- Subaru No Ken หมัดเทพเจ้าดาวลูกไก่ -EP5
----------------------------------------------------------------------------
ทาคุมิ ผู้นำหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงกำลังเรียกลูกบ้านมาประชุม
"ข้า ทาคุมิ ตัวแทนของทุกท่านอยากจะขอความร่วมมือจากสมาชิกหมู่บ้านทุกท่าน บัดนี้หมู่บ้านของเราสามารถเลี้ยงชีพได้โดยพึ่งตัวเองแล้ว แต่คงไม่เป็นการดีแน่ หากว่าเราไม่สามารถปกป้องหมู่บ้านของเราจากการรุกรานของพวกคนเถื่อนได้
หากท่านใดมีความสามารถในด้านการรบหรือการสร้างอาวุธยุทโธปกรณ์ต่างๆ ก็ขอให้ยกมือขึ้น เพื่อความมั่นคงของชุมชนของเรา"
"ข้าขออาสาทำอาวุธเอง"ชายหนุ่มตัวเตี้ยกับชุดเกราะเหล็กเดินได้
"ข้าขอทราบนามของท่านได้หรือไม่"
"ข้า เอ็ดเวิร์ด ส่วนนี่น้องชายของข้า อัล"
"คนข้างหลังนั่นน้องชายเจ้าแน่เหรอ ทำไมเจ้าถึงได้ตัว เตี้ย กว่าล่ะ"
"อย่ามาว่าชั้นเตี้ยนะ รับรองว่าเดี๋ยวก็สูงขึ้นแน่ -w-"
......"อ่า ขอโทษที แล้วท่านชำนาญด้านใดล่ะ"
ชายตัวเตี้ยประกบมือทั้งสองข้าง แล้ววางฝ่ามือไปที่พื้น ทันใดนั้น กำแพงขนาดใหญ่ก็โผล่ขึ้นมา
ทาคุมิยืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง.....
"ช่างเป็นศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมเสียจริง ข้าก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน เอาล่ะ ข้าขอแต่งตั้งเจ้าให้เหมาะสมกับหน้าที่นี้เอง"
"แต่งตั้งข้า เป็นอะไรงั้นเหรอ"ชายหนุ่มตัวเล็กตื่นเต้น
"ข้าขอแต่งตั้งให้เจ้า เป็นเจ้าหน้าที่ก่อสร้างกำแพงเมือง เอาล่ะ คนต่อไป"
"เฮ้ เดี๋ยวเด้ เดี๋ยวก่อน"ไม่มีใครฟังเสียงของเขาเลย
"พี่ฮะ เดี๋ยวเราไปก่อกำแพงกันเถอะ" พี่น้องทั้งสองก็ไปนั่งตบแปะก่อกำแพงกัน.....
"ผม เนกิ สปริงค์ฟิลด์ เอ่อ สอนวิชาภาษาอังกฤษครับ"เด็กชายตัวจ้อยที่สูงเท่าชายหนุ่มย่อหน้าก่อนพร้อมกับตัวเฟอร์แรท ที่เกาะอยู่ที่ไหล่เอ่ยขึ้น
"ขอบใจมากนะหนูน้อย แต่ว่ายุคนี้ใครเขาจะสนใจภาษาอังกฤษล่ะ ขนาดภาษาไทยที่ใช้อยู่ทุกวันนี้ยังพิมพ์ไม่ค่อยจะถูกมั่งหล่ะ แกล้งพิมพ์ผิดอย่าง
ครับ ก็เป็น คับ งับ อะไรพวกนี้เลย"
"อย่ามาว่าเจ้านายของผมอย่างนี้นะ อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ใช้เวทย์มนต์ได้ด้วย"ตัวเฟอร์แรทพูดอย่างโมโห
"หา จริงเหรอ แล้วเป็นเวทย์มนต์แบบไหนล่ะ ช่วยสอนฉันบ้างได้รึเปล่า"ยูเฟียร์ถามขึ้นอย่างอยากรู้
"นี่ คาโมคุง ฉันก็ไม่ได้เก่งขนาดจะสอนเวทย์มนต์ให้คนในหมู่บ้านได้สักหน่อย"
