ฟิก Growlanser VI : The new begining of time
******************************************************************
หลังจากการต่อสู้กับผู้รุกรานอินฟินิโต้ได้ผ่านพ้นไป 2000 ปี ฉันภูตน้อยสาวสวย นามว่า ยูรี่กับท่านผู้กล้าเมอริก เราสองคนก็ได้สู่พื้นพิภพได้อีกครั้งนึง จากการหลับไหลอยู่ในโคลนพ็อต หลังจากนั้นท่านผู้กล้าก็ได้ไปอยู่เคียงข้างกับสตรีที่ท่านผุ้กล้าเฝ้าคำนึงหามาถึง 2000 ปีที่หลับไหล ฉันกับท่านผู้กล้าก็ได้แยกจากกัน โดยที่ฉ้นกลับไปอยู่ท่ามกล่างเพื่อนๆเหล่าภูตเหมือนเดิม อย่างเช่นที่เคยเป็น วันเวลาช่างผ่านไปอย่างสงบสุขอย่างที่ท่านผู้กล้าและเหล่าสหายร่วมรบอยากจะให้มันเป็น
วันหนึ่ง ฉันรู้สึกเบื่อๆคิดถึงท่านผู้กล้าเหลือเกิน จึงได้นำจดหมายของฉันฝากคนในเมืองไกราแน็คส่งจดหมายไปหาท่านผู้กล้าอย่างที่ทำมาบ่อยๆหลังจากที่แยกจากกัน เรา 2 คนก็ได้ติดต่อกันผ่านทางจดหมายกันมาตลอด 1ปีกว่าๆ ที่จากกัน
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสัพเพเหระของเหล่าภูตทั้งหลาย อย่างเช่น เรื่องที่ นีน่ามีท่าบินใหม่ๆ หรือล็อตตี้เริ่มเป็นที่โด่งดังในฐานะดาวแฟรี่ หรือมิลันดา ที่ยังเคร่งขรึมราวกับคุณครู หรือจะเรื่องยัยปีศาจสีฟ้าที่ช่างหนวกหูและน่ารำคาญ โคริน
โคริน : นี่ยูรี่~ ขอถามอะไรหน่อยได้ม้า~
ยูรี่ : แปลกจังเลยนะคะ ที่คุณจะมาถามอะไรฉัน ไหนลองว่ามาสิค่ะ
โคริน : ยุรี่ รู้สึกเหงา...มั่งหรือเปล่าที่ต้องมาจากพวกผู้กล้าน่ะ.... โครินนะ รู้ดีอยู่หรอกว่าการที่โลกนี้มันสงบสุขแบบนี้น่ะเป้นสิ่งที่ทุกคนต่อสู้เพื่อให้ได้มันมา แต่ว่านะ...ฉันกลับรู้สึกว่าฉันไม่อยากจะให้มันสบสุขแบบนี้เลยล่ะ เพราะการที่ผู้กล้าไปปราบอินฟินิโต้ เมื่อ 2000ปีทำให้ประวัติศาสตร์แก้ไขใหม่หมดเลย..... แบบนี้ฉันก็ไปอยู่กับพวกเค้าไม่ได้อีกแล้วอ่ะ รู้สึกมั่งไหมล่ะ ยูรี่~
ตัวฉันที่นิ่งอึ้งไปกับคำถามของโคริน และไม่อาจตอบไปได้โดยทันที
ยูรี่ : ..ถามอะไรแบบนั้นล่ะคะ ก็ของแน่อยู่แล้วล่ะคะ อย่าพูดอะไรที่ทำให้ความพยายามของท่านผู้กล้าต้องสูญเปล่าได้ไหมค่ะ รู้ไหมว่าการคิดแบบนั้นมันจะผิดต่อพวกท่านผุ้กล้าที่เสี่ยงชีวิตสู้กันมาแค่ไหนน่ะคะ
โคริน : จ้าๆ เฮ้อ ถามแค่นี้อย่าบ่นนักเลยนะ ฉันแค่ก็อยากจะบ่นเฉยๆเท่านั้นแหละ เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆเล้ย
ว่าแล้วโครินก็บินจากไป ส่วนฉันที่ได้ยินเรื่องที่โครินพูดนั้น ขอสารภาพตามตรงว่าในใจลึกๆแล้วนั้นฉันเองก้รู้สึกเช่นเดียวกับโครินที่ไม่อยากจะให้การผจญภัยของเรานั้นต้องจบสิ้นลงไปเลย ฉันไม่อยากจะนึกเลยว่า วันเวลาที่เราสองได้ต่อสู้ด้วยกัน อยุ่เคียงข้างด้วยกัน สนุสนานและลำบากมาด้วยกันนั้นได้จบสิ้นลงแล้ว แท้ที่จริงแล้วฉันอยากจะอยู่เคียงข้างท่านผุ้กล้ามากกว่านี้ การที่ฉันคิดแบบนี้คงจะผิดสินะค่ะ....
