บทแปล Tsubasa RESERVoir CHRoNiCLE ตอนที่ 8 - 11
แต่พอดีตอนนี้พี่คุม่ามีเหตุขัดข้อง โพสต์เองไม่ได้
โมจิเลยมาโพสต์ให้แทน ยังไงก็ทนๆอ่านหน่อยนะคะ
เพราะหนนี้โมจิแปลแล้วพี่คุม่ายังไม่ได้เอาไปตรวจทาน เลยยังไม่ได้แก้ ปรับ ตกแกต่งอะไรทั้งสิ้น
=======
ตอนที่ 8
=======
Page 1 : ปก
Page 2
เชารัน : กลับมาแล้วครับ
โมโคน่า : กลับมาแล้วจ้า
คุโรงาเนะ : กลับมาแล้ว
อาราชิ : ยินดีต้อนรับกลับค่ะ
เจอเบอะแสอะไรบ้างรึเปล่า
เชารัน : เจอครับ
โซราตะ : โอ้ อยู่กันพร้อมหน้าเชียว!
เป็นไงบ้างล่ะ
Page 3
โซราตะ : อ๊ะ
แต่ก่อนอื่น...
ฮันนี่จ๋าาาาา!
โซราตะ : ขอจุ๊บต้อนรับกลับบ้านหน่อยยยย
ตรงนี้ ตรงนี้
โซราตะ : เข้าใจหละ
พวกนายเจอสัญญาณ แต่มันหายไปซะก่อนสินะ
Page 4
โมโคน่า : ปูดเบ้อเร่อเยย อาราชิแข็งแรงจัง
โซราตะ : เหรอ... ตอนที่พวกนายกำลังตกอยู่ในอันตราย ก็มีวิญญาณเพลิงออกมาจากตัวเชารันสินะ
เชารัน : ครับ
ไฟย์ : เป็นไปได้รึเปล่าว่านั่นคือคุดันของเชารัน
โซราตะ : แม่น
แล้วรู้สึกว่านั่นจะเป็นคุดันที่แข็งแกร่งด้วย
ของคุโรงาเนะด้วยนะ
คุโรงาเนะ : รู้ได้ยังไง
Page 5
โซราตะ : ก็นะ...
คุดันน่ะคือสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้ฉันสนใจประวัติศาสตร์
โซราตะ : ฉันคิดว่าคุดันคงคล้ายๆกับเทพเจ้าของประเทศนี้ล่ะมั้ง
มีตำนานของสาธารณรัฐฮันชินกล่าวว่า
มีเทพเจ้ามากมายมหาศาลเหลือคณานับสถิตย์อยู่ในประเทศนี้
ไฟย์ : มากมายมหาศาลเหลือคณานับ?
โซราตะ : สมมติว่ามีประมาณ 8 ล้านก็ว่าได้
ไฟย์ : มีเทพเจ้าอยู่ 8 ล้านองค์เหรอ
โมโคน่า : โอ้โห เยอะจังเลย
โซราตะ : ไม่ใช่ๆ มีเยอะกว่านั้นอีก
ว่ากันว่าจำนวนเทพเจ้ามีมากเกือบเท่าๆกับจำนวนสิ่งของหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่เลยหละ
มากมายมหาศาลเหลือคณานับ แปลว่า มีเยอะมากๆๆๆ
Page 6
เชารัน : แล้วเทพเจ้าในตำนานก็ถูกเรียกว่าคุดันในปัจุบัน
ไฟย์ : อยู่ร่วมกันกับเทพเจ้าเหรอ เจ๋งไปเลยน้าาา~!
เชารัน : เทพเจ้าที่นี่ปกป้องคนแต่ละคนที่อาศัยอยู่ที่นี่
โซราตะ : ใช่มะ เธอก็คิดงั้นใช่มะเชารัน?
