The Eternity Planet บทที่ 11
หลังจากที่ยานของศัตรูปล่อยลูกบอลพลังงานสีเหลืองออกมามันก็พุ่งตรงมาที่ยานลูน่าด้วยความเร็วสูง และพลังทำลายที่รุนแรงของมันเผาผลาญทัพหุ่นefanไปมากมาย
ขณะเดียวกันที่ยานลูน่าก็กำลังเกิดโกลาหล
“เปิดบาเรียต่อต้านพลังงานนั้นโดยด่วน”กัปตันสั่ง
“บาเรียเปิดไม่ได้ค่ะพลังงานไม่พอ” นายทหารตอบ
“ห้องเครื่องถอยหลังเต็มกำลัง” กัปตันสั่งอย่างต่อเนื่อง
“ถอยแล้วครับ แต่กำลังเครื่องได้แค่ครึ่งเดียวครับ”
“เครื่องยนต์ฝั่งซ้ายเสียหาย” นายทหารที่อยู่บนห้องควบคุมพูดใส่ไมค์
“กราบขวายานถูกศัตรูยิงครับ”
“วัตถุพลังงานสีเหลืองพุ่งเข้ามาใกล้ๆแล้วค่ะ ระยะห่าง 4000เมตร”
“3700เมตร …..3000 เมตร มันยังเข้ามาเรื่อยๆค่ะ”
ความตื่นตระหนกตกใจแผ่ซ่านไปกับทุกๆคน ทางด้านนอกพวกซึกิโนะก็พยายามยิงอาวุธใส่ แต่เจ้าบอลสีเหลืองนั่นก็ดูดกลืนพลังงานไปหมด
“มันยังใกล้เข้ามาไม่หยุดค่ะ 2700เมตร 2500 2200.....2000.....1800.....1600...1400”
ขณะนั้นยานลูน่าก็กำลังค่อยๆเคลื่อนตัวถอยหลังอย่างช้าๆ แต่ลูกบอลกลับพุ่งมาด้วยความรวดเร็ว
“บอลพลังงานเข้าใกล้1200เมตร อยุ่ในระยะพิสัยยิงแล้วค่ะ”นายทหารคนหนึ่งพูด
“ล้อกเป้า “กัปตันสั่ง
“กริ้ก!!! กริ้ก “ เสียงดังมาจากมอนิเตอร์
“ล้อกเป้าเรียบร้อยครับกัปตัน” ทหารพูด
ปืนกราวิตี้กันทางด้านหน้าของยานซึ่งเปิดรออยู่แล้วเริ่มชาร์จพลังโดยการดูดเอาเศษฝุ่นของอวกาศมารวมกัน
เริ่มจากลูกบอลลูกเล็ก แล้วมันก็ขยายใหญ่ขึ้นเป็นประจุไฟฟ้าสีม่วงเข้ม
“ปืนพร้อมยิงในอีก30วินาทีครับ” นายทหารพูด
ขณะนั้นลูกบอลก็พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น กองทหารอีฟานก็เร่งระดมยิงอาวุธใส่
โทริวและรีอันก็ชาร์จเมก้าบีมแคนน่อนเตรียมจะยิง
“ลูกพลังงานเข้าใกล้เรามากแล้วค่ะ 900เมตร 850เมตร”
“กราวิตี้กันยังไม่พร้อมอีกเรอะ”กัปตันซัก
“อีก10วินาทีครับ”นายทหารตอบ
“ลุกบอลเข้ามาใกล้มากๆแล้วค่ะ 700เมตร 650 ....625 ....600”
“พร้อมยิงครับ”
“กราวิตี้กัน ยิงได้” กัปตันสั่ง
จากนั้นลูกบอลประจุไฟฟ้าสีม่วงเข้มทางด้านหน้าของปากกระบอกปืนใหญ่ของยานลูน่า ก็พุ่งออกไปเป็นเส้นตรง
ยาวสีม่วง ลำแสงกราวิตี้กันได้เปลี่ยนจากสถานะทรงกลมไปเป็นทรงกระบอก แล้วพุ่งไปกระทบกับลุกพลังงานสีเหลือง
“ตูมๆๆๆๆ” เสียงระเบิดดังลั่นผ่านลำตัวของยานมาเมื่อแสงสีม่วงของกราวิตี้กันปะทะกับลูกพลังงานสีเหลืองทอง
ในขณะที่ปะทะนั้นลำแสงก็พุ่งต่อต้านกันไปมา จนลูกพลังงานสีทองเริ่มเล็กลง
(สำเร็จแล้ว) ทุกคนบนยานคิด
แต่แล้วมันก็ไม่เป็นอย่างที่ทุกคนหวัง เพราะว่าลูกบอลสีทองเริ่มใหญ่ขึ้นๆ เนื่องด้วยมันได้ดูดพลังงานของกราวิตี้กันเข้าไป ลูกพลังงานสีทองนั้นแทนที่มันจะหายไป มันกลับใหญ่แล้วด้านในของมันยังมีพลังงานสีม่วงเข้มไหลเวียนอยู่อีกด้วย
“ไม่นะ.....” ทุกคนในยานกรีดร้อง ยกเว้นเพียงแต่กัปตัน ที่นั่งเอามือกุมขมับไว้
แล้วลูกพลังงานสีทองก็มุ่งตรงต่อเนื่องมายังยานลูน่า
ระยะห่างเริ่มกระชั้นชิดมากขึ้น จาก600 เป็น500 400 .....
