The Eternity Planet : บทที่4 ; Love
Chapter 4 :Love [愛]
หลังจากที่ทางลูน่าได้รับหุ่นมาจาก สี่ขุนพลแล้ว ยานก็ได้เดินทางต่อไป จุดหมายปลายทางคือ ดาวพฤหัส ที่ห่างออกไปมาก ซึ่งจะใช้ระยะทางประมาณ 15วัน ระหว่างนั้น...
“โทริว เมื่อกี้เธอจะทำอะไรชั้นยะ” ซึกิโนะพูดเสียงเบาๆ
“เอ่อ.....ผม .....ผม ขอโทษ” โทริวตอบ
“นี่ ชั้นไม่ได้โกรธซักหน่อย” ซึกิโนะพูดปลอบใจ
แล้วรีอันก็เดินผ่านมา
“ทำไรกันอยู่รึ” รีอันพูด
“เปล่าๆ ไม่มีไร” โทริวรีบตอบอย่างลุกลี้ลุกลน
แล้วรีอันก็เดินจากไป
ดังนั้นทั้งสองคนจึงรีบพากันเดินไปที่ สวนของยาน ทั้งสองคนได้เดินไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นไม้สีเขียว บนท้องฟ้า มีดวงดาวส่องประกายระยิบระยับ มีแสงไฟสลัวๆสีขาวอ่อน จากหลอดไฟข้างๆทางเดิน ที่เป็นรูปตัวX ช่างเป็นบรรยากาศที่โรแมนติกมากๆ
โทริวก็จับมือซึกิโนะขึ้นมา ซึกิโนะก็เริ่มหน้าแดงคล้ายลูกมะเขือเทศ
แล้วโทริวก็บรรจงใช้ริมฝีปากของเขาจูบลงไปที่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ อันนุ่มนวลของซึกิโนะ
แทนที่เธอ จะทำท่าขัดขืน แต่เธอกลับจูบตอบอย่างไม่ลังเลใจ
จากนั้นทั้งสองก็ยืนขึ้น แล้วโทริวก็ใช้มือเข้าโอบกอดร่างกายของซึกิโนะเอาไว้
ซึกิโนะก็กอดโทริวอย่างนุ่มนวล แล้วโทริวก็บรรจงจูบซึกิโนะอีกครั้ง
แต่แล้วก็มีบางอย่างมาหยุดการกระทำของทั้งสองคนไว้........
‘แอ้ดๆ ๆ ‘ เสียงสัญญานเตือนภัยดังขึ้น
ที่หอบังคับการ
“กัปตันคะ” นายทหารหญิงเรียก
“กัปตันไม่อยู่ ไปพัก มีอะไรรึ” ผู้ช่วยกัปตันตอบ
“มียานไม่ทราบสัญชาติ เข้ามาทาง 10นาฬิกาค่ะ เตรียมตัวยิงเลยมั้ยคะ? “นายทหารหญิงถามอย่างร้อนรน
“ได้เลย เตรียมตั้งปืน กราวิตี้ กัน ปรับระดับความแรงไปที่ 3k “ผู้ช่วยกัปตันตะโกนสั่ง
“ได้ค่ะ เตรียมพร้อม กราวิตี้ กัน ระดับความแรง 3k “นายทหารหญิงรับคำสั่ง
แล้วส่วนด้านหน้าของยาน ก็เปิดออก ทำให้เห็นปืนกระบอกใหญ่มากๆ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3เมตร
“เตรียมพร้อมยิง พร้อมจะยิงได้อีกใน 20 วินาทีค่ะ “นายทหารหญิงพูด
“ช้าก่อน!!!!!!!!!!!!!” เสียงของรอันดังมาจากทางด้านหลัง
“ทำไมล่ะ” ผู้ช่วยกัปตันถาม