โซราตะ : ฉันคิดแบบนั้นมาตลอด
คุดัน หรืออีกชื่อก็คือเทพเจ้า ให้พวกเราอยู่อาศัยในประเทศนี้อย่างอิสระ
Page 7
โซราตะ : ทุกๆคนต่างก็มีคุดันเป็นของตน คือความเท่าเทียมกันไม่มีข้อยกเว้น
เทพเจ้าปกป้องคนทุกคนในประเทศนี้
โซราตะ : อืม ถึงแม้ว่าหลายๆคนจะชื่นชอบการต่อสู้เอามากๆก็เถอะ
แต่ที่นี่ก็เป็นประเทศที่ดี
โซราตะ : ดังนั้น
การตามหาขนปีกแห่งความทรงจำของซากุระจังในประเทศนี้
จึงดีกว่าที่ต้องไปหาในประเทศที่กำลังมีสงครามหรือมีคนเลวๆเต็มไปหมด
เชารัน : ...... ครับ
Page 8
อาราชิ : เธอบอกว่า เธอสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังจากขนปีก แต่มันก็หายไปทันทีใช่ไหม
โมโคน่า : ใช่แย้ว
อาราชิ : ถ้าหากคนแถวๆนั้นครอบครองขนปีกอยู่
พอสัมผัสคลื่นได้ก็น่าจะตามหาตัวได้โดยไม่มีปัญหา
อาราชิ : แต่สมมติว่าถ้าหากสิ่งที่ครอบครองขนปีกอยู่นั้น
เป็นสิ่งที่โผล่ออกมาแล้วก็หายตัวไปได้ล่ะ?
Page 9
เชารัน : หมายถึงคุดันเหรอครับ?
ไฟย์ : เข้าใจหละ คุดันปรากฏตัวขึ้นแล้วก็หายตัวไป
คุโรงาเนะ : พอคุดันหายตัวไป คลื่นพลังก็เลยหายไปด้วย
เชารัน : ในตัวคุดัน มีขนปีกความทรงจำของซากุระอยู่
ไฟย์ : แต่เธอก็ไม่รู้สินะว่าเป็นคุดันของใคร
โมโคน่า : ตอนนั้นมีคุดันเยอะจะตายไป!
ไฟย์ : นั่นสิ มันเป็นการต่อสู้แย่งชิงเขตนี่เนอะ
Page 10
โซราตะ : แต่ .... พวกเราคงมั่นใจได้เลยว่าจะต้องเป็นคุดันที่แข็งแกร่งแน่ๆ
คุโรงาเนะ : รู้ได้ไงฟะ?
โซราตะ : ชิ้นส่วนความทรงจำของซากุระซัง
ก็เป็นเหมือนเศษคริสตอลที่เป็นชิ้นส่วนของจิตใจอันแข็งแกร่งของเธอ
โซราตะ : คุดันนั้นควบคุมโดยจิตใจ
ยิ่งจิตใจเข้มแข็งเท่าไหร่ คุดันก็จะแข็งแกร่งเท่านั้น
ไฟย์ : ช่วงนี้ก็.....ลองตามหาคนที่มีคุดันเก่งๆอยู่น่าจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุดที่จะหาขนปีกความทรงจำของซากุระจังเจอหละน้า
โมโคน่า : โมโคน่าจะทำให้ดีที่สุด!
Page 11
โซราตะ : โอเค!
เมื่อตกลงได้แล้วก็.... ได้เวลากินข้าวหละ
วันนี้มีอุด้งเนื้อ กับซูชิเต้าหู้ ฉันเตรียมอาหารไว้ตั้งแต่ก่อนไปทำงาน
โซราตะ : คุโรงาเนะกับไฟย์ มาช่วยทางนี้หน่อยได้ไหม?
คุโรงาเนะ : ทำไมต้องเป็นตู!
โซราตะ : ก็คนไม่ช่วยงานอะไรเลยเอาแต่นั่งเฉยๆแล้วก็กินน่ะมันไม่ดีน่ะสิ
โมโคน่า : โมโคน่าก็อยากกินนะ ขอช่วยงานด้วยคน!
เชารัน : ผมก็จะช่วยเหมือนกัน
โซราตะ : วันนี้ยังไม่ต้องหรอก
นายกังวลมามากพอแล้วเพราะต้องแยกห่างจากซากุระจัง
โซราตะ : ระหว่างนี้ไปดูเธอหน่อยก็ได้
ไว้เสร็จแล้วฉันจะเรียกเอง
เชารัน : .... ขอบคุณครับ
Page 12
เชารัน : เป็นอย่างไรบ้างขอรับ องค์หญิง
ซากุระ : ฉันไม่อยากให้เธอพูดสุภาพแบบนี้นะ!
