เรื่องเล่าจาก Alexander ,ความประทับใจและความเศร้า
1 ใน เหล่านักเดินทางแสวงโชค ชาวบาสโทคเคน แห่งดินแดนวานาดีล
มีหลายสิ่งที่เขาไม่รู้ มีหลายสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ และเขาพยายามทำความเข้าใจกับมัน..
เขาทำเฉกเช่นนักเดินทางคนอื่น ...ออกเดินทางแสวงหาการผจญภัย ยกระดับของตัวเอง
หากแต่สิ่งที่เขาอยากได้จริงๆล่ะคืออะไร..
เขาไม่รู้...
เงิน
อำนาจ
ชื่อเสียง
.......เขาไม่รู้จริงๆ
วันนี้ก็เช่นกัน มันเป็นเสมือนวันธรรมดาๆวันหนึ่ง บนภูเขาแถบ นอร์ทกัสเซนเบอร์ค
ท้องฟ้ามืดมิด ดวงอาทิตย์พึ่งลับขอบฟ้าไปไม่นาน
ชายคนหนึ่งมาทักทายเขา มอบบางสิ่งแก่เขา
"ลิงค์เพิลล์"
ชาบคนนั้นบอกว่าสิ่งนี้นั้นมีไว้เพื่อใช้ในการติดต่อกับเขา และกับคนอื่นๆ
ผู้ร่วมอุดมการ์ณ...? มิตร...?
เขายังไม่แน่ใจกับสิ่งนั้นซักเท่าไหร่นัก....
เขาพกสิ่งที่เขาได้รับมาไว้กับตัว
เขาได้ยินเสียงของชายคนนั้น
เขาได้ยินเสียงของคนอื่นๆที่เขาไม่รู้จัก
เขาพยายามเปิดใจกับคนเหล่านั้นและทักทายออกไป
"สวัสดีครับ...."
...................................................................................................
วันเวลาผ่านไป เขาเพิ่มระดับของตัวเองจนถึงจุดๆหนึ่ง
จุดที่ว่าเขาสามารถมี sub job หรือทักษะรอง ได้แล้ว
แต่การได้มาเขาต้องการของสามอย่าง สองในสามนั้นเขาได้มาแล้ว
กระโหลกเวทย์มนต์ คือสิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการ...
เขาออกเดินทางไปสู่เหมืองกัสเกน ที่นี่มีสิ่งที่เขาต้องการ
หากแต่เพียงแค่ฝีมือระดีบเขา ไม่ว่าทำยังไงก็ไม่สามารถต่อสู้กับสิ่งที่มันให้ของชิ้นนี้ได้
ในตอนนั้นเขาเองก็นึกถึงสิ่งๆหนึ่ง
เขาหยิบลิงค์เพิร์ลออกมาแล้วเริ่มขอความช่วยเหลือ
"มีใครพอจะช่วยผมสู้กับกูลล์ได้บ้างไหมครับ"
...................
ไม่มีคำตอบ
เขาพูดอีกที
"ผมต้องการกระโหลกเพื่อซับจ๊อบน่ะครับ"
............................
ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ
คงเหลือแต่เสียงเครื่องจักรที่นยังคงส่งเสียงดังอื้ออึง...
ไม่มีเสียงตอบรับคำขอร้องของเขา
เขาส่ายหัว คิดในแง่ดี ว่าทุกคนคงไม่ว่าง.....
เขาตัดสินใจเรียกคนนั้นๆที่มอบลิงค์เพิลร์แก่เขาแทน
เพราะเขาเห็นอยู่แล้วว่าคนนั้นๆอยู่ไม่ไกลจากเหมืองแห่งนี้มากนั้น
และระดับของเขาก็มาพอที่จะต่อสู้ได้อย่างง่ายดายด้วย
ชาบคนนั้นตอบมา
"ขอโทษนะ อยู่ไกล ใช้เวลามากกว่า ชม. ถึงจะไปได้ ไว้ทีหลัง"
.....
คำตอบที่ออกมากจากปากชาบคนนั้นซึ่งอยู่ในสถานที่ที่ห่างออกไปแค่ใช้เวลาเดินเท้าไม่ถึงสิบนาที
เขากำลิงค์เพลร์ไว้ในมือแน่น...
แล้วเขวี้ยงมันลงไปกับพื้น
จนถึงทุกวันนี้ เขาแน่ใจว่าได้ยินเสียงมันแตกกระจาย...
.......................................................
เขานั่งนิ่ง เสียงกึง กึง ของเครื่องจักรยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
...................
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากคนที่ผ่านไปมาแทน
ครั้งแรก คนที่เขาติดต่อไปก็พูดว่า มีธุระ อีกเช่นกัน
แต่แค่นี้ก็พอที่จะให้เขาหมดกำลังใจที่จะติดต่อใครอีกแล้ว..
