Yuna Counter Attack:Resume the Revenge of Purple Head ตอน 1

ความเดิมตอนที่แล้ว ท่านชาร์ได้ต่อสู้กับพี่น้องฟรอสเพื่อปกป้องยูน่า และสามารถขับไล่2 พี่น้องฟรอสได้สำเร็จ และได้ไปสมทบกับพวกกิวเน่ที่เพิงเดินทางมาถึง ส่วนอีกด้านนึง ฮีโร่ได้รักษาตัวที่โรงพยาบาลในฐานคาเพนทาเรียจนหายดี(และได้ทำร้ายทางอ้อมท่านผบ.อิซ้าคและดิอัคก้าจนปางตาย) และกำลังออกเดินทางตามหาคิระ เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรเชิญอ่านกันได้เลยครับ



ณ ยานมุซากะของกองทัพเนโอซิอ้อน



ชาร์ : ดูเหมือนว่ายานอาร์คแองเจิ้ลจะซ่อนตัวเป็นอย่างดี ขนาดส่งยูน่าไปอยู่กับกองทัพของนีโอเพื่อช่วยกันออกตามหา ยังหาพวกมันไม่พบเลย

กิวเน่ : แล้วจะทำยังไงกันต่อละครับ ท่าน

ชาร์ : เห็นทีต้องถล่มเมื่องสัก 2-3 แห่ง รับรองพวกมันต้องออกมาแน่ๆ

กิวเน่ : เป็นแผนที่ชั่วร้ายสมกับเป็นท่านชาร์จริงๆครับ



ผัวะ เสียงคนถูกตบหัวทิ่ม



กิวเน่ : อูย ตบหัวผมทำไมละครับ ท่าน ผมอุตส่าชม

ชาร์ : ชั้นเข้าใจว่าแกตั้งใจจะชมชั้น แต่ชั้นไม่สบอารมณ์กับคำพูดของแกเฟ้ย



สักพักมีผู้หญิงคนนึงเดินมา



เควส : ท่านชาร์คะ ช่วยทานคุกกี้ฝีมือของชั้นหน่อยสิคะ ตั้งใจทำสุดฝีมือเลยล่ะ

กิวเน่ : ไม่ได้ ตอนนี้ท่านชาร์กำลังยุ่ง ออกไปก่อน



ผัวะ เสียงคนถูกถีบติดฝาผนัง



ชาร์ : ว่างจ้ะ ตอนนี้กำลังว่างอยู่พอดี เดี๋ยวจะไปชิมฝีมือของเควสนะจ้ะ

เควส : ค่ะ

กิวเน่ : อุ้ก ทีกับเควสนะ จ้ะ จ๋า

ชาร์ : บ่นอะไรกิวเน่ !!!!

กิวเน่ : เปล่าครับท่าน

ชาร์ : รีบติดต่อไปหายูน่าสั่งให้กองทัพของนีโอโจมตีเมืองในระแวกนั้นทันที

กิวเน่ : รับทราบครับท่าน



ณ กองทัพเรือของนีโอ ตรื้ด เสียงโทรศัพท์ ของยูน่าดัง



ยูน่า : ฮัลโหล

กิวเน่ : นี่ผมกิวเน่เองนะ ท่านชาร์มีวิธีที่จะให้พวกฟรีด้อมปรากฎตัวออกมาแล้วล่ะ

ยูน่า : ยังไงเหรอครับ

กิวเน่ : ท่านชาร์บอกว่าให้ท่านยูน่านำกองทัพของนีโอไปบุกโจมตีเมืองในระแวกนั้นทันที รับรองพวกฟรีด้อมต้องออกมาแน่ๆ เพราะพวกมันคงทนไม่ได้ทีจะเห็นเมืองถูกทำลาย

ยูน่า : โอ้ เป็นอย่างงั้นเองเหรอครับ

กิวเน่ : เป็นแผนที่ยอดมากเลยใช่ไหม ไม่ว่าแผนนี้มันจะเป็นแผนที่เลวทราม ต่ำช้า ไร้มนุษยธรรมแค่ไหน แต่มันก็เป็นแผนที่ท่านชาร์เป็นคนคิดขึ้นมา รับรองว่าได้ผลแน่นอน

ชาร์ : กิวเน่ !!!! (รังสีอำมหิตพวยพุ่ง)

กิวเน่ : เฮือก !!!!



