P.A.D. part 3 Last War Last Impression ตอนที่ 10 Farewell Forever
มีดที่ปักลงบนร่างของมิ้นท์เริ่มกลายเป็นไอสีขาวแทรกเข้าไปในร่างของเธออย่างไม่หยุดหย่อนราวกับว่ามันกำลังเข้ายึดครองร่างของเธอ มือของมิฟูที่กำมีดเอาไว้เองก็เริ่มกลายเป็นไอสีขาวและในที่สุดตอนนี้ทั่วร่างของมิ้นท์เหมือนมีหมอกสีขาวห่อหุ้มเอาไว้ก่อนที่หมอกนั่นจะเข้าไปในร่างของเธอโดยสมบูรณ์
"ถ้า....เธอ...ไม่ฆ่าฉันล่ะก็...ฉันจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ซะ"มิ้นท์เอ่ยปากพูดขึ้นแต่เสียงนั่นกลับไม่ใช่เสียงของเธอ เคียวสีเงินที่มิ้นท์ถืออยู่ถูกยกขึ้นจ่อเข้าที่คอของตัวเอง
"มิฟู....นี่เธอ เธอเป็น......."กิตพยุงตัวเองขึ้นพร้อมกับดาบที่ปักค้ำยันบนพื้นที่คอยประคองร่างกายที่บอบช้ำของตัวเอง ใบหน้าที่แฝงไปด้วยความตกใจ ความกังวลเริ่มเข้าครอบงำ ทุกสิ่งที่เขาเคยคิดว่าได้กลับคืนมา ทุกอย่างที่เขาคิดว่าจะไม่ยอมสูญเสียมันไปอีก แต่ทุกอย่างที่เขาหวังกลับไม่เป็นเช่นนั้นเสียแล้ว
"ถูกแล้วล่ะกิต.......ฉันไม่ใช่คนที่เธอเคยรู้จัก ไม่ใช่คนที่เธอเคยรัก เป็นแค่วิญญาณของผู้หญิงคนนั้นที่ถูกสร้างขึ้นมาจากความทรงจำและความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อเธอเท่านั้น......"ริมฝีปากของมิ้นท์ยังคงขยับต่อไปแต่ตอนนี้บุคลิกท่าทางและน้ำเสียงของเธอกลับหาใช่ตัวเธอเองไม่ ราวกับถูกครอบงำเป็นเพียงแค่หุ่นเชิดมีชีวิต
"A.I.program....prototype-zero นั่นคือชื่อของฉัน..."มิฟูที่ตอนนี้เข้าแทรกแซงข้อมูลในตัวของมิ้นท์เอาไว้ได้ทั้งหมดหันปลายเคียวที่เป็นอาวุธของมิ้นท์ตรงไปยังกิตที่เพิ่งจะประคองตัวเองขึ้นได้ไม่นาน
"......งั้นก็หมายความว่า....เธอเป็นแค่โปรแกรมเท่านั้นงั้นเหรอมิฟู"แววตาของกิตราวกับถูกย้อมไปด้วยความผิดหวัง สิ้นหวัง.....ทุกอย่างเป็นแค่ภาพลวงงั้นเหรอไงกัน.............
ราวกับความผิดที่ติดตัวเขาตั้งแต่ครั้งที่เขาฆ่ามิฟูได้กลับมาทรมานหัวใจของกิตอีกครั้ง ภาพในอดีตที่ร่างของมิฟูนอนจมกองเลือดกับดาบของตัวเองที่ย้อมไปด้วยเลือด ภาพที่ตัวเขาเองพยายามจะลืมได้หวนกลับมาอีกครั้งอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง........
