P.A.D. part 3 Last War Last Impresstion ตอนที่ 11 Assist & Attack.............
เสียงปะทะกันของการต่อสู่กลางทะเลใหญ่ยังคงดำเนินต่อไปแต่อีกหนึ่งคนที่แยกตัวออกมาเพื่อช่วยเหลือก็ได้มุ่งหน้าเข้าสู่พื้นที่ของศัตรูแล้ว...............
"เจ้าพวกโปรแกรมสวะหลีกไปให้พ้น......." ชิตตะโกนลั่นก่อนที่ปืนทุกกระบอกจะเล็งยิงไปยังศัตรูที่ขวางทางอยู่เบื้องหน้า ปีกของVerossเร่งความเร็วยิ่งขึ้นเพื่อบินฝ่าฝูงโปรแกรมที่มีรูปร่างคล้ายหุ่นยนต์นับร้อยที่บินขึ้นมาขวางทาง แต่แล้วเมื่อรู้สึกตัวอีกทีชิตก็ตกอยู่ในวงล้อมของหุ่นพวกนั้นเสียแล้ว
ชิตยังคงบินอยู่เหนือพื้นด้วยความสูงหลายสิบเมตรและรอบข้างมีแต่หุ่นยนต์ที่จ้องจะโจมตีเขาจากทุกทิศทาง...............
"หนอย....ฉันไม่มีเวลาจะมาเล่นกับหุ่นกระป๋องเส็งเคร็งอย่างพวกแกนานนักหรอกนะ"ชิตสบถอย่างเสียไม่ได้พร้อมกับเก็บปืนที่เขาถือไว้ไปที่BinderตรงปีกของVeross.......คมของดาบสองเล่มที่เขาดึงออกมาแทนปืนที่เก็บไปสว่างวาบขึ้นมาแทนที่ ก่อนที่หุ่นพวกนั้นจะพุ่งเข้าใส่เขาจากทุกทิศทาง การต่อสู้กลางอากาศที่มีเวลาและชีวิตของคนสำคัญเป็นเดิมพันก็ได้เริ่มขึ้น..........
.............................................................................
เปรี้ยง!!....ตูม..... เสียงของกำแพงสีฟ้าที่ดูคล้ายแก้วยังคงรับการโจมตีของศัตรู5คนที่เคลื่อนไหวได้รวดเร็วราวกับสายลมจนแทบจะมองตามไม่ทันและไม่มีโอกาศที่จะตอบโต้เลยแม้แต่น้อย
"คุณเครเวียเป็นอะไรรึเปล่าคะ?"พิมที่ยังคงกางเกราะป้องกันเอาไว้หันกลับมาถามเครเวียที่ตอนนี้บาดเจ็บจากการถูกโจมตี เครเวียดึงมีดสีเงินที่แทงเธออยู่ออกจากแผลตรงสีข้างด้วยท่าทีที่เจ็บปวดแสนสาหัสราวกับว่านั่นไม่ใช่มีดธรรมดา
"ม..ไม่เป็นไร......ไม่ต้องห่วง อะ..โอ๊ย!!"
