(P.A.D.) part III Last War Last Impression ตอนที่ 4 Angel of The Ocean
........ฐานแอตแลนติกเหนือ ห้องบังคับการ-กองกำลังไม่ทราบฝ่าย..............
"ผู้การครับ มีรายงานจากฝูงบินรบที่ส่งไปก่อนหน้าครับ"นายทหารคนหนึ่งตะโกนขึ้นพลางโบกรายงานที่เพิ่งถูกส่งมา
"รายงานว่ายังไงล่ะจ่า....."เสียงของชายร่างท้วมอายุราวๆ38 เอ่ยขึ้นอย่างช้าๆปากของเขายังคงคาบซิก้าร์มวลหนึ่งอยู่พร้อมกับสายตาที่มีเล่ห์เหลี่ยมอย่างคาดไม่ถึง....."ผมถามคุณไม่ได้ยินรึไง!"
"อ่ะ...ครับ ฝูงบินติดต่อกลับมาแล้ว พวกเขา เอ่อ....รายงานว่าบริเวณเป้าหมายถูกทำลายราบคาบแล้วครับ........"
หลังจากฟังรายงานผู้การร่างท้วมคนนั้นก็แสยะยิ้มที่มุมปากออกมาโดยที่ยังคาบซิก้าร์ไว้ เขายืนขึ้นพร้อมกับหันหลังกลับไป ด้านหลังของเขานั้นเป็นจอภาพขนาดใหญ่ที่แสดงแผนที่โลกเอาไว้พร้อมกับระบุตำแหน่งต่างๆที่จะโจมตี
"ส่งกำลังเข้าไปยังบริเวณนั้นอีกครั้ง เคลียร์และยึดพื้นที่มาให้ได้........"ผู้การคนนั้นหันกลับมาและสั่งการอีกครั้งด้วยสีหน้าเย้ยหยันราวกับว่าทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผน
"ละ...แล้วกองกำลังของUN ล่ะครับ ท่านจะให้ผมทำยังไง แล้วเรื่องฐานใหญ่ยูโทเปียที่แปซิฟิกอีก ตอนนี้ที่นั้นมีการต่อต้านอย่างหนักเลยนะครับ เราแทบจะฝ่ากองกำลังป้องกันที่9กับ21เข้าไปไม่ได้เลย"
"เรื่องยูโทเปียนั่นนะช่างมันก่อน จุดประสงค์ในแผนการขั้นที่1คือยึดแหล่งที่คาดว่าเป็นฐานข้อมูลหลักในส่วนต่างๆของโลกให้ได้ก่อน.......คงยังไม่ได้ลืมหรอกนะจ่า"
"ค...ครับ ตอนนี้เรายึดฐานน็อกฟอร์ดที่อังกฏษ กับฐานเซนกาม็อฟที่แอฟริกาใต้ได้แล้ว เป็น2ใน5แห่งของทั้งหมด ส่วนข้อมูลของฐานอัลกัซซาเรียที่อเมริกาตอนนี้ได้โอนย้ายไปที่ฐานใหญ่ยูโทเปียแล้วครับ........ส่วนอีกแห่งนึงนั้น......"
"ฐานลูน่าไลท์ เบสที่ไทยงั้นเหรอ......"ชายร่างท้วมพูดขึ้นอย่างช้าๆแล้วลากสายตามองไปยังทหารที่อยู่เบื้องหน้า "ฉันจำได้ว่าเราส่งฝูงบิน Steal-B2 ไป1ฝูงบินเพื่อจัดการมันนะ......แล้วผลล่ะเป็นยังไง"
"เอ่อ...คือตอนนี้ยังไม่มีรายงานเข้ามาเลยครับคิดว่าอยู่ในระหว่างติดต่อกลับมา"แต่ไม่ทันที่นายทหารคนนั้นจะพูดจบก็มีนายทหารอีกคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้อง.......
"มีรายงานจากฝูงบินSteal ครับ.......มีรายงานว่าฝ่ายเราเสียเครื่องบินรบไป4ลำ แต่สามารถทำลายจุดที่คาดว่าจะเป็นฐานของพวกมันได้ครับ.........."นายทหารคนที่เพิ่งเข้ามารีบรายงานทันที
"คาดว่างั้นเหรอ.....งั้นก็ไม่แน่ว่าจะกำจัดได้งั้นสิ"ผู้การคนนั้นเหล่สายตาไปมองนายทหารทั้งสองที่ตอนนี้ยืนตัวสั่นเทิ้มอยู่ตรงหน้า...."เรื่องนั้นช่างมันเถอะ....ถ้ากำจัดได้จริงตอนนี้ก็เหลือแต่ที่ยูโทเปียแล้วสินะ"
"อ่ะ...ครับ ท่านจะสั่งให้ยกกองกำลังทั้งหมดบุกเข้าไปเลยไหมครับ?"นายทหารคนหนึ่งรีบเสนอความเห็นทันที
"คิดว่าผมโง่รึไงจ่า!! ฐานยูโทเปียเป็นกองกำลังหลักของUN ถ้าผมเป็นไอ้บ้าปัญญาอ่อนป่านนี้ผมคงจะพาพวกเราทั้งกองทัพไปตายในน่านน้ำแปซิฟิกหมดแล้วมั้ง"ผู้การตะโกนขึ้นอย่างหัวเสียทันทีที่ได้ยินพร้อมกับใช้หมัดกระแทกโต๊ะดังโครมใหญ่จนทำให้นายทหารทั้งคู่ถึงกับสะดุ้ง
"เราจะบุกเข้าไป...แต่ไม่ใช่ตอนนี้จ่า"ผู้การคนนั้นนั่งลงอีกครั้งพร้อมกับเอามือประสานกันบนหน้าตัก"เราต้องจัดการจากข้างในออกมาต่างหาก.....ถึงยูโทเปียจะแข็งแกร่งแต่ไม่ใช่ว่าข้างในจะแกร่งไปด้วยนี่นะ หึๆๆ......"