แต่ว่าวันหนึ่งนั้น ฉันบังเอิญได้เจอกับท่านผู้กล้าของโครินซึ่งสูยเสียความทรงจำไปแล้ว ฉันจึงถามในเรื่องที่ฉันคิดอยู่นี้ออกไป ภึงแม้ว่าเค้าจะเสียความทรงจำที่ผ่านมาแต่ตัวและนิสัยของเค้านั้นก็ไม่ได้แปรเปลี่ยนไปเลย เค้าเงียบไปสักพัก แล้วก็ยิ้มขึ้นมา และพูดว่า.....
"เมื่อการผจญภัยครั้งหนึ่งได้จบสิ้นลงไป การผจญภัยครั้งใหม่ก็จะถือกำเนิดขึ้นมา เธอไม่รู้สึกเช่นนั้นหรือ"
คำพูดของเค้าคนนั้นได้ทะลุผ่านตัวเราไป ในที่สุดฉันก็เข้าใจ การที่เราจะทำอะไร ไยต้องให้โชคชะตามากำหนด ในเมื่อการผจญภัยครั้งเก่าที่ฉันกับท่านผู้กล้าได้จบสิ้นลงไป ฉันก็ค้นพบการผจญภัยครั้งใหม่ของฉันแล้วล่ะคะ นั้นก็คือ การไปหาท่านผู้กล้าอีกครั้งยังไงล่ะค่ะ กว่าที่จดหมายนี้จะส่งถึงมือของท่านผู้กล้า ฉันก็อาจจะเจอกับท่านผุ้กล้าก่อนแล้วก็ได้นะคะ เมื่อเวลาที่เราสองคนได้พบกันอีกครั้งนึง ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยอีกครั้งนะค่ะ
ด้วย รักและนับถือ
ยูรี่
***************************************************************
ฟิก Growlanser VI : The new begining of time Fin
***************************************************************
Extra
ณ ชายป่าแห่งหนึ่งมีภูตน้อยสีฟ้าอยู่ตนนึงกำลังบ่นเรื่องเพื่อนภูตของตน
"ยัยยูรี่นี่ล่ะก็พูดแค่นี้ต้องโมโหไปได้.....เฮ้อ.....เบื่อๆๆๆๆๆ"
ทันใดนั้นภูตน้อยสีฟ้าก็ได้กลินหอมหวานลอยมาตามลม
"นี่มันกลิ่นผมนาตอนนี่นา หอมจังเลย~ ไปหม่ำก่อนนะจ๊า"
ทันใดนั้นช่วงที่ภูตสีฟ้า กำลังบินเข้าไปตามกลิ่นนั้น ก็เจอสัตว์ประหลาดดูดตัวโครินลงไป
"แย่แล้วนี่มันตัวกินภูตนี่มา ขืนไม่ออกไปล่ะก็โดนย่อยทั้งเป็นแน่เลย....นี่ฟาน...."