ถ้าขนาดในเหล่าคนที่พอจะเรียกว่าสหายได้ยังบอกว่าไม่ว่าง
คนที่มอบมันให้เขาก็บอกปัด
คนที่เขาลองเริ่มติดต่อดูก็ไม่
เขาจะสามารถหาใครมาได้จริงๆเหรอ
จะมีใครยอมมาช่วยหาสิ่งที่เขาต้องการได้จริงๆเหรอ
คนนึงๆที่ไม่รู้จักมาก่อนเลยนี่นะ จะยอมลดตัวมาทำสิ่งที่มันยุ่งยากและวุ่นวายได้จริงๆหรือ
..........................
ครั้งสุดท้ายแล้วกัน เขาคิด
เขาลองติดต่อหาคนที่ผ่านไปมาอีกคน
คราวนี้คนที่เขาติดต่อบอกว่าไม่เข้าใจในภาษาที่เขาพุด
ไม่ได้อีกแล้วสินะเขาคิด....
ทว่า...
คนนั้นๆตกลง
แม้ไม่เข้าใจภาษาของเขานัก แต่คนนั้นก็ยอมตกลง
กัลก้า มองค์คนนึงในอาทิแฟคเต็มชุดเดินมา
นี่คือคนที่เขาติดต่อด้วย
คนๆนั้นโค้งตัวมาทักทาย
เขารีบกุลีกุจอโค้งตัวรับ
Aransowa คือชื่อของกัลก้าคนนั้น
กัลก้ากวักมือ ท่าทางเมือนบอกให้เขาตามไป
เขาสงสัยเพราะของที่เขาต้องการอยู่ในเหมืองด้านหลังนี่เอง
เขาวิ่งตาม
อะไรกันนะ? จะพาไปไหนกัน
ดูนส์
กัลก้าคนนั้นพาเขามาที่นี่
แล้วก็เริ่มต่อสู้กับแดมเซลฟฟราย
....
เขาเข้าใจแล้ว
กัลก้าคนนี้ตั้งใจจะมาหาของทุกอย่างตั้งแต่ต้นให้เขาเลยทีเดียว
ทั้งๆที่เขาต้องการแค่อย่างเดียวเท่านั้น
ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
เขาพูดไม่ออก....
ของ1ใน3 ตกจากแมลง กัลก้าคนนั้นบอกให้เขาเก็บมันไป
เขาแอบโยนของชิ้นเดียวที่เขาได้มาก่อนหน้านี้แล้วหยิบมัน
ปากก็พยายามพูดภาษาของอีกฝ่าย เพื่อที่จะไม่ให้อีกฝ่ายต้องเสียเวลากับของอีกชิ้นที่มีแล้ว
แม้จะตะกุกตะกักแต่อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะเข้าใจ
กัลก้าคนนั้นบอกให้เขารอ
รัตตริกาลมาเยือน
เขาออกไปต่อสู้กับเหล่ากูล จนถึงรุ่งสางของอีกวัน
โชคไม่ดีนักที่ไม่ได้ของที่ต้องการเลย
กัลก้านำเขากลับไปที่เหมืองอีกครั้ง
หลังจากเวลาอันเนิ่นนานร่วมสองชม.ผ่านไป
ของที่เขาต้องการก็ตก
กัลก้าคนนั้นแสดงความยินดีกับเขา
เขาหยิบของนั้น กล่าวคำขอบคุณป็นภาษาของอีกฝ่ายเท่าที่เขาพอจะนึกออก
กัลก้าคนนั้นพาเขาไปที่เซลบินา เพื่อนำของไปมอบ
ในที่สุดภารกิจก็เสร็จ จากความร่วมมือของคนที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
จากคนที่แทบจะไม่สื่อสารกันด้วยคำพูดได้...
เขากล้าวคำของคุณกับกัลก้าคนนั้นจนเขาลับสายตาไป....
.....................................................................................
น่าตลก...
เขาอยู่ Linkshell หนึ่งร่วมสัปดาห์
เขาจดจำชื่อใครในนั้นไม่ได้เลย
ทว่าจนบัตนี้เวลาผ่านมาเกือบปีแล้ว
แม้ตอนนี้เขาจะไม่ได้ขื่อ Concerto แล้ว
เขายังจำชื่อของกัลก้าคนนั้น
Aransowa
ได้อย่างชัดเจน
ไม่ใช่แค่นั้น..
เหมือนเขาจะพบสิ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน
ความหมายของการผจญภัยของเขา ในตอนนั้นนี่เอง......
แล้วคุณล่ะ มาวานาดีลเพื่ออะไร ?
................................................................................
อยู่ดีๆเกิดอะไรก็ไม่รู้ อ่านกระทู้ที่"คุณเล่นเกมนี้เพราะอะไร" แล้วอยากเล่าเรื่องเก่าๆของตัวเองสมัยอยู่เซอร์เวอร์เก่า ^^; โดยลองแต่งให้เป็นกึ่ง fiction ดู เหตุการ์ณ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องจริง
Final Fantasy Xi
Games
Game Online
Final Fantasy