FIC&ART Romancing SaGa ภาค กัปตันซิลเวอร์ ห้ามพลาด นักแต่งกับวาดหน้าใหม่จ้า
บทนำ
ครอเดีย
อายุ 24
อาชีพ ชาวป่า
"แล้วจะให้ไปที่ไหนล่ะคะ"
"ไปที่ไหนก็ได้ที่อยากไป ที่ได้ก็ได้ เมื่อพอใจแล้วก็ค่อยกลับมา"
"เอ้า ! "มัวทำอะไรอยู่ รีบไปซะ
นานมาแล้ว มีแม่มดคนหนึ่ง มีนามว่า โอลด์ อาศัยยอยู่ในป่าข้างเมืองเมลวิน เธอเป็นแม่มดทีสามารถติดต่อกับภูตและสัตว์ทั้งหลายได้ โอลด์ ได้พบเด็กทารกคนหนึ่ง ถูกทิ้งไว้ที่ชายป่า พร้อมกับชื่อครอเดีย เธอจึงเก็บเดกสาวมาเสี้ยงจนเติบใหญ่
บทนำ
ไอชา
อายุ18
อาชีพ นักปรุงยา
"เฮ้ เธอรู้จักฉันด้วยหรือ เธอชื่ออะไรน่ะ"
"ไอชา....."
"อื่มๆฉันไนท์ฮัลท์ เป็นองค์ชายแห่งคริสตัลซิตี้ กำลังจะกลับเมือง"
"ไปเที้ยวด้วยกันไหม"
ธิดาแห่งแผ่นดินไอชา เด็กสาวที่เกิดมาใต้ทะเลทรายที่กว้างใหญ่
ดรายแลนด์ บนทุ่งหญ้าเพียงแห่งเดียวของดินแดนทะเลทราย คาเรซัสสเตฟ เธอเป็นเด้กสาวที่ร่าเริ่งและชอบการขี่ม้ามากๆทุกวันเธอจะต้องขี่ม้าออกไปยังทุ่งกว้างเสมอ
เดียวว่างๆจะแต่งต่อจากนี้ไป การออกแบบตัวละครเราเอามาจากsfcไม่ใช่ps2แบบว่าชอบหน้าตาอ่ะงับดูเดือดดี
บทนำ
กัปตันซิลเวอร์
อายุ28
อาชีพ ชาวมังกร
"เจ้านี้รักสมบัติมากกว่าพวกพ้องนะ"
"งั้นช่วยเฝ้าเดสตินีสโตสโอปอลให้ข้าด้วยละกัน"
"ซักวันจะมีผู้กล้าทีเหมาสมมาเอามันไป"
"ถ้าข้าต้องกลายร่างกลับเป็นมังกรอีกละก้มันก็น่าสนุกดี............"
ตอนพิเศษ จ้า ของกัปตันซิลเวอร์
ลมทะเลพัดเข้าใส่ใบหน้าเป็นความรู้สึกที่ดีเหมือนทุกครั้ง
ถึงแม้อากาศร้อนจะทำให้เหนียวตัวน่ารำคาญ แต่มารีน่าก็ยังรักทะเล
เธอถูกกัปตันรับมาเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่ได้เดียงสา
ใช้ชีวิตอยู่กับทะเลเหมือนกับเป็นบ้านของเธอ
ถึงแม้เหล่าโจรสลัดที่เป็นลูกน้องของกัปตันจะเป็นพวกผู้ชายท่าทางสกปรก
วันหนึ่งๆถ้าไม่ได้ออกปล้นก็เอาแต่ดื่มหัวราน้ำหรือไม่ก็ชกต่อยกันเอง
แต่มารีน่าก็ไม่ได้รังเกียจอะไร
เพราะพวกนี้มักจะชอบหลีใส่เธอเวลากัปตันหรือรองกัปตันไม่อยู่ใกล้ๆ
เธอไม่รู้ว่าตัวเองสวยน่ารักหรือไม่ เพราะรอบตัวมีแต่ผู้ชาย
ผู้หญิงนอกจากกัปตันหรือรองกัปตันแล้วก็ไม่ใคร่ที่จะเจอผู้หญิงคนอื่นๆนัก
ผมสีเขียวใบไม้ของเธอถักเป็นเปียไว้อย่างลวกๆ
แต่สิ่งที่ดูเหมือนกัปตันจะชื่นชมที่สุดก็คือดวงตาสีเขียวขุ่นเหมือนกับน้ำทะเลลึก