ทันใดนั้นภูตสีฟ้าตนนั้นก้นึกขึ้นมาได้ว่า ฟานนิลเพื่อนของเธอนั้นไม่ได้ยู่เคียงข้างเธออีกต่อไปแล้ว
" จริงสินะ เราไม่ได้อยู่กับฟาลนิลอีกแล้วนี่นะ...เฮ้อ...นี่ฉันจะต้องมาตายแบบนี้หรอเนี่ย......อยากจะพบอีกสักครั้งนีงจัง...ทั้งเซโอนิส....ทั้งฟานนิล...ทุกคน "
น้ำกรดของสัตว์ประหลาดกำลังไหลท่วมร่างของภูตน้อยสีฟ้าและกำลังกัดกร่อนร่างกายของเธอราวกับกำลังย่อยอาหารอันโอชา
ทันใดนั้นก็เสียงเปลวไฟแผ่พุ่งกัมปนาท ระเบิดขึ้นที่ตัวสัตว์ประหลาดจนภูตน้อยสีฟ้าตัวนั้นหลุดออกมาจากการถูกย่อยไว้ได้ ท่ามกลางน้ำย่อยและแสงสะท้อนทำให้ภูตน้อยสีฟ้าตนนั้นมองไม่เห้นชัดนัก แต่ก็รับรู้ได้และก็ได้ยิน เสียงอันคุ้นหู
"ตายแล้ว ขอโทษนะค่ะ เพราะผลนานทอลของฉันเองแท้ๆ....เลยทำให้เธอเกือบเจ้าตัวนั้นเขมือไปเลยนะ ฉันต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ.....เอ่อ...คือว่า"
ช่างเป็นการเสียงและวิธีการพูดติดอ่างที่คุ้นเคยอะไรเช่นนี้ ภูตสีฟ้าคิด
"คือฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ของกองกำลังรักษาสันติภาพ คือฉันกำลังวิจับเรื่องเกี่ยวกับมาน่าอยู่นะค่ะ ถ้ายังไง..เอ่อ....ช่วยฉันทำการทดลองหน่อยไดไหมค่ะ?"
ผมสีทองพระอาทิตย์หยักนิดหน่อย บนร่างของสาวน้อยรูปร่างโลลิ ช่างน่าถวิลหาอะไรเช่นนี้
เมื่อภูตสีฟ้าคิดขึ้นมาเช่นนั้น น้ำตาหยดนึงก็ได้ไหลออกมา
" ว้ายตายแล้ว~ ง่า ฉันทำอะไรหรือเปล่าค่ะ ทำให้ร้องไห้แบบนี้ เอ่อ ถ้าลำบากใจแบบนั้น ไม่ต้องฝืนใจก็ได้นะค่ะ....." สาวน้อยผมสีทองที่ใส่แว่นหนาเต๊อะเริ่มลุกลี้ลุกลนกบน้ำตาของภูตที่เธอเพิ่งจะเคยเจอ
"ไม่ใช่หรอก... ไม่ใช่อย่างงั้น" ภูตน้อยสีฟ้าปาดคราบน้ำตาที่ไหลอยู่ออกไป
" น้ำตานี่นะ.... เป้นน้ำตาที่เกิดจากความยินดีที่มีต่อดลกใบนี้นี่นา เอาล่ะ~ "
ภูตสาวสีฟ้าคนนั้น ก็เริ่มบินออกมาหาสาวน้ยโลลิผมทองคนนั้น
"ฉันจะไปด้วยก็ได้ ฉันเป็นภูตอยู่ที่ป่าแห่งนี้ มีชื่อว่า โคริน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
สาวผมทองคนนั้นยินดีอย่างมาก
" ขอบคุณมากเลยค่ะ ฉันชื่อ...."
และแล้วเรื่องราวบทใหม่ก็กำเนิดขึ้น.......
******************************************************************
Extra : Never Ending Story ~Fin~
*****************************************************************
ขอขอบคุณ Atlus ที่สร้างเกมแบบนี้ขึ้นมา
ขอขอบคุณ ท่านผู้อ่านทุกท่านที่อ่านแล้วรู้สึกยังไง ช่วยตอบลงไปหน่อยก็ดี 555
และคุณfath ที่คอยตอบคำถามของผมเสมอ (แต่แอบสปอยแถมใส่ด้วย 5555)
และอยากจะบอกว่า
All! Hail to Wendy!!
Anita Bomebaye!!!
Fiction