้นๆเรื่อย
"แม้แต่แก ก็ไม่รับเรา"
"อ....เอ๋!!"
"งั้นแกก็มาเป็น อาหารของพวกข้าก็แล้วกัน" หลังจากพูดจบ รูปร่างของพวกเขาก็เปลี่ยนไป เสื้อเริ่มขาดหวิ่น มีเล็บยาวขึ้น เขาที่งอกออกมา และหน้าตาที่ไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไป
อาคาริรู้สึกว่าตนมีอันตรายจึงรีบลุกขึ้นวิ่งหนีไปยังตรอกเล็กๆ ปีศาจสองตนนั้นก็เกาะกำแพงตามไป
"ตึกๆๆๆๆๆ"
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" เธอพยายามจะวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ชุดองดีเน่ของเธอนั้นทำให้เธอวิ่งได้ลำบาก
"แฮ่~ กี๊ดๆๆๆ" ปีศาจสองตนเริ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
ในที่สุดเธอก็วิ่งมาจนถึงสุดทาง หันหลังกลับไม่ได้ เดินต่อไม่ได้ เธอเข้าตาจนแล้ว
"ทำยังไงดีๆ ใครก็ได้ช่วยที" เธอพูดออกมาด้วยความกลัว
"แฮ่~~" ปีศาจสองตัวโผล่มาจากกำแพงด้านบน กระโดดลงมาตรงหน้าอาคาริ
"อ๋า!!" เธอวิ่งไปจนชิดกำแพง เธอไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว ปีศาจสองตัวเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
" ขอร้องละ ใครก็ได้ช่วยที" เธอคิดในใจ
เมื่อปีศาจสองตัวกำลังจะกระโจนเข้าใส่ ก็มาเสียงๆนึงดังขึ้นมาจากด้านบนหลังคา
"องดีแน่คนนั้นไม่ว่างเล่นกับพวกแกหรอกนะ" เสียงนั้นดังกึ่งก้องไปทั่วทั้งซอย ทำให้ทั้งปีศาจและอาคาริ ก็หันไปมอง
แสงจากดวงจันทร์ทำให้เกิดเงาขึ้นเป็นเงาร่างก็ชายผู้หนึ่ง ทันใดนั้นชายคนนั้นก็กระโดดลงมาจากหลังคา มาคั่นกลางระหว่างอาคาริและปีศาจไว้
"ตึง!!!!"
พวกปีศาจตกใจกับการปรากฏตัวของชายลึกลับ จึงถามว่า
"แกเป็นใครกัน??"
"ศัตรูของพวกแกไงละ..." เขาตอบพร้อมกับยืนขึ้นมา อาคาริจำการแต่งวตัวของชายคนนี้ได้ เขาคือลุกค้าที่อาคาริเป็นไกดืให้เมื่อตอนบ่าย
"คุณลูกค้าเมื่อตอนบ่ายนี่นา!!"
"...." ชายคนนี้ยังไม่ยอมพูดอะไร เพราะต้องคอยจับตาดูพวกปีศาจไว้
"กว๊ากกกก!!!" ปีศาจหนึ่งในสองตนนั้นกระโจนเข้ามาหาชายลึกลับ เขาก้มตัวต่ำเพื่อหลบการถูกข่วนใส่แล้วจึงชักดาบออกมา
"ฉัวะ!!!!"
