ไม่มีชื่อไทย ตอนที่2
ความเดิมตอนที่แล้ว อัสรันรู้ตัวจริงของโจรปล้นแบงค์ และเขาก็กำลังตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว
มาสเตอร์ : เราไม่มีความแค้นต่อกัน แต่ในเมื่อเจ้ารู้ตัวจริงของข้าก็คงปล่อยไว้ไม่ได้แล้วหล่ะนะ!!! ทำใจซ่ะ...
อัสรัน : เดี๋ยวก่อน!! ก่อนจะลงมือผมขอถามอะไรซักอย่าง
มาสเตอร์ : ว่ามาซิ
อัสรัน : ท่านเป็นถึงจอมยุทธ์ระดับนี้ ทำไมถึงทำเรื่องต่ำทรามเช่นนี้
มาสเตอร์ : หึ จะบอกให้ก็ได้ ในยุคหลังสงครามแบบนี้ ผู้คนต่างแข่งขันทำมาหากิน แล้วสำนักมวยจะไปมีคนมาเข้าเรียนได้ยังไง
อัสรัน : นี่ท่าน...
มาสเตอร์ : หมดเรื่องที่ชั้นจะพูดแล้ว ตาย!!!
มาสเตอร์กระโดดหมุนตัวเตะใส่อัสรัน
ผัวะ!!! อัสรันยกการ์ดขึ้นรับทันแต่ก็ต้องปลิวไปตามแรงแตะ
มาสเตอร์รู้ดีว่าแค่นั้นจัดการเขาไม่ได้แน่ๆจึงจะตามไปซ้ำให้ตายคาที่
ปังๆๆ เสียงปืนพกขนาด .45 รัวติดๆกัน 3 นัด กระสุนพุ่งไปที่มาสเตอร์ แต่มาสเตอร์หลบด้านขวาไปตั่งแต่กระสุนยังไม่พ้นปากกระบอก
มาสเตอร์ : ยอมตายดีกว่าน่า นั้นจะไม่ทำให้เจ้าเจ็บปวด
อัสรัน : ... ท่านเป็นผู้ยอดยุทธ์ แต่ว่า สมัยนี้เครื่องทุ่นแรงก็มีเยอะเหมือนกันนะท่าน
มาสเตอร์ : คิดเหรอว่าไอของแบบนั้นจะทำอะไรข้าได้
อัสรัน : ไม่ลองก็ไม่รู้
มาสเตอร์ : หึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฮึมข้าละชอบนักคนใจถึงอย่างเจ้า ก็ได้งั้นเรามาสนุกกันก่อน รับมือ!!!!
มาสเตอร์เปิดฉากด้วยการวิ่งเข้าหาอัสรันแบบถื่อๆ อัสรันยันตัวเองยืนขึ้น แล้วกระหน่ำ กระสุนใส่มาสเตอร์
ปัง ปัง ปัง ปัง .......
กระสุนทั้ง 4 นัดพุ่งเข้าใส่แขนและขาของมาสเตอร์
มาสเตอร์ : กระจอก!!! ย้ากกกกกก!!!!
มาสเตอร์กระโดด หลบกระสุนขึ้นไปยันตัวเองกระเพดานห้อง และถีบตัวใส่อัสรันทันที
อัสรัน : หึหึ กลางอากาศแบบนี้หลบกระสุนไม่ได้แน่
มาสเตอร์ : !!! น...นี่แกรอโอกาสนี้เรอะ
อัสรันแสยะยิ้มแล้วควักปืนพกออกมาอีกกระบอก แล้วกระหน่ำยิงปืนในมือทั้งสอง ใส่มาสเตอร์ไม่ยั้ง
มาสเตอร์ซึ่งอยู่กลางอากาศและกำลังพุ่งเข้าหาอัสรันด้วยความเร็วสูงก็สบัดตัวใส่เกลียวทันที
ผมเปียของมาสเตอร์ ควงรอบตัวด้วยความเร็วสูงประกอบกับลมปราณของมาสเตอร์ กระสุนที่เข้าปะทะจึงแหลกกระจุย แต่มาสเตอร์เองก็ต้อง
หยุดกระบวนท่าสังหารเอาไว้
หวอออ หวออออออ เสียงไซเรน รถตำรวจดังขึ้นอันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเวลาแห่งการยุติการต่อสู้มาถึงแล้ว
มาสเตอร์ : หึ ไอหนูแกนังโชคดีอยู่ แต่จำไว้อย่างนึงนะ ถ้าเอาเรื่องของข้าไปบอกตำรวจละก็ อย่าหาว่าข้าอำมหิตนะ
มาสเตอร์พูดจบก็ วิ่งออกนอกหน้าต่างที่ตัวเองเจาะเข้ามา แล้วก็วิ่งหายลับตาไป
อัสรัน : นี่ตูรอดตายเรอะเนี่ย แฮ่กๆ
...................................................
