[Req] เพลงไรเดอร์ Ver แปลกๆต่างๆครับ
Story
ฮีโร่…โก๊ะ
โก๊ะ เด็กนักเรียนชั้นประถม 6 ในโรงเรียนสหแห่งหนึ่ง เขาเป็นเด็กที่มีพัฒทนาการทางสมองช้ากว่าเพื่อนๆในห้องอยู่นิดนึ่ง เรื่องการเรียนของโก๊ะดูน่าเป็นห่วงในสายตาคุณครูทุกท่านที่ได้เข้าสอนในชั้นเรียนของเขา โก๊ะสอบได้ที่รั้งท้ายของห้องเสมอมาตั้งแต่ขึ้นชั้นประถมแล้วจนมาถึงวันนี้ ไม่ว่าโก๊ะ จะพยายามที่จะทำความเข้าใจและตั้งใจเรียนเท่าไหร่เขาก็ไม่ประสบผลสำเร็จเลยสักครั้ง เขาทำได้แค่สอบผ่านไปในแต่ละชั้นปี ในสายตาเพื่อนๆแล้ว โก๊ะเป็นเหมือนตัวตลกประจำห้องเพราะด้วยบุคลิกที่ดูบื่อๆ พูดจาติดๆขัดๆ ขาดความมั่นใจในตัวเอง โก๊ะจึงถูกเพื่อนล้อและตั้งฉายาให้เขาว่า “โก๊ะเด็กเอ๋อ” ภายในจิตใจลึกๆของโก๊ะ เขารู้สึกเสียใจและท้อแท้ในการมาโรงเรียนทุกครั้ง แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนมองโลกในแง่ดี และมีบางสิ่งที่ช่วยให้เขามีกำลังใจขึ้นมาคือจินตนาการ ความฝันและความหวัง ว่าสักวันเขาคงเป็นคนเก่งและเป็นที่ต้องการของคนอื่นๆ เหมือนฮีโร่ของเขา “ไอ้มดXX” โก๊ะ ชื่นชอบมดXX ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นในทีวี ตอนนั้นโก๊ะเพิ่งอายยุเพียง 7 ขวบ ทุกๆเช้าของวันเสาร์-อาทิตย์โก๊ะต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่ 6 โมงเช้า ล้างหน้าล้างตา อาบน้ำ แปรงฟัน ทาแป้งจนน่าขาวจั๊ว แล้วถือจานข้าวมานั่งรออยู่หน้าทีวีจิตใจจดจอรอเวลาที่ “ยอดมนุษย์ไอ้มดXX” ออกมาพิทักษ์โลกจากเหล่าปีศาจร้ายที่ชอบรังแกพวกมนุษย์ทั้งหลาย มดXX จึงอยู่ในใจของโก๊ะมาตลอดตั้งแต่วันนั้น ไม่ว่าจะเป็นหนังสือการ์ตูน โปสเตอร์ หุ่นยนตร์โมเดล ฯลฯ โก๊ะพยามยามหามาเก็บสะสมไว้เท่าที่เด็ก 7 ขวบอย่างเขาจะหามาเก็บไว้ได้ ถึงตอนนี้เขาอายุ 13 ปีแล้ว เขายังไม่เลิกชื่นชอบฮีโร่ตัวนี้เลย มันกลับยิ่งมากขึ้นด้วยซ้ำเงินค่าขนมที่แม่ให้ เขาพยายามเก็บสะสมเพื่อไว้ซื้อโมเดลไอ้มดXX รุ่นใหม่ๆ มาเก็บไว้ ไม่ได้เอาไว้อวดใครๆแต่โก๊ะรู้สึกปลื้มใจมากกว่าที่เขาได้มีเพื่อนฮีโร่โมเดลสวยๆเหล่านี้เป็นเพื่อนยามเหงาและท้อแท้กลับเรื่องต่างๆที่เขาเผชิญมาจากที่โรงเรียน