ข่าวเก็บการ์ตูนคืนของSIC
เรื่อง ขอเก็บคืนหนังสือของสำนักพิมพ์ คิด คั้น สด
เรียน ท่านเจ้าของกิจการร้านค้า
เนื่องจากปัจจุบันรัฐบาลมีนโยบายที่จะปราบปรามสื่อสิ่งพิมพ์ที่มีเนื้อหาหรือภาพขัดต่อศีลธรรมที่อาจจะก่อให้เกิดปัญหากับเยาวชนและสังคมไทยโดยจะดำเนินการกับผู้กระทำผิดอย่างจริงจัง ดังนั้น บริษัท สยามอินเตอร์ มัลติมิเดีย จำกัด (มหาชน) ซึ่งเป็นผู้จัดจำหน่ายหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊คของสำนักพิมพ์ คิด คั้น สด จึงขอให้ท่านนำหนังสือที่มีรายชื่อด้านล่างนี้ลงจากชั้นโดยเร็วและส่งกลับคืนบริษัทภายในวันที่ 31 กรกฎาคม 2550
อนึ่ง บริษัท สยามอินเตอร์ฯ ขอเรียนให้ทราบว่าหากท่านละเลยไม่ส่งหนังสือดังกล่าวกลับคืนบริษัท ยังคงจัดจำหน่ายหนังสือดังกล่าวต่อไป บริษัท สยามอินเตอร์ฯ จะไม่สามารถรับผิดชอบต่อความเสียหายใดๆ ทั้งสิ้น
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ขอแสดงความนับถือ
ดวงตา เทียมทัด
ผู้อำนายการฝ่ายขายและการตลาด
รายชื่อหนังสือการ์ตูน
1. GANTZ
2. HEAT คนระห่ำองศาเดือด
3. ราชาเหมียว
4. SERAPHIC FEATHER
5. ZET MAN
6. BIRTH กำเนิดอสูร
7. อาจารย์เฮี้ยว เปรี้ยวเซ็กซี่
8. ซันชิโร่ นักสืบลุยดะ
9. ยูโก บุรุษเหล็ก
10. EDEN
11. GIRL BRAVO
12. ไอส์
13 เงาพยาบาท
14. โลกของเอสและเอม
15. DEAD SPACE
16. สุภาพบุรุษทรชน
17. ลูกแก้วมากะ
18. BASTARD
19. สมาคมคนหนีโลก
20. CODE MASTER
ซึ่งจากการที่ผู้สื่อข่าว ‘ประชาไท’ สำรวจรายชื่อหนังสือการ์ตูนที่สั่งเก็บนั้น พบว่าบางเล่มที่ไม่น่ามีส่วนของการเป็นสื่อลามกได้ อย่างเช่นเรื่อง ‘ไอส์’ ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องรักวัยรุ่นธรรมดาที่อาจจะมีฉากวับๆ แวมๆ บ้าง หรือเรื่อง ‘สมาคมคนหนีโลก’ ที่มีเนื้อหาสะท้อนถึงคนที่มีอาการของโรค ‘ฮิคิโคโมริ’ หรือคนที่ชอบคลุกตัวอยู่ใช้ชีวิตแต่ในห้องไม่ยอมไปไหน ในขณะที่เรื่อง ‘Code Master’ เองก็เป็นการ์ตูนที่เขียนโดยคนไทย
ขณะที่กระแสในเว็บบอร์ดต่างๆ โดยเฉพาะ Pantip.com โต๊ะเฉลิมไทย มีการพูดถึงการตรวจค้นร้านอากิบะอย่างกว้างขวาง เช่นกระทู้หัวข้อ ‘ไทยโพส อ้างถึงอากิบะด้วย (มั้ง) ><’ โดยคุณ Kassidy หรือกระทู้หัวข้อ ‘ความไร้จรรยาธรรมของสื่อและความบ้าของตำรวจ’ โดยคุณ NOP2 กระทู้ดังกล่าวได้มีกระแสวิจารณ์การยึดหนังสือการ์ตูนร้าน Akiba ที่เกิดขึ้นด้วย
