เรื่องที่มักพบบ่อยๆ ในการ์ตูนญี่ปุ่น
>> 1. พระเอกที่ท่าทางงี่เง่าหรือน่าสมเพช
>>มักจะเจอเรื่องโชคดีแบบไม่น่าเชื่อ (และน่าอิจฉา) เสมอ
>>เช่น เจ้า โนบีตะ ที่อยู่ดีๆ ก็มี โดเรมอน โผล่พรวดออกมาจากลิ้นชัก
>>อุราชิมาเคทาโร่ แห่ง บ้านพักอลเวง (Love Hina)
>>ที่อยู่ๆก็ได้รับมรดกเป็นหอพักหญิงที่มีสาวอยู่กันตรึม
>>
>>2. คู่แข่งพระเอกจะเหมือนเก่งกว่า เท่กว่าพระเอกอยู่เสมอ
>>ซึ่งพระเอกจะไม่มีวันสู้เลย ยกเว้นจะฮึดสุดๆ หรือฟลุกเด็ดๆ
>>เจ้าคู่แข่งคนนั้นถึงจะแพ้ ดูอย่างในเรื่อง ซึบาสะ
>>ที่จริงๆแล้ว มิสุงิ จุน เก่งกว่า ซึบาสะ เสียอีกในช่วงแรกๆ
>>แต่ดันเป็นโรคหัวใจเสียอีก
>>ปิศาจจิ้งจอกทามาโมะ ใน มืออสูรล่าปิศาจ ก็เก่งกว่า คุณครูนูเบ
>>ตั้งเยอะ แต่ก็แพ้ลูกอึด
>>หรือเจ้า ไคบะ เซโตะ ในเรื่อง “เกมส์กลคนอัจฉริยะ” ก็มีการ์ดบลูอายส์
>>ไวท์ดราก้อนตั้งสามใบ
>>แต่ก็มักจะไปแพ้ครีโบ้เห่ยๆของยูกิได้บ่อยๆไป
>>
>>3. แล้วไอ้ตัวข้างต้นที่กล่าวถึง
>>มักจะกลับใจมาเป็นพวกพระเอกภายหลังเสมอ
>>โดยจะเหลือคำพูดแก้เกี้ยวประมาณว่า
>>“ข้าร่วมมือกะเอ็งแค่ครั้งนี้เท่านั้นนะเฟ้ย
>>อย่าลืมว่าเราเป็นศัตรูกัน”
>>(แต่ก็ตามมาช่วยแทบทุกครั้ง บางทีถึงขนาดตายแทนกันได้)
>>
>>4. เวลาไปเที่ยวตามเกาะ ตามป่า ตามเขา
>>ควรเช็คประวัติเพื่อนฝูงที่ไปเที่ยวให้ดี
>>ว่ามีใครที่มีประวัติอะไรแปลกๆ เมื่อสี่ซ้าห้าสิบปีก่อนหรือไม่
>>ไม่งั้นเกาะนั้นอาจจะกลายเป็นห้องปิดตายขนาดยักษ์
>>และมีฆาตกรโรคจิตโผล่มาได้
>>แล้วก็จะมีคนพูดขึ้นมาว่า “อ้ะ หรือจะเป็นเรื่องเมื่อสิบปีก่อน...”
>>ให้คนอื่นหน้าซีดกันเล่นๆ
>>
>>5. คินดะอิจิ ฮาจิเมะ และ เอโดงาวะ โคนัน คือ ตัวซวยและตัวอันตราย
>>ของตำรวจญี่ปุ่น ด้วยเจ้าหมอสองคนนี่โผล่ไปที่ไหน
>>มีคนตายแบบแปลกๆทุกรายไป
>>
>>6. แฟนของเจ้าสองคนข้างบน
>>คุ้นเคยและเห็นคนตายต่อหน้าต่อตามาไม่ต่ำกว่ายี่สิบศพ
>>แต่ทุกครั้งที่เห็นคนตาย เธอก็จะร้องกรี๊ดและเป็นลมได้ทุกครั้ง
>>(น่าจะชินเสียบ้างนะ)
>>
>>7.
