ยามเมื่อลมพัดหวน (ตอนที่ 1 ) ปฐมบท
ติกันได้นะครับพึ่งส่ง กำลังจะแต่งเรื่อง Action แต่เอาเรื่องหวานมาลงดูก่อน อิอิ
_______________________
ยามเมื่อลมพัดหวน
อย่าให้มันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกจากกระดาษ เคยคิดมั้ยว่าหลังความมืดย่อมมีแสงสว่าง เคยรู้สึกอย่างนั้นหรือเปล่า? ตอนเด็กเคยถามกับตัวเองบ้างไหมว่าอยากทำอะไร หลายคนอาจเคยถามตามประสาเด็กว่า เราเกิดมาทำไม นั้นดิ เราเกิดมาทำไม อันนี้ไม่มีใครสามารถตอบได้
ถ้าอธิบายตามหลักวิทยาศาสตร์ เขาจะบอกว่า เกิดมาเพราะทุกคนตามสันชาติญาณของสัตว์นั้น คือ การสืบพันธ์ถ้าไม่มีการสืบพันธ์ย่อมหมายถึงการสิ้นสุดมนุษย์ ถ้าอธิบายตามหลักด้านหลังของวิทยาศาสตร์นั้น ก็คือ กรรม ทุกคนเกิดมามีกรรม แล้วคนจะกำหนดว่าทำบุญมามากหรือน้อยเมื่อชาติที่แล้ว
ยามค่ำคืนที่เงียบสงัด แสงจันทร์สาดส่องมาทั่วบริเวณพื้นโลกใช่แล้ว นี้คือเวลายามที่สรรพสิ่งมีชีวิตยามกลางวันหลับไหล ยามพัดผ่อนหลังจากได้กระทำตามหน้าที่ที่บนฟ้าได้มอบหมายไว้ นั้น คือการสวมบทบาทของแต่ล่ะบุคคลที่กำหนดมา
แสงจันทร์ลอดหน้าต่างผ่านเข้ามา ทำให้พอมองเห็นสรรพสิ่งรอบ ๆ บริเวณห้องของ้านหลังหนึ่ง บรรยากาศเต็มไปด้วความเงียบสงัด บนโต๊ะอ่านหนังสือตัวปรากฏสิ่งหนึ่งมีแสงวูบวาบชักพักหนึ่ง แสงสีเหลืองอ่อน ๆ ดวงเล็ก ๆ บนโต๊ะนั้น กำลังเคลื่อนไปอย่างช้า ๆ และเงียบ ร่างอันเล็ก ๆ ของสิ่งมีชีวิตนั้น คือ เจ้าของแสงนั้น
มันเดินใกล้ เข้ามา ๆ ช้า ๆ และแสงนั้นก็บินจากไปทันที ที่โทรศัพย์ดังขึ้น มันเป็นเวลาตอนเที่ยงคือนพอดี
ร่างของสิ่งมีชีวิตที่นอนอยู่บนอุปกรณ์ที่เราเรียกกันติดปากว่า เตียง พลิกตัวมาพร้อมกับเอื้อมมือมาคว้าโทรศัพย์เครื่องโปรดที่วางไว้ที่โต๊ะเขียนหนังสือข้าง ๆ ที่นอนของเจ้าของนั้น
ใครมันโทรมาว่ะ! เสียงชายหนุ่มบ่นพึมพำในใจอันเนื่องมาจากอาการง่วงนอน
.......สวัสดี...ครับ ชายหนุ่มพูดพร้อมทั้งลากเสียงยาว เพราะอาการงัวเงียจากการง่วงนอนนั้นเอง
สุขสันต์วันเกิดค่ะ ปอ ก็อายุ 19 แล้วนะ ขอให้ ปอ มีความสุขนะค่ะ ขอโทษน้า....ที่ สา โทรมารบกวน แต่สาก็ทำเหมือนทุกปีแหละ ที่สาจะโทรมาอวยพรวันเกิด ปอ คนแรกในตอนเที่ยงคืนของทุกปีไง และสา ก็จะทำอย่างนี้ตลอดไป.... สา รัก ปอ นะหลายอย่างที่ สา ทำผิดไป สาก็ต้องขอโทษ สา เชื่อว่าชักวันหนึ่งเราจะเจอกันอีก สา รู้นะว่า ปอ มาเรียนที่กรุงเทพฯ แล้วเจอกันนะค่ะ
เธอพูดโดยไม่หยุด แล้ววางหูไปในทันที โดยไม่เปิดโอกาศให้ผมพูดเลย
ผมนิ่งไปพักหนึ่งเต็ม ๆ จนค่อย ๆ เรียงลำดับความคิด เหตุการณ์ที่ผ่านมา และเรียงลำดับมันออกมา ทำให้วันนั้นผมไม่ได้นอนทั้งคืนอีกเลย
วันนี้วันเกิดเราสินะ! เป็นคำพูดเพียงประโยคสั้น ๆ เธอเป็นคนแรกและคนเดียวที่จำวันเกิดผมได้ ซึ่งจนาดตัวผมเองยังลืมเลย เหอะ ๆ
ใช่แล้ว.... ผม ชื่อ ปอ (เธอเรียกชื่อผมถูกแล้วแหละ ) ส่วนเธอนะเหรอ ก็ชื่อ สา ไง (เธอก็พึ่งบอกชื่อไปเมื่อกี้นี้เอง -_-! ) คงจะเดาออกล่ะนะว่า เธอ คือใคร คงไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักมาอวยพรวันเกิดหรอก แต่เธอน่ะ คือ รักแรกของผม
Fiction