Sword Destiny (Fic)
ผมแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกนะเนี่ย บทนำยาวหน่อยนะครับ
Sword Destiny
Megic1 ในฝัน
”นั่นใครน่ะ? เหมือนเขาสองคนนั้นกำลังคุยอะไรกันอยู่นะ ฟังไม่รู้เรื่องเลย”
“อ่ะคนๆนั้นเงยหน้าขึ้นมาแล้ว” ภาพที่อั้มเห็นคือเด็กสาวคนหนึ่งรุ่นราวคราวเดียวกับเขา กับชายชุด
ดำตัวสูงใหญ่ กำลังเจรจากันบางอย่าง
“หูยยย น่ารักฉิบเป๋ง น่า...” สายตาของอั้มเริ่มหันไปมองรอบๆ “เฮ้ย!! แม่เจ้าอะไรวะเนี่ยเลือดกับศพกองเป็นพะเนินเลย” ระหว่างที่อั้มกำลังตกใจกับสภาพแวดล้อมชายชุดดำได้ชักอะไรบางอย่างรูปร่างคล้ายดาบฟาดเข้าใส่เด็กสาว “เทอหนีเร็..” เทอคนนั้นหายวับไปทันก่อนที่ดาบจะฟันโดน
พรึ่บบ อั้มลืมตาโพ่งสดุ้งตื่นขึ้นมา เขาเริ่มมองไปรอบๆ
“ตูฝันไปนี่หว่า อืมแต่น่ากลัวแฮะ” เขาลุกขึ้นจากเตียงไปล้างหน้าแปลงฟัน
“โอยหิวว่ะ แม่คร้าบบบบมีไรกินอ่า”
เขาเปิดประตูแล้วตะโกนลงมาชั้นล่าง บ้านของเขาเป็นบ้านทาวเฮ้าท์ธรรมดา ขนาดไม่ใหญ่มาก ภายในบ้านจัดอย่างไม่เป็นสัดส่วนซักเท่าใหร่ แต่ก็ไม่ดูรก เขาอยู่กับแม่ พ่อ และน้อง
“แม่จะไปทำงานแล้วไม่มีเวลาทำ แงะปลากระป๋องกินไปก่อนแล้วกันนะ”แม่กะโกนขึ้นมา เมื่อได้ยินดังนั้นอั้มก็นึกถึงฝันที่มีเลือด กับศพเรี่ยงรายซึ่งบังเอินดันคล้ายอาหารมือเช้าของเขา
“กำ อ้วกกกกก ”อั้มอ้วกออกมาเป็นเส้นมาม่าที่เด็กหัวเกรียนเล่นเกมดึกกินเป็นประจำ หลังจากเช็ดอ้วก เขาก็เดินมาเก็บผ้าห่มที่เตียง
“นี่มันก้อนอะไรวะ”เขาสังเกตเป็นผ้าห่มเขาม้วนอะไรบางอย่างเหมือนขนมโตเกียวก็มิปาน เขากระชากผ้าห่มออกเพื่อจะดูว่ามันคืออะไร แล้วก็ถึงกับอึ้ง
“โอ้พระเจ้า มาอยู่ที่นี่ได้ไงงงงง”
สิ่งที่เขาเห็นคือเด็กผู้หญิงคนที่เห็นในฝันนั่นเองอั้มเพ่งพินิจมองอย่างเป็นงานเป็นการ ผมเทอสีฟ้าอ่อนจนเกือบมองเห็นเป็นสีขาวยาวจนถึงเอว เทอมีนัยน์ตาสีแดง(อั้มเอานิ้วเลื่อนหนังตาดูเพราะหลับอยู่) ใส่ชุดฮูดสีดำ ทั้งตัวมีเลือดเปลื้อนเต็มไปหมด
“เอาไงดีว้าแม่ก็ไปทำงานแล้ว ยังไงก็ต้องเปลี่ยนเสื้อกับทำแผลก่อน ไอซ์”อั้มตะโกนเรียกน้องซึ่งนอนอยู่ห้องข้างๆ แต่เงียบ
“ไอซ์..... ไอซ์โว้ยยย ”พึ่ง!!! อั้มฟิวล์ขาด
“ไอ้หมาไอซซซซซซซซซซซซซซซซซซ์”
“ไอ้พี่อั้มบ้า!!!”
