เรื่องของ มาซามุเนะ และ มุรามาซะ
นานมาแล้ว ช่างตีดาบสองคนพบกันที่ข้างๆ ลำธารเล็กๆ แห่งหนึ่ง
เขา คือ มาซามูเนะ (Masamune) และ ศิษย์ของเขา มุรามาสะ (Muramasa)
ทั้งคู่ได้พกดาบที่ดีที่สุดของแต่ละคนมา
มุรามาสะต้องการแสดงความสามารถของตนให้แก่ผู้เป็นอาจารย์ได้ประจักษ์
เขาได้เอาดาบของตนเองปักลงในลำธาร ทันใดนั้นมีใบไม้ใบหนึ่งถูกน้ำพัดผ่านมา
เมื่อใบไม้ใบใดสัมผัสผ่านดาบมุรามาสะ ใบไม้นั้นก็ขาดเป็นสองท่อนเสมอ
มุรามาสะ ภูมิใจในดาบของเขามาก
ในขณะเดียวกัน มาซามุเนะ ก็ได้ชักดาบออกมา
และทำเช่นเดียวกับ ศิษย์ ของเขา
มุรามาสะจ้องดูดาบของมาซามูเนะ อย่างตั้งใจ และพบว่า
ใบไม้ทุกใบที่พัดเข้ามาใกล้ดาบมาซามูเนะนั้น พัดผ่านดาบไปโดยไม่ได้อันตรายใดๆ แม้แต่ใบเดียว
มุรามาสะจึงได้เข้าใจ และละอายในความเยาว์ของตนเอง
เริ่องนี้เป็นเพียงตำนาน เพราะ มาซามูเนะ และ มุรามาสะ นั้นไม่ได้เกิดอยู่ในรุ่นเดียวกัน
เขาทั้งสองคนเกิดห่างกันมากกว่า 200 ปี
น่าจะเป็นคนในสำนักทั้งสองมากกว่าที่ทดสอบดาบของเจ้าสำนัก
เรื่องนี้เป็นเพียง สิ่งที่เปรียบเทียบเท่านั้น
ว่าจุดมุ่งหมายสำคัญที่สุด ของดาบคืออะไร
จุดประสงที่ดาบ ถูกสร้างนั้น ไม่ได้มีไว้เพื่อการเข่นฆ่าเอาชีวิตกัน
แต่หากประสงค์ให้ผู้ใช้ดาบนั้น เลี่ยงตนเองให้พ้นภัยอันตรายทั้งปวงต่างหาก
ตราบจากอดีตถึงในปัจจุบัน ชาวญี่ปุ่นต่างยกย่องให้
ดาบมาซามุเนะ นั้นเหนือ กว่า มุรามาสะเสมอ
แต่ก็ว่ากันว่า ที่ใบไม้ไม่โดนดาบมาซามูเนะนั้น เนื่องจากมีไอสังหารออกมาจากดาบแม้
แต่สิ่งไม่มีชีวิตก็รับรู้และหลบหลีกในอานุภาพของมาซามูเนะ
แต่ดาบมุรามาสะนั้น ไร้ซึ่งไอดาบ เนื่องจากว่ากันว่าเป็นดาบที่ตีจากความริษยา และความแค้น
ทำให้ไม่มีไอสังหาร เพราะเป็นดาบที่ไม่ใช่ไว้ฆ่าใครแต่เป็นดาบที่ฟาดฟันทุกอย่างตรงหน้า
โดยไม่สนใจอะไร
เป็นเหตุผลว่า ทำไม มิยาโมโตะ มุซาชิ นักดาบอันลือลั่นจึงใช้ไม้พายมาเหลาเป็นดาบไม้เพื่อสู้กับ ซาซากิ โคจิโร่ เพราะคำบอกอ้างนั้น ว่า
มุซาชินั้นใช้ดาบมาซามูเนะ และ โคจิโร่ ใช้ มุรามาซะ และเค้าพบว่าความสามาถนั้น ใกล้เคียงกันเหลือเกิน
จึงเป็นเหตุผลให้ มุซาชิมาสายกว่าเวลานัดเพื่อทำลายสามาธิของผู้ถือดาบมุรามาซะ ที่ทำให้จิตใจ เร้าร้อนอยู่แล้ว ร้อนขึ้นไปอีก และใช้ดาบไม้เพื่อไม่ให้รับรู้ถึงไอดาบ
หมายเหตุ นี้เป็นเพี่ยงเรื่องเล่า ที่บอกต่อๆกันมาเท่านั้น โปรดใช้ความคิดก่อนเชื่อ
Fiction