"แก็กกกกกกกกๆๆๆ" ปีศาจร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เพราะถูกฟันเข้าที่แขนจนขาดสะบั้น
"โอ้!!!!!!!!!! ย่าห์!!!" เขาฟันซ้ำจากทางซ้ายและขวาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ฟันผ่ากลาง ทำให้ลำตัวและหัวของปีศาจ ขาดจากกันเป็นสองซีกในทันที
ศพของมันก็กลายลุกไหม้ขึ้นชั่วขณะ กลายเป็นเถ้าธุลี ปีศาจอีกตนที่ยังอยู่ตกใจในอาวุธประหลาดนั้น จึงได้พูดออกมา
"ทำไมอาวุธนั้นถึงฆ่าพวกข้าได้? หรือว่าดาบนั้นสร้างขึ้นมาจากโซล เมทัล(Soul Metal)? แก!!!!... แกคืออัศวินมาไคอย่างงั้นรึ"
ชายคนนี้ไม่พูดอะไร แต่ส่งสายตามาที่ปีศาจอีกตน พร้อมกับเก็บดาบเข้าฝัก
"หน็อย... แกคืออัศวินมาไคจริงๆซะด้วยสินะ"
"ในนี้แคบเกิดไป เราต้องออกไปที่กว้างกว่านี้" มีเสียงลึกลับอีกเสียงนึงดังขึ้น
"รู้แล้ว" ชายคนนี้ตอบในทันที
"กว๊ากกก!!" ปีศาจกระโจนเข้ามาหา หวังจะฟันชายลึกลับด้วยเล็บอันคมกริบให้ตายในทีเดียว แต่เขาก็หลบฉากและกระโดดเข้าไป อุ้มตัวอาคาริไว้
"ฝึ่บ!!! ฝึ่บ!!! ฝึ่บ!!!" เขาพากระโดดไต่กำแพงพาอาคาริออกไปจากซอยนี้อย่างรวดเร็ว เมื่อออกมาจากซอยก็โผล่มาลานกว้างที่หนึ่ง เขาวางอาคาริลง
"ไปซ่อนซะ!"
"ค...คะ" อาคาริรีบวิ่งออกไปซ่อนตัว แต่ก็คอยหลบๆมองๆ ดูชายคนนี้ ทันใดนั้นปีศาจก็กระโจนออกมาจากซอยนั้นคราวนี้ มันมีรูปร่างไม่เหมือนเดิม ร่างกายเป็นสีดำ และมีปีกเล็กๆ อยู่ด้านหลัง
มีเขี้ยวและตาที่ขาวโพลน มันยื่นกงเล็บออกมา แต่ก็ถูกรับไว้ด้วยดาบที่ชักออกมา
"แก๊ง!!"
มันโจมตีทางกราบขวา แต่ก็ถูกดาบกันเอาไว้ได้อีก ทำให้มีช่องว่างเกิดขึ้น จากนั้นจับคอของมันแล้วทุ่มลงให้ล้มกับพื้น ฉวยจังหวะนี้เอาดาบปักลงที่ตัวของมัน แต่ก็หลบไปได้
คราวนี้มันใช้น้ำลายพิษพ่นใส่ตรงๆ เขากลิ้งตัวหลบอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังคงพ่นน้ำลายพิษออกมาเรื่อยๆ แต่ก็ถูกปัดทิ้งไปพร้อมกับเดินเข้ามา พอถึงตัวก็ใช้ปลายของด้ามดาบกระแทกเข้าที่คอ
ทำให้มันชะงักไป ฉวยจังหวะช่วงที่มันชะงักไปนี่เต้นก้านคอเข้าที่หัว ทำให้ลอยไปชนกับกำแพงเข้าอย่างจัง
"อึก!! โอ้...." มันปาดเจ็บเอาการทีเดียว