เชารัน : ขออภั....
อ่ะ เอ๊ย เอ่อ...
ขอโทษที
เชารัน : ว่าแต่ว่า ไม่เป็นไรจริงๆเหรอ
ซากุระ : จ้ะ ฉันสบายดี
ก็แค่มีไข้นิดหน่อยเท่านั้นเอง
ท่านหมอบอกว่าต้องนอนหลับพักผ่อน แล้วเดี๋ยวไข้ก็ลดเองแหละ
ซากุระ : แต่...แต่ว่า
Page 13
ซากุระ : ถ้าเธอจับมือฉันไว้
ฉันจะหายเร็วขึ้นนะ
ซากุระ : ได้รึเปล่า?
เชารัน : นอนซะนะ
ซากุระ : เธอจะอยู่ที่นี่ใช่มั้ยจ๊ะ
เชารัน : แน่นอน
Page 14
ซากุระ : ถ้าฉันหลับไปแบบนี้
พอตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่จะเห็น
ก็คือเธอนะเชารัน
Page 15
เชารัน : เพื่อให้ซากุระฟื้นขึ้นมาเร็วขึ้น
ข้าจะต้อง
ค้นหาขนปีกให้พบ!
Page 16
ไฟย์ : คนแถวนี้ไม่ได้เดินไปเดินมากับคุดันตลอดเวลานี่นา
แล้วจะรู้ได้ไงล่ะเนี่ยว่าใครมีคุดันที่แข็งแกร่งรึเปล่า
คุโรงาเนะ : แล้วต่อให้เจอคุดันที่มีขนปีกอยู่ก็เหอะ
เราจะเอาคืนมาได้ง่ายๆเหรอ?
เชารัน : จ๊าก!
Page 17
มาซาโยชิ : เชารันคูงงงงง!
เชารัน : มาซาโยชิคุง
มาซาโยชิ : หลังจากแยกกันไปแล้ว หาของที่กำลังหาอยู่เจอรึเปล่าครับ?
เชารัน : ยังเลย
มาซาโยชิ : งั้น วันนี้ให้ผมนำทางอีกนะครับ!
เชารัน : แน่ใจเหรอว่าไม่รบกวนน่ะ?
มาซาโยชิ : ครับ! วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมว่างทั้งวันเลย เพราะฉะนั้นไม่เป็นไรแน่นอน
ไฟย์ : แต่ เธอรู้ได้ยังไงว่าพวกเราอยู่ตรงนี้
มาซาโยชิ : ถ้าคุดันของผมได้พบใครแล้วละก็ หลังจากนั้นจะรู้ตำแหน่งของคนคนนั้นเสมอ
ถ้าหากว่าอยู่ไม่ห่างไกลมากนะครับ
เชารัน : ยอดไปเลย!
โมโคน่า : ยอด ยอด!
มาซาโยชิ : แต่ก็ทำได้เท่านี้แหละครับ ไม่ได้เก่งอะไร
Page 18 -
Page 19
มาซาโยชิ : ว้ากกกก!
โมโคน่า : คิว!
Page 20
เชารัน : โมโคน่า! มาซาโยชิคุง!
"จะรออยู่ที่ปราสาทฮันชินนะ"
----
เวงกรำ โพสต์ทีเดียวสองตอนไม่ได้ ตัวหนังสือเกิน 8000 ตัว +_+
----
เอ้า ตู...
จะตัดแต่ตอนที่ 9 ดันตัดเกิน ไปตัดตอนที่ 8 ทิ้งด้วย เลยกลายเป็นไม่โพสต์อะไรเลย T0T
- Edit by Mojiจัง(22 ก.ย. 2546-23:28:16)
ยืมที่แปะลิ้งค์
http://www.nikumaru.com/music/lonely.mp3
http://www.nikumaru.com/music/maiwai.mp3
- Edit by Mojiจัง(28 ธ.ค. 2546-19:14:21)
Anime