ผัวะ บึ้ก พลั่ก ตุ้บ ตั้บ โครม เสียงคนถูกกระทืบ แล้วสัญญาณก็ขาดไป



ยูน่า : ................ (ตายไหมนั่น - -")

สติง : ใครโทรมางั้นรึ

ยูน่า : อ้อ รุ่นพี่ชาร์ มีคำสั่งให้โจมตีเมืองในระแวกนี้น่ะ ดูเหมือนจะมีแค่เบอลินเมืองเดียวนะแถวๆนี้

อาว : งั้นก็สนุกน่ะสิ กำลังเซ็งอยู่พอดี

ยูน่า : คงต้องขออนุญาตนีโอใช้เดสทรอยกันดั้มซะแล้วล่ะ เดี๋ยวโทรหานีโอแป๊ปนึงนะ



ในขณะนั้นเอง นีโอกำลังพรากผู้เยาว์.......เอ้ย กำลังหลอกเด็กอยู่



นีโอ : เป็นยังไงบ้างสเตล่า ได้มาขับรถชมวิวแบบนี้ สนุกไหม

สเตล่า : อื้ม สเตล่าอยู่กับนีโอ สเตล่า สนุกมาก

นีโอ : อืม (เดี๋ยวพาเข้าโรงแรมแล้วจะได้สนุกยิ่งกว่านี้อีก หึๆๆๆ)



ตรื้ด เสียงมือถือนีโอดัง



นีโอ : ฮัลโหล ยูน่ามีอะไรรึ

ยูน่า : ท่านชาร์มีคำสั่งให้ออกโจมตีเมืองในระแวกนี้น่ะ

นีโอ : เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย จะให้โจมตีตอนนี้เลยเรอะ

ยูน่า : ก็ใช่น่ะสิ ชั้นก็เลยจะมาขออนุญาตจากนายเอาเดสทรอยกันดั้มออกโจมตีด้วยเลยนะ

นีโอ : แต่นักบินเดสทรอยกันดั้มอยู่กับชั้นนะเฟ้ย และตอนนี้ก็คงกลับไปไม่ทัน

ยูน่า : นี่ นายคิดจะจีบเด็กคนนั้นจริงๆเรอะ

นีโอ : ก็ใช่น่ะสิ คราวนี้ชั้นไม่พลาดโอกาสดีๆแบบนี้แน่ๆ

ยูน่า : แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ไม่มีนักบิน

นีโอ : อ้อ ไม่ต้องห่วง ชั้นมีนักบินสำรอง เอาไว้ คงต้องให้หมอนั่นขับแทนไปก่อน ส่วนชั้นจะไปเที่ยวต่อล่ะ ที่เหลือฝากนายจัดการแทนชั้นที

ยูน่า : จะไหวเหรอ นักบินสำรอง

นีโอ : ไหวสิ หมอนั่นเคยอยู่ในยานอาร์คแองเจิ้ลมาก่อน ดูเหมือนหมอนั่นจะมีความแค้นกับคนขับฟรีด้อมเพราะมีส่วนทำให้คู่หมั้นของหมอนั่นตาย น่ะ

ยูน่า : โอ้ งั้นก็เหมือนชั้นเลยสิ ที่มีความแค้นกับฟรีด้อม

สเตล่า : ตายงั้นเรอะ

นีโอ : เฮือก เสร็จกัน ดันเผลอพูดคำต้องห้ามไปซะแล้ว

สเตล่า : ชั้นไม่ยอมตายง่ายๆหรอก แกต่างหากที่ต้องตาย ชั้นจะฆ่าแก ย้ากกกกกก (คลั่งไปแล้ว)

นีโอ : ว้ากกกกก



ผัวะ บึ้ก พลั่ก ตุ้บ ตั้บ โครม เสียงคนถูกกระทืบ แล้วสัญญาณก็ขาดไป



ยูน่า : ............. (วันนี้มันอะไรกันฟะ ลางไม่ค่อยดีเลยแฮะ)

สติง : นีโอว่าไงบ้าง

ยูน่า : นีโอ อนุญาตแล้ว แต่เดสทรอยกันดั้มต้องให้นักบินสำรองขับน่ะ

อาว : นักบินสำรองคงหมายถึงหมอนั่นละมั้ง



แล้วยูน่าก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงกำลังเช็คสภาพเดสทรอยกันดั้มอยู่ ยูน่าจึงเดินเข้าไปหาทันที



