Yuna Counter Attack Phash 07
ณ ประเทศอ้อป มีคนๆนึงกำลังกลุ้มใจเป็นอย่างมาก หลังจากที่ได้รับรายงานว่าเรือของยูน่าถูกศัตรูโจมตีจนจมหายไป
อูนาโต : โธ่ ลูกรักของพ่อ พ่อไม่เชื่อหรอกนะว่าลูกจะตาย ยังไงพ่อต้องตามหาตัวลูกให้เจอให้ได้
ทหาร : ท่านครับ นักบินรับจ้างที่ท่านให้ผมติดต่อไป ตอนนี้ได้เดินทางมาถึงแล้วครับ
อูนาโต : มาแล้วสินะ เรียกเข้ามาสิ
ทหาร : ครับ
จากนั้นก็มีนักบินรับจ้าง 2 คนเดินเข้ามา โอ้ ไม่น่าเชื่อ นั่นมัน 2 พี่น้องฟรอสนี่นา
ชาเกีย : เรียกพวกเรามาพบมีเรื่องอะไรงั้นรึ
อูนาโต : ชั้นต้องการจะให้พวกนายตามหาลูกชายของชั้น ที่หายสาบสูญไปแถวๆเกาะฮาวาย
โอลบะ : ทหารของประเทศคุณก็มี ทำไมไม่ให้พวกนั้นไปช่วยกันตามหาละ
อูนาโต : ก็เพราะว่าประเทศเราได้สูญเสียกำลังพลไปเป็นอย่างมากกับสงครามทั้ง 2 ครั้งที่ผ่านมา ส่วนพวกที่รอดมาได้ก็บาดเจ็บซะเป็นส่วนมาก จึงจำเป็นต้องจ้างนักบินรับจ้างอย่างพวกนายมาช่วยตามหาแทนยังไงละ
ชาเกีย : ชั้นขอปฎิเสธ
อูนาโต : ว่าไงนะ!!
โอลบะ : พวกเรา 2 พี่น้องไม่มีความจำเป็น จะต้องทำงานให้กับคุณเลยนี่ เพราะว่าตอนนี้พวกเราอยู่ในช่วงพักร้อนอยู่
อูนาโต : งั้นเหรอ น่าเสียดายนะ กะว่า ให้ค่าจ้างพวกนายซัก 3 ล้าน แต่ในเมื่อพวกนายปฎิเสธ ชั้นก็จะหาคนใหม่มาทำละกัน
ชาเกีย/โอลบะ : !!!!!!!!!!!!
เมื่อ 2 พี่น้องฟรอสได้ยินดังนั้นจึงใช้โทรจิตปรึกษากัน เนื่องจาก 2 พี่น้องฟรอสเป็นโอลไทป์จึงสามารถใช้โทรจิตติดต่อสื่อสารกันได้
โอลบะ : (เอาไงดีครับ พี่ชาเกีย 3 ล้านเชียวนะ 3 ล้าน)
ชาเกีย : (น่าสนดีนะ เป็นงานที่คุ้มค่าเป็นอย่างมาก อย่างงี้ความฝันของพวกเราที่จะได้ไปดูคอนเสิร์ตของมีอาที่แพลนต์ก็เป็นความจริงแล้วสินะ โอลบะ)
โอลบะ (นั่นสิครับ พี่ชาเกีย ในที่สุดความฝันของพวกเราก็จะเป็นจริงซะที)
อูนาโต : (สองคนนี้มันยืนจ้องตากันทำไมหรือว่าพวกมันเป็น.......)