เสียงน้องสาวตัวแสบวัย12ขวบดังออกมาจากห้องข้างๆ
“เออต้องให้ด่าถึงจะได้ยินรึ มาห้องพี่ทีดิ มีไรให้ช่วยหน่อย” หลังจากไอซ์ทำการเปลี่ยนเสื้อเส็จ(เอาเสื้อของอั้มให้ใส่ดูบ้านนอกเป็นบ้าเลย) ผ่านไปซักครู่
“อ่ะพี่อั้มๆ พี่คนนี้เขาฟื้นแล้ว”ไอซ์หน้าตาตื่นเมื่อเห็นนัยน์ตาสีแดงของเทอลืมตาขึ้นมา “อะไรนะ?? ปวดอึหลอก็ไปเข้าห้องน้ำสิไอซ์”
“โว้ยไอ้พี่อั้ม ไอซ์บอกว่าพี่คนนี้เขาฟื้นแล้วขึ้นมาดูหน่อยเด้”
“หา หลอๆ” อั้มผละออกจากทีวี วิ่งขึ้นมาที่ห้อง เห็นเทอลุกขึ้นนั่งนิ่ง
“นี่เทอเป็นไงมั่ง” เทอยังคงนิ่ง “ไอซ์ก็ถามพี่เขาแล้วพี่เขาก็นิ่งแบบนี้อ่า”
“ หลอ” อั้มเดินเข้าไปเขย่าตัว
“นี่เทออย่าเอาแต่นิ่งสิเฮ้ย”
“ว้าย” เทอสดุ้งขึ้นเอามือกุมหัวตัวสั่นงั๊กๆ น้ำตาไหลพรากๆ เหมือนหวาดกลัวอะไรซักอย่าง
“นี่เทอเป็นอะไร ตั้งสติหน่อยดิ” อั้มเขย่าตัวเทอเพื่อเรียกสติ แต่เทอก็ยังเป็นเหมือนเดิม
“ทำไงดีว้า”
แล้วอั้มก็นึกถึงเรื่องแต่ก่อนที่เขาเคยเกือบโดนรถชนมาตอนนั้นก็เป็นแบบเทอคนนี้แต่แม่เขากอดเขาไว้เขาจึงสงบลงได้
“เหอะ ๆๆๆ” อั้มหัวเราะอย่างมีเรสใน ไอซ์ซึ่งรู้ถึงกึ๋นพี่ชายเริ่มสงสัย
“เทอใจเย็นๆนะไม่มีอะไรแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับเทอช่วยบอกฉันหน่อยสิ”อั้มกอดเทอเข้าเต็มเปาถึงปากจะพูดปลอบแต่หน้าตามันหื่นมากๆ เหมือนจะได้ผลเทอหยุดสั่น
“ไอ้พี่อั้มบ้า”ไอซ์ต่อยเข้าเต็มรัก
“ไอซ์ว่าแล้ว เห็นหน้าเมื่อกี้มันบอกว่ากำลังคิดชั่ว”
“อะไรเล่าไม่เห็นหลอเทอหยุดสั่นกับร้องให้แล้วนะ”อั้มแก้ตัวไปนั่น
“ฮิ ฮิ^_^”
“หืออ”อั้มและไอซ์หันมาทางต้นเสียง เห็นเทอคนนั้นกำลังหัวเราะอยู่
“55555”อั้มกะไอซ์พลอยหัวเราะไปด้วย
“เอาล่ะนะขอถามหน่อยว่าเป็นมายังไง ฉันเห็นเทออยู่ในฝันฉัน คนชุดดำนั่นเป็นใคร แล้ว ซากศพที่กองกันอยู่เป็นภูเขานั่นน่ะมันอะไร อ่ะลืมไปเทอชื่ออะไรล่ะ อายุเท่าไหร่สัดส่วนเท่าไหร่”อั้มพูดยังไม่จบก็โดนไอซ์เตะเข้าเต็มรัก
“ยาซากะ ฮารุนะ เรียกฮารุเฉยๆก็ได้ค่ะ อายุ16ค่ะ อย่างอื่นขอไม่ตอบ(เอียนๆไงไม่รุตอนพิมคำว่าค่ะเนี่ย-*-)”
“คือบ้านของฉันโดนฆ่าล้างตระกูลน่ะโดยพวกผู้ปกครองโลกเบื้องล่าง” หน้าเทอดูเศร้ามาก
