The Eternity Planet : บทที่7 : ท้องฟ้า
บนอวกาศระหว่างที่รีอันกับดาร์คฟรีซต่อสู้กันอยู่นั้น
ทางด้านหลังของพวกเขาทั้งสองคนก็เกิดห้วงมิติแห่งเวลาขนาดใหญ่ ซึ่งปรากฏขึ้นเมื่อ กราวิตี้ บลาสเตอร์ปะทะกับ อีเทอร์นิตี้ ฟรีซของดาร์คฟรีซ ทำให้ทั้งสองคนถูกดูดเข้าไปในห้วงมิตินั้น
เมื่อยานลูน่าจะพุ่งเข้าไปในห้วงมิติ มันก็ปิดลงซะก่อน
ในห้วงมิตินั้น
หุ่นของรีอันก็เกิดอาการสูญเสียการควบคุม
“ห้องเรดาห์ ตอบด้วย!!!! ตอบด้วย!!!!” รีอันพยายามใช้คลื่นวิทยุติดต่อกับยานลูน่า
...................................
แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมาเลย
ทั้งสองคนจึงปล่อยให้หุ่นของตัวเองล่องลอยไปตามยถากรรม
เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ
20 นาที...
50 นาที...
1ชั่วโมงครึ่ง....
6ชั่วโมง....
12ชั่วโมง....
24ชั่วโมง...
และแล้วเวลาก็ผ่านไป 3วัน
แต่ว่าเวลาที่ข้างนอกห้วงมิตินั้น ผ่านไปถึง7วันแล้ว
ณ ห้องอาหาร ยานลูน่า
“ท่านรีอันหายไป อาทิตย์นึงแล้วนะ” นายทหารในหน่วยของรีอันพูดคุยกัน
“นั่นสิ เมื่อไหร่หัวหน้าจะกลับมาล่ะเนี่ย” ทหารอีกคนหนึ่งตอบ
“รีอันน่ะเหรอ หมอนั่นกลับมาแน่ๆล่ะ ฉันเชื่อ”โทริวพูดลอยๆ
“ขอโทษครับท่าน”นายทหารทั้งสองคนยืนก้มหัวขอโทษ
“ไม่เป็นไร นี่เวลาทานข้าวน่ะ” โทริวตอบอย่างไม่สนใจ
ในห้วงมิตินั้น ก็มีแสงสว่างมาจากอีกฟากหนึ่ง แล้วดูดเอารีอันกับดาร์คฟรีซลงไป
พวกเขาตกลงไปในโลกแห่งหนึ่ง บริเวณนั้น เมื่อมองไปเห็นเพียงแค่ทุ่งหญ้าสุดลูกหูลูกตา
อุปกรณ์สื่อสารของพวกเขาก็ไม่สามารถติดต่อได้เลย จนรีอันต้องเดินออกมาจากหุ่น
“เฮ้อ~~ อากาศดีจัง” รีอันพูดอย่างสบายใจเมื่อก้าวออกมาจากหุ่น
แล้วห้องบังคับของดาร์คฟรีซที่อยู่บริเวณท้องก็เปิดออก คนที่เดินออกมานั้น เขาสวมหน้ากากสีเงินปกปิดหน้า เดินออกมาพร้อมกับผ้าคลุมสีน้ำเงินเข้ม ด้านหลังผ้านคลุมมีตราสัญลักษณ์ดาวเดวิดและดาวพฤหัส ทำให้รีอันทราบโดยทันทีว่า เขาเป็นคนของดาวพฤหัสอย่างแน่นอน
“แกเป็นใคร”รีอันตระโกน
“ข้า...เซเรีย” ชายชุดผ้าคลุมพูด
แล้วเขาก็เริ่มถอดผ้าคลุม จากนั้นผ้าคลุมของเขาก็กลายเป็นดาบ ยาวขนาดใหญ่ พร้อมกันนั้นเขาก็พูดว่า
“ไม่ลองเข้ามารึ หนุ่มน้อย”
“แก….” รีอันโมโห
แล้วรีอันก็หันไปหยิบดาบออกมาจากหุ่นของเขา ดาบของเขาเป็นดาบพลังบีม
จากนั้นทั้งสองคนจึงเริ่มสู้กัน
‘ชิ้ง’ เสียงดาบทั้งสองปะทะกัน ดาบใหญ่อันแข็งแกร่งของเซเรีย ปะทะกับบีมเซเบอร์ของรีอัน
ทั้งสองก็พลัดกันฟาดดาบของตนใส่คู่ต่อสู้ จนดาบของเซเรียฟาดไปเฉียดทั้งของรีอัน ทำให้ชุดของเขาขาดและมีเลือดซิบออกมา
“หนอยแก....”รีอันกัดฟันพูดด้วยความโกรธ
แล้วเขาก็พุ่งใส่เซเรียอีกครั้ง แต่ผลก็ออกมาเหมือนเดิม เขาจึงทิ้งดาบบีมเซเบอร์ไปจากมือ แล้วเขาก็หันไปหยิบดาบญี่ปุ่นที่เขาพกติดตัวไว้ตลอดออกมา
เมื่อเขาชักดาบออกจากฝัก แสงของดวงอาทิตย์ก็ตกกระทบกับดาบ ส่องประกายดาบให้เป็นสีทอง
รีอันก็พุ่งเข้าโจมตีทันที
‘กริ้ง’เสียงดาบทั้งสองปะทะกัน ทำให้เกิดแสงวาบครู่หนึ่ง
