(P.A.D.) part II Last Love And Last Emotion ตอนที13 Shine Behind Darkness+ขอเชิญ
ผืนดินเว้งว้าง.......พื้นทรายที่ว่างเปล่า.......บัดนี้กิตได้เดินเข้าสู่จิตใต้สำนึกของตัวเองอีกครั้งจนมาหยุดที่ชะง่อนผา ไม่มีสิ่งใดในที่แห่งนี้เลย ราวกับในใจของเขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เม็ดทรายปลิวตามสายลมที่พัดผ่านล่องลอยจากพื้นสู่อากาศเบื้องบน.......เบื้องหลังของเขาก็ปรากฏภาพของตัวเองอีกครั้ง!
"เจ้า...สูญเสียสิ่งที่ต้องการจะปกป้อง.....และไม่มีวันจะได้คืนอีก"กิตหันกลับไปหาเจ้าของเสียทันทีที่ได้ยิน
"ฉันพยายามที่จะปกป้อง แต่........"กิตตะกุกตะกักพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ
"เปล่าเลย......เจ้าไม่ได้ปกป้องแม้แต่น้อย......แต่เจ้า....เป็นคนที่ทำให้เธอตาย เจ้าเป็นคนหยิบยื่นความตายให้กับเธอด้วยมือเจ้าเอง"ภาพของตัวเองย้ำถึงสิ่งที่เขาได้ทำลงไป
"ไม่ใช่!.......ฉันไม่ได้ทำให้เธอต้องตาย ฉันไม่ได้ทำให้มิฟูตาย! ฉันไม่ได้ทำ......"กิตตะโกนกร้าวถึงสิ่งที่เขาต้องการจะพูดออกมา ด้วยท่าทีโกรธแค้นแต่มือกลับสั่นเทาราวกับใจของเขายอมรับเป็นนัยๆว่าสิ่งที่เขาทำลงไปได้ยอมความตายแก่คนที่เขารักและต้องการปกป้องมากที่สุด
"ความอ่อนแอ!....สิ่งที่เจ้ากำลังทำแสดงถึงความโง่เขลาและอ่อนแออย่างเห็นได้ชัด แม้ปากจะว่าไม่ได้ทำแต่ใจเจ้านั้นเจ็บทรมานกว่าหลายเท่า..........เพราะว่าข้าก็คือเจ้าและเจ้าก็คือข้า เจ้ารู้สึกอย่างไรข้าก็สามารถรับรู้ได้เช่นเดียวกัน"ร่างในจิตใต้สำนึกของกิตพูดขึ้นอย่างช้าๆคำพูดเหล่านั้นเสียดแทงเข้าไปในใจของเขาราวกับถูกแท่งน้ำแข็งนับพันๆแท่งแทงร่าง
"สิ่งที่ข้าพูดออกมาเจ้าอาจไม่ยอมรับแต่สิ่งนั้นนั่นแหละคือความนึกคิดของเจ้าที่เจ้าพยายามที่จะไม่ยอมรับมัน......นั่นคือความอ่อนแอของเจ้าเมื่อไม่สามารถยอมรับมันได้เจ้าจึงเลือกที่จะหนีและปฏิเสธมันในที่สุด"
สภาพของกิตตอนนี้แทบจะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ทั้งความหวัง ความทรงจำ ความยึดมั่น......และความเป็นมนุษย์
"นายอาจจะพูดจริง ฉันมันอ่อนแอ......."กิตพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนีจากตัวเขาเองอีกคนที่ตอนนี้ยังคงยืนอยู่ต่อหน้าเขา
"..........ตอนนี้เจ้าต้องเลือกแล้ว"ตัวเขาเองอีกคนที่อยู่เบื้องหน้าพูดราวกับจะยื่นข้อเสนอสุดท้ายให้กับเขา
"ทางแรกคือยอมรับความจริงทุกอย่างแล้วตายไปโดยแบกรับความทรมานนั้นไว้ชั่วนิรันตร์..........."