วันต่อมา สำนักงานตำรวจ
อิซาค : ก๊าก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า โอ้โห อัสรันผู้เก่งกาจของเราโดนยำมาซ่ะอ่วมเลยหว่ะ ดูดิ๊ ก๊ากก๊าก
อัสรัน : ไอบ้า คนที่ตูต่อยด้วยหน่ะ มาสเตอร์เอเซียเลยนะว้อย มาสเตอร์เอเซีย เมิงไม่รู้จักเรอะไง
อิซาค : คึคึ มาสเตอร์แล้วไงฟ่ะ เก่งไงก็คนๆเดียว แกหน่ะโง่ที่สู้คนเดียว
อัสรัน : ไอนี่ ไม่ช่วยแล้วยังเจือก ซ่ำเติมตูอีก งั้นคราวหน้าเมิงไปก่ะตูม่ะ จะดูดิ๊ว่าเมิงจะสู้มาสเตอร์ได้มั้ย
อิซาค : เออ เด๋วแกคอยดู แผนการจับกุมมาสเตอร์หน่ะ ชั้นเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ใช่ม่ะ ดิอาก้า
ดิอาก้า : อืม ว่าแต่ มาสเตอร์เป็นหนึ่งในใต้หล้าแล้วแท้ๆ แต่มาปล้นแบงค์ทำไม อัสรันนายรู้หรือเปล่า
อัสรัน : รู้แต่ไม่ละเอียด.... เขาบอกกับชั้นว่า "ในยุคหลังสงครามแบบนี้ ผู้คนต่างแข่งขันทำมาหากิน แล้วสำนักมวยจะไปมีคนมาเข้าเรียนได้ยังไง"
ดิอาก้า : หรือว่า สำนักบูรพาไร้พ่าย จะโดนยึด!!!
อัสรัน : หา!!! แกจะบ้าเรอะ สำนักนั้นอยู่ยงคงกระพันมาตั่งแต่เรายังไม่เกิด แล้วจะมาโดนยึดได้ไง
ดิอาก้า : มันก็แต่ข้อสมมุติ ยังไงเราก็ต้องสืบให้แน่ชัดอีกทีแหละน่า
อิซาค : จะสืบไปทำไม!! เราจับตัวมาสเตอร์มาสอบปากคำไม่ง่ายกว่าเรอะ!!!
อัสรัน & ดิอาก้า : ไม่เฟ้ย!!!!
ดิอาก้า : แกคิดว่าไอแผนของแกหน่ะ มันจะใช้ได้งั้นเรอะ
อัสรัน : แผนแกมันเป็นไงว่ะหา อิซาค
อิซาค : หึหึ ฟังแล้วจะตกใจ แผนก็ไม่มีอะไรมาก มาสเตอร์ เอเซียเนี่ยได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในใต้หล้าใช่ป่ะ แต่ชื่อนั้นหน่ะ มันก็แค่ในนามผู้ฝึกวิชา
แต่ถ้าสู้กันด้วยอาวุธละก็ชั้นว่า ก็ไม่เท่าไหรหรอก
อัสรัน : เหอๆๆ ไอโง่ เมื่อวานตอนที่ชั้น ซัดก่ะเขามา ใช้เล่นปืน 2 กระบอก ยังทำให้เขาหอบไม่ได้เลย
อิซาค : แล้วชั้นบอกแกตั่งแต่เมื่อไหว่าจะไปสู้แบบนั้น
อัสรัน : หา.... หรือว่าแก...
อิซาค : ใช่!!! ชั้นจะขับโมบิลสูทไปจัดการก่ะเขา
อัสรัน : เฮ้ย!!!!
..............................โปรดติดตามตอนต่อไป
Fiction