"แกเจ้าอัศวินมาไค....อึก.... แกต้องตาย" พูดเป็นภาษาอสูรโบราณยากที่คนทั่วไปจะเข้าใจ มันกลายร่างเป็นเงาและดำลงดิน พุ่งไปพุ่งมาจนสุดท้ายก็พุ่งเข้าไปในถังน้ำแถวๆนั้น
"มันเตรียมตัวจะ กลายสภาพแล้วละ ระวังตัวนะ"
"รู้แล้ว ซารูบ้า" เขาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาดู ที่แท้เสียงนั้นก็มาจากแหวนรูปกะโหลกของเขานั้นเอง
"พรวดๆๆๆ จ๋อมๆๆๆ พรึ่บๆๆๆ" น้ำที่อยู่ในถังนั้นเริ่มมีรูปร่างขึ้นเรื่อยๆ จนหมายกลายสภาพจากปีศาจสีดำ กลายเป็นปีศาจน้ำที่ทั้งร่างกายล้วนแต่เป็นน้ำทั้งสิ้น
"พรืด!... พรืด!.. แพละ!... แพละ!...." เสียงปีศาจน้ำคลานออกมาจากถัง แล้วเริ่มลุกขึ้น น้ำที่อยู่รอบๆนั้นก็ล้อมตัวมันเอาไว้ มันพร้อมที่จะสู้แล้ว
"ชิ้ง!!!!!" ชายผู้นี้ชักดาบออกมาแล้วชูดาบขึ้นเหนือหัว แล้ววาดดาบเป็นวงกลมเสมือนเป็นการวาดประตูขึ้น ทันทีที่ตวัดดาบลง เส้นรอบวงสีขาวนั้นก็เปิดออก ส่องแสงสว่างสีขาวกระจายออกมาจากตัวเขา
แสงนั้นกว่าจ้าไปทั่วทั้งพื้นที่จนทำให้สาวน้อยคนที่แอบดูอยู่ต้องตาพร่า
"อ่ะ!?" อาคาริเอามือมาบังตาไว้ เพราะแสงอันเจิดจ้านั้น เมื่อเธอลดมือลง เธอก็เห็นร่างนึงปรากฏอยู่ท่ามกลางแสงสว่างนั่น
"น....นั่น...นั่นมัน!!!!!" เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตนตนเองเลย เพราะร่างที่ปรากฏอยู่ท่ามกลางแสงนั่นคือ.....
"อัศวินทองดำ!!!......" ภาพหนังสือนิทานที่เธอพบย้อนเข้ามาในหัวทันที
เกราะทองคำส่องแสงสว่าง จนความมืดมิดของคำคืนก็ไม่อาจจะทานแสงนั้นเอาไว้ได้
"โฮ็กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงคำรามดังกึ้งก้องไปทั่ว อัศวินสีทองเริ่มก้าวเท้าเดินเข้าไปหาปีศาจน้ำอย่างช้าๆ เกราะที่หนักเกินคนธรรมดาทั่วไปจะสวมได้ทำให้เกิดเสียงกระทบกับพื้นดังขึ้นเรื่อยๆ
"ตะกึ้ง!!!... ตะกึ้ง!!!!... ตะกึ้ง!!!..... ตะกึ้ง!!....." ทุกย่างก้าวที่เดินล้วนเกิดเพลิงพวยพุ่งขึ้น ปีศาจน้ำรับรู้ถึงอันตรายนั้น จึงใช้มือที่เป็นน้ำนั่นยืดออกมา
พุ่งตรงไปที่อัศวินทองคำ แต่เมื่อมือนั้นกระทบเกราะ มือนั่นก็แตกกระจายเป็นหยดน้ำเล็กๆ คราวนี้มันรวบรวมน้ำรอบตัว เป็นกระสุนพลังน้ำ ยิงออกไป
"ตูมมมมมมมมมมม!!!!"
"กว๊ากกกกกก" ปีศาจน้ำร้องออกมาโดยที่คิดว่าร่างนั่นคงจะแหลกเหลวไปแล้ว แต่ว่า.....