แต่ถ้าที่บ้านแล้ว โก๊ะเป็นลูกคนเดียวของพ่อกะแม่เขาเป็นเด็กที่น่ารักว่านอนสอนง่าย ครอบครัวของเขาอบอุ่น กว่าใครหลายๆคนแถวละแวกบ้านที่เขาอาศัยอยู่ พ่อและแม่ไม่เคยว่าเขาเรื่องผลการเรียนเลยสักครั้ง กับคอยให้กำลังใจและชื่นชมทุกครั้งที่เขากลับมาบ้านแล้วหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาทบทวนในสิ่งที่เรียนมาในแต่ละวันถึงแม้ว่าเขาเองนั้นจะไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ก็ตาม
พ่อแม่ของโก๊ะไม่เคยรู้เลยว่าที่โรงเรียนโก๊ะโดนเพื่อนแกล้งหรือล้อเขายังไงบ้าง เพราะโก๊ะไม่ใช่เด็กที่ชั่งฟ้อง เขาไม่เคยบอกพ่อแม่หรือคุณครูที่โรงเรียนเลยสักครั้ง เวลาที่เพื่อนล้อหรือแกล้งเขา เขาจะเดินหนีและทำเป็นไม่สนใจเพื่อนกลุ่มนั้น เพราะโก๊ะคิดว่าสักวันหนึ่งถ้าเขาเก่งและมีความสามารถ ทำให้เพื่อนยอมรับในตัวเขาได้วันนั้นเพื่อนจะเลิกแกล้งและหันมาเล่นและคุยกับเขาเหมือนเพื่อนๆคนอื่นในห้อง
วันหนึ่งเหตุการณ์ที่ใครๆไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้น ตุ้ยนุ้ยหัวโจกประจำชั้น ป.6ห้องเดียวกับที่โก๊ะประจำชั้นอยู่ ด้วยนิสัยเกเรและเป็นคนเอาแต่ใจ ตุ้ยนุ้ยจึงชอบแกล้งละชอบแย้งของๆคนอื่นเสมอ เท่านั้นยังไม่พอเขายังมีนิสัยไม่ดีอีกอย่าง ชอบขโมยของๆคนอื่นอีกด้วย ไม่เว้นแม้แต่เศษเหรียญที่คุณครูมักทิ้งไว้ในลิ้นชักโต๊ะในห้องเรียน ในเวลาพักกลางวันขณะที่คนอื่นๆในห้องไปอยู่ที่โรงอาหาร ตุ้ยนุ้ยและกลุ่มเพื่อนเกเร 2 – 3 คนกำลังลื้อกระเป๋าหนังสือของเพื่อนคนอื่นอยู่นั้น โก๊ะได้เขามาเจอพอดี ตุ้ยนุ้ยและเพื่อนเดินตรงมาที่เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนขู่ “ไอเอ๋อ มึงห้ามบอกใครน่ะมึง ไม่งั้นมึงเองโดนแน่..!!! โก๊ะเห็นเพื่อนทำในสิ่งที่ไม่ดีจึงพูดเตือน “ตะๆๆ ตุ้ยๆๆ...นุ้ย นายไม่น่าทำอย่างงี้น่ะ มันไม่ดีเลย....” “!!..