“หยุดการยิงเดี๋ยวนี้!!!!!” รีอันสั่งอย่างดุดัน
“ค...ค่ะ หยุดการยิง“นายทหารตอบ
แล้วด้านหน้าของยานก็ปิดกลับเป็นรูปยานลูน่าดังเดิม
“เดี๋ยวก่อนนาย นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง!!!!!!” ผู้ช่วยกัปตันฉุน
“นายไม่คิดบ้างรึไงว่าอาจเป็นแค่ยานสินค้า ฮึ !!!! หรืออาจเป็นยานของดาวอื่นก็ได้ “รีอันตวาดใส่ผู้ช่วยกัปตัน
“ท่านคะ จะลองส่งสารไปหายานนั้นดูมั้ยคะ” นายทหารหญิงถามขึ้น
“ไม่ส่ง” ผู้ช่วยกัปตันรีบตอบ
“ต้องส่ง” รีอันสั่ง
“ค...ค่ะ” นายทหารหญิงเริ่มทำตามรีอัน
‘ตึกๆๆ ‘เสียงคนวิ่งมาตามทางเดิน
แล้วประตูห้องบังคับการก็เปิดออก โทริว กับ ซึกิโนะ วิ่งมาอย่างหอบๆ
“มีอะไรกัน “โทริวรีบถาม
“ไม่ทราบว่ากัปตันยานนั้นเป็นใคร กรุณาตอบด้วย” รีอันพูดต่ออย่างไม่สนใจ โทริว
แล้วก็มีเสียงตอบกลับมา จากยานไม่ทราบสัญชาติ
“พวกเรา เป็นชาวดาว อีเฟเรีย แห่งระบบดาวเคราะห์อาเฟรีส ส่วนข้ากัปตันยาน ไวท์ซิม ฮาราเกรฟ”
“ระบบดาวอาเฟรีส!!!!!!” ทุกคนตกใจ
“ไม่ทราบว่าข้ากำลังคุยอยุ่กับใคร “ ไวท์ซิมถาม
“ข้ารีอัน ราฟิส เอลซาเมีย SFDG ระดับ6 ลูกเรือยานลูน่า เครเซนต์ ของสหพันธ์ทราเฟีย แห่งดาวเคราะห์โลก” รีอันตอบ
สีหน้าของไวท์ซิมเกิดอาการตกใจในทันที เมื่อได้ยินคำว่า ดาวเคราะห์โลก
“ไม่ทราบว่าข้าจะเดินทางไปที่สถานีอวกาศใดของโลกได้หรือไม่ “ไวท์ซิมถาม รีอัน
“ได้ แต่ว่า ขอให้ท่านไปที่จุดตรวจ ที่1 ห่างออกไป300 vector ที่สถานีอวกาศ อาซาเบล “ รีอันตอบ
“ขอบคุณท่าน” ไวม์ซิมกล่าวแล้วนำยานผ่านไป
จากนั้น รีอันก็ส่งข้อความไปที่สถานีอาซาเบล
จากนั้นทุกคนก็กลับไปที่ห้อง เพราะว่ากัปตันมาพอดี
เช้าวันต่อมา
“ประกาศ หัวหน้า รีอัน หัวหน้า โทริว หัวหน้าซึกิโนะ และหัวหน้าซาซากิ กรุณามาที่ห้องบังคับการด้วย” เสียงประกาศดังขึ้น
โทริวและซึกิโนะ ก็ใส่ชุดของหน่วยSFDG ไปพบกับทุกคนที่ ห้องบังคับการ
เมื่อมาถึงกัปตันก็เดินมาคุยกับทุกคน
“เมื่อคืนมีเรื่องอะไรน่ะ ข้ารู้หมดแล้ว แต่ที่เรียกพวกเธอมาในวันนี้น่ะ เพราะว่า ทางสหพันธ์ได้แจ้งมาว่า ยานที่พวกเธอให้เข้าไป ได้ไปถึงที่สถานีแล้ว แล้วทางSFDG ก็ปรับเลื่อนขั้นให้พวกเธอด้วย” กัปตันพูด
ทุกคนสีหน้าดูยิ้มแย้มเมื่อได้ยินคำนี้ ยกเว้นคนเดียวคือรีอันที่สีหน้าดูเยือกเย็นตลอดเวลา
