อัศวินหุ่นยนต์"ไนท์ชินโซล" บทที่ 1 ตอน นักเดินทางชุดสีน้ำเงิน
บทที่ 1 ตอน นักเดินทางชุดสีน้ำเงิน
ณ เมืองอัลเบร่า
จุด ร้านอาหาร"คนใหญ่"
งั่ม งั่ม งั่ม........ "แป๊ะ..."
"ฟู่.... ลุงขออีกชามนะครับ"
"ดะ...ได้สิพ่อหนุ่ม...." เจ้าของร้านเหงื่อตก
ผู้คนต่างซุบซิบกันว่า"กินเข้าไปได้ยังไง"และ"ตั้ง 20 ชาม""ใช่คนหรือเปล่าเนี่ยพ่อหนุ่มหล่อคนเนี้ย"
"เอ้า.. พ่อหนุ่มบะหมี่ได้แล้ว"
"อืมๆๆ ขอบคุณนะครับคุณลุง"
"เดี้ยวๆลุงขอถามอะไรหน่อยสิพ่อหนุ่ม"
"หือ? อะไรครับลุง?"
จากนั้นเจ้าของร้านก็กระซิบคุยกับเด็กหนุ่มว่า..........
"เธอกินเข้าไปได้ไงกันน่ะ นั้นก็ตั้ง 20 ชามแล้วนะ"
จากนั้นเด็กหนุ่มจึงตอบไปว่า
"สงสัยไปทำไมกันครับ นี่ยังไม่ถึงครึ่งท้องเลยนะครับ ยังแค่แซมเปิลๆ"
โครม!!!!! (เสียงเจ้าของร้านล้มลง)
"เออ......กินเข้าไป กินตามสบายเลย"
1 ชั่วโมงผ่านไป
ณ ร้านอาหารที่เดิมนั้นแหละ
แปะ......(เสียงชามวางลง)
"เฮ้อ......อิ่มแล้ว"
เด็กหนุ่มกินบะหมี่ไปทั้งหมด 60 ชาม (กินไปได้ไง)
"เออ......เอ็งเนี่ยเป็นคนหรือเปล่าฟะ กินไปได้ไงทั้งหมด"
เจ้าของร้านขมวดคิ้วแล้วกอดอก
"ลุงเก็บเงินด้วยครับ"
รวม บะหมี่ราคา 150 G กินไปทั้งหมด 60 ชาม
รวมราคา 9000 G
"พ่อหนุ่ม เธอชื่ออะไรเนี่ย?"
เด็กหนุ่มได้ยินแล้วจึงตอบกลับไปว่า........
"ผมชื่อ ชิเซย์ กาเรย์ ครับ"
"กาเรย์งั้นเหรอ เธอเป็นลูกชายของท่าน"กินซัน"งั้นเหรอ หือ? พ่อหนุ่ม!!(ลเจ้าของร้านจับไหล่ของชิเรย์และเขย่าไปมา)
"คะ...ครับ แล้วมีอะไรงั้นเหรอครับ"
"ไม่น่าเชื่อเลยว่าลูกชายของท่านกินซันจะมาอยู่ที่นี่ด้วย"
"เอ๊ะ หมายความว่าไงเหรอครับ"
"พ่อของเธอน่ะเป็นเพื่อนสนิทของชั้นเอง ชั้นเคยเจอเธอตอนเป็นทารกจำได้ไหมล่ะ"
"แหะ แหะ จำไม่ได้ครับ ตอนนั้นยังเด็กอยู่เลย คุณพ่อก็ไม่ค่อยได้อยู่ที่อาณาจักรเท่าไหร่หรอกครับ"
"แน่ล่ะ ท่านเองก็มีธุระมากมายที่ต้องเดินทางไปอาณาจักรอื่นๆตลอดเวลานี่นา ทั้งการทหารกำจัดปีศาจ นำเข้าอาหาร ท่านไม่มีเวลามาดูชาวบ้านอย่างพวกเราหรอก"
"ใช่ครับ ตลอดเวลาที่พ่อไม่อยู่ผมก้ออกเดินทางเพื่อหาทางให้เป็นนักรบอันดับ 1 ให้ได้ครับ แต่ก็ยังอ่อนหัดอยู่เลยครับ
"ไม่หรอก เธอกินเก่งนั้นล่ะเป็นจุดบอกแสดงว่าต้องเป็นได้แน่ แต่การจะเป็นได้นั้นน่ะต้องผ่านการทดสอบที่ยากมากมาก่อน ซึ่งยากสำหรับมือใหม่ทีเดียวนะ แต่ถ้าธอฝึกฝนมากๆก็อาจจะได้เป็น
"ขอบคุณครับคุณลุง แต่วันนี้ผมต้องไปฝึกฝนแล้วครับ ไปนะครับคุณลุง"
"เอ๊ย เดี้ยวก่อนสิ ลุงมีของจะให้น่ะ"
"เอ๋? อะไรครับ"
จากนั้นเจ้าของร้านก็หยิบดาบสีเขียวแวววาวสงให้เด็กหนุ่ม
"อ๊ะ! นี่มันดาบอะไรกันครับเนี่ย"
"นี่คือ"ดาบลึกลับ"ซึ่งชั้นไปได้มาจากหมู่บ้านใกล้ๆนี้ชั้นให้เธอ"
"เอ..... จะดีเหรอครับ"
"ดีน่า... ชั้นเก็บไปก็ไม่ได้อะไรเธอเอาไปใช้ดีกว่าน่า ดีออก
"อืม...... ขอบคุณครับ"
"คุณลุงผมลาล่ะครับ ไปล่ะครับ"
จากนั้นเด็กหนุ่มก็เดินออกไปจากเมืองอัลเบอร์ร่า
"อื่ม ชิเรย์เจ้าต้องได้เป็นนักรบที่สุดยอดได้แน่นอน เหมือนกับพ่อของเจ้า......
โปรดติดตามตอนต่อไป
Fiction