ชาเกีย : เอาเป็นว่า พวกเราจะรับทำงานนี้ก็ได้ เห็นว่าท่านกำลังลำบากนะเนี่ย
อูนาโต : งั้นรับค่าจ้างไปก่อนครึ่งนึง ส่วนที่เหลือค่อยมาเอาหลังจากที่งานเสร็จแล้ว
หลังจากที่ตกลงกันได้ 2 พี่น้องฟรอสก็เดินทางไปที่ฮาวายทันที
ตัดกลับมาที่บ้านพักของท่านชาร์ ที่เกาะฮาวาย
ชาร์ : ดูเหมือนว่าเจ้าฟรีด้อมกับอาร์คแองเจิ้ล จะหลบซ่อนตัวอยู่ พวกกิวเน่ก็กำลังจะมาถึงละ ยูน่าเราก็พามารักษาตัวที่บ้านพักเราแล้ว สงสัยเราต้องออกไปหาข่าวเกี่ยวกับเจ้าฟรีด้อมซะหน่อย
เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้น ท่านชาร์จึงปลอมตัวออกไปหาข่าวในเมือง และในระหว่างที่กำลังเดินอยู่ในเมืองก็ได้ไปเจอนิตยสารมีอาแฟนคลับเล่มสุดท้ายวางแผงอยู่ ในขณะที่ท่านชาร์กำลังเดินไปซื้อก็มีคนๆนึงชิงซื้อตัดหน้า นั่นมันคิระนี่นา
คิระ : เฮ้อ ไม่น่าเลย ดันไปแข่งกับคุณวาลเฟลเรื่องทายหน้าอกคุณเมอริวพลาดไปแค่เซนเดียวเอง เลยต้องมาซื้อของแทนคุณวาลเฟลเลย อืมๆ เล่มนี้ของคุณอาร์โนลฝากซื้อสินะ
???? : เฮ้ หยุดก่อน ชั้นมาก่อนนะ
คิระ : เอ๋ คุณเป็นใครน่ะ
???? : ชั้นคือ ชะ... (อ่ะ ไม่ได้สิจะบอกชื่อจริงให้ใครรู้ไม่ได้)
คิระ : .............(ไม่ได้ฟังกำลังจ่ายเงินให้เจ้าของร้านอยู่)
ควาโทร : ชั้นชื่อ ควาโทร บากิน่า เป็นหัวหน้าสมาชิกแฟนคลับมีอาตัวจริงเสียงจริงเลยนะเฟ้ย (กำลังหลับหูหลับตาอธิบายอยู่)
คิระ : ตุบ ตุบ ตุบ (เสียงเดินออกจากร้านไปแล้ว)
ควาโทร : เพราะฉะนั้น ส่งหนังสือเล่มนั้นมาให้ชั้นซะดีๆ อ้าวไปไหนแล้ว หนอยเจ้าเด็กนี่ บังอาจตัดหน้าชั้นงั้นเหรอ ฮึ่ม
จากนั้นก็มีเสียงมือถือดังขึ้นเป็นเสียงเพลงของมีอานั่นเอง (ไปหาโหลดที่ไหนอ่า บอกมั่งดิ)
ควาโทร : มีอะไรรึ
ทหาร : ท่านครับ เรดาห์ของเราจับสัญญาณของโมบิลสูทไม่ทราบสังกัด กำลังพุ่งตรงมาทางบ้านพักครับ
ควาโทร : ว่าไงนะ (หรือว่าพวกมันจะมาจับตัวยูน่าไป ไม่ได้การละ ต้องรีบไปแล้ว)
ตัดกลับมาที่บ้านพักของท่านชาร์ ตอนนี้ยูน่าได้ฟื้นแล้ว
ยูน่า : แก เจ้าฟรีด้อม เจ็บใจนัก
ทันใดนั้นก็มีกันดั้มลึกลับ 2 ตัวโผล่มาที่หน้าต่างบ้านพักของท่านชาร์ อ่ะ นั่นมัน กันดั้ม เวอร์ซาโก้ กับ กันดั้ม อาชูทารอน นี่
ชาเกีย : หึๆๆ อยู่ที่นี่จริงๆด้วยสินะ
โอลบะ : ว่าแต่แหล่งข่าวของพวกเรานี่ไม่พลาดจริงๆด้วยสินะ นึกว่าจะเสียเงินค่าข่าวฟรีๆซะแล้ว