"โถ่ ลูกพี่เนกิ จะไปยากอะไร ลูกพี่ก็บัคคิโอ้ทั้งหมู่บ้านก็หมดเรื่อง เหอๆ"
"นี่ นี่ หนูน้อย บัคคิโอ้มันเป็นยังไงเหรอจ๊ะ"หญิงสาวถามอย่างอยากรู้อีกรอบ
"ก็ง่ายๆครับ พี่สาวแค่ อ๊าก!!...."เจ้าตัวเฟอร์แรทนอนจมกองเลือดใต้เท้าหนูน้อย
"เอ่อ ไม่ต้องสนใจที่คาโมมันพูดหรอกนะครับ สงสัยมันจะเมาอ๊อกซิเจนมากไปหน่อย แฮะๆ"
หลังจากนั้นหนุ่มน้อยก็ลากเจ้าคาโมออกไป
"เอ่อ ว่าแต่มีใครจะอาสาอีกบ้าง"
"ชั้นขออาสาค่ะ"สาวน้อยทรงอึ๋มผมสีน้ำเงินยกมือขึ้น
"เอ่อ เธออยากจะช่วยในเรื่องไหนบ้างล่ะ"
"ชั้นขออยู่ฝ่ายเสบียงล่ะกันค่ะ ดิฉันมีเครื่องดื่มบำรุงกำลังสูตรพิเศษมาให้ชิมค่ะ"สาวน้อยยื่นแก้วให้ทาคุมิ
"งั้นขอลองชิมดูหน่อยล่ะกัน ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ"ทาคุมิรับแก้วมาจากเธอ
"ดิฉัน คุสุฮะ มิสุฮะ ค่ะ"
.
.
หลังจากที่ดื่มลงไป ทุกท่านคงจะทราบชะตากรรมของนายทาคุมิดี.....ขอตัดไปที่นอกหมู่บ้าน
"ท่านหัวหน้าครับ ข้างหน้ามีหมูบ้านอยู่ครับ"
"เจ้าไปบอกทุกคนให้เตรียมพร้อมไว้ เราจะบุกกันคืนนี้"
"รับทราบครับ" ลูกกระจ็อกของกองโจรนิรนามรีบไปกระจายข่าวให้ทั่ว
แต่ขณะนั้นเอง ชายร่างจ้อย ฝานจวื้อ ผ่านมาได้ยินถึงแผนการบุกในครั้งนี้
"ต้องรีบไปบอกข่าวนี้ให้ท่าน เหวินซิ่ว รู้ซะแล้ว" ว่าแล้ว ฝานจวื้อก็ค่อยๆ เดินออกไป
แต่เดี๋ยวก่อน ท่านเหวินซิ่ว ไม่ได้อยู่ในเมืองนี่หว่า - -a งั้นรีบหาของกินไปให้ท่านเหวินซิ่ว ดีกว่า....
[แล้วชะตากรรมของคนทั้งหมูบ้านก็ต้องมาพบหายนะเพราะไอ้หมอนี่หรือ....]
เมื่อแสงตะวันพลันหายไปจากท้องฟ้า ยามนั้นเอง เหล่ากองโจรต่างมานั่งกินอาหารรอบกองไฟกัน
"เฮ้ย เอาเหล้ามาเติมอีกหน่อยซิ"
"ได้ครับเจ้านาย จะรับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มไหมครับ"
"โครม" "บังอาจมาล้อเล่นกับข้า เดี๋ยวจะไม่มีวันพรุ่งนี้หรอก"
"ว่าแต่ชายผู้มีแผลบนหน้าอก 7 แผล ที่สมาคมโจรมีค่าหัวตั้งมากมายนี่เราจะไปเจอมันได้ที่ไหนล่ะเนี่ย"
"ข้าว่ามันต้องหนีไปกบดานอยู่ที่ไหนแน่ๆ เลย ก้ดูที่มันทำให้สมาคมวุ่นวายไปหมด"
"ว่าแต่มันเป็นเรื่องอะไรหรือครับ"
"หึหึ เรื่องนี้เป็นความลับสุดยอดของสมาคมเลยล่ะ อย่างข้าแค่หัวหน้ากองโจรเล็กๆ แค่ไม่กี่พันคนอย่างนี้เค้าไม่มาบอกหรอก"
"อ่า หัวหน้าครับ เหล้าใกล้หมดแล้ว เดี๋ยวข้าเติมให้นะครับ"
"ฮ่าๆๆ ดีมาก รู้งานอย่างนี้รับรองได้เจริญก้าวหน้าแน่ๆ"
"แฮะๆ ขอบคุณครับ หัวหน้า"
.