แล้วเซเรียก็ล้มลงไป ดาบของเซเรียก็หักเป็นสองท่อน แล้วหน้ากากของเซเรียก็มีรอยร้าว
ครู่ต่อมารีอันซึ่งถาโถมกำลังพุ่งเข้าใส่เซเรียนั้น ก็ล้มลงเช่นกัน
“ข้าแพ้เจ้าแล้ว รีอัน” เซเรียพูด
“ทำไมถึงต้องฆ่าน้องสาวข้า” รีอันซักเซเรีย
“ข้าไม่ได้ฆ่าน้องสาวเจ้า น้องสาวเจ้าปลิดชีพตัวเธอเอง” เซเรียเริ่มเล่า
“บ้าน่าน้องสาวข้าไม่ทำอย่างนั้นหรอก” รีอันพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง
“สิ่งที่เจ้าไม่รู้ยังมีอีกเยอะนะรีอัน” เซเรียพูด
“แล้วแกเป็นใครกันแน่” รีอันเริ่มถามด้วยความโกรธ
“ข้าบอกเจ้าก็ได้ .....”เซเรียพูดแล้วถอดหน้ากากออก
แล้วเขาก็ยืนขึ้น ใบหน้าของเขานั้น สะท้อนกับแสงอาทิตย์ เมื่อเขาปล่อยผมที่รวบออก มันทำให้รีอันถึงกับช็อค ด้วยความตกใจ แล้วรีอันก็พึมพำคำพูดมาคำนึง “พี่สาว....”
แล้วเซเรียก็หันหลังกลับเพื่อเดินไปที่ต้นไม้ข้างๆ แล้วนั่งพิงต้นไม้
รีอันก็รีบลุกขึ้น แล้วเดินไปนั่งด้วยทันที
“ทำไมพี่ถึงได้ มาอยุ่ที่นี่” รีอันเริ่มถาม
“พี่....ถูกพวกดาวพฤหัสจับตัวไปเมื่อหลายปีก่อน “เสียงของเซเรียเปลี่ยนเป็นเสียงผู้หญิง
“แสดงว่าตอนที่ผมอยู่ที่ เมืองนั้น คนที่ยืนบนน้ำนั่น...”รีอันพูด
เซเรียก็เถียงขึ้นมาทันที “นั่นไม่ใช่พี่ นั่นคือ....”
“คือ อะไรครับ” รีอันถามด้วยความสงสัย
“ร่างเงาน่ะ” เซเรียตอบ
“เงา รึ เงาของอะไร “
“เงาของท่านหัวหน้า”เซเรียตอบเสียเบา
......................................
“แล้วพี่จะกลับไปกับผมไหม” รีอันถาม พร้อมกับลุกขึ้นยืนต่อหน้าหญิงสาวแล้วยื่นมือไปข้างหน้าให้เธอ
“จะดีเหรอ” เซเรียสงสัยในความใจดีของรีอัน
“ไม่เป็นไรหรอก” รีอันพูด
“งั้น ก็ได้” เซเรียดึงมือของรีอัน ทำให้เธอยืนขึ้นมา
แล้วรีอันก็หันหลังจะเดินกลับไปที่หุ่น เซเรียก็เข้ามากอดรีอันจากด้านหลังพร้อมน้ำตา
“เธอก็ยังเป็นคนดีไม่เปลี่ยนเลยนะ” เซเรียพูด
“พี่ ต่อไปให้พี่ใช้ชื่อจริงได้แล้วนะ” รีอันกล่าว
แล้วเขาก็เดินไปที่หุ่นโอเมก้า บลาสเทล แล้วหยิบวิทยุขึ้นมาติดต่อกับยานลูน่า
“รีอันถึงยานลูน่า ได้ยินแล้วตอบด้วย....” รีอันเริ่มการติดต่อ
“ซ่า......นี่ยานลูน่า หัวหน้ารีอันใช่ไหม” มีเสียงตอบกลับมาที่วิทยุ
“ใช่แล้ว ยานลูน่า” รีอันติดต่อกับยาน
“อยู่ที่ตำแหน่งใด เดี๋ยวทางยานจะไปรับ” ทางยานถามสถานที่
“ตำแหน่งดาว 61,668 AXL-1” รีอันตอบในขณะที่ดูมอนิเตอร์หน้าคนขับ
“รับทราบ จะไปถึงในอีก 90 นาที” ยานลูน่าตอบกลับ
“ทราบแล้ว......เลิกกัน” รีอันพูด
แล้วรีอันก็เดินไปนอนรอที่ใต้ต้นไม้อีกครั้ง แล้วเซเรียก็วิ่งเข้าไปกอดแล้วนอนด้วย
“ทำไรหรือมิซากิ” รีอันเรียกชื่อพี่สาวตัวเอง
“เนี่ยตอนนี้ ก็รอให้ยานมารับใช่มะ มีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง เรามาลองทำอะไรกันมั้ย” มิซากิพูดด้วยอาการอายๆ
“อะไรนะ.......!!!!! พี่........” รีอันตกตะลึง
________________________________________________________
Chapter 7 End…
To be continued….
Fiction