(P.A.D.) part II Last Love And Last Emotion ตอนที่3 Hidden Ability
"ย๊าก.....ก......"กิตวิ่งเข้าไปในฝูงหุ่นยนต์เหล่านั้นและกวัดแกว่งดาบอย่างเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง หุ่นตัวแล้วตัวเล่าถูกทำลายไปเรื่อยๆ
"ตัวที่127.......ฟู่....พวกแกนี่มันออกมาเยอะซะจริงเหมือนปลาซิวปลาส้อย"เขาพูดพร้อมกับพร้อมกับหุ่นที่แหลกเละเบื้องหน้า
"หึ....หายไปซะเจ้าพวกสวะ"กิตวาดดาบขึ้นกลางอากาศเกิดเป็นแสงสีขาวเหมือนเส้นด้ายพุ่งเข้าตัดร่างของหุ่นเป็นชิ้นๆ
หุ่นเหล่านั้นเริ่มล่าถอยไปอย่างช้าๆโดยไม่ทราบสาเหตุ แต่ทีท่าของมันกลับทำให้กิตคิดว่าพวกมันยังไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่.....ด้วยฝุ่นที่ขึ้นมาตลบอบอวลพื้นที่นั้นก็ทำให้เขาไม่สามารถที่จะมองเห็นหุ่นพวกนั้นได้อีกจนทำให้เขานึงว่าพวกนั้นคงจะหนีไปแล้ว
<ยืนยัน...ตรวจพบคลื่นพลังงานแม่เหล็กไฟฟ้าแรงสูงด้านหน้าทั้งหมด 16จุด....ระยะทาง550เมตรค่ะmaster.....>
"คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้างั้นเหรอ....หมายความว่ายังไง GEFAลองตรวจสอบดูซิ" ฝุ่นควันที่ฟู้งกระจายอยู่ก็เริ่มหายไป....ปรากฏภาพของอะไรซักอย่างที่ดูคล้ายกับเครื่องตั้งยิง16อันข้างหน้าเขา
<ยืนยันการรวมศูนย์ของสนามพลังไฟฟ้าค่ะ.....>
"สภาพแบบนี้รึว่า.....ปืนเร่งอนุภาคงั้นเหรอ หลบเร็ว" แต่ไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าแรงสูงถูกปล่อยออกมาจากฐานยิงเหล่านั้นมุ่งตรงมายังเขา ไม่ทันที่เขาจะทำอะไรทั้งสิ้น...........
ตูม.....ม........ม.. เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับแสงสว่างจ้าจากแรงระเบิดทำให้บริเวณนั้นราวกับจะราบปณาสูญไปในพริบตา...
ตัดมาที่มิ้นซึ่งเริ่มได้สติหลังจากที่หลับมานาน....
"อือ....อืม..."มิ้นประคองตัวขึ้นอย่างโซเซเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรง เธอหยุดนิ่งซักพักนึงเพื่อทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น....
"ช่วย...ต้องไปช่วยเขา......"เธอพยายามประคับประคองร่างที่ยังคงสะลึมสะลือเดินไปที่ประตูหน้าร้าน
"ตะ...ต้องรีบไป...เราคนเดียวทำอะไรไม่ได้แน่..."และแล้วมิ้นก็เดินออกจากร้านไปท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
ตัดมาทางกิต......
สิ้นเสียงระเบิดที่ดังสนั่นราวกับมีขีปนาวุธลง...หุ่นพวกนั้นก็เริ่มเข้าตรวจสอบพื้นที่ ท่ามกลางหมอกควันที่ยังไม่จางหายไปมีเสียงแหวกอากาศของวัตถูชนิดหนึ่งดังขึ้นมาภายในหมอกนั่น....เพียงพริบตาเดียวหุ่นราวๆ17-18ตัวก็ขาดสะบั้นเป็น2ท่อนในพริบตา พร้อมกับเงาของกิตที่เดินย่างออกมาจากกลุ่มควันอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน
"นับว่าพวกแกฉลาดมากที่คิดจะโจมตีด้วยอาวุธระยะไกล แถมหวังผลได้เกือบ100%แบบนี้....แต่ช่างเถอะมันทำให้ActiveCoatของฉันเสียหายแบบกู่ไม่กลับเลยนะเนี่ย"เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าหาเหล่าหุ่นยนต์....สิ่งที่แตกต่างออกไปมีเพียงแค่อาวุธของเขาที่ควรจะเป็นดาบแต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นแส้ไปแล้ว
หุ่นเหล่านั้นต่างพากันถอยห่างออกมาทันที โดยที่ไม่ต้องให้ใครบอก....