ช่วงเวลานั้น ลูกเรือในยานได้แต่ภาวนา อ้อนวอน กรีดร้อง
ระยะห่างเริ่มใกล้ขึ้น 300เมตร ทำให้ส่วนด้านหน้าโรงเก็บที่ปล่อยหุ่นของยานเริ่มสั่นสะเทือน และเริ่มหลุดลอยออกไปในอวกาศ
200เมตร 100....75....50...............
“ไม่.............” ซึกิโนะตะโกนออกมาอย่างดังสนั่นค้อกพิท
“แว้บ!!!!” ทันใดนั้นก็เกิดประกายแสงสีขาวอมฟ้า เมื่อบอลพลังงานกำลังจะปะทะ
“กริ้งๆๆๆ” เสียงวัตถุกระทบกับกำแพงน้ำแข็ง
“กำแพงน้ำแข็งนี่มาจากไหน” ลุกเรือในยานเริ่มถามกันอย่างวิตก
กำแพงน้ำแข็งที่ปล่อยออกมาจากหุ่นดาร์คฟรีซ ของมิซากิได้ล้อมรอบยานลูน่าเอาไว้ทำให้รอดพ้นจากลูกบอลพลังงาน แต่มันก็ทนแรงอัดไว้ได้ไม่นานเพียงพอ น้ำแข็งเริ่มปริออก
“เปรี้ยะๆๆๆ” เสียงน้ำแข็งเริ่มแตกตัวเมื่อรับแรงกระแทกต่อไปไม่ได้
“เพล้ง” ทันใดนั้นกำแพงน้ำแข็งก็แตกออกเป็นผุยผง
ในความคิดของทุกคนตอนนี้คือ พวกเราจะต้องตายเป็นแน่แท้
ทันใดนั้น ก็มีประกายแสงสีขาวพุ่งมาจากด้านบนของทุกคน แสงนั้นพุ่งมาประทะกับลูกพลังงานทอง ทำให้มันพุ่งลงไปกระแทกกับฝุ่นดาวเคราะห์ ความแรงของมันทำให้วงแหวนของดาวเสาร์แหว่งไปถึง สองในสามส่วนเลยทีเดียว
“นั่นมัน...อะไรน่ะ” เสียงอื้ออึงดังขึ้นไปทั่วยานลูน่า
‘ถึงยานลูน่า ตอบด้วย มีใครอยู่บ้างกรุณาตอบด้วย’ เสียงติดต่อดังขึ้นในสะพานเรือ
“กัปตันคะ ข้อความจากยานที่อยู่ด้านบนของเราที่ 12นาฬิกาค่ะ” นายทหารหญิงที่ประจำการอยุ่พูดขึ้น
แล้วกัปตันก็กดปุ่มติดต่อกับยานนั้น
“เรายานลูน่า เครสเซนต์ ยานชั้น เอกของสหพันธ์ทราเฟีย ฉันกัปตันยานนี้พูด” กัปตันคุยกับมอนิเตอร์
แล้วภาพก็ปรากฏขึ้นที่มอนิเตอร์ใหญ่ และปรากฏขึ้นที่หน้าจอของหุ่นทุกๆตัว
“เรายานโซล่าห์ อีคลิปส์ กำลังเสริมที่ท่านเรียกไป จากสถานีอวกาศอนาเบล และฉันกัปตันยาน ไวท์ซิม ฮาราเกรฟ”
“ท่านไวท์ซิมนี่เอง” รีอันพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย
ยานSolar Eclipse เป็นยานรบขนาดใหญ่ ผลิตขึ้นในศักราชอวกาศที่ 42 เนื่องด้วยตัวยานเป็นลักษณะ วงกลม จึงมีปืนใหญ่ที่ด้านหน้าเพื่อเป็นตัวบอกตำแหน่งที่รอบด้านมีปืนกลแกตลิ่งกัน ขนาด .60ซม ติดไว้ที่รอบด้านของยาน นอกจากนั้นยังมีแผงกระจกรับพลังงานจากเซลล์สุริยะเพื่อใช้เป็นตัวผลิตพลังงานอีกด้วย
“พวกเรารอดแล้ว” ลูกเรือทุกคนต่างดีใจ
แล้วยานใหญ่ของศัตรูก็เปิดประตุออก เหมือนเป็นการเชิญชวนให้เข้าไป
ที่ห้องประชุมแผน [BriefingRoom]
“...ในเมื่อเค้าเชิญเรา เราก็เข้าไปเลยสิ” โทริวพูด
“ก็แล้วแต่พวกเธอแล้วกัน” กัปตันตอบพร้อมสั่งให้เตรียมพร้อม
“มิซากิ รีอัน ซึกิโนะ โทริว ขอฝากพวกเธอด้วยนะ” ไวท์ซิมกล่าว
“ทางด้านนอกนี้ พวกเราจะสกัดกั้นไว้ให้เอง” กัปตันพูด
แล้วทั้งสี่คนก็วิ่งไปที่โรงเก็บหุ่นยนตร์....
(อนาคตของโลกฝากไว้กับพวกเธอแล้วนะ) กัปตันคิดแต่มิได้พูดออกมา
.......................................................
Chapter 11 ….End….
To be continued…..
Fiction