"อีกทางหนึ่ง.....คือรับสิ่งนี้ไป"ตอนนี้คนที่อยู่ข้างหน้าเขาได้หยิบกลุ่มหมอกสีดำที่ดูคล้ายดาบเล่มหนึ่งขึ้นมา
"สิ่งนี้จะทำให้เจ้ากลับไปสะสางทุกอย่างให้สิ้นสุดอีกครั้ง......แลกกับชีวิตของเจ้า...."ชายคนดังกล่าวเดินเข้ามาใกล้เขาอย่างช้าๆพร้อมดาบสีดำที่ดูราวกับเป็นเพียงหมอกควันที่รวมตัวกันเอาไว้เท่านั้น
"หึ!.....มันก็ต้องตายทั้งสองทางไม่ใช่รึไง แล้วจะไปมีไอ้บ้าที่ไหนมันเลือกล่ะ"กิตพูดราวกับประชดตัวเองที่ถึงขนาดต้องให้มีคนมายื่นความตายให้ถึงที่
"ก็แล้วแต่จะเลือก นี่เป็นทางเลือกสุดท้ายของเจ้าและมันก็กำลังรอคอยคำตอบสุดท้ายอยู่เช่นเดียวกัน.......จะตายไปอย่างไร้ค่าหรือจะสะสางทุกอย่างให้เสร็จสิ้นอันนี้ก็สุดแล้วแต่เจ้า เพราะมันคือ.....ทางเลือกของเจ้าแล้ว"
บัดนี้ทุกอย่างเงียบสงัด เหมือนกับทุกสิ่งกำลังตั้งใจรอฟังคำตอบ คำตอบสุดท้ายของเขา........และแล้วมือข้างหนึ่งของกิตก็เอื้อมไปอย่างช้าๆตรงสู่ดาบสีดำเบื้องหน้า นี่คือการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของเขาแล้ว มือของเขากำด้ามดาบสีดำไว้แน่นพร้อมกับปรากฏแสงสว่างสีขาวปนดำที่พวยพุ่งออกมาจากมือและร่างกายของคนทั้งสอง
"เจ้าได้ตัดสินใจแล้ว.............ลาก่อน!"ตอนนี้ชายที่อยู่ตรงหน้าของกิตได้สลายกลายเป็นละอองสีดำและตรงเข้าสู่ร่างของเขา.......
บัดนี้ควันสีดำในมือของเขาได้กลายเป็นดาบอย่างสมบูรณ์แล้ว ดาบสีดำที่ส่องประกายดุจความมืดนิรันตร์ ตอนนี้ดาบและเจ้าของดาบพร้อมที่จะสะสางทุกอย่างให้จบสิ้นแล้ว.........
"ทำไมถึงได้มีคนมาขวางบ่อยจริงนะ....."ไคเดินเข้ามาหากิตที่ตอนนี้ยังคงนั่งก้มหน้าอยู่ตรงนั้นอย่างช้าๆ พร้อมกับบีบคอเขายกขึ้นปลายหอกจ่อไปที่คอหอย................
แต่แล้วกิตก็ได้สติขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับชกเข้าไปที่หน้าของไคอย่างจังจนมือที่บีบคอเข้าไว้นั้นคลายออก
"ฮึ่ม....แก ยังจะขัดขืนอยู๋อีกรึไง"แต่เมื่อไคมองไปยังคนที่อยู่ตรงหน้าภาพที่ไคเห็นตอนนี้ทำให้เขาแทบไม่เชื่อสายตา
ปีกสีดำทะมึนที่แลดูราวกับปีศาจ ความกดดันอันมหาศาลที่หลั่งไหลออกมาทำให้ไคถึงกับนิ่งอึ้ง และผู้เป็นเจ้าของปีกสีดำก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับดาบสีดำที่ส่องประกายดุจปีศาจที่ฟื้นกลับมาจากขุมนรกโลกันต์
"หึ....มันจะแน่ซักแค่ไหนกันเชียว"ไคพูดจบก็พุ่งเข้าไปประชิดตัวกิตอย่างเร็วพร้อมกับเอามือข้างหนึ่งของเขาจับหัวของกิตไว้แล้วใช้มันไถไปกับผนังห้อง เสียงของผนังที่แตกเป็นทางยาวดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อนและไม่มีทีท่าที่จะลดลง
"ลองดูซิ....ว่าปีศาจของแกกับปีศาจของฉันของใครมันจะแน่กว่ากัน"ไคพูดจบพร้อมกับเหวี่ยงกิตที่เขาใช้มันไถผนังห้องจนพังเป็นแถวๆเสียกระเด็นแล้วหล่นลงกับพื้นอย่างไม่มีสิ่งใดรองรับพร้อมกับเศษหินที่หล่นลงมาทับอีกทีหนึ่ง
"มีแค่นี้เองเหรอกิต ปีศาจของแกมันมีแค่นี้เองงั้นเหรอ"ไคหัวเราะชอบใจราวกับถูกจี้เส้น พร้อมกับมองไปยังกองอิฐและหินที่อยู่เบื้องหน้า
แต่ไม่ทันที่ไคจะได้หัวเราะไปมากกว่านี้เศษหินที่อยู่ตรงหน้าก็แตกละเอียดเป็นผุยผงปรากฏร่างของปีศาจตนหนึ่งยืนตระหง่าน ปีกสีดำของมันสยายออกเต็มที่และดาบของมันที่สัมผัสก้อนหินก็แตกสลายกลายเป็นฝุ่นไอไปในทันที
