ขอคำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องรักๆหน่อยครับ *-*

เหอๆ ไม่นึกว่าจะมาถึงคิวตัวเองที่จะต้องมาโพสเรื่องพวกนี้ (ปรกติไม่ค่อยชอบโพสเรื่องส่วนตัวในเว็๋บเท่าไหร่หรอก) แต่ไหนๆก็ไหนๆ ถือว่าระบายละกัน (ยังไงคนส่วนใหญ่ก็ไม่รู้นิว่าเราเป็นใครเหอๆ)

เชื่อว่าไอ้เรื่องแบบนี้หลายๆคนคงต้องเจอมากันบ้างแล้วละ ไอ้ชอบคนมีแฟนเนี้ย

ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า (เออยังกับนิทาน) ชอบคนที่เขามีแฟนแล้ว จริงๆชอบมาได้นานแล้วละ ก็รู้หรอกนะว่าเขามีแฟนแล้ว ตอนแรกๆมันก็ข่มใจไม่ค่อยคิดอะไรได้อยู่หรอก เพราะมันไม่ใกล้ชิดละมั้ง แต่ผ่านมาไม่กี่เดือนมานี้ มันใกล้ชิดมากขึ้นน่ะ แบบว่าคณะผมตอนปิดเทอม มันต้องมีไปทำงานที่ ตจว แล้วดันได้ทำกลุ่มเดียวกัน (เออให้มันได้งี่สิ จะเรียกว่าซวยหรือโชคดีที่ทำให้เป็นแบบนี้) ก็อย่างว่าละนะ ปรกติเรากับเขาก็สนิทกันระดับนึงอยู่แล้วละ (ในมหาลัยอู่กลุ่มเดียวกันน่ะ) ทีนี้พอใกล้ชิดมากๆ จากชอบเฉยๆ มันเริ่มมากกว่านั้นน่ะสิ จะบอกว่าเขานิสัยดี(มาก) ก้ได้ พออยู่ด้วยไปนานๆ(ออกฟิลด์ตั้งเดือนนึง อยู่กลุ่มเดีวกันอีก เวลาสำรวจภูมิประเทศก็ต้องไปด้วยกันเงีย้ะ แล้วกลุ่มนึงมันมีไม่กี่คนเอง 3-4 คนน่ะแหละ) คือความใกล้ชิดแล้วก็นิสัยเขาเองด้วย บอกตรงๆว่าอยู่แล้วสบายใจน่ะ แล้วเป็นคนนิสัยดีมากๆเลยเผลอชอบมากขึ้นแบบไม่รู้ตัว (ใช้คำว่าชอบไม่ถูกมั้งต้องบอกว่ารักมากขึ้นสื)

พอหลังจากออกฟิลด์ มันก็มีไปฝึกงาน เราไปสมัครฝึกงานที่บริษัทแห่งหนึ่งน่ะ แล้วเผอิญเขาก็ดันไปสมัครที่เดียวกันด้วยสิ (จริงๆไม่เชิงบังเอิญหรอก เพราะคนที่เรียนภาควิชาเรา บริษัทนี้เป็นบริษัทอันดับ 1 ที่คนที่เรียนสาขาเราอยากฝึกงานอยู่แล้วนะ) ก็อย่างว่ามันต้อง require grade แถมยังต้องสัมภาษณ์อีก ปรากฏว่าได้ด้วยกันทั้งคู่ (คนอื่นๆไหงไม่ได้ฟระ = =) พอตอนไปบริษัทฝึกงาน ความจริงตอนแรกเราต้องไปฝึกงานคนละชั้นกับเขาเพราะว่า suer advisor คนละคนกัน ไปๆมาๆ super advisor เราเกิดป่วย นอนอยู่เนเทอร์แลนด์( advisor เป็นคนเมืองนอกน่ะ = =) เลยได้มาทำงานชั้นเดีวกับเขาอีก เอออยู่ห้องเดียวกันอีกแนะ( เออเรียกว่าบังเอิญสุดๆได้ไหมเนี้ยะ) คือพูดง่าๆ ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น มันก็ยิ่งรักมากขึ้น แถวบริษัทมันก็มีโรงหนังของเมเจอร์ บางทีไปดูด้วยกันก็มี (ช่วงนี้หนังมันเข้าเยอะน่ะ จริงม๊ะ) อย่างไม่กี่วันเขาต้องไปหาหมอที่ รพ จุฬา เราก็ไปส่ง (ฆ่าเวลาไปในตัวพเพราะต้องรอเพื่อนอีกคนทำงานอีกตึก เลถ่อไปสยามก่อนเหอๆ)