กัปตันบอกว่ามารีน่าหมายถึงทะเล เพราะกัปตันเจอเธอในทะเล
กับซากเรือแตกที่ลอยมาติดเกาะ
...กัปตัน
"คิดอะไรอยู่เหรอ"
น้ำเสียงนุ่มหูดังขึ้นข้างตัวทำเอาคนเหม่อลอยสะดุ้งจนแทบจะร้องกรี๊ดออกมา
แต่เมื่อหันมาเห็นดวงหน้าสวยๆที่แสนคุ้นเคย ใจที่เต้นตูมตามจึงสงบลงได้บ้าง
"กัปตันซิลเวอร์..." เธอเอ่ยชื่อคนตรงหน้าพลางยกมือลูบอกอย่างใจหาย
หญิงสาววัยรุ่นย่างเข้าวัยกลางคนเบื้องหน้า
หากไม่มีคนบอกก็คงจะไม่รู้ว่าเป็นกัปตันกองเรือซิลเวอร์ เจ้าของเกาะไพเรทโคสต์
คงจะไม่มีคนคิดด้วยซ้ำว่าเจ้าหล่อนจะเป็นอิสตรี ถ้าหากว่าพูดถึงกัปตันซิลเวอร์
โจรสลัดผู้โหดร้าย เก่งกาจ คงไม่ ใคร่จะมีใครจินตนาการถึงหญิงสาวหน้าตาแฉล้ม
หุ่นสะโอดสะองค์อย่างสตรีคนตรงหน้านี้เป็นแน่
ใบหน้าอ่อนวัยกับผมสีน้ำตาลทองที่มัดเป็นหางม้าแล้วตลบขึ้นมามัดไว้ข้างศีรษะ
และดวงตาสีน้ำตาลสดใส กิริยาท่าทางขี้เล่นคล่องแคล่วว่องไว
แต่ฝีมือลำลึกร้ายกาจจนจัดได้เป็น ตำนานของยุคสมัยนี้
แต่ถ้าหากจะมองเพียงภายนอก
เธอก็คงจะเป็นผู้หญิงที่สวยอย่างห้าวๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง
"อากาศดีนะว่ามั้ย" กัปตันซิลเวอร์เอ่ยขึ้นอย่างเป็นกันเอง
"เหมาะกับการปล้นเรือซักลำสองลำ"
"เห็นฝนตก พายุเข้า กัปตันก็พูดอย่างนี้ทุกทีนี่คะ"
มารีน่าพูดแล้วหลบรอยยิ้ม
"อืม... ว่าแต่ ข่าวนี่ถูกแน่เหรอ" กัปตันคนสำคัญว่าไปอีกเรื่อง
ก่อนจะผายมือไปยังทะเลเวิ้งว้างตรงหน้า "เราลอยลำรอมาตั้งนานแล้วนะ
ไอ้เส้นทางใหม่ที่เธอว่าน่ะ มันเชื่อได้แน่เร้อ"
"ต้องได้สิคะ ก็รองกัปตันเป็นคนหาข้อมูลนี้มาให้เองนี่นา" เธอพูด
แต่น้ำเสียงยังคงความไม่แน่ใจอยู่ติดนิดหน่อย "ก็เพราะพวกเรานั่นแหละ
ที่ปล้นเอาปล้นเอาจนธุรกิจเค้าจะบรรลัยหมดอยู่แล้วนะคะเนี่ย"
เป็นคำพูดที่ออกแนวประชดประชันแต่กัปตันซิลเวอร์กลับแย้มรอยยิ้มกว้าง
"ถึงคนรวยมีอยู่เกลื่อนน่านน้ำ คนจนก็มีอยู่จนจะล้นแผ่นดิน
แทนที่จะทำให้พวกคนรวย รวยกว่าเดิม เราเอาเงินไปอุดหนุนคนจนไม่ดีกว่ารึไง"
นั่นสิ... เพราะคนรวยมีอยู่เต็มไปหมด
ในช่วงที่แผ่นดินยังไม่สงบด้วยไฟสงครามเช่นนี้ คนจนก็จะอดตาย คนรวยก็จะมั่งมี
เหตุผลของกัปตันอาจฟังดูไม่เข้าท่า แต่ธุรกิจของโจรสลัดก็คือการปล้น
แล้วกัปตันก็เป็นโจรสลัด
โจรสลัดที่ออกปล้นเพียงเพื่อที่จะใช้ความมั่งคั่งที่ได้มา
ปรนเปรอความสุขของตนเองและลูกน้อง