ยูน่า : มีคำสั่งให้ออกโจมตีเมืองเบอลิน และมีสิทธิ์ จะได้เจอฟรีด้อมด้วย

?? : งั้นเรอะ ชั้นจะฆ่ามันเอง พวกแกอย่าเข้ามายุ่งล่ะ ไม่งั้นชั้นจะจัดการพวกแกด้วย

ยูน่า : อะไรกัน เจ้าหมอนี่

สติง/อาว : หนอย เจ้าหมอนี่

?? : คราวนี้ล่ะ คิระ ชั้นจะฆ่าแกให้ได้



เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป ในวันเสาร์หน้า เพราะวันธรรมดาผมไม่ว่างแต่งฟิคครับ







แถมท้ายอีกนิด ณ ยานมิเนอว่า



ชิน : คราวนี้ล่ะ ชั้นจะต้องจัดการเจ้าอัสรันให้ได้ หลังจากที่คราวที่แล้วพลาดไป อุตส่าใส่ยาถ่ายลงในแก้วน้ำของอัสรัน แต่ยัยลูน่าดันรู้ทันสลับแก้วของเรากับอัสรันซะได้ ทำให้ต้องนอนให้น้ำเกลือถึง 3 สัปดาห์เลย

เรย์ : ไม่เป็นไรคราวนี้ชั้นจะช่วยหลอกพวกลูน่ากับเมรินให้ไปที่อื่นเอง ส่วนนายก็ไปเรียกเจ้าอัสรันมาที่ห้องของพวกเราละกัน

ชิน : ได้เลย เดี๋ยวชั้นจะเตรียมไม้หน้าสาม เอาไว้ให้ นายก็รีบกลับมาไวๆล่ะ

เรย์ : อืม



จากนั้นชินก็โทรเรียกอัสรันทันที



ตรู้ดๆ เสียงโทรศัพท์ในห้องของอัสรันดัง



อัสรัน : ฮัลโหล

ชิน : ฮัลโหล ที่ชั้นเองนะ

อัสรัน : อ้าว ชินเองเหรอ มีธุระอะไรล่ะ

ชิน : ชั้นกำลังวิเคราะห์รูปแบบการต่อสู้ของฟรีด้อม เลยอยากจะขอคำแนะนำจากอัสรันซะหน่อย ช่วยมาที่ห้องของชั้นหน่อยสิ

อัสรัน : โอเค เดี๋ยวชั้นจะไป

ชิน : ขอบคุณนะ ที่มา (เสร็จตูละ)



ตัดกลับมาที่เรย์ ซึ่งมาหาลูน่ากับเมรินซึ่งกำลังรออัสรันอยู่หน้าห้องของอัสรันนั่นเอง



เรย์ : ลูน่า เมริน มาทำอะไรแถวนี้น่ะ

ลูน่า : อ๋อ มารออัสรันอยู่น่ะ

เมริน : ใช่ค่ะ ว่าแต่มีอะไรเหรอคะ

เรย์ : อ้าว ทำไมมารอที่นี่ล่ะ เมื้อกี้เห็นอัสรันเดินอยู่แถวๆโรงอาหารน่ะ ลองไปดูสิ

ลูน่า : อ้าว เหรอ หนอย ยัยเมริน ไหนบอกว่าอัสรันอยู่ในห้องไง

เมริน : ช่วยไม่ได้นี่นา หนูไม่ได้ตามอัสรันตลอดนี่ มันก็ต้องมีคลาดกันบ้าง

ลูน่า : ขอบใจที่มาบอกนะเรย์ งั้นชั้นไปก่อนล่ะ

เมริน : พี่ขี้โกงนี่นา รอเมรินด้วย เมรินก็อยากจะไปหาอัสรันเหมือนกันนะ



แล้วลูน่ากับเมริน ก็รีบวิ่งไปยังโรงอาหาร



เรย์ : หึๆๆๆ คราวนี้ล่ะ ดูสิจะมีใครมาช่วยแก เจ้าอัสรัน



ตัดกลับมาทางด้านอัสรันกันบ้าง ในขณะที่อัสรันกำลังเดินไปยังห้องของชินก็ได้พบกับกัปตันทาเรีย



