พูดถึงหนังสือการ์ตูนแล้ว อยากบ่นเพราะเสียความรู้สึกกับตัวเอง

กระทู้นี้อาจจะแปลกซักนิด เพราะตั้งขึ้นมาบอกความรู้สึกของตัวเอง



หลายเดือนมาแล้ว

หลังจากที่ได้อ่านเล่มจบของหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่ง (สรุปคือ กระทู้ไร้สาระสไตล์ตะเกียง)



การ์ตูนเรื่องนี้มีอยู่ 4 เล่มด้วยกัน

ลายเส้นก็ไม่ถือว่าสวยนัก (แต่วาดผู้หญิงสวยดี อิอิ)

คนวาดเป็นผู้หญิงด้วยนะอื้อ



ความรู้สึกตอบที่อ่านเล่มหนึ่งจบ.........

หวาว

การ์ตูนป่วย ~~~ โรคจิตแบบนี้ ชอบๆๆๆ การี๊ด อยากอ่านต่อจังเยย

ผู้หญิงอาไร้ หน้าตาก็น่ารัก แต่ฆ่าคนได้แบบเลือดเย็นจิงๆ



ตอนอ่านเล่มสอง เล่มสาม ก็รู้สึกแบบเดียวกัน

อ่านเล่มละหลายๆ รอบ ชอบมาก

ในใจก็ภวานาว่า "เล่ม 4 อย่าให้ผู้หญิงคนนี้ตายเล้ย"



ชอบจนเอาชื่อการ์ตูนเรื่องนี้มาตั้งเป็น Password เลยแหละ

และแล้ว เจ้า SiC ตัวดีก็เริ่มปฏิบัติการ ดอง ไม่มีสิ้นสุด



หลังจากรอมาเกือบ 1 ปีเต็มๆ เล่มสี่ก็ออกมาให้เรายลโฉมจนได้



ปกติ การ์ตูนใหม่ๆ ออกมา จะมีวางไว้แบบเห็นได้ชัดใช่มะ

แบบที่ร้าน โอโซน ก็จะอยู่ในแร็คข้างประตูใช่ปะ



แต่เรื่องนี้ไม่เลยอ่ะ ออกเงียบ

ทั้งที่เป็นเล่มอวสานแท้ๆ แต่กลับไปซุกอยู่ตรงซอก เห็นแต่สันหนังสืออีก

โชคดีที่ดีกรีดความโรคจิตของเรา ทำให้สื่อสารกับการ์ตูนโรคจิตเล่มนี้ได้



กลับบ้าน แกะออกอ่าน



อ่านจบแล้วรู้สึกอยากอ้วก

มึนไปพักนึง

พอเริ่มได้สติ ก็เอาไอ้เล่ม 4 เนี่ย ไปที่ห้องเก็บของ แล้วโยนมันเข้าไปลึกสุด ในมุมที่มืดที่สุด

(ประมาณว่า "ขังลืม" ชั่วชีวิต)



การ์ตูนมันไม่ได้ห่วยหรอก มันก็โรคจิตเหมือนเดิม...

แต่สงสัยเราจะไม่โรคจิตเท่าที่เราคิดแฮะ



เพราะหลังจากนั้นเราก็คิดอยู่ตลอดเลยว่า "ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงต้องถูกฆ่าด้วย"

แบบว่า

ไม่เคยมาก่อนเลยที่จะเสียใจมากขนาดนี้กับการที่ตัวละครตัวหนึ่งจะถูกฆ่าตาย

เรารู้สึกแย่จริงๆ เลย







...นี่เราไม่ใช่คนโรคจิตเหรอเนี่ย....



ปุจฉา : ใครรู้มั่งว่าเราพูดถึงการ์ตูนเรื่องอะไร

- Edit by ตะเกียง(25 พ.ค. 2547-10:41:00)
Miscellaneous

ร่วมแสดงความเห็น

ติดต่อเรา