นิทานลูเน่ : อย่าเห็นน้ำตัดกระบอก อย่าเห็นกระรอกก็โก่งหน้าไม้
[font size=3 color=violet]สาธกโวหารครั้งที่หนึ่ง[/font]
[font size=3 color=violet](ตั้งไว้งั้นแหละ ไม่รู้จะเจออะไรที่มันชวนบั่นทอนปัญญาอีกไหม= =")[/font]
[font size=2]กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนางฟ้าน้อยๆ ตนหนึ่งอาศัยอยู่ในกระท่อมน้อยกลางทุ่งดอกไม้ม่วงอันกว้างใหญ่ไพศาล ขนาดมองเห็นได้แต่ไกลจากท้องฟ้า ข้างๆ บ้านน้อยกลางทุ่งม่วงคือกรงไก่กล้ามอันน่าสะพรึงกลัว จึงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้กระท่อมน้อยของนางฟ้านัก
ด้วยเหตุนี้นางฟ้าซึ่งแสนเหงาหงอยเพราะไม่ได้พบปะผู้ใดเลย ก็ตัดสินใจเดินทางไปศึกษาเล่าเรียนที่สถานศึกษาอันใหญ่โตมาก...มากขนาดมีนักเรียนหลงทางถึงขั้นหายสาบสูญเพราะซุ่มซ่ามเดินเข้าป่าพลังHหรือทุ่งดอกไม้แห่งนี้มานับไม่ถ้วน
เทอมแรกก็สนุกสนานดีอยู่ แต่เมื่อเข้าสู่เทอมที่สองก็มีเพื่อนรักคนหนึ่งหายตัวไปตลอดกาลเพราะเคราะห์ร้ายกลายเป็นหนึ่งในเหยื่อช่วงเทศกาลฆ่าตัดตอนหน้าเสาธง ประกอบกับการเรียนยากลำบากขึ้นเรื่อยๆ นางฟ้าน้อยๆ จึงเริ่มท้อถอย จนในที่สุดก็หนีกลับไปซุกตัวอยู่ในทุ่งดอกไม้พักใหญ่เพื่อฟื้นฟู[/font][font color=fuchsia size=2]Y Force[/font][font size=2]อันเป็นบ่อเกิดแห่งชีวิตของตน จากนั้นก็กลับมาทนทรมานทำงานส่งอาจารย์เพื่อให้จบๆ เทอมไปเสียที
หลังจากปิดเทอมจริงๆ เรียบร้อย นางฟ้าตนนี้ก็หนีกลับไปจำศีลอยู่ในกระท่อมส่วนตัวกลางทุ่งสีม่วงอีกครั้ง คราวนี้นางหลับยาวนานมากๆ ขณะที่[/font][font color=fuchsia size=2]Y Force[/font][font size=2]แห่งท้องทุ่งก็กล้าแข็งขึ้นเรื่อยๆ จนถึงวันคล้ายวันเกิดของตัวเอง...นางฟ้าสีม่วงก็กลับสู่โรงเรียนอีกครั้ง
แต่ของขวัญวันเกิดที่ได้รับจากโรงเรียนคือ...[/font][font size=2 color=red]I[/font][font size=2]1ตัว และ[/font][font size=2 color=red]X[/font][font size=2]1ตัว
เจ้าของกระท่อมน้อยข้างกรงไก่เกิดอาการเหมือนโดนFreeze curse infinity turnทันใด นางรีบบินกลับสู่สวนดอกไม้ส่วนตัวโดยไม่ใยดีเพื่อนร่วมห้องที่รอฉลองวันเกิดให้ แม้จะมีผู้กล้าตามมาชักชวนถึงกระท่อมม่วงๆ นางก็บอกปัดอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึกอีกฝ่าย เวลาผ่านไปหลายวันเข้า จิตใจที่ผ่านการกล่อมเกลาจากเพลงสวดศพ เช่น Lilium หรือ Ensei ก็สงบลง...
นางฟ้ากลับไปเข้าเรียนเทอมใหม่อย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็ตัดสินใจแล้วว่าครานี้ต้องคุยกับอาจารย์ให้รู้เรื่อง และเมื่อเวลาเลิกเรียนมาถึง...นางฟ้าซึ่งรวบรวมความกล้าด้วยการเดินจงกรมรอบอาคารเรียนสองรอบก็เข้าไปถามเรื่องผลเกรดของตน และผลก็คือ...[/font]
[font size=2 color=crimson]"อาจารย์ตรวจไม่ทันก็เลยให้ I ไปก่อน ได้ทุกคนทั้งคลาสแหละจ้ะ ไม่ต้องตกใจหรอก"[/font]
[font size=3 color=blue]ใช่[/font]...[font size=2]ไม่ต้องตกใจเลย[/font] [font size=2 color=purple]แค่อาจารย์ตรวจรายงานไม่ทันเท่านั้นเอง[/font] [font size=2 color=crimson]นางฟ้าเกิดอาการโล่งใจพร้อมกับอยากไล่ยิงHodeแข่งกับBOTเล่นกะทันหัน[/font]
[font color=navy size=3]END[/font]
[font size=2 color=violet]นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ตราบใดที่ผลเกรดยังไม่ใช่[/font][font size=2 color=red]F[/font][font size=2 color=violet]ก็ไม่ต้องตกใจหรืออยากตายขึ้นมา มันอาจไม่ใช่ความผิดของเราก็ได้ หึ หึ หึ[/font]
P.S. เนื่องจากเป็นประสบการณ์จริงที่ผ่านการดัดแปลงเพื่อเป็นอุทธาหรณ์ ดังนั้นโปรดอย่าเผยแพร่โดยใส่credit เพราะคนแต่งทนอับอายขายหน้ามากกว่านี้ไม่ไหว="=
- Edit by [SSYY]Lunae(07 มิ.ย. 2548-22:21:46)
- Edit by [SSYY]Lunae(07 มิ.ย. 2548-22:26:01)
Fiction