.
.
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจน5 ทุ่ม
"แย่แล้วครับ หัวหน้า"
"มีอะไรวะ "
"หลุมดำมาแล้วครับ"
"ทำไมเพิ่งมาบอกวะ เฮ้ย ห้ามใครมากวนนะโว้ย ข้าจะไปดูซิว่ามันบิดเบือนประเด็นสังคมอะไรอีก"
"อ่าครับ"
.
.
.
และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนเที่ยงคืน
"เอ้ย พวกเอ็งหน่ะ"
"ครับ หัวหน้า พวกเราพร้อมแล้วครับ"
"ดีมาก งั้นข้าจะเข้านอนแล้ว ดูแลเวรยามให้ดีล่ะ ฮ้าว~~~~"
..."ครับ หัวหน้า"
และแล้ว เช้าวันใหม่ก็มาถึง
ชายหนุ่ม[??]ผมสีม่วงบนหลังม้าสีดำตัวใหญ่ก็กำลังเดินทางไปยังเมืองข้างหน้า
สิ่งที่เขาสะพายมาด้วยเป็บดาบขนาดใหญ่ที่ไม่ค่อยมีคนใช้กัน
เขาค่อยควบม้าอย่างชำนาญ ไปข้างหน้า ไปข้างหน้า
แต่แล้ว เขาก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรตามมา....
"ม้าหรือฮิปโปวะนั่น - -" "สิ่งที่วิ่งไล่ตามเขาอย่างบ้าคลั่งคือฮิปโปสีขาวที่มีจ็อกกี้ร่างเล็กควบอยู่
"มากิบาโอ ชั้นรู้นะว่านายต้องทำได้"
"แง่ง ลองมาวิ่งเองดูไม๊ล่ะ สั่งอยู่ได้"
"อีกนิดเดียวจะแซงแล้ว อีกนิดเดียว ไช.....!!"
"อ้าว สะดุดก้อนหินล้มไปแล้ว ไปกันต่อเถอะ ไดทรอมเบ้"
เขาค่อยควบม้าอย่างชำนาญ ไปข้างหน้า ไปข้างหน้า
แต่แล้ว เขาก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรตามมา....
"ข้าไจโร่ ไม่ยอมให้เจ้าแซงหรอก"
"...ก็เดินอยู่ข้างหน้าตั้งนานแล้วมันเรียกว่าแซงป่าวเนี่ย - -"
ลุงเอี๊ยดเริ่มหมดอารมณ์ [ว๊าก เผลอบอกชื่อไปแล้ว]
หยิบดาบที่สะพายหลังขึ้นมา
「推して…参るッ！」
Oshite... mairu-!
In conclusion... defeat!
↓
「斬艦刀、雷光斬り！」
Zankantou, Raikou Giri!
Zankantou, Lightning Slash!
↓
「我に断てぬものなし！」（撃墜時のみ）
Ware ni tatenu mono nashi!
There are none before me who have not been cleaved!
[credit:ลุงเอี๊ยด]
ร่างของไจโร่กับม้าคู่ใจลอยไปตามกระแสอากาศ......
ลุงเอี๊ยดค่อยๆควบม้าอย่างชำนาญ ไปข้างหน้า ไปข้างหน้า
แต่แล้ว เขาก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรตามมา....[อีกแล้วรึ - -"]
ชายหนุ่มผมตั้งใส่ขุดรัดรูปพร้อมกับใส่ถุงน่องตาข่ายเร่งควบม้าเข้ามาใกล้
ม้าของเขาช่างน่าอดสูยิ่งนัก ข้างกายของม้าตัวนั้นเขียนด้วยปากกาเมจิกว่า 'เพกาซัส'
"ตูข้าจะเด่น ตูข้าจะดัง"
ผึง!!
