สงครามครั้งสุดท้ายของกทม.(เรื่องน้ำนะ บ่อไจ๋ตีกัน)
ในขณะนี้กทม.กำลังฝากความหวังก่ะคันกันน้ำตรงสายไหมว่าให้มันทนอยู่ได้จนผ่านมวลน้ำจะทางเหนือที่กำลังไหลผ่านเข้ามา(ขนาดแค่ต้นน้ำบางบัวทองยังแตกแล้ว) ถึงแม้นว่าทุกๆคนจะช่วยกันสร้างจนสุดกำลังแต่ก็ไม่อาจรับประกันว่ามันจะทนได้ไหม ดูจากหลายๆที่ก่อนถึงจุดนี้ก็สู้ยิบตาเหมือนกันแต่ก็ไม่อาจรักษาแนวป้องกันไว้ได้ แน่นอนว่าถ้ามันแตกมวลน้ำซึ่งปริมาตรขนาดนี้คงไม่ท่วมแบบขำๆแน่ อย่างที่เห็นหลายที่ ทรัพย์สิน ข้าวของ บ้านช่อง หรือ แม้นแต่ชีวิต ก็ไหลหายไปก่ะสายน้ำกันเลยทีเดียว
ผมรู้ว่าหลายท่านในนี้มีของสะสมกันเยอะไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ หากท่านอยู่ในแนวว่าถ้าคันกันแตกท่านจะโดนก่อนแน่ๆ ผมอยากจะแนะนำว่าควรเก็บของเสียแต่เนินๆ ของสำคัญ ไม่ว่าจะ ทางกาย ทางใจ ถ้าเก็บแบบกันน้ำได้ก็ควรทำไว้ก่อนเลย เพราะเวลาน้ำมันมา เราไม่สามารถมั่นใจได้ว่ามันจะค่อยๆมา มันอาจจะมาแบบที่เดียวไม่ทันตั้งตัวแบบที่บางบัวทองก็ได้ อย่าให้เข้าทำนอง"เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย" น้ำไม่ท่วมเก็บของเก่อ ยังดีกว่าน้ำมันท่วมแล้วได้แต่ดูของลอยไป แต่หากมันจวนตัวจริงๆให้จำไว้ว่าชีวิตเราสำคัญสุด ข้าวของไม่ตายก็หาใหม่ได้(ถึงบางอย่างจะหาไม่ได้แล้วก็เถอะ) แต่ชีวิตมีแค่หนึ่งเดียว ถ้าตายไปก็คือจบกัน
สุดท้ายหวังว่าทุกท่านจะรอดปลอดภัยจากสงครามครั้งนี้โดยไม่ต้องสูญเสียสิ่งใดไป หากต้องเสียก็ขอให้น้อยที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ หากผ่านเดือนนี้ไปได้คงหายใจได้ทั่วท้องขึ้นบ้าง(แต่ปลายเดือนยังมีน้ำทะเลหนุนดักอยู่อีกรอบ...กรรมแท้ๆ)ขอให้บุญรักษาทุกๆคนด้วย...สาธุ
/me สิ่งที่ผมกลัวตอนนี้ไม่ใช่น้ำท่วมแต่เป็นความกดดันในเวลาที่น้ำกำลังจะเข้าท่วม
Miscellaneous