โดยความเห็นในกระทู้หัวข้อ ‘ไทยโพส อ้างถึงอากิบะด้วย (มั้ง) ><’ บางส่วนเห็นว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจทำถูกต้องแล้ว เจ้าของร้านไม่ทำให้ร้าน ‘คลีน’ เอง แต่อีกส่วนเห็นว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจกระทำเกินกว่าเหตุหรือเห็นว่าผู้สื่อข่าวรายงานเกินความเป็นจริง หลายความเห็นมองว่าการแต่งตัวเลียนแบบตัวการ์ตูนหรือคอสเพลย์ หรือหุ่นโมเดลไม่ใช่สิ่งล่อแหลม
ความเห็นบางส่วนมองว่า ‘ผู้ใหญ่’ มองการ์ตูนอย่างเป็นอคติเกินไป เช่น ผู้ที่ใช้ชื่อ เมย์ (meichan) แสดงความเห็นที่ 67 ในกระทู้ ‘ไทยโพส อ้างถึงอากิบะด้วย (มั้ง) ><’ ไว้เมื่อวันที่ 20 ก.ค. ว่า
“สื่อปัจจุบันหาได้มีจรรยาบรรณทางวิชาชีพแต่อย่างใด อ่านแล้วก็ให้ขุ่นใจว่า เสียงของพวกเรามันคงไปได้ไม่ถึงไหน ร้องโวยวายด่าไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะ “ผู้ใหญ่” เขาไม่สน และมันนั่งเทียนเขียนกันไป คนอื่นอ่านก็คิดว่าเป็นเรื่องจริงกันหมดแล้ว เราเถียงก็ว่าๆ เราก้าวร้าวทั้งที่เราพูดมันเป็นความจริงที่มันเป็นเรื่องจริง กว่าข่าวที่เขาเขียนถึง (จะว่าไปเราก็เป็นผู้ใหญ่นะ แต่บังเอิญว่าเป็นผู้ใหญ่ที่โตมาพร้อมการ์ตูน จนปัจจุบันก็ยังชอบเรื่องพวกนี้อยู่) ผู้ใหญ่ชอบมองว่าการ์ตูนปั่นทอนปัญญามอมเมาประชาชน ทำให้เด็กไม่พัฒนา แต่แล้วไอ้ผู้ใหญ่ที่ไม่อ่านการ์ตูนไม่ชอบการ์ตูนอคติกับการ์ตูนเนี่ย... มันจะทำให้ปัญญาท่วมท้นมากกว่าขนาดนั้นเลยหรือไง? เหนื่อยใจเว้ย...”
หรือ นายคล้าว แสดงความเห็นที่ 60 ในกระทู้เดียวกันไว้เมื่อ 18 ก.ค. ว่า “งั้นก็ไปจับพวกหนังสือดาราก๊อดซิปด้วยซิโว้ย โป๊กว่าการ์ตูนพันเท่าเนื้อหาหล่อแหลมกว่าหมื่นเท่า” หรือความคิดเห็นที่ 64 ใช้ชื่อว่า ‘เด็กแต่ไม่โง่เยี่ยงรัฐมนฯนะ’ โพสต์เมื่อวันที่ 19 ก.ค. ที่สะท้อนความเห็นที่สำคัญเรื่อง ‘วรรณคดีไทย’ ก็มีการผลิตวัฒนธรรมความรุนแรงเช่นกัน โดยเขากล่าวว่า “ขนาดชิซูกะอาบน้ำ เขาก็เซนเซอร์ให้แล้ว จะให้เด็กดูอะไร ปลาบู่ทองเหรอ คิดว่ามันไม่รุนแรงเหรอ ปลาบู่ทองน่ะ แม่โดนฆ่าทิ้งกี่รอบ สาดดดดดดดดดดดดด”
หรือกระทู้หัวข้อ “fax จากสยามอินเตอร์ที่เรียกหนังสือการ์ตูนกลับ20เรื่องใช่จริงมั้ยครับ”, โพสต์โดย LiMuLiMu ผู้แสดงความเห็นหลายคนก็กล่าวเสียดายการเซ็นเซอร์ตัวเองของบริษัทสยามอินเตอร์ มัลติมิเดีย จำกัด (มหาชน) และกล่าวว่าจะรีบไปซื้อการ์ตูนที่จะถูกเรียกเก็บเพราะตนสะสมเอาไว้ ขณะที่ความเห็นที่ 32 โดยคุณ Eve&Kyoko FanClub แสดงความเห็นเมื่อ 25 ก.ค. อย่างน่าสนใจว่า
“ประเทศไทยมันเฮงซวยครับ
พ่อแม่ทำลูกมาแล้วไม่สั่งสอน ให้ครูสอน ให้เกมออนไลน์สอน
ครูใหม่ๆ ก็สอนไปวันๆ รอเงินเดือน สอนแต่วิชาการไม่สอนจริยธรรม เพราะไม่ใช่หน้าที่เด็กมันเลยเลวลงๆ
