Yuna Counter Attack Phash 08
ควอโทร: ชิ พวกนี้มันฝีมือใช้ได้เลย ดูเหมือนว่าประสิทธิภาพหุ่นของพวกมันจะเหนือกว่าหุ่นของเราด้วยสินะ
ชาเกีย : พวกเราจะมามัวเสียเวลากับเจ้านี่ไม่ได้แล้ว โอลบะ ใช้แผนเดิม
โอลบะ : ได้ครับ พี่ชาเกีย
จากนั้น โอลบะก็ขับกันดั้มอาชูทารอน อ้อมไปล็อคแขนจากทางด้านหลังชิกิของชาร์เอาไว้
ควอโทร : อุ้บ !!!! เสร็จกัน
ชาเกีย : แก อย่าอยู่เลย จงตายเพื่อควมฝันของพวกฉันที่จะได้ไปดูคอนเสิร์ตของมีอาที่แพลนซะเถอะ
จากนั้นชาเกียก็ขับกันดั้มเวอร์ซาโก้ถือบีมซาเบลพุ่งเข้ามาจะเสียบที่ค็อกพิทของชิกิ
ควอโทร : เจ้าพวกนี้ก็เป็นแฟนคลับของมีอาสินะ ช่วยไม่ได้เห็นทีต้องใช้ไม้ตายซะแล้ว
แล้วท่านชาร์ก็ติดต่อไปที่กันดั้มของชาเกีย
ชาเกีย : เชอะ จะตายอยู่แล้ว อยากจะสั่งเสียอะไรอีกงั้นเรอะ
ควอโทร : แกก็เป็นแฟนคลับของมีอาเหมือนกันสินะ ไหนๆชั้นก็จะตายแล้ว แกช่วยเก็บสิ่งนี้ไว้แทนชั้นที
จากนั้นท่านชาร์ก็หยิบปฏิทินภาพXXXXXXของมีอามาโชว์ที่หน้าจอ
ชาเกีย : !!!!!!! ฟู่ๆๆๆๆๆ(เสียงเลือดกำเดาไหล)
โอลบะ : พี่ชาเกียครับ เป็นไรไปครับพี่ หนอยแกอย่าอยู่เลย
จากนั้นกันดั้มอาชูทารอนก็กระชากแขนของชิกิขาดทั้ง 2 ข้าง
ควอโทร : อ๊ะ แย่ล่ะสิ แผนของเราไม่ได้ผลหรือนี่
ชาเกีย : โอลบะ.... พวกเรา..ถอยก่อน.....เถอะ(เสียเลือดไปมากเลยหมดแรง)
โอลบะ : พี่ชาเกียครับ พวกเรากำลังได้เปรียบอยูนะครับ
ชาเกีย : ...........(สลบไปแล้ว)
โอลบะ : หนอย แกฝากไว้ก่อนเถอะ
จากนั้นโอลบะก็ขับกันดั้มอาชูทารอนแล้วเข้าไปประคองกันดั้มเวอร์ซาโก้ของชาเกียแล้วก็บินหนีไป
ควอโทร : เกือบไปโชคยังดีที่เพิ่งซื้อปฏิทินXXXXXXของมีอาเอาไว้
สักพักยานมุซากะของกิวเน่ก็มาถึง
ควอโทร : หึๆๆๆ มาแล้วสินะ เท่านี้เราก็เริ่มแผนการได้แล้ว แต่ปัญหาคือเจ้าฟรีด้อมมันหายหัวไปไหนแล้วล่ะ
ตัดกลับมาที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในฐานคาเพนทาเรีย มีผู้ชาย2คนกำลังนอนพักรักษาตัวอยู่
อิซ้าค : ดูเหมือนว่าพวกเราจะยังไม่ตายสินะ
ดิอัคก้า : ครับท่าน ผบ. พวกเรานี่ดวงดีจริงๆเลยนะครับ
อิซ้าค : อืม ว่าแต่หมั่นไส้เจ้านั่นชะมัดเลย ว่าไหม
ดิอัคก้า : ครับ ผมก็เหมือนกัน
ภาพที่อิซ้าคได้เห็นนั่นก็คือมีพยาบาลสาวๆมานั่งล้อมอยู่ที่เตียงของคนไข้ที่เพิ่งเข้ามารักษาตัวไม่นาน เอ๊ะ หน้าคุ้นๆ หมอนั่นมัน
พยาบาลสาว A : ถึงเวลาท่านข้าวแล้วนะคะ เดี๋ยวชั้นป้อนให้นะ
พยาบาลสาว B : อย่าลืมทานของหวานด้วยนะคะ เดี๋ยวชั้นป้อนให้