"เรื่องที่พวกผู้เฒ่าแห่งโอเปร่าเฮ้าส์ทำไม่สำเร็จฉันคนนี้แหละ....จะสานต่อให้เรียบร้อยเอง จ่าสั่งให้พวกซิสเท็มเอนจิเนียร์กับพวกทหารให้พร้อมรับคำสั่ง.....เราจะบุกเข้าสู่ระบบสั่งการของยูโทเปียในอีกไม่นานนี้แล้ว"
"ครับท่านผู้การ!".......และทหารทั้งสองคนก็ออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบแทบจะในทันที
"อีกไม่นานหรอก อีกไม่นานเลยเจ้าพวกสวะสัมพันธมิตร พวกมันที่คอยขัดขวางแผนการอันสูงส่งของท่านผู้นั้น ท่านอดอร์ฟ ฮิตเลอร์ อดีตผู้บัญชาการสูงสุดของเรา"ในทันทีที่ชายคนนั้นพูดจบจอภาพที่แสดงแผนที่นั้นก็กลับกลายเป็นรูปธงสวัสดิกะ(ธงของพรรคนาซี) และเสียงหัวเราะก็ดังลั่นไปทั่วห้องราวกับคนบ้าคลั่งที่กำลังสานต่อเจตนารมณ์จากนรก..................................
..............................................
.........ท่ามกลางมหาสมุทธอันเวิ้งว้างมีร่างของคน5คนลอยคออยู่.........
"นี่โอ๋! ทำไมถึงพาเรามาลงที่แบบนี้"เสียงของเครเวียดังขึ้นจากข้างหลังและพยายามที่จะตีเท้าไว้ไม่ให้จมทะเล
"ไม่รู้....ก็พิกัดที่เขาให้มาไม่ได้บอกนี่นาว่ามันเป็นทะเล"โอ๋หันหลังกลับไปมองทันทีซึ่งตอนนี้สภาพของเขาก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นนัก ทุกคนต่างเปียกปอนกันถ้วนหน้า
แต่ไม่ทันที่พวกเขาจะได้พูดกันต่อก็เกิดคลื่นใต้น้ำขึ้นราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจะผุดขึ้นมาจากใต้ทะเล และแล้วยานรบขนาดยักษ์สีขาวก็โผล่ขึ้นมาพ้นน้ำอย่างเงียบเชียบไม่มีแม้แต่เสียงเครื่องยนต์เลยแม้แต่น้อย แต่ไม่ทันที่พวกเขาทั้ง5คนหายทึ่งเสียงของคนๆหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากบนดาดฟ้ายาน
"ไงโอ๋....หมู่นี้งี่เง่าขึ้นเยอะเลยนี่หว่า"เสียงที่ฟังดูคุ้นหูนั้นทำให้ทุกคนต้องหันขึ้นไปมองในทันที แสงแดดที่ส่องสว่างลงมาทำให้เห็นเพียงแค่เงาร่างของคนๆนั้นที่ยังคงท้าวแขนอยู่บนราวจับที่ดาดฟ้ายาน
"ไอ้บ้านั่น....มาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอเนี่ย"โอ๋เอ่ยขึ้นทันทีราวกับรู้ว่าคนที่กำลังมองดูพวกเขาอยู่จากข้างบนนั้นเป็นใคร
"ไว้เราไปคุยรายละเอียดกันอีกทีหลังจากที่เอาพวกนายขึ้นจากน้ำดีกว่านะ"แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ที่ตอนนี้เริ่มจะชินตาขึ้นแล้วทำให้พวกเขามองเห็นร่างของชายคนนั้นได้ชัดเจนขึ้น และเขาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยแม็กเวลนั่นเองเพียงแต่ครั้งนี้เขาไม่ได้อยู่คนเดียวแต่ยังมีคนอื่นชะโงกหน้าลงมามองพวกเขาอีกหลายคนทีเดียว
"แอร์รี่ช่วยตกปลาแถวนี้ขึ้นมาหน่อยแล้วกันนะ อย่ากระตุกเบ็ดแรงนักล่ะ"แม็กเวลพูดพร้อมกับส่งสายตายียวนกวนส้นตึกไปทางโอ๋ที่ตอนนี้ยังลอยคอเท้งเต้งอยู่กลางทะเลก่อนที่จะเดินหายลับไปจากดาดฟ้ายาน แล้วผู้หญิงไว้ผมสั้นสีฟ้าคนหนึ่งก็เดินมาแทนที่พร้อมกับขยับแว่นของเธอก่อนที่จะมองลงมา