อย่ามายุ้ง..!!” ตุ้ยนุ้ยบอกกับโก๊ะ แล้วก็ลงมือค้นต่อ โก๊ะเดินไปที่กระเป๋าของตัวเองหยิบหุ่นโมเดล มดXXรุ่นใหม่ออกมา เขากำลังจะเอาไปให้เพื่อนใหม่ที่อยู่อีกห้องหนึ่งดู แต่ตุ้ยนุ้ยหันมาเห็นและอยากได้หุ่นโมเดลของเขาขึ้นมาทันที จึงให้เพื่อนเดินมาเอาหุ่นโมเดลจากโก๊ะ โก๊ะถูกแย้งหุ่นฯออกจากมือ “เอามานี้ไอ้เอ๋อ...” เพื่อนเกเรพูด โก๊ะพยายามขอคืนอย่างอ้อนวอนเพราะมันเป็นสิ่งที่เขารักและเขาก็เพิ่งได้มันมาไม่กี่วันเงินค่าขนมที่เขาพยายามอดออมมาทั้งเดือนเพื่อแลกกับความสุขของเขา ตอนนี้หุ่นฯนั้นถูกแย้งไปจากมือแล้ว หุ่นฯถูกส่งไปอยู่ในมือของตุ้ยนุ้ยหัวโจกแล้ว โก๊ะรู้สึกขึ้นมาทันทีว่าเขาหมดหวังที่จะได้หุ่นนั้นคืนแน่ น้ำตาไหลออกมา โก๊ะร้องไห้ด้วยความเสียใจและเสียดายของที่เขารัก ทันใดนั้นโก๊ะก็วิ่งเข้าหาตุ้ยนุ้ยทันทีหวังจะแย้งเอาหุ่นฯ คืนมาทั้งสองฉุดกระฉากกันอย่างรุนแรงไม่มีใครยอมใคร เพื่อนเกเรที่เหลือเขามาช่วยตุ้ยนุ้ยดึงรั้งกันไม่นานหุ่นฯก็ถูกเหวี่ยงทิ้งออกไปด้วยแรงมหาสารของตุ้ยนุ้ย เสียงหัวดังตามออกมา “555..555..ไอ้โก๊ะเอ๋อ มึงหวงนักอดซะมึง..” “555..555...”(คาดว่าไอ้นี่คงอยากเป็นไฟว์ แซวบทน่ะคับ แซวบท)เสียงหัวเราะของเพื่อนเกเรตามออกมา แล้วพวกนั้นก็เดินออกจากห้องเรียนไป โก๊ะวิ่งร้องไห้ตามออกมาแล้วตรงไปทางที่ตุ้ยนุ้ยโยนหุ่นฯทิ้งไป... เขาไม่เคยเสียใจเท่านี้มาก่อนครั้งนี้เขาคิดในใจว่าเพื่อนทำกับเขาเกินไป ทั้งๆที่เขาไม่เคยทำร้ายใครมาก่อนและเขาก็พยายามแล้วที่จะทำให้เพื่อนในห้องยอมรับเขา โก๊ะหาหุ่นโมเดลมดXX ไม่เจอเขาจึงวิ่งกลับบ้านทันทีด้วยความเสียใจ ครั้งนี้เขากะว่าจะต้องฟ้องแม่ให้มาจัดการกับตุ้นนุ้ยให้ได้ เข้าวิ่งออกไปถึงข้างนอกโรงเรียน แล้วเขาต้องหยุดฉะงักกะทันหันเมื่อเขาชนกับคนขายของเล่นที่เดินสวนมาทางหน้าโรงเรียนโก๊ะล้มลงไปนั่งกับพื้น ชายคนนั้นช่วยฉุดเขายื่นขึ้นมาแล้วถามถึงเรื่องที่เขาร้องไห้แต่ถามเท่าไหร่โก๊ะก็ปิดปากเงียบ (ยังคงร้องไห้) ชายคนนั้นจึงปลอมและหยิบหน้ากากไอ้มดXX ให้กะเขาแล้วพูดว่า “เอา..ไอ้หนูน้าให้ลูกอย่าร้องเลย ใครแกล้งมาก็ใส่หน้ากากนี้แปลงร่างไปสู้กับมันเลย..555..