".....ก็ได้"เขาหลับตาลงพร้อมกับกำดาบในมือราวกับเตรียมใจอะไรบางอย่างแล้ว
"ฉันจะฆ่าเธอ......."จบประโยคเขาก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับยกดาบที่กำไว้ขึ้นและพุ่งกระโจนเข้าใส่มิฟูที่ใช้ร่างของมิ้นท์เป็นเครื่องมือ
"ย้ากกกกก....กกกก...."เสียงตะโกนด้วยความแค้นและแววตาของกิตที่เปลี่ยนไปราวกับปีศาจร้ายที่บ้าคลั่งต่างกับเมื่อครู่ราวกับเป็นคนละคน เขาพุ่งเข้าหามิฟูพร้อมกับฟาดดาบเข้าใส่เธออย่างไม่ยั้งจนทำให้มิฟูต้องใช้เคียวของเธอเข้ารับและไม่อาจตอบโต้ได้เลย
ดาบที่กวัดแกว่งอย่างบ้าคลั่งทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า แต่ในขณะที่เขาจะยกดาบขึ้นฟาดลงไปเต็มแรงเกิดช่วงจังหวะที่ทำให้มิฟูสามารถหลบออกไปได้ก่อนที่จะคมดาบจะถึงตัวเธอเพียงแค่เส้นผม
ตูม.....มม เสียงดังสนั่นราวกับแผ่นดินถูกแยกออกจากกันดังลั่นไปทั่วพร้อมกับกลุ่มควันที่ลอยขึ้นปกคลุมไปทั่ว ดาบของกิตที่ฟาดลงไปแยกพื้นทรายที่เขายืนอยู่ออกจากกันเกือบ5เมตรแต่ก่อนที่เขาจะได้มีเวลาไปสนใจอย่างอื่นคมเคียวสีเงินก็พุ่งเข้าใส่เขาจากด้านหลังผ่านกลุ่มควันที่ลอยอยู่รอบๆตัว กิตหันหลังกลับไปแต่เสียงของคมเคียวที่ดังแหวกอากาศก็ได้เหวี่ยงเข้าใส่ตัวเขา...........
เคียวที่เหวี่ยงผ่านร่างของกิตไปแต่มันกลับเป็นเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น....กิตไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว มิฟูถึงกับตกใจเมื่อคนที่เธอคิดว่าฟินโดนเต็มๆกลับหายไปต่อหน้าต่อตา เมื่อควันจางลงทั่วบริเวณนั้นกลับไม่พบใครเลยแม้แต่คนเดียวแต่ก่อนที่เธอจะได้หันไปมองรอบๆตัวดาบสีขาวก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นทรายตรงเข้าใส่มิฟูที่อยู่ในร่างของมิ้นท์...............
มิฟูกระโดดเบี่ยงตัวหลบดาบของกิตได้ในชั่วเสี้ยววินาทีสุดท้ายก่อนที่มันจะปักเข้าไปในร่างของเธอ แต่มันยังไม่สิ้นสุดเพียงแค่นั้นเมื่อสิ่งที่พุ่งขึ้นมาจากพื้นทรายมีแค่ดาบของกิตเพียงอย่างเดียว
มิฟูที่ง้างเคียวรอที่จะโจมตีกลับเพราะกลลวงเรื่องดาบที่พุ่งขึ้นมาจากทรายจนไม่ทันได้สังเกตเลยว่าเหนือตัวของเธอขึ้นไปนั้นมีเงาของใครคนหนึ่งลอยอยู่พร้อมกับรับดาบที่พุ่งขึ้นมาอีกครั้ง.........มิฟูที่เพิ่งรู้ตัวว่าถูกหลอกแหงนหน้ากลับขึ้นไปมองแต่ไม่ทันเสียแล้ว..................
"Earth Crush..... "เสียงของกิตแผดร้องด้วยความโกรธก่อนที่แสงสีแดงที่ฝ่ามือจะพุ่งเข้าใส่มิฟู....พุ่งอัดตัวเธอลงไปในพื้นทรายเบื้องล่างในวินาทีที่แสงนั้นกระทบตัวเธอ.................