"คุณเครเวีย!!!"ท่าทางที่ดูเหมือนเจ็บปวดทรมานของเครเวียทำให้พิมยิ่งเป็นห่วงมากขึ้นไปอีก แต่ไม่ทันที่เธอจะได้เป็นห่วงคนอื่นศัตรูที่อยู่ตรงหน้าก็พยายามที่จะทำลายเกราะของเธอให้ได้
"มีดนี่.....มีไวรัส"เครเวียพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักพลางกุมแผลที่สีข้างไว้ ก่อนที่เธอจะคว้างมีที่เพิ่งจะดึงออกจากแผลทิ้งไป
"เราต้องรีบ....หนี...หนีออกจากที่นี่...เร็วที่สุด....มันกำลังเริ่มทำลายข้อมูลในตัวฉัน"เสียงของเครเวียแผ่วเบาและหอบหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆและถี่มากขึ้นราวกับหายใจไม่ออก
"แล้วเรา โอ๊ย!!....เราจะฝ่าออกไปได้ยังไง"เกราะของพิมเริ่มแตกร้าวราวกระจกที่ถูกทุบตีพร้อมกับรอยแยกที่เริ่มจะปลิแตกออกจากกันในไม่ช้า
"ปิดโปรแกรมป้องกันของเธอซะ"เครเวียพูดด้วยแรงที่เหลืออยู่น้อยนิดก่อนที่จะฝืนตัวเองให้ยืนขึ้น
"ปิดเกราะนี่งั้นเหรอคะ?...."พิมถามด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะไว้ใจนัก
"ใช่.....พอเธอปิดเกราะป้องกันแล้วก็ให้หมอบลงซะ"สิ้นประโยคที่เครเวียพูดเธอก็เริ่มตวัดแส้ของเธออย่างช้าๆและจับมันให้อยู่นิ่งตรงหน้าเสมอดวงตา
พิมมองเครเวียด้วยความเป็นห่วงแต่เธอก็ไม่มีวิธีอื่นอีกแล้วนอกจากทำตามที่เครเวียบอก..........ในไม่ช้าเกราะสีฟ้าเริ่มจางลงเรื่อยๆก่อนที่จะแตกกระจายกลายเป็นเศษแก้วหายไปในอากาศเบื้องหน้า เมื่อเกราะป้องกันหายไปศัตรูที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอทั้งคู่ก็พุ่งเข้าใส่เพื่อหมายปลิดชีพ
"เอาล่ะ!!....หมอบลงซะพิม.....Triart Sander!!"เครเวียตวัดแส้ของเธอไปทั่วบริเวณสร้างเป็นพายุหมุนที่ทำลายทุกอย่างที่พุ่งเข้ามาใกล้ไม่เว้นแม้แต่หินดินทรายที่แหลกเป็นเสี่ยงๆในพริบตา
หลังจากพายุที่พัดกระหน่ำสิ้นสุดลงพิมก็ใช้โล่ห์ของเธอดันทรายที่กลบตัวจนมิดออกไป....แต่ภาพที่เธอเห็นหลังจากขึ้นมายืนบนพื้นแล้วกลับเป็นภาพของเครเวียที่โดนมีด5เล่มจากผู้หญิง5คนที่เป็นศัตรูของเธอเมื่อครู่ทิ่มแทงเข้าทั่วร่าง............
"เป็นไปไม่ได้....ทำไม....ทำไมเธอยังมีชีวิตอยู่.......มิฟู"เครเวียพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจระคนตกใจกับสิ่งที่เธอได้เห็นกับตาตัวเองก่อนที่จะล้มลงไปกองกับพื้นแทบเท้าของหญิงสาวทั้ง5ที่ยืนอยู่รอบตัวเธอ
"Triart Sander.....จริงสิเธอเป็นเขียนโปรแกรมนี้เป็นคนแรกนี่นะ...เครเวีย ก่อนที่จะมอบให้ฉัน"น้ำเสียงของมิฟูที่ตอนนี้มีถึง5คนพูดขึ้นพร้อมกันราวกับว่าทั้งหมดคือคนๆเดียวกันเสียด้วยซ้ำ
ภาพที่เห็นทำให้พิมถึงกับหน้าถอดสี....กองกำลังที่มากับเธอ50นายถูกสังหาร เครเวียที่ลงไปนอนจมกองเลือด ศัตรูที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันทุกอย่างถึง5คน....และที่สำคัญตอนนี้เหลือเธออยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น............
"เอาล่ะ....เป้าหมายต่อไปก็คือเธอ......"เมื่อจบประโยคหญิงสาวทั้ง5ก็พุ่งเข้าหาพิมในทันที
ในเสี้ยววินาทีที่แขนขาอ่อนแรงขาดความรู้สึกราวกับไม่ใช่แขนขาของตัวเอง ความเป็นความตายที่กำลังจะมาถึงแต่สมองกลับว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออก ประสาทสัมผัสทุกอย่างเหมือนหายไปจากร่าง เสียงที่เหมือนกับจะถูกกักอยู่ในลำคอหาทางออกไม่ได้ในใจคิดอยู่เพียงอย่างเดียว........
ประกายของคมมีดทั้ง5ที่กำลังจะพรากชีวิตของเธอไปบัดนี้มาอยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่มีทางหนี ไม่มีที่ซ่อน ไม่มีกำลังแม้แต่จะตอบโต้........