เอาๆๆ” โก๊ะหยิบหน้ากากมาแล้วยกมือไหว้แล้วเขาก็วิ่งกลับบ้าน พอมาถึงที่บ้าน โก๊ะวิ่งเข้าห้องแล้วคิดถึงหุ่นโมเดลของเขา และโทษตัวเองที่เป็นคนไม่กล้าสู้คนอื่น ใครมาแกล้งก็ยอมให้เขาแกล้งตลอด เขาคิดว่าถ้าเขาสามารถแปลงร่างได้อย่างไอ้มดXX คงไม่มีใครที่กล้ามารังเกเขาแน่ เขาหยิบหน้ากากที่คนขายของเล่นให้มาใส่แล้วยืนขึ้นทำท่าไอ้มดXX แล้วตะโกนออกมา (ด้วยความแค้น) “ไอ้อ้วนตุ้ยนุ้ยจอมเกเร..!! วันนี้ข้าฮีโร่โก๊ะจะมาปราบแกให้หายซ่าสะที” (น้ำตายังคงไหลออกมา) แล้วเรื่องมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น ทันใดนั้น...หน้ากากก็เรืองแสงออกมารอบตัวโก๊ะวูบวาบไปด้วยแสงสีแดง -สีขาวเต็มไปหมดแล้วชุดโก๊ะก็เปลี่ยนไป หะหา…!! เขาแปลงร่างได้ เขารีบถอดหน้ากากออกจากหน้า ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม โก๊ะตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่อยากเชื่อเขาหยิบหน้ากากขึ้นมาลองใหม่อีกครั้ง หน้ากากเรื่องแสงอีก ประตูห้องโก๊ะดังขึ้น ป๊อกๆ...ป๊อกๆ....”โก๊ะเปิดประตูหน่อยสิลูก..”เสียงแม่มาเคาะประตูเขารีบดึงหน้ากากออกแล้วรีบมาเปิดประตูด้วยสีน่าที่เหลิกลัก โก๊ะลืมเรื่องที่เขาวิ่งกลับมาบ้าน เรื่องที่จะฟ้องแม่เขาลืมมันไปหมด ในหัวเขาตอนนี้กำลังทึ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่บอกใคร แม่ถามเขาถึงเรื่องที่กลับมาบ้านก่อนเวลาเลิกเรียน เขาตอบแม่ไปว่าเขารู้สึกไม่สบายและปวดหัวอยากกลับมานอนบ้าน พอตกเย็นเขาทานข้าวเสร็จก็เก็บตัวเองอยู่แต่ในห้อง นั่งปลื้มกับหน้ากากไอ้มดXX นั่งจับ นั่งกอดมันอยู่อย่างนั้น ฝันหวานไปถึงเรื่องที่จะกอบกู้โลกจากปีศาจร้ายตลอดคืนนั้น คงเป็นวันที่เขาจะได้ฝันดีมากที่สุดในชีวิต วันรุ่งขึ้นเขาหยิบเอาหน้ากากใส่ในกระเป๋าเรียนมาด้วย เขาไม่ได้เล่าให้ใครฟังและคิดว่าถึงเล่าก็คงไม่มีใครจะฟังเรื่องที่เขาเจอมาแน่ๆ เขานั่งเรียนหนังสืออย่างมีความสุขและลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานจนหมดสิ้น แต่ไอ้อ้วนตุ้ยนุ้ยมันยังไม่ลืม วันนี้มันตั้งใจที่จะแกล้งโก๊ะ พอถึงตอนเลิกเรียนเป็นเวลากลับบ้านนักเรียนบางคนก็นั่งรอพ่อ แม่มารับ บ้างก็เรียนพิเศษ โก๊ะกำลังจะเดินกลับบ้าน ตุ้ยนุ้ยกะเพื่อนเกเร 3 คน เดินมาดักที่ประตูโรงเรียน ตุ้ยนุ้ยและเพื่อนเกเรแย้งกะเป๋าเรียนของโก๊ะเหวี่ยงไปมา จนตกพื้นดิน โก๊ะวิ่งตามไปแย้งคืนและร้องขอกระเป๋าจากกลุ่มเด็กเกเร โก๊ะไม่กล้าที่จะสู้กับเด็กพวกนี้ เขาร้องไห้ จนก้อยเพื่อนในห้องเห็นและทนไม่ได้ที่โก๊ะถูกรุมรังแกอยู่ฝ่ายเดียวจึงชวนเพื่อนผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่นั่งเล่นกันอยู่เข้าไปช่วยโก๊ะ เด็กเกเรพวกนั้นเดินเข้ามาห้ามไม่ให้ก้อยยุ่งและไล่ให้ไปไกลๆ แต่ก้อยไม่ยอมจึงถูกผลัก ตุ้ยนุ้ยเปิดกระเป๋าโก๊ะแล้วลือของออกมากะจัดกะจายเต็มพื้นรวมทั้งหน้ากากมดXX ตุ้ยนุ้ยหัวเราะเยาะโก๊ะ แล้วทิ้งกระเป๋าลงพื้น “ เพื่อนไม่มียังทำมาซ่าอีก ห่วงของกะแค่หุ่นขอก็ไม่ได้ต้องเจออย่างงี้..” โก๊ะสุดที่จะทนในสิ่งที่ตุ้ยทำกับเขา เขามองไปที่หน้ากากมันเรืองแสงออกมา เขามองไปที่ข้างหลังของพวกเด็กเกเรที่ค่อยๆเดินห่างออกไป ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ก้อยวิ่งเข้าไปดึงมือตุ้ยนุ้ยแต่ถูกผลักออกมา โก๊ะหยิบหน้ากากขึ้นมาช้าๆ ในใจคิดเพียงว่าวันนี้เขาจะต้องทำให้ตุ้ยนุ้ยเลิกรังเกคนอื่นที่ไม่มีทางสู้สักที เขาใส่หน้ากาก รำแสงสีแดง-สีขาวก็พุ่งออกมา ชุดโก๊ะกำลังถูกเปลี่ยนเขากลายเป็นยอดมนุษย์ไอ้มดXX เวลานั้นตุ้ยนุ้ยหันมาเจอพอดี ในตาของตุ้ยนุ้ยดูดุดันขึ้นตัวเขาเริ่มเกรง เส้นเลือดขยายตัวหน้าแดงผาดร่างกายเขาเริ่มแตกออกกล้ามเนื้อมันค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น..ใหญ่ขึ้น หาๆๆๆ..!!! ตุ้ยนุ้ยกลายเป็นสัดประหลาดหมูตอน “ข้ายอดมนุษย์ฮีโร่โก๊ะมดXX จะมาปราบเเกไอ้สัดประหลาดหมูตอน...” “555...โถไอ้ฮีโร่โก๊ะเอย..!! เขามาเลยข้าไม่กลัวเองอยู่แล้ว ดูข้ากะพวกสมุนสะก่อน...555” ทั้งสองเริ่มต่อสู้กัน ผลัดกันรุกผลัดกันรับครู่หนึ่ง ฮีโร่โก๊ะฯเริ่มแย่ถูกเจ้าพวกอธรรมรุมจนน่วม ก้อยและเพื่อนคนอื่นๆที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนร่วมกันส่งกำลังใจและส่งพลังแห่งความรักและมิตรภาพให้กับฮีโร่โก๊ะฯ ได้มีพลังลุกขึ้นมาสู้ได้อีกครั้งด้วยพลังที่มหาสารที่เพื่อนๆทุกคนส่งให้โก๊ะเป็นพลังความรักที่บริสุทธิ์อย่างจริงใจ ทำให้พวกสัดประหลาดหมูตอนตุ้ยนุ้ยต้องพ่ายแพ้ไปและกลับมาเป็นเด็กที่มีจิตใจดีเหมือนเดิม “โก๊ะๆๆ...