“มันกลัวพลังอำนาจของตระกูลฉัน ไม่ใช่แค่นั้นตระกูลของเราได้สืบรู้ว่าพวกมันวางแผนอะไรบางอย่างอยู่พวกมันเลยจัดการซะ” น้ำตาเทอเริ่มไหลอีกครั้ง
“ฉัน..ฉัน..ทั้งๆที่ฉันเป็นผู้สืบทอดตระกูลแท้ๆแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย เอาแต่กลัวจนตัวสั่น จนทำให้คุนพ่อต้องเสียท่าเพราะเอาตัวมากันฉัน..................ฉันไม่สามารถปกป้องป้องใครได้เลย ทำอะไรไม่ได้เลย แถมยังหนีมาอีก มันน่าทุเรศจิงๆเลยนะคะว่าไหมฉันไม่น่ามีชิวิตรอดเลย” “เทอน่ะ”อยู่ดีๆอั้มก็ขรึมขึ้นมา ส่วนไอซ์กลับไปห้องตัวเองตั้งนานแล้ว
“เทอน่ะมันทุเรศจิงๆนั่นแหละ ทำไมน่ะรึ ก็ทั้งๆที่คนอื่นเขาสละชีวิตให้เทอรอดมาได้เนี่ยแต่เทอกับบอกว่าชีวิตของเทอที่พวกเขาปกป้องเทอ เทอไม่ต้องการ”
ฉารุนั่งก้มหน้า น้ำตาหยดติ๋งๆ
“เฮ้อ~~” อั้มถอนหายใจ เขาเอามือวางบนหัวฮารุ
“ชั้นไม่อาจซ้ำเติมเทอได้มากไปกว่านี้แล้ว เรื่องที่เทอเจอมาก็เศร้าพออยู่แล้ว แล้วที่เทอหนีมาน่ะมันไม่ได้ขี้ขลาดอะไร การประเมินตนเองได้น่ะมันเรียกว่าฉลาดแล้วล่ะน่ะ แหกๆๆ” อั้มหอบเพราะพูดเป็นชุด
“นายนี่มันใช่คนคนเดียวกันกับที่แต๊ะอั๋งเรามะกี้หลอเนี่ย”ฮารุคิดในใจ
“ค่ะขอบคุนมากนะคะที่ปลอบชั้น คุนอั้มเป็นคนใจดีมากเลยค่ะ”เทอมองอั้มแล้วยิ้ม
“เหอะๆ ช่างมันเถอะแล้วที่เทอหนีมาเนี่ยหนีมาเพื่ออะไรหลอ”
“ตายล่ะ ลืมสนิทเลยค่ะว่าที่หนีมาคือจะมาเตือนคนบนโลกเบื่องบนว่า แผนที่โลกเบื่องล่างวางไว้คือการ กลับโลก ”
“กลับโลก??? อั้มทำหน้าอึน
“ทำหน้าอึนอย่างนี้ก็ไม่แปลกค่ะจะอทิบายให้เข้าใจง่ายๆนะคะคือ โลกที่เราอาศัยอยู่เนี่ยมันมี2ชั้นค่ะ ที่พวกคุนอยู่เนี่ยเรียกว่าโลกเบื่องบนหรือโลกมนุษย์ จะมีความจะเจริญทางเทคโนโลยีมากค่ะแต่ทรัพยากรลดน้อยลง ส่วนโลกเบื่อล่างนั้นอยู่ใต้ดินคุนอั้มลองคิดภาพ ทรงกลม2อันอันใหญ่คือโลกเบื่องบนห่อหุ้มอันเล็กคือโลกเบื่องล่างอยู่ เจ้าพวกนั้นมันจะกลับเอาโลกเบื่องล่างขึ้นมาแทนข้างบน โลกเบื่องล่างจะขยายใหญ่ขึ้นเป็นสัดส่วนโลกเบื่องบนจะหดลงเป็นสัดส่วนพูดง่ายๆก็คือเปลี่ยนตำแหน่งกัน”
ดูเหมือนอั้มจะอึนขึ้นไปอีก
“อืมจะกลับไงก็ช่างมันเหอะ แต่มันจะเกิดผลกระทบอะไรกลับโลกของฉันล่ะ”
“ก็นะคะ ถ้าโลกนี้กลายเป็นโลกเบื่องล่างล่ะก็ทุกสิ้งทุกอย่างจะหยุดนิ่งหมดก็เหมือนกับโลก