ยูน่า : เหวอ นี่มันอะไรกันเนี่ย
ทันใดนั้นก็มีหุ่นตัวนึงกระหน่ำยิงใส่กันดั้มทั้ง 2 ตัวอย่างบ้าคลั่ง นั่นมัน ชิกิ นี่นา
ควาโทร : พวกแก จะมาลักพาตัวรุ่นน้องของชั้นไปรึ อภัยให้ไม่ได้
โอลบะ : ดูเหมือนจะมีตัวยุ่งโผล่มาซะแล้วสิ
ชาเกีย : ในเมื่อมันมารนหาที่ตายก็จัดการมันซะเลย ไปกันเถอะโอลบะ
โอลบะ : ครับ พี่ชาเกีย
จากนั้นกันดั้มทั้ง 2 เครื่อง ก็พุ่งเข้าหา ชิกิ ของท่านชาร์ทันที เราตัดกลับไปดูยูน่าซึ่งตอนนี้กำลังโทรกลับไปหาพ่อที่อ้อปอยู่
ยูน่า : พ่อครับ นี่ผมยูน่าเองนะครับ
อูนาโต : อ้าว ลูกรักของพ่อ ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม
ยูน่า : ครับพ่อ
อูนาโต : รู้ไหมว่าพ่อเป็นห่วงลูกขนาดไหน พ่อถึงกับจ้างนักบินรับจ้างไปตามหาลูกที่ฮาวายเชียวนะ
ยูน่า : เอ๋?
จากนั้นยูน่าก็เงยขึ้นไปดูบนท้องฟ้าแล้วก็เห็นหุ่นทั้ง 3 เครื่องกำลังสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
ยูน่า : พ่อครับ นักบินรับจ้างที่พ่อส่งมาตามหาผม ใช่ที่ขับกันดั้มสีแดงกับกันดั้มสีน้ำเงินหรือเปล่าครับ
อูนาโต : ใช่แล้ว ว่าแต่ลูกรู้ได้ยังไงละ
ยูน่า : ............(แล้วตูจะไปห้ามยังไงละเนี่ย)
อ้าว ท่านชาร์กับ 2 พี่น้องฟรอสดันมาสู้กันเองซะแล้ว เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรโปรดติดตามอ่านตอนต่อไปครับ
แถมท้ายอีกซักนิด
ณ ห้องอาหารในยานมิเนอว่า
ลูน่า : อัสรันขา เดี๋ยวป้อนข้าวให้นะคะ เอาอ้าปากสิคะ
เมริน : พี่ขี้โกงนี่นา วันนี้ตาหนูป้อนไม่ใช่เหรอ
อัสรัน : ไม่ต้องแย่งกันครับ ป้อนมาทั้ง 2 คนนั่นละ (มีความสุขจังเลย)
ลูน่า : นี่ชิน ไปหยิบน้ำส้มมาให้หน่อยสิ ขอ 2 แก้วนะ
ชิน : อ้าว ทำไมต้องเป็นผมละ
ลูน่า : ชิน ฮึ่ม (ทำหน้ายักษ์ใส่)
ชิน : ได้ครับได้ (ทำไมต้องเป็นเราฟระ)
ในขณะที่ชินกำลังจะหยิบน้ำส้มไปให้อัสรันนั้น ก็ได้ไปเจอเรย์เข้า
เรย์ : นี่นายยอมได้ไงเนี่ย เป็นชั้นๆไม่ยอมหรอก
ชิน : แล้วจะให้ชั้นทำยังไงละ
เรย์ : เอานี่ไป
จากนั้นเรย์ก็หยิบยาขวดเล็กขวดนึงออกมาจากกระเป๋าข้าง พระเจ้าช่วย นั่นมันยาถ่ายนี่
ชิน : เฮ้ย นายเอาจริงเหรอ
เรย์ : ก็ใช่น่ะสิ ถามแปลกๆ ถ้านายไม่กล้าชั้นทำเองก็ได้
จากนั้นเรย์ก็เทยาถ่ายลงไปน้ำส้มแก้วของอัสรันจนหมดขวด