พยาบาลสาว C : ว้าย คนอะไรก็ไม่รู้หล่อลากดินเลย กรี้ดๆๆๆ
ฮีโร่ : ...........(หึๆๆ เกิดมาหล่อก็ดียังงี้ล่ะ)
อย่างงครับ อย่างง เนื่องจากชื่อของฮีโร่นั้นไม่ใช่ชื่อจริงๆของเค้า มันเป็นชื่อสมมุติขึ้นมาเพื่อภารกิจ ปฏิบัติการเมเทโอ ซึ่งคนที่เคยดูกันดั้มภาพ W จะรู้ มาเข้าเรื่องกันต่อ
หลังจากที่ฮีโร่ทานข้าวกับของหวานเรียบร้อยพยาบาลสาวทั้ง 3 ก็เดินออกจากห้องไป
อิซ้าค : นี่แก เจ้าเด็กใหม่ ทำตัวให้มันดีๆหน่อย
ดิอัคก้า : อย่าให้มันข้ามหน้าข้ามตาท่านผบ.มากนัก ไม่งั้นแกจะไม่ได้ออกจากโรงพยาบาล
ฮีโร่ : มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ เจ้าพวกตัวประกอบ
อิซ้าค/ดิอัคก้า : ว่ายังไงนะ !!!! เจ้าเด็กแนว
ฮีโร่ : หนอย แก
ในขณะที่ทั้ง 3 กำลังทะเลาะกันอยู่ ก็ได้มีผู้หญิง 2 คนเดินเข้ามาในห้อง
อิซ้าค/ดิอัคก้า : !!!!!!
มิลลี่ : เป็นไงบ้างคะ ดิอัคก้าคุง ได้ข่าวว่าบาดเจ็บเลยมาเยี่ยม
ดิอัคก้า : ไม่เป็นไรมากครับ ขอแค่ได้เจอมิลลี่จัง เจ็บแค่ไหนผมก็ทนได้
มิลลี่ : ...........(หน้าแดง)
ชิโฮะ : เป็นไงบ้างคะอิซ้าคคุง ชิโฮะ นึกว่าจะไม่ได้เจอกับอิซ้าคซะแล้ว
อิซ้าค : ชั้นเจ็บน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เธอเป็นไรไปชั้นคงขาดใจ (ดีนะที่ให้ชิโฮะขับหุ่นออกไปพร้อมกับพวกหน่วยลาดตระเวน)
ชิโฮะ : แหม อิซ้าคคุงละก็
ฮีโร่ : ...........(เมื้อกี้กำลังทะเลาะกับเราอยู่แท้ๆเปลี่ยนท่าทีไวจังแฮะ)
หลังจากที่มิลลี่กับชิโฮะมาเยี่ยมเสร็จแล้วกำลังจะกลับ ก็ให้รูปถ่ายของทั้งสองกับดิอัคก้าแล้วอิซ้าคเอาไว้ แต่เหตุการณ์นี้ก็ไม่พ้นสายตาของฮีโร่ไปได้
ฮีโร่ : หนอย พวกแก ได้รูปถ่ายแฟนตัวเองด้วยเรอะ (ทีเรายังไม่เคยได้รูปถ่ายจากริรีน่าสักใบเลย)
อิซ้าค : คนมันหล่อ ทำไงได้
ดิอัคก้า : อิจฉาละสิ เจ้าเด็กแนว
ฮีโร่ : ..............(ไว้หายดีเมื่อไหร่ ชั้นจะเล่นงานพวกแก)
และในคืนนั้นเองฮีโร่กำลังทำอะไรสักอย่างในคอมพิวเตอร์โน้ตบุ้ค
ฮีโร่ : หึๆๆๆ พวกแกเสร็จแน่
2 สัปดาห์ต่อมา ฮีโร่ได้หายจากอาการบาดเจ็บแล้ว
อิซ้าค : วันนี้แล้วสินะที่แกจะได้ออกจากโรงพยาบาล
ดิอัคก้า : อีกไม่นานพวกเราก็คงจะได้ออกจากโรงพยาบาลเหมือนกันนั่นละ
ฮีโร่ : อืม ไหนๆชั้นก็จะไปแล้วชั้นมีของจะให้
จากนั้นฮีโร่ก็หยิบสมุดภาพXXXXXXของชิโฮะขึ้นมา
ดิอัคก้า : หนอย แก บังอาจเอาภาพของชิโฮะมาตัดต่องั้นเรอะ คิดว่าท่านผบ.จะสนใจของแบบนี้รึไง
อิซ้าค : จัดมาอย่าให้เสียของ
ดิอัคก้า : อ้าว ท่าน ...............