"ตะกึ้ง!!!!..... ตะกึ้ง!!!!...." เสียงกระทบของเหล็กยังคงอยู่ ยังคงเดินเข้ามหาตัวปีศาจน้ำอย่างช้าๆ กระสุนน้ำนั้นไม่อาจจะทำอะไรเกราะนั่นได้เลยแม้แต่น้อย เมื่อระยะใกล้พอก็ชักดาบออกมาพุ่งตรงไปที่ร่างปีศาจน้ำอย่างรวดเร็ว
"โอ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ใช้พลังใส่เข้าไปในดาบแล้วทุ่มกำลังฟันลงไปที่ร่างปีศาจนั้น
"พรวดดด!!!" ร่างกายน้ำกระจายออกทันทีด้วยแรงอัดที่ทุ่มลงไป แต่ทว่าน้ำที่กระจายกันออกไปนั้นก็รวมตัวกันใหม่อีกครั้ง
"ร่างของมันเป็นน้ำ เราต้องใช้ดินจัดการมัน" แหวนซารูบ้าพูด
"ทราบแล้ว" พอพูดจบก็หันไปที่กระถางต้นไม้หลายกระถางวางเรียงอยู่ ก็รีบพุ่งไปที่กระถางนั้น แล้วใช้ดาบตีกระถางทั้งหมดแตก
จากนั้นก็ตั้งดาบเตรียมเดินลมปราน แล้วตีลมพาดินให้พุ่งไปที่ปีศาจน้ำ ดินทั้งหมดนั้นก็ไปเกาะร่างและดูดซึมน้ำนั้นไว้ ตอนนี้ร่างน้ำนั่นได้กลายเป็นดินแทนแล้ว
ไม่รอช้าอัศวินสีทองหยิบไฟแช็กอสูรมาจุดไฟรนที่ดาบ ไฟสีส้มนั่นลุกไหม้ไปทั่วทั้งดาบและเกราะ ตอนนี้ทั้งร่างอาบไปด้วยเพลิงสีส้มที่พวยพุ่งออกมาราวกับไฟที่ไม่มีวันดับ
จากนั้นร่างอาบไฟนั้นก็พุ่งตรงไปที่ร่างที่ซึ่งงบัดนี้กลายเป็นดินแล้ว ดาบเพลิงปักเขาที่ตัวและไฟสีส้มที่ดาบได้ลามไปทั่วทั้งร่างของมัน ร่างดินนั้นก็ค่อยๆมอดไหม้ไปเรื่อยๆ
"อ๊ากกกก ไม่....ไม่จริง!!! แก!!! แกคืออัศวินหมาป่าทองคำ กาโร่!!!!!" เมื่อพูดจบ ก็กวาดดาบมาด้านหลังปลิดชีวิตมันทิ้งในทันที
"ตูม!!!!!!" ร่างที่ถูกไฟไหม้นั่นระเบิดเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นขี้เถ้าไป พร้อมกับไฟที่ร่างของอัศวินทองคำก็มอดลงด้วยเช่นกัน
เมื่ออาคาริที่แน่ใจว่าปลอดภัยแล้ว จึงเดินออกมายืนมองร่างที่เจิดจรัสนั่น อัศวินทองคำหันหน้ากลับมาแล้วเดินตรงมาที่เจ้าหล่อน
"ตะกึ้ง!.... ตะกึ้ง!....." น้ำหนักของเกราะนั้นทำให้เกิดเสียงดัง แม้แต่สาวน้อยที่ยืนอยู่ก็ยังรู้สึกได้ว่าเกราะนั้นมีหนักมากเพียงใด เพียงแค่ได้ฟังเสียงและแรงสั่นสะเทือน ในที่สุดเขาก็มาหยุดตรงหน้าเธอ
ทั้งคู่ต่างมองหน้ากันและกัน เธอตะลึงในความงดงามและไร้ความมืดมิดของเกราะนั้น หน้ากากสีทองที่ซึ่งมีหน้าตาเป็นหมาป่า หน้าที่แหกเขี้ยวตลอดเวลาเหมือนมีชีวิต เหมือนคำรามได้ และตาสีส้มของหมาป่าสีทองที่แวววับเหมือนบุษราคัมอันมีค่า
เมื่อเธอจ้องได้สักครู่นึง ทันใดนั้นเกราะสีทองนั้นก็เกิดแสงสว่าง กลายเป็นร่างชายหนุ่มแทน
"บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า?" เขาถามอาคาริ
"ม่....ไม่คะ"
"ให้เราไปส่งเธอละกัน" แหวนที่นิ้วมือของเขาพูดขึ้นมา
"อ่ะ....เอ๋...
Fiction