ที่พูดมายาวๆน่ะ ไม่ใช่อะไร ประเด็นมันคือว่า เขามีแฟนแล้ว ก็เพราะมีแฟนเนีย้ะแหละ จะจีบก็ไม่ได้ ปล่อยไว้เฉยๆก็เจ็บเอง บอกตรงๆ อย่างเขาชวนเราไปดูหนัง เขาอาจไม่คิดอะไรก็ได้(คิดแค่เพื่อนแหละ เรื่องพวกนี้เรามองออก) แต่เราไม่คิดแบบนั้นอะสิ (ใจมันไปแล้ว) เพราะมีแฟนแล้ว จะให้แทงข้างหลังให้ แทรกระหว่างสองคนก็ไม่อยากทำ เพราะเคยโดนมาแล้วไอ้โดนแทงเนีย้ะ (ความรู้สึกถูกแย่งแฟนเป็นไงพอรู้ดี แล้วก็เพราะเคยโดนนั่นแหละ เรื่องพวกนี้เลยลาขาดไปเป็นปีเลยเหอๆ) ดีไม่ดีแทงไม่เข้าด้วยสิเหอๆ เห็นเขารักกับแฟนเขาดี เวลาคุยโทรศัพท์กันก็หวานดี(ปรกติเขาเป็นคนพูดน่ารักอู่แล้วละ ไอ้เราก็ไม่ใช่คนดีขนาดเห็นคนที่ชอบพูดกับคนอื่นหวานๆแล้วมีความสุขได้หรอกนะ = =)

ก็เพราะมันเป็นแบบเนีย้ะ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ ไม่รู้จะทำไงเลยมาโพส (แต่คำตอบสุดท้ายก็พอรู้อยู่แล้วละ ไม่ตัดใจก็ต้องรอไปแบบเนีย้ะแหละ) จริงๆก็แึ้ค่กะจะมาระบายแหละนะ พอดีทำงานเสร็จแล้วมันว่าง ไหนต้องรอเพื่อนจากอีกตึกอีกเลมานั่งพิมพ์ (เวร ที่บริษัทมันพิมพ์ไทยไม่ได้ ต้องใช้เว็บช่วยพิมพ์ไทยอีกเวรกรรมจริงๆ)

เฮ้อ ไม่รู้จะทำยังไงแหะ ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำของทุกคนละกัน และขอบคุณที่อ่านเรื่องยาวๆ แต่ไม่มีอะไรเล้ยก็แค่มาระบาย (ถ้าเป็นที่อื่นคงไม่โพส แต่ผูกพันกับที่นี่มานาน มีอะไรมาระบายหน่อดีกว่า)



ปล รู้สึกเสียดายจริงๆนะ ทำไมไม่ชอบให้เร็วกว่านี้ ไม่คิดจะจีบให้เร็วกว่านี้สักปีสองปี เพราะตอนนั้นเขาไม่มีแฟน (ทำไงได้ละ ตอนนั้นเพิ่งโดนแทงข้างหลังมาหยกๆ แผลยังเจ็บไม่หาย ใครจะมีอารมณ์คิดเรื่องพวกนี้) แย่จริงๆแหะ



(เหอๆ ก่อนหน้านี้ก็เคยมีคนมาโพสถามปรึกษาปัญหาความรัก คราวนี้คิวเราแล้วหรอนี่ (ไม่คิดจะปรึกษาแต่เชิงมาระบายแหละนะ ใครเคยเจอปัญหานี้ น่าจะพอนึกสภาพอารมณ์เราตอนนี้ออก ; ; แย่จริงๆ)
Miscellaneous

ร่วมแสดงความเห็น

ติดต่อเรา