บัดนี้ลุงเอี๊ยดความอดทนคงถึงขีดสุดแล้ว วันนี้เจอแต่เรื่องบั่นทอนปัญญาทั้งนั้น
[เปิดเพลง Trombe จะได้อารมณ์ในการอ่านเพิ่มขึ้น 1.5 เท่า] โหลด Midi >ที่นี่<
เขาหยิบซันคันโตของเขาขึ้นมา พร้อมกับควบม้าคู่ใจเข้าหา Super Star Man
「届けっ！雲耀の速さまでッ！」
Todoke! Unyou no hayasama de!
Reach them! With the speed of the cloud god!
「吠えろッ！ダイゼンガー！」
Hoero! Daizengar!
Howl! Daizengar!
↓
「ぬぅぅぅん！」
Nnnnnngh!
「はあああああっ！」
Haaaaaaaa!
「刮目せよっ！これが我が太刀筋なり！」
Katsumoku seyo! Kore ga waga tachisuji nari!
Observe! This is my swordsmanship!
↓
「でいいいい！」
Deeeiii!
↓
「チェストォォォォッ！！」
Chesutoooooo!
「一刀！両断！！」
Ittou! Ryoudan!!
Single stroke! Bisection!!
↓
「我が斬艦刀に…断てぬものなし！」（撃墜時のみ）
Waga Zankantou ni... Tatenu mono nashi!
There are none before my Zankantou... who have not been cleaved!
[credit:ลุงเอี๊ยด รอบ 2]
กริ๊ก !! [การบรรยายในตอนนี้อาจรุนแรงถึงขั้นยั่วยุอารมณ์ของท่านผู้อ่าน กลัวว่าจะโดนกระทรวงตาทิพย์เพ่งเล็งเอาได้ ..ขออภัย]
และแล้วร่างของ Super Star Man ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
"เจ้าม้าน้อย เจ้ารีบไปเถอะ บัดนี้เจ้าเป็นอิสระแล้ว"
"ฮรี้ๆๆ {ขอบคุณครับ}" และแล้วม้าตัวนั้นก็วิ่งจากไป
ลุงเอี๊ยดค่อยๆควบม้าอย่างชำนาญ ไปข้างหน้า ไปข้างหน้า
แต่แล้ว [ไม่มีอะไรตามมาแล้ว]เบื้องหน้าที่เขาเห็น
กลุ่มกองโจรกำลังขี่รถเคลื่อนพลมุ่งหน้าไปทางหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียง
"เฮ้ย ทำไมไม่มีใครปลุกข้าเลยวะ"
"ขอโทษครับเจ้านาย คือเมื่อคืนนี้ดื่มหนักไปหน่อย ยังเมาค้างอยู่เลยครับ"
"ป๊าบ!!"
"โอ้ย หัวหน้า ตบผมทำไม"
"เมาแล้วยังมาขับรถให้ข้าอีก เดี๋ยวก็ส่งไปจมกองเลือดโค้งหน้าหรอก เฮ้ย เปลี่ยนคนขับหน่อยดิ๊"
"ครับๆ เจ้านาย" และแล้วกองทัพโจรก็มุ่งหน้าไปยังหมู่บ้าน
"เจ้าไดทรอมเบ้ แย่แล้วล่ะ รีบตามไปช่วยหมู่บ้านกันเถอะ ข้าไม่ได้กินอะไรมา 3 วัน เอ้ย !! ชาวบ้านเค้ากำลังลำบากอยู่"
"ฮี้ๆๆๆ [ครับ นายท่าน /- - ]"
/me หุหุ ขออภัย ติดสอบเลยหายไปพักนึงครับ
[ของแถมสำหรับผู้ติดตามอ่านและผู้หลงเข้ามาอ่าน จริงๆ มันก็ไม่สำคัญขนาดต้องแง้มหรอกครับ เหอๆ]
ข้อมูลสำหรับผู้ร่วมแสดงความเห็น
ต้องร่วมแสดงความเห็นในหัวข้อนี้ก่อนจ้ะ จึงจะเห็นข้อมูลส่วนนี้
***ขออภัย ของแถมอัพผิด เพื่อเป็นการขอโทษเลยอัพให้อีกอย่าง หวังว่าคงถูกใจนะ หึหึหึ***
Fiction