"ใครก็ได้ช่วยด้วย....ใครก็ได้......"
"ช่วยฉันด้วย......"พิมตะโกนออกมาสุดเสียงเท่าที่เธอจะทำได้พร้อมกับคมมีดที่กำลังพุ่งเข้าไปหาเธอ...........
เหมือนเวลาในตอนนั้นหยุดนิ่ง.....เมื่อมีลำแสงสีแดงที่พุ่งมาจากฝากฟ้าขวางหญิงสาวทั้ง5ไว้ได้ทันและร่างของชิตที่ร่อนถลาลงมาขวางเอาไว้..........
"ฟู่.....ไม่เป็นไรนะพิมลุกไหวไหม?"ชิตหันมาพูดกับพิมที่ตอนนี้ยังนั่งตัวสั่นอยู่บนพื้น......บนตัวของชิตเต็มไปด้วยแผลเหมือนถูกของมีคมขีดข่วนตามร่างกายเต็มไปหมดและท่าทีที่เหนื่อยหอบของเขากับไอร้อนที่ออกมาจากกระบอกปืนทุกกระบอก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเพิ่งผ่านการต่อสู้อย่างหนักมาเมื่อไม่นานมานี้
"ม..ไม่เป็น...แต่คุณเครเวีย...."พิมได้แต่อ้ำๆอึ้งๆก่อนที่จะชี้ไปยังเครเวียที่หมดสติอยู่ห่างไปจากที่พวกเขายืนอยู่เกือบสิบเมตร ชิตนิ่งไปครู่หนึ่งพลางมองไปรอบๆ.......
"10วิฯ...."ชิตพูดขึ้นเบาๆพลางขึ้นลำกล้องปืนในมือ
"เอ๋!?...."พิมเอ่ยขึ้นอย่างงงๆกับคำพูดของชิต
"พิม...เธอมีเวลา10วินาทีที่จะช่วยพี่เครเวียในระหว่างนั้นฉันจะกันยัยพวกนี้ให้เธอ....แค่10วินาทีนะเข้าใจไหม?"
"อ่ะ...เอ่อ...ได้ ได้สิ"พิมรับคำก่อนที่เธอจะยืนขึ้น
"โอเค...พอเธอช่วยพี่เครเวียได้แล้วให้กลับไปที่Seagateให้เร็วที่สุด...ไม่ต้องห่วงฉัน......."
"เอาล่ะ....ไปเลย"ชิตตะโกนขึ้นพร้อมกับพุ่งเข้าหาหญิงสาวทั้ง5ส่วนพิมนั้นอ้อมไปอีกทางหนึ่งเพื่อไปให้ถึงตัวของเครเวียให้เร็วที่สุด
ชิตซึ่งตอนนี้ต้องรับศึกคนเดียวกับคู่ต่อสู้ที่ดูเหมือนจะมีฝีมือสูสีกับเขาหรืออาจจะสูงกว่าด้วยซ้ำพยายามที่จะดึงความสนใจทั้งหมดมาที่ตัวเขาให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขายิงสกัดเอาไว้เรื่อยพลางถอยร่นให้ห่างจากพิมและเครเวียให้มากที่สุดซึ่งในระหว่างเดียวกันนั้นเขาก็เห็นพิมไปถึงตัวเครเวียแล้ว.......แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นดังที่คาดเมื่อ2ใน5คนที่ตามชิตอยู่หันกลับไปสนใจพิมอีกครั้งซึ่งก็พอดีกับที่พิมกำลังบินขึ้นพอดี
"พิม!!! รีบหนีไปเร็ว"ชิตตะโกนสุดเสียงบอกกับพิมก่อนที่พวกนั้นจะไปถึงตัวเธอ แต่นั่นก็ยิ่งทำให้อีก3คนที่เหลือหันไปสนใจพิมแทน