"ถึงพวกแกจะถอยห่างออกไปจากฉันซักเท่าไหร่ก็หนีฉันไม่พ้นหรอก...."และแล้วอาวุธที่เขาถืออยู่เริ่มเปลี่ยนสภาพไป จากแส้กลายเป็นปืนขนาดใหญ่
"ProtoBlasterCannon อาวุธของราจิสเพื่อนของฉันที่อยู่ในคุกบ้าๆนั่น ดูซิว่าพวกแกจะหนีไปได้ซักกี่น้ำกัน" กิตยิงprotocannonใส่หุ่นพวกนั้นอย่างไม่ยั้ง เมื่อแสงที่ยิงจากปืนถูกหุ่นมันทำให้กลายเป็นเศษฝุ่นผงฟภายในพริบตา....
"ยังหรอกยัง...."เขาวิ่งเข้าหาหุ่นที่เริ่มแตกกระเจิงไปไม่เป็นทิศเป็นทาง
"GEFA รันรูปแบบที่1194...BrokenStunner"ปืนกระบอกโตเปลี่ยนไปกลายเป็นพลอง3ท่อนที่ตวัดไปมาราวกับมังกรที่โผบินอยู่กลางอากาศ
"อาวุธของเหยินหลง.....BrokenStunที่มีความคล่องตัวสูง"ปลายของพลองพุ่งเข้าทะลุส่วนหน้าอกของหุ่นถึง7ตัวในคราวเดียวกันทำให้หุ่นพวกนั้นกลายเป็นเศษหินในทันที
"รูปแบบที่1041....WildTomahork"ครั้งนี้จากพลองเปลี่ยนกลับเป็นขวานขนาดพอดีมือ เขาซัดขวานไปกลางอากาศบริเวณนั้นมีหุ่นอยู่ราว18ตัวกระจุกกันอยู่
"อาวุธของริกกี้ที่สามารถคำนวนตำแหน่งและมุ่งเข้าสู่เป้าหมายเองโดยอัตโนมัติ"ไม่ทันที่หุ่นจะได้โต้ตอบขวานด้ามนั้นก็หมุนควงและพุ่งเข้าผ่าหุ่นที่อยู่ตรงนั้นจนไม่เหลือซาก...
"เอาล่ะต่อไป...."แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบก็ทรุดลงกับพื้นพร้อมกับความทรมานที่เแล่นเข้าสู่สมองของเขา
"อึก...อ๊าก...อะ บ้าจริง"ตอนนี้เขายังคงทรุดอยู่กับพื้นและได้แต่เอามือบีบขมับของเขาไว้เท่านั้น
<มะ...Master อย่าผืนอีกเลยดีกว่าค่ะ...ตอนนี้masterทนมามากแล้ว>ตอนนี้ขวานในมือของเขาเปลี่ยนกลับไปเป็นดาบยาวสีขาวดังเดิมแล้ว
"มะ ไม่ต้อง...ฉันยังไหวน่า"เขาพูดเหมือนกับจะให้กำลังใจตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นแต่ว่าสภาพเขาตอนนี้ก็เหมือนกับจะหมดสภาพเต็มทนแล้ว
<ถึงในไซเบอร์สเปซmasterจะเคลื่อนไหวเร็วแค่ไหนก็คงไม่เหนื่อยแต่ว่า....การที่masterใช้รูปแบบโปรแกรมของคนอื่นที่ไม่ใช่ของmasterเองเป็นเวลานานๆถึงจะไม่เหนื่อยแต่มันจะไปเพิ่มภาระทำให้ระบบประสาทในสมองอ่อนล้ามากขึ้นแทนนะคะ>
แต่ไม่ทันที่เขาจะได้ตั้งตัวหุ่นที่อยู่รายล้อมเขาก็พุ่งเข้าหาเขาจนแทบจะไม่มีเวลาให้เขาได้หายใจหายคอ...หุ่นพวกนั้นกระโจนเข้าหาเขาจากทุกด้าน ตอนนี้เขาไม่มีหนทางจะหนีอีกแล้ว......
"ปลดล็อกระบบหมายเลข04"กิตพูดขึ้นโดยที่เบื้องหน้าของเขามีหุ่นจำนวนมากกำลังจะจู่โจมใส่เขาในไม่กี่อึดใจแล้ว
<ยืนยันการปลดล็อกระบบ หมายเลข04.....ระบบพร้อมทำงาน>
เขาปักดาบลงบนพื้นพร้อมกับงัดมันชูขึ้นไปบนฟ้า....
"GRAND CROSS(พสุธาวินาศ)"พื้นดินเริ่มแยกตัวและแตกร้าวพร้อมกับคลื่นพลังงานจำนวนมหาศาลที่ปะทุออกมากลืนกินร่างของเขาและหุ่นเหล่านั้นไปท่ามกลางแสงสว่าง.......
จบSource Code บรรทัดที่ 3 : Hidden Ability (ศักยภาพแฝง)
Fiction