อย่า ริรักในวัยเรียน
เรื่องเริ่มต้นขึ้นม.ธรรมศาสตร์รังสิต
นักศึกษาหนุ่มคณะแพทย์ปี2คนหนึ่ง กำลังตกหลุมรัก
นักศึกษาสาวคณะวิทยาปี1 ทั้งคู่คบหากันจนเป็นแฟนมาได้ 2 ปี
แล้วเรื่องไม่คาดฝันสำหรับหนุ่มนักศึกษาก็เกิดขึ้นโดยนักศึกษาสาว
เริ่มเปลี่ยนใจไปสนิทสนมกับเพื่อนนักศึกษาชายคณะวิศวะ
นักศึกษาสาวไม่โทรหาไม่มาเจอนักศึกษาหนุ่มแพทย์อีกเลย
นศ.หนุ่มแพทย์เลยทนไม่ไหวงัดไม้เด็ดครั้งสุดท้ายออกมาโดยการ
เขียนจดหมายบอกนักศึกษาสาวว่า "ถ้าเธอยังรักฉัน มาหาฉันที่ห้อง
ยิมตอน 6 โมงเย็น ไม่งั้นฉันจะตัดนิ้วตัวเองออกวันละนิ้วจนกว่าเธอจะมา"
วันแล้ววันเล่านศ.สาวก็ไม่มานิ้วก้อยถูกตัดเป็นนิ้วแรกตัดไปตัดมาจน
นศ.ชายไม่มีนิ้วเหลือแล้ว นศ.ชาย เหนื่อยมากและทรุดโทรมมาก
จึงพยุงร่างและนิ้วทั้งสิบของเขาเข้าไปพักหอชาย
จากนั้นมาเขาก็ไม่ออกมาจากห้องอีกเลย
มีคนพบศพเขาในห้องในสามวันต่อมา สุดท้ายห้องนั้นก็ถูกปิดเอาไว้ไม่ให้ใครพัก
จนแล้ววันหนึ่ง.............
เทอมนี้เป็นเทอมที่มีนศ.มากกว่าปกติเนื่องจากมหาวิทยาลัยเปิดรับนศ.มากขึ้น
ห้องพักในหอจึงไม่พอ เป็นเหตุให้นศ.นายหนึ่ง สมมติว่าชื่อ บี ต้องเข้าไปอยู
ในห้องพักที่ถูก ปิดไว้ถึงสองปีเป็นรายแรก
วันแรกของการอยู่ที่ห้องเขามีความสุขมากเพราะห้องสะอาดมากเนื่องจากมีการบูรณะห้อง
ใหม่ก่อนเขามาอยู่ เขาหลับตาลงนอนอย่างเป็นสุข
จนได้ยินเสียงดังขึ้นในห้อง "กอก...กอก...กอก..กอก" เขาไม่ลุกขึ้นมาจากเตียงเพราะ
คลาดว่าคงเป็นหนูหรือตัวอะไรวิ่งอยู่
วันที่สองเขาก็ยังได้ยินเสียงอยู่แต่ก็ไม่ลุกขึ้นเพราะคิดว่าเป็นหนู
เขาได้ยินเสียงนั้นจนป็นอาทิตย์แล้วมันน่ารำคาญมาก
คืนนี้เขาตัดสินใจว่าถ้าได้ยินเสียงอีก เขาจะไปดูที่ต้นตอเสียงให้รู้ว่ามัน
เป็นตัวอะไร
และแล้วเสียงที่ไม่น่าพิศมัยก็เกิดขึ้น....กอก กอก กอก กอก
เขาทนไม่ไหวกับเสียงนั้นแล้วลุกขึ้น เสียงนั้นยังดังอยู่เหมือนกับเสียง
การเขกโต๊ะ....กอก กอก กอก ต้นเสียงนั้นมาจากลิ้นชักโต๊ะนี่เอง
เขาตัดสินใจส่องไฟฉายไปที่โต๊ะ แล้วพร้อมที่จะเปิดลิ้นชัก....
ดูให้รู้ไปเลยว่าเป็นอะไร....ในใจของเขาสั่นไหวมาก
เพราะเสียงเหล่านั้ไม่เหมือนกันเสียงหนูที่
ควรจะดังสลับกับเสียงร้องของมัน...
แต่เอาเถอะเราทนสงสัยต่อไปไม่ได้แล้ว
เขาตัดสินใจชักลิ้นชักอย่างแรง.............ครืดดดดด....!!!!!!!!
ปรากฎภาพที่น่ากลัวออกมา......มือไม่มีนิ้วสีขาวซีด
เอื้อมขึ้นมาจนเกือบถึงหน้าของเขา.......เขาตกใจมาก ถึงกับทำอะไรไม่ถูก
แล้วก็มีเสียงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันแหลมเล็กน่ากลัว..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สวัสดีโนบีตะ........เรามารับนายไปท่องอนาคตอ่ะ
กว่าจะเปิดลิ้นประตูได้ตั้งหลายวัน.....เฮ้อเหนื่อยนะจะบอกให้
/me เผ่นออกจากกระทู้
เครดิต
เพื่อนที่มหาลัย
Miscellaneous