สิ่งมีชีวิตแรกที่เหยียบลงบนดวงจันทร์
....เรื่องเล่าจากใต้เพดาน....พ่อคับ... เล่าเรื่องคุณปู่ให้ผมฟังหน่อยเด่ะ (แมงสาบรุ่นเยาว์)ก็ได้.. ก็ได้.. แต่แกฟังแล้วต้องเข้านอนนะ ห้ามโยเย... (แมงสาบชรา).........................................................................................เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.... (แมงสาบชรา มองไปบนฟ้า...รำลึกถึงเรื่องราว...)ครั้งนั้นปู่ของแกยังเป็นแมงสาบวัยรุ่น(ยังโสด ไม่แต่งงาน)แกเที่ยวเดินทางยังที่ต่างๆทั่วโลกจนวันนึงแกไปพบกับแมงสาบรุ่นสาว... สวย... หัวเป็นสีเหลืองเข้ม...ก็คือย่าของลูกนี่แหละ...ไปเจอกันที่อเมริกา โน่น... ยุคนั้นเราไปขุดทองที่นั่นกันเยอะ...เป็นโรบินฮู้ดน่ะ...ปู่กับย่า ครองรักกันอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง...ประมาณสองเดือนก็มีลูกเล็กๆมากมายหนึ่งในนั้นก็มีพ่อด้วยตัวหนึ่ง...ปู่แกเป็นแมงสาบที่แข็งแรง ห้าวหาญ และมีจิตใจที่เป็นอิสระ...เป็นพ่อที่ดี...วันหนึ่ง แกมัวแต่กินเศษช๊อกโกแล๊ต ในกระเป๋าเจ้าของบ้านจนเพลินก็เลยติดกระเป๋าไปที่ทำงาน...ย่าแกพยายามเกาะชายกางเกงเจ้าของบ้าน เพื่อตามปู่ไปในวันรุ่งขึ้น...แต่มันก็สายเกินไป... ลุงแดนนี่ (แมงสาบอเมริกัน) บอกว่า...ปู่ของแกโดนเหยียบติดรองเท้าไปแล้ว ให้ย่าทำใจซะ คงไม่ได้พบกันอีก...ย่ากลับบ้านมาด้วยดวงใจที่แหลกสลาย... แกระทมราวกับชีวิตจะหาไม่...แต่แล้ว... วันนึงจึงได้รู้ว่าปู่ยังไม่ตาย...แกติดอยู่ในร่องของพื้นรองเท้าของชายผู้หนึ่ง...จังหวะที่ถูกเหยียบ แกพยายามหดตัวอย่างสุดแรง...ตับไตไส้พุงแกถูกบีบ...พอแกปล่อยตัวจากการหด แกก็ติดแหง็กในซอกรองเท้า...ไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีก...ปู่แกติดอยู่นาน... นานเท่าไหร่แกคงไม่รับรู้...รู้แต่ว่าเจ้าของรองเท้าออกเดินทาง... เดินทางไปไกลแสนไกล...ปู่แก ถึงแม้จะเจ็บปวดทรมาน แต่ก็ยังควบคุมสติไว้ได้...แกรู้ว่าแกกำลังจะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่...สิ่งที่โลกจะต้องจารึกชื่อของแกไว้...หากแกยอมกลั้นใจตายก็คงไม่ต้องเจ็บปวดทรมาน แต่แกไม่...แกทนเจ็บ ทนหิว... แกรู้ว่าย่าจะต้องภูมิใจในตัวแกเมื่อรู้ในสิ่งที่แกทำวันที่ชายเจ้าของรองเท้าเดินทางไปถึงที่หมาย...แกสวดมนต์วิงวอน ขอให้พระผู้เป็นเจ้าเมตตาแก่ดวงวิญญาณของแก...ขอให้มอบพลังเฮือกสุดท้ายให้แก... แกจะกลายเป็นตำนาน...วินาทีที่ชายเจ้าของรองเท้าเปิดประตูออก...แกถูกแรงบีบอัดมหาศาลจากรอบตัว...แกต่อต้านมันไว้ด้วยหัวใจที่เข้มแข็งด้วยพลังแห่งความรักที่มีต่อครอบครัว... ต่อลูกน้อยๆของแกชายเจ้าของรองเท้า ก้าวออกมาจากประตู เท้ายังลอยไม่แตะพื้น...เท้าที่มีปู่ของแกติดอยู่... ลอยเชื้องช้าอยู่กลางอากาศ...ปู่แกรวบรวมจิตใจ...ยืดเท้าออกเต็มที่...ยืดออกมาจนพ้นจากพื้นรองเท้านั้น...เท้าแกสัมผัสพื้น... ก่อนเจ้าของรองเท้าเพียงเสี้ยววินาที...แล้วร่างของแกก็แหลกสลายไปกับอากาศธาตุ... เป็นฝุ่นผงธุลี...ไปสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า... ชั่วนิรันดิ์...เช้าของการถ่ายทอดสดทางทีวี วันนั้น...หากใครสังเกตดีๆ...รอยเท้าของ นีล อาร์มสตรอง ที่เหยียบลงบนพื้นของดวงจันทร์จะมี รอยขีดเล็กๆอยู่หลายขีด...นั่นล่ะ... รอยเท้าของสิ่งมีชีวิตแรก... ที่เหยียบลงบนดวงจันทร์...รอยเท้าของปู่แก... แมงสาบผู้มีจิตวิญาณอันเสรี...
Miscellaneous