ทาเรีย : จะไปไหนเหรออัสรัน ท่าทางดูรีบร้อนจริง

อัสรัน : อ๋อ เห็นชินบอกว่ากำลังวิเคราะห์รูปแบบการต่อสู้ของฟรีด้อม แล้วอยากจะปรึกษากับผม ผมก็เลยจะไปหาชินที่ห้องน่ะครับ

ทาเรีย : งั้นชั้นไปด้วยได้ไหม ชั้นเองก็อยากรู้ข้อมูลของฟรีด้อมเหมือนกัน

อัสรัน : ได้สิครับ



แล้วทั้งคู่ก็เดินไปที่ห้องของชิน ตัดกลับมาที่ห้องของชินกันบ้าง



เรย์ : ชั้นหลอกยัยลูน่ากับเมรินไปที่โรงอาหารแล้ว รับรองมาหาเจ้าอัสรันไม่ทันแน่ๆ

ชิน : ขอบใจมาก เรย์เพื่อนรัก คราวนี้ล่ะ ชั้นจะได้แก้แค้นเจ้าอัสรันซะที



แล้วเรย์ก็เหลือบไปเห็นอาวุธของชินซึ่งก็คือไม้หน้าสาม เรย์จึงได้บอกกับชินว่า



เรย์ : ชิน นี่นายจะใช้อาวุธด้วยงั้นรึ ทำไมนายไม่บอกชั้นก่อนล่ะเนี่ย

ชิน : ใช่ ชั้นกลัวว่าด้วยกำลังของชั้นจะสู้เจ้าอัสรันไม่ได้เลยจะใช้เครื่องทุ่นแรงซะหน่อย นายอย่ามาห้ามซะให้ยากเลย

เรย์ : เปล่า ชั้นไม่ได้จะห้ามนายหรอก ถ้านายอยากได้เครื่องทุ่นแรงบอกชั้นก็ได้



จากนั้นเรย์ก็เดินไปหยิบ สนับมือกับแป๊ปเหล็กมาจากที่นอน



เรย์ : ถ้านายบอกชั้นก่อนละก็ จะเตรียมอาวุธที่ดีกว่านี้ให้อีก

ชิน : .......... งั้นเหรอ ว่าแต่นี่นายเป็นเด็กช่างกลมาก่อนหรือไงเนี่ย

เรย์ : เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าชั้นจะดักอยู่ด้านซ้ายของประตูนายไปดักด้านขวาละกัน ถ้ามันเข้ามาแล้วหวดพร้อมกันเลยนะ

ชิน : โอเค



สักพักทั้ง เรย์กับชิน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้วประตูก็เปิดขึ้นพร้อมกับมีคนๆนึงเดินเข้ามาในห้อง



เรย์ : ตอนนี้ล่ะชิน จัดการเลย

ชิน : ได้เลย เรย์ ย้ากกก



แล้วชินก็หวดไม้หน้าสามเข้าที่หน้าของคนๆนั้น จากนั้นเรย์ก็หวดด้วยแป๊ปเหล็กตามไปซ้ำทันที



เป้งๆ ผัวะ ปึ้ก ปั้ก จากนั้นอัสรันก็เดินตามเข้ามา



อัสรัน : พวกนายทำอะไรกันเนี่ย

เรย์ : ก็ตื้บเจ้าอัสรันอยู่น่ะสิ ถามได้

ชิน : ใช่ๆ ชั้นหมั่นไส้ เจ้าอัสรันมานานแล้ว คราวนี้ล่ะ มันจะได้สำนึกซะบ้าง

อัสรัน : งั้นเหรอ แต่ว่าคนที่พวกนายรุมตื้บอยู่ไม่ใชชั้นหรอกนะ

เรย์/ชิน : ว่าไงนะ!!!!!!!!! แล้วใครละเนี่ย



พอเรย์กับชินหยุดรุมสกรัมแล้วมองลงไปที่เหยื่อก็พบว่านั่นไม่ใช่อัสรัน แต่เป็นกัปตันทาเรียนั่นเอง ซึ่งนอนหมดสติอยู่



เรย์/ชิน : แว้กกกกกก กัปตันทาเรีย

อัสรัน : เฮ้อ พวกนายโดนขังลืมแน่ๆ



หลังจากนั้น ทั้ง 2 คน ก็โดนขังคุก โดยไม่มีทีท่าว่าจะได้ออกจากคุกเลย

Fiction

ร่วมแสดงความเห็น

ติดต่อเรา