"สวัสดีค่ะคุณโอ๋ คุณเครเวีย น้องมิ้นท์ แล้วก็........."ผู้หญิงสวมแว่นคนนั้นปรายสายตาใต้แว่นของเธอไปที่ชิตกับพิมที่ยังลอยคออยู่ไม่ห่างกันนักก่อนที่เธอจะเอ่ยทักทั้งสองด้วยรอยยิ้ม......"พ่อหนุ่มเลือดร้อนกับน้องสาวหน้าหวานก็มากับเค้าด้วยเหรอจ๊ะ"
"นี่แอร์รี่.....ฉันว่าเธอรีบเอาพวกเราขึ้นไปก่อนที่พวกเราจะหนาวตายดีไหม? ส่วนเรื่องอื่นค่อยคุยกัน"เครเวียเริ่มบ่นทันทีเมื่อเห็นแอร์รี่เริ่มที่จะสันหาเรื่องคุยอีกแล้วเพราะถ้าปล่อยให้เธอได้พูดเมื่อไหร่ไม่เป็นอันทำอะไรกินพอดี
หลังจากที่เอาทั้ง5คนขึ้นจากน้ำแล้ว หลังจากที่ลอยคอกันตั้งนาน ตอนนี้ที่พวกเขาได้เห็นอยู่ตรงหน้านั้นเป็นสิ่งก่อสร้างที่ไม่ต่างอะไรกับเรือยักษ์สีขาวที่มีป้อมปืนสารพัด สะพานเดินเรือที่อยู่เหนือพวกเขาขึ้นไปและภายในโถงกลางเมื่อเดินเข้าไปข้างในนั้นต่างเต็มไปด้วยเหล่าทหารนับร้อยที่ต่างจับจ้องมายังพวกเขาด้วยสีหน้าที่เย็นชาของทหารก่อนออกรบโดยที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่าจะจบลงที่นี่อย่างโดดเดี่ยวเหรอจะจบลงที่บ้านพร้อมกับครองครัว..........เมื่อพ้นจากโถงกลางสู่เส้นทางเดินที่จะพาไปยังสะพานเดินเรือเบื้องหน้า
และแล้วเมื่อทั้งหมดก้าวเท้าเข้าสู่สะพานเดินเรือสิ่งที่เห็นคือภาพของคนเกือบๆ20คนที่ยืนคอยอยู่ก่อนแล้วต่างหันกลับมามองพวกเขาก่อนที่จะหลบเพื่อเปิดทางให้เดินเข้าไปข้างใน
"ยินดีต้อนรับผู้ดูแลฐานข้อมูลภาคพื้นเอเชียแปซิฟิก.......และยินดีต้อนรับคุณสู่ SEAGATE ANGEL ยานรบที่เปรียบเสมือนฐานข้อมูลเคลื่อนที่ของเรา......"ชายสูงอายุที่นั่งอยู่บนที่นั่งของกัปตันกล่าวทักพวกเขาอย่างสุภาพ
"และขอโทษที่แนะนำตัวช้าไป ผม ฮาร์เวิร์ต โรนอฟสกี้ กัปตันของยานลำนี้"กัปตันฮาร์เวิร์ตลุกจากที่นั่งของเขามายังผู้ที่เพิ่งมาใหม่พร้อมกับจับมือของโอ๋ไว้และทักทายตามธรรมเนียมปฏิบัติ
"เราดีใจที่คุณปลอดภัยมาจนถึงนี่ คุณวรเดช......."ฮาร์เวิร์ตกล่าวต่อในขณะที่ยังเขย่ามือของโอ๋อยู่ "พวกเราได้แต่วิตกเมื่อรู้ว่าฐานที่น็อกฟอร์ตกับเซนกาม็อฟถูกกองกำลังไม่ทราบฝ่ายบุกยึด.....ยังดีที่อัลกัซซาเรียโอนย้ายข้อมูลได้ก่อนที่จะถูกยึดไปหลังจากนั้น เรากังวลว่าทางคุณอาจจะถูกโจมตีด้วย"
"ไม่ใช่แค่อาจจะหรอกกัปตัน ทางผมก็โดนเหมือนกัน......ว่าแต่สถานะการณ์ตอนนี้หล่ะ"โอ๋เอ่ยขึ้นเมื่อคิดว่าต้องรีบเข้าเรื่องให้เร็วที่สุด
"ผมก็คิดว่าจะต้องบอกคุณเดี๋ยวนี้เหมือนกัน เชิญทุกคนที่โต๊ะเลยครับ"
เมื่อทุกคนนั่งกันพร้อมหน้าแล้วกัปตันฮาร์เวิร์ตก็เริ่มอธิบายสถานะการณ์ต่างๆรวมทั้งหน้าที่ๆเขาได้รับมอบหมายให้เข้ามาที่นี่.....................
Fiction