ยามเมื่อลมพัดหวน (ตอนที่ 6) การย้อนกลับ
ผมส่องกระจกมองหน้าตัวเอง ผมโทรมไปขนาดนั้นเชียวหรือ
หลาย คืนที่ผมนอนไม่หลับเพราะฝันเห็นเธอ
ในฝันนั้นเธอเข้ามาแล้ว มองผมแบอบอุ่นเหมือนเคย
แต่มีอะไรไม่รู้พยายามดึงเธอไปจากผม
เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น พร้อมกับการตื่นจากฝันร้ายของผม
ผมมองไปที่โทรศัพท์ที่ดังอยู่อย่างช้า ๆ ช้า ๆ
ชื่อที่ขึ้น มาบนจอนั้น ทำให้ผมเหมือนตายแล้วเกิดใหม่
เธอโทรมาหา ไม่สิทันทีที่ผมรับสายนั้น เธอก็วางสายไปทันที
ผมโทรหาเธอทันที
รับสิ รับ ....... เสียงที่ภาวนาอยู่ในใจ
มันช่างนานเหลือเกิน เสียงสัญญาณสายโทรศัพท์
สวัสดีค่ะ... เสียงอันไพเราะที่คุ้นเคยดังออกมาจากโทรศัพท์เครื่องผม
สา สา รู้หรือเปล่าว่าผม รอสา นานแค่ไหน
สาไปไหนมา
ผมขอโทษในสิ่งที่ผมทำลงไป ผมจะไม่ทำอีก ผมสัญญา
อะไร ปอ สา เห็นปอ ยุ่งก็เลย
สาอยากบอกปอ ว่า ที่สาไม่อยู่เพราะสาไป ต่างประเทศ
สา ต้องการให้ปอ ไปส่งเพราะสาอยากเห็นปอ ก่อนที่สาจะเดินทางไปต่างประเทศ สา สา สา
อืม ปอ เข้าใจนะ ปอ ก็ขอโทษเหมือนกัน สา กลับวันไหนหรอ สาจะกลับมามั้ย
เออ...คือ สา สา
ทำไม สา ทำไม ผมพูดอย่างเร่งรีบ เพื่อให้เธอพูดออกมา
การเดินทางครั้งนี้นั้น สา ไม่อาจบอกปอได้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่
สิ้นประโยคนั้น ผม ซ๊อคทันที สิ่งรอบข้างเริ่มหมุนรอบตัวผม เร็วขึ้น ๆ เรื่อย ๆ
แค่นี้ก่อนนะปอ สา รัก ปอนะ สักวันเราคงได้เจอกันอีก คอยด้วยนะ
สาวางสายในทันที
ผ่านไปเร็ววัน เหตุการณ์วันนั้นช่างเป็นวันที่ยาวนานอะไรเช่นนี้
วันที่ผมดีใจที่สุดกลับเป็นวันที่มันปวดร้าวที่สุดเท่าที่เคยมีมา
หลายอาทิตย์ผ่านมา......
หลายอาทิตย์ที่ผมไม่เคยคุยกับใครเลย และเก็บตัวอยู่คนเดียวอย่างเงียบ ๆ
หลายอาทิตย์ที่ผมนั่งเรียนอย่างเหม่อลอย
ทุกอย่างที่เข้ามา แล้วก็ผ่านไปเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นเลยแม้แต่น้อย
ความชินชาในจิตใจเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อย ๆ
ผมกลับมาอีกครั้ง...
ความเย็นชายังคงจับตัวอยู่ ก่อเป็นผมคนใหม่
ปอ ทุกคนเคยเห็นได้หายไปแล้ว
แล้วไม่รู้จะกลับมาอีกเมื่อไหร่ เพียงแต่คอยเวลาเท่านั้น เท่านั้น และ เท่านั้น
แต่...สิ่งหนึ่งที่ผมยังคงทำอยู่ทุกวันนั้น ก็คือ การไปเยือนสถานที่ต่าง ๆ
ที่เคยไปมากับคนที่ผมรัก นั่นเอง
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมนั่งมองทะเล ที่ผมเคยไป
เย็นวันนั้นขณะที่ตะวันคล้อยต่ำลงมา อย่างช้า ๆ
เสียงคลื่นทะเล ที่ซัดเข้าหาดทรายสีขาว บรรยากาศช่างเงียบสงบจริง ๆ
ผมมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ไปยังทะเลที่กว้างใหญ่ข้างหน้านั้น
การที่เราอยู่คนเดียว ทำให้นึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
เป็นเรื่องธรรมดามาก ที่คนเราเมื่อมีความสุข ก็ต้องมีความทุกข์
มีสมหวังก็ต้องมีผิดหวัง
ความรักนั้นย่อมมีอุปสรรค์เสมอ เส้นทางไม่เคยราบรื่น
แต่มันไม่น่าจะเร็วขนาดนี้
เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปรวดเร็วกว่าเวลาความทุกข์นั้นมาก
สา....คำรำพึงที่พูดออกมาอย่างลอย ๆ
อะไรค่ะ...ปอ เรียกทำไมหรอ
สิ้นคำพูดนั้น ผมคิดในใจทันทีว่า นี้ผม คิดถึงเขาขนาดได้ยินเสียงที่ก้องเข้ามาทางโสตหู
ถึงเพียงนี้เชียวหรือ
ผมพยายามที่จะหลับจาเพื่อกลบเสียงนั้น
แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือ หญิงสาวผมยาว ที่ผมเคยเห็นเมื่อครั้งก่อน
คนที่ผมรัก
คนที่ผมคิดถึง และ ห่วงใยตลอดเวลา
เธอยิ้มให้ผม พร้อมด้วยประโยคสั้นๆ ว่า " กลับมาแล้วค่ะ "
Fiction