ร่างของกิตลอยลงแตะพื้นอย่างช้าๆก่อนที่เขาจะมองไปยังพื้นทรายที่เขาเพิ่งจะซัดพลังใส่จนเป็นหลุมเบ้อเริ่ม เขาเดินอย่างไม่สนใจทุกสิ่งรอบข้าง...ตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจมีเพียงอย่างเดียวคือสิ่งที่จะอยู่ในหลุมนั่น
แต่ก่อนที่เขาจะเดินไปถึงปากหลุมสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเส้นลวดสีเงินที่เป็นอาวุธของมิฟูพุ่งขึ้นมาจากพื้นทรายรอบๆตัวเขาพุ่งเข้าใส่ราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตจนทำให้เขาต้องกระโดดหลบออกมาด้านนอก
"ยังจำวิธีที่เธอใช้เล่นงานฉันเมื่อครู่ได้ไหม?....."ชั่วพริบตาที่มิฟูมาอยู่ข้างหลังของเขาพร้อมกับง้างเคียวไว้สุดแขนก่อนที่จะเหวี่ยงมันใส่กิตสุดแรงจนเขากระเด็นกลับไปยังพื้นดินอีกครั้งเหมือนกับที่เขาโจมตีใส่มิฟูเมื่อครู่อย่างไม่มีผิดเพี้ยน หลังจากหมอกควันจางลงกิตดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากนอกจากแผลของเคียวเป็นรอยยาวที่แขนซ้ายส่วนมิฟูก็ได้รับบาดเจ็บจากEarth Crush ของกิตเข้าไปพอสมควร......แววตาของทั้งคู่สบกันอยู่ชั่วครู่ก่อนที่พวกเขาจะยกอาวุธของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง
ร่างของทั้งสองหายวับก่อนที่จะมีเสียงของโลหะปะทะกันดังลั่นไปทั่วบริเวณเห็นเป็นเพียงประกายของสะเก็ดโลหะปลิวว่อนไปทั่ว กลุ่มควันคละคลุ้งไปทั่วหินและดินบริเวณนั้นแตกร้าวและสลายเป็นผงเมื่อคมอาวุธฟาดใส่มัน การปะทะกันยังคงยืดเยื้อเมื่อเสียงของโลหะที่กระทบกันส่งแสงสว่างจ้าและร่างของทั้งสองก็หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื่อน แต่ไม่ทันที่จะได้หยุดอยู่นานนักเมื่อมิฟูหยิบมีดของเธอขึ้นมาแทงไปที่คอของกิตแต่เขาก็หลบได้อย่างเฉียดฉิวก่อนที่จะผละออกมา......ราวกับว่าโชคไม่ได้เข้าข้างเขานักเมื่อทิศทางที่เขากระโดดถอยออกมานั้นเป็นภูเขาหินที่ปิดกั้นทางหนีของตัวเขาเอง พริบตาที่เขาหันไปมองมิฟูอีกครั้งเธอก็กระโจนเข้าใส่เขาพร้อมกับใช้เคียวของเธอหวดเข้าใส่เขาเต็มแรง.............
ตูม....มม เสียงของผาหินถูกตัดขาดแยกเป็นสองเสี่ยงในทันทีก่อนที่จะสลายเป็นฝุ่นไปในวินาทีต่อมา ฝุ่นหินดินทรายปลิวว่อนไปทั่วบริเวณมิฟูเดินเข้าไปอย่างช้าๆเพื่อดูให้แน่ใจว่าจัดการกิตไปแล้วจริงๆ............
"ยังไม่จบหรอก...กกก"เสียงของกิตดังขึ้นมาทางด้านหลังของเธอพร้อมกับฟันใส่ แต่มิฟูก็ยกเคียวของเธอขึ้นมาป้องกันเอาไว้ได้แต่เพราะถูกโจมตีกระทันหันทำให้มิฟูไม่สามารถต้านแรงได้ อาวุธที่ถืออยู่ถูกฟันหักสะบั้นและในพริบตานั้นกิตก็พุ่งเข้าคว้าคอของมิฟูก่อนที่จะยกจนลอยขึ้นกลางอากาศ........
Fiction