>>ฆาตกรอัจฉริยะที่วางแผนฆาตกรรมซ่อนเงื่อนอย่างแยบยลในห้องปิดตายสารพัดจะลึกลับ
>>มักจะพลาดแบบงี่เง่า เช่น ทิ้งก้นบุหรี่หรือกระดุม แหวน หรืออะไรๆ
>>ที่มันส่อให้โยงถึงตัวเองเอาไว้
>>
>>8. ตำรวจญี่ปุ่นมีการทำงานที่เปิดกว้างแบบสุดๆ
>>ยอมให้เด็กตัวกระเปี๊ยกและเด็กมัธยมเข้าถึงหลักฐานฆาตกรรมได้โดยสมบูรณ์
>>
>>9. ฟองสบู่และหมอกควัน ในการ์ตูนญี่ปุ่นทำหน้าที่ของมันได้ดีเสมอ
>>โดยเฉพาะในฉากโรงอาบน้ำ
>>คือมันจะคอยลอยไปปิดไอ้ส่วนที่ผู้อ่านอยากเห็นอย่างมิดชิดทุกครั้ง
>>
>>10. เวลาผู้หญิงแก้ผ้า จะมีเสียง “ฟ้าว” “วืด” “ซ่า” “ผ่าง”
>>“ควับ”หรือ “พรวด” และ ฯลฯ
>>ออกมาจากส่วนที่พึงสงวนเสมอ
>>
>>11. การ์ตูนเกี่ยวกับการทำอาหาร จะพบสัจธรรมว่า
>>พระเอกสามารถใช้หม้อหรือกระทะใบย่อมๆ
>>แต่ทำอาหารเลี้ยงคนได้ทั้งโตเกียวโดม
>>
>>12. ลูกบอลในการ์ตูนเรื่อง ซึบาสะ นั้น ลอยช้ามาก
>>ระหว่างเท้าถึงประตูนั้น นักเตะสามารถระลึกความหลังได้กว่าชาติครึ่ง
>>ประมาณว่ายิงแล้วนึกถึงเพื่อนฝูงญาติโยมและครูอาจารย์ได้โขยงนึงบอลถึงเข้าประตู
>>
>>13. การ์ตูนเรื่องข้างบน ถ้าเป็นแมตช์สำคัญ
>>ทีมญี่ปุ่นจะถูกยิงนำไปจนหายห่วง เพื่อรอจังหวะยิง
>>มาจนกระทั่งกลับมานำได้ในนาทีสุดท้ายของการแข่งขันทุกทีไป
>>
>>14. นางเอกส่วนใหญ่จะเกลียดขี้หน้า หรือไม่ชอบพระเอกมาตั้งแต่ต้น
>>แต่ลึกๆจะแอบเป็นห่วงอยู่เสมอ และจะออกไปในรูปของซ้อมไปห่วงไปมากกว่า
>>
>>15. ถ้าพระเอกมีเหตุผลที่น่าจะให้เข้าใจผิดกับนางเอก เช่น
>>มีรุ่นน้องมาให้ของขวัญ เดินออกมาจากโรงแรมกับใคร
>>หรือมีคนแปลกหน้ามาจุ๊บ
>>คุณไม่ต้องห่วง นางเอกเห็นแน่ๆ เห็นกับตาเลยด้วย
>>
>>16. ถ้ามีการอาบน้ำในห้องสาธารณะหรือบ่อน้ำแร่
>>มีโอกาสถึง 90% ที่ ไม่พระเอกก็นางเอกที่จะลงบ่อหรือเข้าห้องน้ำผิด
>>หรือมาพบภายหลังว่าเป็นบ่ออาบน้ำรวม
/me ข้อ 11 นี่มัน จาง นี่นา?! :uhoh:
/me คิดได้ไงง่ะ
credit: www.maama.com
Anime