จะโทษสถานบันครอบครัวหรือสถาบันการศึกษาก็ไม่ได้
เพราะผู้ปกครองจ่ายภาษีให้รัฐ ไปด่าไม่ได้
โรงเรียนเป็นหน่วยงานของรัฐเอง ถ้าโทษโรงเรียนก็เท่ากับรัฐบาลผิด
โทษการ์ตูนแล้วกันแพะชั้น 1 มีคนกลุ่มน้อยสนใจ
แถมธุรกิจการ์ตูนจ่ายภาษีให้รัฐได้ไม่้เยอะ เท่าธุรกิจ ละครน้ำเน่าตบจูบฉุดคร่าหลังข่าว เพราะธุรกิจการ์ตูนฐานลูกค้ามันน้อย
ธุรกิจการ์ตูนจ่ายภาษีให้รัฐได้ไม่้เยอะ เท่าธุรกิจ หนังสือสำหรับผู่ใหญ่ที่เด็กแอบไปซื้ออ่าน เพราะธุรกิจการ์ตูนฐานลูกค้ามันน้อย
ธุรกิจการ์ตูนจ่ายภาษีให้รัฐได้ไม่้เยอะ เท่าธุรกิจ สิ่งมึนเมาสิ่งเสพติดที่ขายกันเกร่อตลาด เพราะธุรกิจการ์ตูนฐานลูกค้ามันน้อย
ธุรกิจการ์ตูนจ่ายภาษีให้รัฐได้ไม่้เยอะ เท่าธุรกิจ ผับ บาร์ เทค อาบอบนวด เพราะธุรกิจการ์ตูนฐานลูกค้ามันน้อย
ธุรกิจการ์ตูนจ่ายภาษีให้รัฐได้ไม่้เยอะ เท่าธุรกิจ หวยทุกชนิด เพราะธุรกิจการ์ตูนฐานลูกค้ามันน้อย
ธุรกิจการ์ตูนจ่ายภาษีให้รัฐได้ไม่้เยอะ เท่าธุรกิจ มอมเมายาวชนและมอมเมาคนไทยอีกหลายๆอย่าง เพราะธุรกิจการ์ตูนฐานลูกค้ามันน้อย
เพราะธุรกิจการ์ตูนเป็นธุรกิจที่มีฐานลูกค้าน้อย กำไรน้อย จ่ายภาษีน้อย เลยเป็นแพะรับบาปแทนพวกธุรกิจมอมเมาคนไทย ที่มีฐานลูกค้าเยอะ กำไรเยอะ จ่ายภาษีเยอะ และมอมเมาประชาชนได้เยอะ”
ทั้งนี้ เรื่องการเซ็นเซอร์การ์ตูนไม่ใช่เรื่องใหม่ในช่วงนี้ เพราะก่อนหน้านี้ในเดือนมีนาคมปีนี้ เคยมีรายงานว่า กองเซ็นเซอร์ กระทรวงวัฒนธรรม เคยสั่งห้ามไม่ให้เห็นฉากชิซูกะอาบน้ำที่มีเพียง 2-3 วินาที ในโดราเอมอน ตอน โนบิตะตะลุยอาณาจักรเมฆ ในรูปแบบแผ่นซีดี ทำให้แฟนการ์ตูนแสดงความไม่เห็นด้วยตามเว็บไซต์ต่างๆ ว่าการเซ็นเซอร์เช่นนี้นี้เป็นการทำลายหนัง ส่วนผู้ผลิตก็ชี้แจงว่าพยายามอุทธรณ์แล้วแต่ไม่สำเร็จเลยต้องทำตามกฏหมาย
ข้อมูลประกอบ
สื่อลามกกลางสยามการ์ตูนโป๊เปลือยอื้อ, ไทยโพสต์, 18 ก.ค. 50
จับร้านการ์ตูนลามกเซ็นเตอร์พอยท์, เดลินิวส์, 19 ก.ค. 50
“ไทยโพส อ้างถึงอากิบะด้วย (มั้ง) ><”, โพสต์โดย Kassidy, pantip.com โต๊ะเฉลิมไทย, 18 ก.ค. 50
“ข่าว AKIBA ที่เผยแพร่โดยสื่อต่างๆ, โดย Vee AKIBA, เว็บไซต์ Akiba 2.0, 20 ก.ค. 50
สรุปสถานการณ์ กำจัดสื่อลามก กลางเซ็นเตอร์พอยท์ ระหว่างวันที่ 18 ถึง 20 กรกฏาคม 2550, โดย Vee AKIBA, เว็บไซต์ Akiba 2.0, 20 ก.ค. 50
“fax จากสยามอินเตอร์ที่เรียกหนังสือการ์ตูนกลับ20เรื่องใช่จริงมั้ยครับ”, โพสต์โดย LiMuLiMu, pantip.com โต๊ะเฉลิมไทย, 24 ก.ค. 50
พอดีไปเจอในPantipเลยเอามาบอกต่อกันคับ
Anime