เรย์ : หึๆๆๆๆ ที่เหลือนายก็เอาไปเสริฟละกันทั้งหมดที่ชั้นทำไปเพราะทนเห็นนายถูกรังแกไม่ไหวนะเนี่ย
ชิน : ขอบใจมากเรย์ เห็นทีชั้นต้องมองนายใหม่ซะแล้ว
แล้วชินก็นำน้ำส้มมาเสริฟให้อัสรัน
ชิน : นี่ครับ น้ำส้มมาแล้ว
ลูน่า : ขอบใจมากนะชิน
ชิน : (หึๆๆๆ คราวนี้แกเสร็จแน่ เจ้าอัสรัน)
ทันทีที่อัสรันกำลังจะดื่มน้ำส้มที่ชินหยิบมาให้ ลูน่าก็สังเกตเห็นแววตาแปลกๆของชิน จึงนึกสงสัยว่าในน้ำส้มอาจจะผสมอะไรเอาไว้ เมื่อคิดได้ดังนั้น ลูน่าจึงแกล้งทำน้ำในแก้วของตัวนั้นหกเลอะโต๊ะ เมื่ออัสรันได้เห็นดังนั้นจึงวางแก้วน้ำส้มลง
อัสรัน : งั้นเดี๋ยวผมไปหยิบน้ำมาให้นะ
ลูน่า : ขอบคุณค่ะ
เมริน : หยิบให้หนูด้วยสิ
อัสรัน : ได้จ้ะ ได้
หลังจากอัสรันกำลังเดินไปหยิบน้ำให้ลูน่า ลูน่าก็พูดกับชินว่า
ลูน่า : นี่ชิน ไปหยิบผ้ามาให้ชั้นทีสิ โต๊ะเปียกหมดแล้ว
ชิน : ได้ๆๆ(ใช้ตูอีกละ)
หลังจากที่ชินเดินไปหยิบผ้าลูน่าจึงสลับแก้วของชินกับอัสรันทันที
เมริน : พี่คะ ทำอะไรน่ะ
ลูน่า : เอาน่า คอยดูต่อไปเถอะ เมริน
สักพักอัสรันกับชินก็เดินกลับมาที่โต๊ะ
อัสรัน : น้ำมาแล้วครับ
ลูน่า/เมริน : ขอบคุณค่ะ
ชิน : เอานี่ หยิบผ้ามาให้แล้ว ลูน่า
ลูน่า : เช็ดให้ทีสิ ชิน
ชิน : อ่า อีกแล้วเหรอ เฮ้อ
จากนั้นชินก็เช็ดน้ำที่หกทั้งหมด
ชิน : เฮ้อ หิวน้ำจัง ดื่มน้ำซะหน่อยดีกว่า
แล้วชินก็กระดกหมดแก้ว สักพักนึงชินก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา
ชิน : เอ๊ะ ทำไมรู้สึกปวดท้องขึ้นมา หรือว่า
ทันใดนั้นเอง ชินก็มองไปที่ลูน่า และได้เห็นลูน่ายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่(ใครนึกหน้าตอนลูน่ายิ้มเจ้าเล่ห์ไม่ออกให้นึกถึงตอนที่เฟรย์กอดคิระแล้วพูดว่าฉันจะปกป้องเธอเอง)
อัสรัน : เป็นอะไรไปหรือชิน
ชิน : อุ้ก....ผมขอตัว...กลับห้อง...ก่อน..ครับ..
จากนั้นชินก็วิ่ง4 X 100 กลับไปที่ห้องทันที ตัดกลับไปดูที่ห้องของชินกัน
เรย์ : ป่านนี้ยาคงออกฤทธิ์ไปแล้ว เจ้าอัสรันจะเป็นยังไงบ้างนะ หึๆๆๆๆ
ฟืด เสียงประตูห้องเปิด จากนั้นชินก็รีบวิ่งเข้าห้องส้วมทันที พร้อมกับบ่นในห้องส้วมว่า
ชิน : หนอย ยัยลูน่าตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะ อ้ากกกกกกก แพรดดดดดดดดด
เรย์ : อ้าวเจ้าชิน แกซัดผิดแก้วรึ
หลังจากนั้นชินต้องนอนให้น้ำเกลือถึง 3 สัปดาห์
Fiction