“ข้าขอเริ่มจาก เจ้า โทริว “กัปตันพูด
แล้วโทริวก็เดินไปหากัปตัน แล้วกัปตันก็ยื่นซองสีขาวๆ มีตราประทับ สีน้ำเงินเข้มของSFDGไว้
“คนต่อไป ซึกิโนะ” กัปตันเรียก
ซึกิโนะก็เดินออกไป รับซองแบบเดียวกับโทริวมา
“ซาซากิ” กัปตันเรียก
“คนต่อมา รีอัน”
รีอันเดินออกไป ซองของรีอันนั้นเป็นซองสีเขียว มีตราประทับเช่นเดียวกัน
เมื่อรีอันเปิดซองออกดูในนั้นเขียนไว้ว่า
‘ ถึง ร้อยโท รีอัน ราฟิส เอลซาเมีย
ทางSFDG ได้เห็นถึงความสามารถของท่าน จึงได้ปรับเลื่อนระดับของท่านเป็น SFDG ระดับ 9
ซึ่งนั่นเท่ากับว่า ท่านเป็นระดับ พลตรีแล้ว และต่อไประดับของท่านจะกลายไปเป็น Prime ระดับ 1
ขอแสดงความยินดีด้วย
รูเฟีย เบรวาส
หัวหน้ากองSFDG ‘
เมื่อเรื่องทุกอย่างจบลงไป เย็นวันนั้นยานได้เข้าไปเทียนท่านที่สถานีอวกาศ เสียร์บราม บริเวณ ระหว่างดาวอังคารและดาวพฤหัส และกัปตันให้ลูกเรือลงไปพักได้1วัน เพราะที่สถานีนี้มี สวน และทะเลสาบที่สวยงาม
โทริวก็ได้คิดที่จะชวนซึกิโนะไปเดทกันที่ทะเลสาบ จึงไปหาซึกิโนะที่ห้องพักบนยาน
‘ก้อกๆ’ เสียงประตูถูกเคาะ
“ใครคะ “ ซึกิโนะถาม
“ผมเอง โทริว” โทริวตอบไป
“เข้ามาสิ ไม่ได้ล้อก” ซึกิโนะพูด
แล้วโทริวก็กดเปิดประตูเข้าไป ซึกิโนะกำลังนั่งอยุ่ที่โต๊ะกินข้าว
“เอ่อ...”โทริวทำท่าจะพูด
“หือ มีไร”ซึกิโนะเห็นจึงรีบถาม
“ไปเที่ยวกันมั้ยครับ”โทริวรีบพูด
“ไปก็ได้ แต่แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ” ซึกิโนะสงสัยกับท่าทางของโทริว
“ก็ผมเขินนี่นา”โทริวตอบอย่างซื่อๆ
“เอาเถอะ เดี๋ยวชั้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ “ซึกิโนะพูด
แล้วเธอก็เดินไปที่ห้องนอน แล้วก็เปลี่ยนออกมาเป็นเสื้อสีฟ้าอ่อนๆ
จากนั้นทั้งสองก็เดินลงจากยาน แล้วไปที่ทะเลสาบ
ณ ทะเลสาบ
“จะทานอะไรไหมนี่ก็จะเที่ยงแล้วนะ “โทริวเอ่ยปากชวน
“อืม....เอาสิ ทานอะไรดีล่ะ”ซึกิโนะตอบ
.....................................................................
ระหว่างที่ทุกคนกำลังสนุกอยู่โดยหารู้ไม่ว่า อันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ
Chapter 4 End :
To be continued…………….
/me ปั่นต่อปาย
Fiction