มารีน่าถอนหายใจเบาๆ
เพราะต่างแคว้นต่างหันอาวุธเข้าหากันทำให้ชายแดนระอุ
ข้าวยากหมากแพงเพราะเส้นทางค้าขายไม่สงบ โจรขโมยชุกชุม
ถึงแม้เส้นทางเดินเรือจะกินเวลาและมีโจรสลัดคอยจะดักปล้น
แต่ก็ยังดีกว่าจะไปเสี่ยงเอากับโจรป่าโจรภูเขาที่ชุกชุมเสียยิ่งกว่าเป็นไหนๆ
เพราะเรือจะยังมีไปถึงที่หมายได้บ้างในขณะที่คณะเดินทางมักจะไม่เคยรอดจนถึงที่หมายเลยแม้แต่เล่มเกวียน
เพราะอย่างนี้เอง
ของที่ปล้นได้ในแต่ละครั้งส่วนมากจะเป็นของใช้ของพวกคนรวยอย่างเสื้อผ้าเครื่องตกแต่งที่ดูออกจะหรูเลิศอลังการ
เป็นของอย่างที่กัปตันชอบซะด้วย
แต่ผิดกับรองกัปตันที่ไม่ค่อยจะสนใจของพวกนี้เท่าไหร่
รองกัปตันโจโจจิน...
"กัปตันคะ กัปตันบอกว่ารองกัปตันมาจากที่ไหนนะคะ?"
กัปตันซิลเวอร์เลิกคิ้วมองลูกเรือคนโปรด
"เห็นบอกว่ามาจากประเทศตะวันออกอะไรเนี่ยแหละ" ซิลเวอร์ตอบ
"ยัยนั่นมันไม่ใช่คนชอบพูดน่ะ เป็นพวกพูดน้อยต่อยหนัก
สงสัยจริงว่าได้ข้อมูลมาอีท่าไหน"
มารีน่ากลือนน้ำลายเอื๊อกเมื่อจินตนาการถึงภาพรองกัปตันข่มขู่เอาข้อมูลจากผู้โชคร้ายรายหนึ่งในตรอกมืดๆ...
"แค่คิดก็ขนลุกแล้วค่ะ" เธอหัวเราะแห้งๆ
"ใช่มะ? สงสัยออกมาครั้งนี้คงจะเหลวซะแล้วมั้ง แย่จริง..."
ยังไม่ทันขาดคำ ลูกเรือที่อยู่บนยอดเสากระโดงเรือก็ตะโกนลงมา "เรือ
ทางกาบขวา!"
ไกลออกไปในท้องทะเลสีคราม
ที่ขอบฟ้ามีจุดเล็กๆที่น่าจะกำลังเคลื่อนที่มาทางนี้ด้วยความเร็วพอสมควร
มารีน่าคว้ากล้องส่องทางไกลที่ห้อยอยู่ข้างเอวเป็นประจำขึ้นมาส่องดู
ก็เห็นเป็นเรือสองลำ ลำแรกเป็นเรือชั้นเรือรบ ติดอาวุธหนักเต็มลำ
คาดว่าน่าจะมีลูกเรือไม่ต่ำกว่าร้อยคน
ลำที่ตามหลังมาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นเรือสินค้า ลำใหญ่ไซส์เดียวกับเรือรบ
แต่แทบจะไม่ติดอาวุธ
เรือโจรสลัดเล็กๆลำหนึ่งสู้กับเรือขนาดใหญ่สองลำ ถ้าเป็นปกติธรรมดาแล้ว
โจรสลัดคงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้ด้วยซ้ำ
คงถูกยิงจนกระจุยหายไปจากน่านน้ำเสียก่อน
แต่ไม่ใช่ในกรณีที่มีกัปตันซิลเวอร์บัญชาการอยู่เช่นนี้เป็นแน่
"หันซ้ายยี่สิบ เตรียมปืนใหญ่ บรรจุกระสุนลูกโซ่ เล็งที่เสากระโดงเรือก่อน"
กัปตันสาวตะโกนสั่งการอย่างชำนาญการ "นักเวทอยู่ไหน! ไปตามขึ้นมาบนดาดฟ้าเร็ว!"
- [font color=HotPink]แก้คำสะกดผิดให้ตาม request[/font] -
Fiction