"ปีศาจสู้กับปีศาจเรอะ แบบนี้สิ....ถึงจะหายเซ็ง "ไคแสยะยิ้มอย่างดีใจราวกับได้คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ หอกที่มือของเขารวมเข้ากับร่างกายจนแยกไม่ออก
"ดาบมุรามะสะเล่มนี้จะส่งปีศาจอย่างแกไปลงนรกอีกครั้งเอง" ไคยกดาบญี่ปุ่นของเขาขึ้น
บัดนี้ชายทั้งสองคนยืนเผชิญหน้ากันอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้ ศึกสุดท้ายที่จะตัดสินทุกอย่างกำลังจะเริ่มขึ้นพร้อมกับชีวิตของใครบางคนที่ต้องแลกมาเพื่อการต่อสู้ตัดสินในครั้งนี้
"ย็า..ก......กก....."ทั้งสองตะโกนลั่นพร้อมกับพุ่งเข้าหากันอย่างเต็มเหนี่ยว แรงปะทะที่เกิดขึ้นสนั่นหวั่นไหวทั่วทั้งบริเวณอย่างต่อเนื่อง บัดนี้ปีศาจทั้งสองได้หยิบศาสตราวุธเข้าพฟาดฟันกันอย่างไม่ลดละและเสียงดังกังวานของโลหะที่ถูกเหวี่ยงให้มากระทบกันอย่างไม่หยุดหย่อน
พื้นที่ทั่วบริเวณแตกพังเสียหายอย่างยับเยินจากแรงปะทะของทั้งสอง คมดาบที่ฟาดฟันลงมาครั้งหนึ่งรุนแรงราวกับจุดระเบิดไม่ว่าจะเหวี่ยงไปที่ไหนที่นั่นก็แตกเป็นผุยผงในพริบตา พลังอำนาจที่มากมายมหาศาจเพียงพอที่จะทำลายโลกเน็ตเวิร์คนี้ให้สิ้นได้มาอยู่ ณ ที่แห่งนี้แล้ว
ฝุ่นละอองปลิวว่อนไปตามแรงลมที่เกิดจากการเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุด แสงและเสียงที่กระหน่ำราวกับสายฟ้าและพายุยังคงไม่หยุดนิ่ง ภายใต้หมอกควันและฝุ่นผงยังคงมีแสงสว่างจากการปะทะปรากฏอย่างต่อเนื่องและในที่สุดเมื่อเสียงของโลหะที่กระทบกันดังลั่นอยู่นั้นได้หยุดลงก็ปรากฏภาพของชายทั้งสองที่บัดนี้ได้มาประจันหน้ากันโดยมีดาบของทั้งคู่คอยขั้นกลางไว้ให้
"ปีศาจของแกมันจะมีน้ำยาซักแค่ไหนกันเชียว......"ไคพูดในระหว่างที่ทั้งสองคนยังคงยื้อดาบกันอยู่
"..................."กิตไม่มีท่าทีจะตอบคำถามหรือขานรับใดๆทั้งสิ้นในดวงตาของเขาดุจย้อมด้วยสีเลือดแดงฉาน
"ฮึ....แกนี่มันน่าเบื่อจริงๆเลยนะกิต.....ก็ได้! เราจะให้มันจบลงตรงนี้...คำสั่ง0256ปฏิบัติ!"ไคตะโกนลั่นพร้อมกับดาบของทั้งสองที่ต่างกระเด็นลอยไปบนฟ้าทั้งคู่ แทนที่จะได้พักหายใจหายคอแต่ทั้งสองคนเลือกที่จะซัดกันให้ตายไปข้างเมื่อต่างฝ่ายต่างระดมหมัดเข้าใส่กันอย่างไม่ยั้งจนปลิวกระเด็นออกไปทั้งคู่
<แสกนเสียง........ยืนยันคำสั่ง0256ได้รับการอนุมัติ.........โปรแกรมระเบิดคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเริ่มทำงาน........>ระบบของอัลคาทรัซเตือนขึ้นเมื่อมันได้รับคำสั่ง คำสั่งเพื่อที่จะทำลายทุกสิ่งในที่แห่งนี้ให้หายสิ้น
"ฮึ่ม....ย๊าก...กก"แทบจะทันทีที่กระเด็นไปทั้งสองต่างกลับตัวพร้อมกับพุ่งเข้าหากันอีกครั้งดุจปีศาจผู้บ้าคลั่ง
"HEAT END...."ไคตะโกนลั่นพร้อมกับลูกไฟนับสิบๆลูกที่ปรากฏขึ้นอยู๋บนมือของเขาแล้วซัดไปหากิตอย่างไม่ยั้ง
"DEATH ICE...."กิตพุ่งเข้าหาลูกไฟพวกนั้นพลางตะโกนลั่นและแล้วผลึกน้ำแข็งจำนวนมากก็พุ่งเข้าปะทะกับลูกไฟในทันที
ทั้งสองฝ่ายต่างสู้กันอย่างสุดชีวิตโดยมีชีวิตของตัวเองเป็นเดิมพันและบัดนี้พื้นเริ่มสั่นสะเทือนผนังบางแห่งเริ่มพังทลายลงเสียงระเบิดที่ดังกึกก้องจากทั่วทุกทิศทางในสถานที่แห่งนี้........อีกไม่นานที่นี่จะกลายเป็นจุล!
Fiction