ฮีโร่ : ของมิลลี่ก็มีนะ
ดิอัคก้า : โอ้ ขอบใจมาก เพื่อนเลิฟ
หลังจากนั้นฮีโร่ก็เดินออกจากโรงพยาบาลไป แล้วก็ยืนมองนาฬิกา
ฮีโร่ : หึๆๆๆ ใกล้ได้เวลาแล้วสินะ
ตัดกลับมาที่ห้องพยาบาล
อิซ้าค : เจ้าฮีโร่นี่ฝีมือการตัดต่อมันแนบเนียนจริงๆ
ดิอัคก้า : ใช่ครับท่านผบ. มันยอดมากเลย
สักพักก็มีผู้หญิง 2 คนรีบวิ่งเข้ามา
มิลลี่ : ดิอัคก้า
ชิโฮะ : อิซ้าคคุง
อิซ้าค/ดิอัคก้า : เฮือก!!!!
หลังจากที่ทั้ง 2 คนเปิดเข้ามา ก็ได้มาเห็นสมุดภาพXXXXXXของตัวเองเข้า ทั้ง 2 คนจึงโมโหเป็นอย่างมาก
มิลลี่ : เห็นมีคนโทรมาบอกว่าดิอัคก้ากับอิซ้าคอาการหนักเลยนัดชิโฮะรีบมาดู ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองสินะ
ดิอัคก้า : เดี๋ยวก่อน มิลลี่ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด (หลงกลเจ้าฮีโร่ซะแล้วหรือนี่)
มิลลี่ : แกตายซะเถอะ
ดิอัคก้า : อ้ากกกกกกกกกก
ฉึก ฉับ ฉัวะ สวบ
อิซ้าค : ชิโฮะ เธอกำลังเข้าใจผิดนะ (เสร็จกัน ติดกับเจ้าฮีโร่ซะแล้ว)
ชิโฮะ : งั้นเหรอคะ แกร่ก (เสียงขึ้นไกปืน)
อิซ้าค : เหวอ นี่เธอติดนิสัยของมิลลี่มาเหรอเนี่ย
ชิโฮะ : ชั้นไม่ให้มือของชั้นต้องเปื้อนเลือดหรอกค่ะ ลาก่อนอิซ้าคคุง
อิซ้าค : เหวออออออออออออ
ปัง ปัง ปัง ปัง
หลังจากนั้นดิอัคก้ากับอิซ้าคต้องนอนในห้อง ICU ไปอีก 2 เดือน
แถมท้ายอีกซักนิด
ณ ยานฟรีเดนซึ่งกำลังจอดอยู่ที่ทะเลทรายซาฮาร่า
จามิล : ใกล้จะเจอนิวไทป์คนต่อไปรึยัง ทีฟ่า ชั้นต้องพึ่งเธอแล้วล่ะนะ เพราะเธอเป็นคนเดียวในยานที่สัมผัสถึงนิวไทป์คนอื่นได้
ทีฟ่า : ใกล้แล้วค่ะ ตรงไปเรื่อยๆเลยค่ะ
กาโรด : ว่าแต่นายจะตามหานิวไทป์ไปทำไมล่ะ
จามิล : ชั้นไม่ต้องการจะให้นิวไทป์ตกเป็นเครื่องมือในการทำสงครามอีกแล้ว ชั้นจะต้องปกป้องนิวไทป์ทุกคน
2 ชม.ผ่านไป
จามิล : ใกล้จะถึงหรือยัง ทีฟ่า
ทีฟ่า : ยังค่ะ ต้องตรงไปอีก
จามิล : ชั้นเชื่อเธอ ทีฟ่า
กาโรด : หิวข้าวชะมัดเลย
5 ชม.ผ่านไป
จามิล : ใกล้จะถึงหรือยัง ทีฟ่า
ทีฟ่า : ยังค่ะ ตรงไปอีกค่ะ
จามิล : อืมๆ ชั้นเชื่อเธอนะ ทีฟ่า
กาโรด : ฮ้าวววววว (กำลังหาว)
8 ชม.ผ่านไป
จามิล : ใกล้จะถึงหรือยัง ทีฟ่า
ทีฟ่า : ยังค่ะ ตรงไปอีกนิด
จามืล : ได้ ยังไงชั้นก็เชื่อเธอทีฟ่า
กาโรด : ZzZzZzZzZzZzZz (หลับไปแล้ว)
จากนั้นก็ไม่เคยมีใครพบยานฟรีเดนอีกเลย
Fiction