ตื่นก่อนลูก...” เสียงแม่เข้ามาปลุกโก๊ะ เข้าค่อยๆลืมตาขึ้นค่อยใช้สตินึกถึงเรื่องที่ผ่านมาว่าเกิดอะไรขึ้น เขาค่อยๆรู้สึกตัวแล้วรู้ว่าทุกอย่างมันเป็นความฝัน เขาฝันไป “โก๊ะทำไมวันนี้ลูกกลับมาก่อนหละลูก...แล้วหนูไม่ยอมเอากระเป๋าหนังสือกลับมาบ้านหละ ตุ้ยนุ้ยเพื่อนของหนูคนที่อ้วนๆนะ เมื่อกี้เขาเอามาคืนให้ พรุ่งนี้ไปขอบใจเขาด้วยนะลูก แล้ววันหลังเป็นอะไรโทรมาบอกแม่นะเดี๋ยวแม่ไปรับเอง นะลูกนะ ลงไปอาบน้ำแล้วทานข้าวกันดีกว่าคุณพ่อกลับมาแล้ว” แม่บอกกับโก๊ะ โก๊ะแถบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่แม่พูด เขามองไปที่หน้ากาก แล้วค่อยๆลองหยิบขึ้นมาลองใส่อย่างช้าๆ เขาต้องผิดหวังเมื่อมันไม่เกิดอะไรขึ้นเพราะมันก็คือหน้ากากธรรมดาไม่ใช่อย่างที่เขาคิด โก๊ะเดินออกจากห้องไปอาบน้ำ
วันรุ่งขึ้นโก๊ะเดินเข้าห้องเรียน เห็นตุ้ยนุ้ยกะเพื่อนนั่งอยู่ เขารั้งเรเรื่องที่แม่บอกกับเขาเมื่อวานนี้ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นตุ้ยนุ้ยที่เอากระเป๋ามาคืนให้ที่บ้าน เขาเดินไปหาตุ้ยนุ้ยใกล้ๆ “ขะๆ..ขอบๆ....ใจนายน่ะตุ้ยนุ้ยที่นายเอากระเป๋ามาคืนให้ที่บ้านเรา ตุ้ยนุ้ยมองด้วยสายตากวนๆแล้วไม่พูดอะไร “ตุ้ยนุ้ย...” เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาจากทางหน้าห้อง ก้อยนั้นเอง ในความจริงแล้วก้อยเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักในสายตาตุ้ยนุ้ย เขาเชื่อทุกเรื่องที่ก้อยบอก เมื่อวานที่เกิดเรื่องก้อยเป็นคนที่เห็นเหตุการณ์ที่ทั้งสองแย้งหุ่นโมเดลฯกัน หลังจากที่โก๊ะวิ่งออกมา ก้อยเดินเข้าไปหาตุ้ยนุ้ยและต่อว่าและขู่ว่าจะไม่คุยกับตุ้ยนุ้ยอีกแหละบังคับให้เขาเอากระเป๋าไปคืนโก๊ะที่บ้านและขอโทษ แต่เพราะเมื่อวานโก๊ะนอนหลับเขาจึงได้แค่คืนกระเป๋าเท่านั้น
“อืมๆๆ..โก๊ะเรา...เรา..ขอโทษนายนะ เอาของนายเอาคืนไปเราเก็บได้เมื่อวาน เอา....” ก้อยยิ้มให้ตุ้ยนุ้ย หน้าตุ้ยนุ้ยบานขึ้นมาทันที “เรา..ให้นายตุ้ยนุ้ย เราไม่โกรธแล้ว เราเป็นเพื่อนกันได้มั้ย...” ตุ้ยนุ้ยยิ้มแล้วยืนมือมา....โก๊ะยิ้ม.....
.......................จบ......................
และเรื่องราวก็เป็นอย่างที่ว่าไว้ข้างบนแหละครับ
/me ใครมีรบกวนขอหน่อยนะครับ
Japanese Music
Music