ดูเหมือนทุกอย่างกลับตารปัดตอนนี้ชิตไม่ใช้เป้าหมายของหญิงสาวทั้ง5อีกต่อไปแต่พวกนั้นกลับมุ่งไปหาพิมที่ตอนนี้หอบร่างของเครเวียมุ่งหน้าออกสู่ทะเลไปยัง Seagate Angel.......ตอนนี้ชิตต้องเป็นฝ่ายไล่ตามทั้ง5เพื่อขวางไม่ให้เข้าถึงตัวพิม เส้นด้ายสีเงินนับสิบๆที่หญิงสาวทั้ง5ใช้เป็นอาวุธพุ่งเข้าหาพิมจากด้านหลังแต่เธอก็ยังคงหลบได้แต่นั่นก็เต็มกลืนแล้วที่ต้องหลบหลีกไปแบกเครเวียที่ยังคงสลบไม่ได้สติไปด้วย ชิตซึ่งตามหลังพวกนั้นมาด้วยความเร็วที่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้พร้อมกับเล็งปืนของเขาเข้าใส่หญิงสาวพวกนั้นแต่ก็ทำได้ไม่ถนัดนักเพราะต้องระวังไม่ให้พลาดไปถูกพิม
"มีใครอยู่แถวนี้ไหม?....ตอบด้วย"ชิตพูดอย่างหัวเสียในขณะที่เขาเปิดระบบสื่อสารที่ข้างหู......ไม่มีสัญญาของใครติดต่อเข้ามาเลยนอกจากคลื่นรบกวน แต่แล้วเสียงๆหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมา...
"นี่.....ฟรีเด....ชิตใช่ไหม......เกิด..ะไรขึ้น....."เสียงของฟรีเดลที่จับสัญญาณติดต่อของเขาได้แทรกคลื่นรบกวนเข้ามาได้ แม้เสียงจะขาดหายไปแต่ก็ยังพอจะจับใจความได้
"ฟังนะฟรีเดลฟังให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้.......กลุ่มของพิมเสียหายหนัก คุณเครเวียบาดเจ็บและข้าศึกก็กำลังตามล่าพวกเขา ผมต้องการให้พวกคุณช่วย"ชิตพูดอย่างรวดเร็วผ่านเครื่องสื่อสารก่อนที่จะรอคำตอบจากอีกฝ่าย
"ตกลง......เราจะส่ง....ตำแหน่ง....ของเรา..ให้...."สิ้นคำตอบที่ได้รับกลับมาหน้าจอสีเขียวก็สว่างวาบขึ้นตรงหน้าของชิตพร้อมกับแสดงแผนที่ของพื้นที่ทั้งหมดและตำแหน่งของอัลเทล ฟรีเดล และโรเซ็ตต้าที่อยู่ห่างจากพวกเขาไม่มากและกำลังเคลื่อนที่ไปทางพิม
ชิตรีบมุ่งหน้าตามไปแต่ดูเหมือนว่าศัตรูของเขาจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น.....1ใน5แยกออกจากกลุ่มพร้อมกับมุ่งตรงมาที่เขา การปะทะกันกลางอากาศเริ่มขึ้นอีกครั้ง ชิตเก็บปืนของเขาพร้อมกับดึงดาบคู่ออกมาอีกครั้งเพื่อรับมือศัตรูที่อยู่ตรงหน้า...
ตอนนี้พิมยิ่งตกอยู่ในที่นั่งลำบากมากขึ้นเมื่อชิตไม่สามารถตามมาช่วยเธอได้อีกแล้ว เธอพยายามที่จะสลัดให้หลุดแต่พวกมันก็ตามเธอไม่หยุดหย่อน ระยะห่างระหว่างพิมกับอีก4คนที่เหลือเริ่มสั้นลงเรื่อยๆพวกนั้นเกือบจะทันเธอแล้ว
แต่ทันใดนั้นแสงสีม่วงสว่างวาบขึ้นมาก่อนที่พวกนั้นจะถึงตัวเธอ....ร่างของหญิงสาวทั้ง3คนปรากฏอยู่ตรงหน้าของพิมพร้อมกับไม้เท้าสีฟ้าแถบขาวของพวกเธอ เมื่อแสงจางลงอัลเทล ฟรีเดลและโรเซ็ตต้าก็มาอยู่ต่อหน้าของพิมแล้ว............
จบDEEP SESSION O.S. ส่วนที่ 11 : Assist & Attack (ช่วยเหลือและจู่โจม)
Fiction