เบื่องบนได้ตายไปแล้วยังไงล่ะค่ะ”
“หา เฮ้ยอะไรน่ะ ฉันยังไม่ได้มีแฟนเลยไม่ยอมตายหลอก-*-“
“อนาถจิต นายคนนี้คิดได้แค่นี้หลอเนี่ย สมองคงเท่ากับกุ้งมั้ง”ฮารุคิดในใจอีกแล้ว
“เทอคิดไรอยู่อ่ะ”อั้มดูออก
“หา อะไรคะไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ ไม่ได้คิดว่าคุนอั้มมีสมองเท่ากุ้งเลยค่ะ”
“เท่ากุ้งเลยหลอ-*-”
“ว้ายตายล่ะ ขอโทดค่า~~”
“ง่ะเทอพูดไรมาฉันฟังไม่รู้เรื่องแถมเรื่องบ้าๆแบบนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง ฉันยังไม่เชื่อเลย แล้วจะมีใครที่ไหนเชื่อ”
ฮารุนิ่งไปครู่
“ทำไมล่ะคะซักคนก็ยังดี ที่ผ่านมาฉันปกป้องใครไม่ได้ซักคนเดียว....ได้แต่เห็นคนที่มาปกป้องฉันตายไปต่อหน้าต่อตา อย่างน้อยถ้าฉันสามารถช่วยคนบนโลกนี้ได้ล่ะก็ ฉันก็จะทำแม้จะถูกหาว่าบ้า ถึงจะไม่มีใครเชื่อก็จะทำ”
อั้มมองตาฮารุ ก็ดูออกว่าฮารุจริงใจ
“ฉันเชื่อ”อั้มพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจิงใจ
“พวกมันจะทำการกลับโลกตอนไหนล่ะ”
“ตอน12.00น.ตามเวลาของโลกเบื่องบนค่ะ”
“หางั้นก็เป็นตอนนี้ซี่!!!!”
คึกกกกก........
“ตายจิงมันกำลังเริ่มแล้วล่ะค่ะ” เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง
“เฮ้ยอะไรเนี่ยประเทศไทยมีแผ่นดินไหว” แผ่นดินไหวเริ่มแรงขึ้นเรื่อง
“พี่อั้มช่วยด้วยยยยยย” ไอซ์ร้องขอความช่วยเหลือมาจากชั้นร่าง
“ไอซ์ เดวพี่จะไปเดียวนี้ล่ะ”
อั้มวิ่งลงไปช่วยไอซ์แต่ก็ต้องหยุดเมื่อฮารุคว้ามืออั้มไว้
“ปล่อยฉันจะไปช่วยน้องช้านนน”
“ปล่อยไม่ได้ค่ะยังไงตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วค่ะ ถ้าไม่อยู่ใกล้ๆฉันซึ่งเป็นคนจากโลกเบื่องล่างคุนจะติดไปกับโลกที่ถูกกลับไปด้วยนะคะ”ฮารุพูดยังไม่ทันขาดคำ ได้มีเสียงๆหนึ่งพูดขึ้นน้ำเสียงทุ้มๆฟังแล้วชวนขนลุก
“5 ..4..3..2..1...บ๊ายบาย ชาวโลกทั้งหลาย” พรึบบบฟ้าวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
อั้มและฮารุฟื้นขึ้นมาสิ่งที่อั้มเห็นอยู่เบื่องหน้าคือป่าที่มีพันไม้ไม่คุ้นตา มีสัตว์ที่ไม่เคยเห็น
“นี่มันอะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ณ เวลา 12.05เวลาของโลกได้หยุดลง แต่เวลาของพวกเขากำลังจะเริ่มเดิน
Fiction