@ The Eternity Planet บทที่6 :ความหลังของรีอัน
ในขณะที่ ทุกคนตกอยู่ในความวิตกกังวลนั้น รีอันได้ออกตัวมุ่งหน้าไปหาศัตรูแล้ว
“แก......” รีอันกัดฟันพูดด้วยความโกรธ
‘ตูมๆๆๆๆ’ เสียงระเบิดดังสนั่น ทำให้ทุกคนกลับมาได้สติอีกครั้ง
รีอันบินตรงไปเพื่อโจมตีศัตรูอย่างต่อเนื่อง
“ย้ากกกก!!!!! “รีอันตะโกนลั่นค้อกพิท
แล้วรีอันก็ถาโถม อาวุธที่มีใส่ศัตรู
“กราวิตี้ บลาสเตอร์”รีอันร้องอีกครั้ง
แล้วหุ่นของรีอันก็ ปล่อยปืนสีดำขนาดใหญ่จากไหล่ มาถือไว้ ต่อจากนั้นก็มี เศษฝุ่นดาวรวมตัวกันที่ปากกระบอก เริ่มจากลูกเล็กๆ แล้วก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนขนาดเท่ากับตัวศัตรู แล้วเขาก็กดไกปืน
ลูกบอลลูกนั้นก็พุ่งออกไปข้างหน้า ลูกบอลส่องแสงสีทองออกมาจากแกนกลาง
เมื่อลูกบอลไปกระทบกับตัวหุ่นศัตรู ก็เกิดเสียงระเบิดที่ดังสนั่น ลั่นจักรวาล
มีแสงวาบๆ สีดำๆทองๆ ปรากฏขึ้นในบริเวณที่ศัตรูลอยอยู่
‘สำเร็จแล้ว’ ทุกคนคิดในใจ
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกพวก” เสียงของชายวัยกลางคนดังออกมาจากจุดระเบิด
แล้วหุ่นดาร์คฟรีซก็ลอยออกมาจากกลุ่มฝุ่นระเบิด หุ่นของมันนั้น ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยกับแรงกระแทกของ กราวิตี้ บลาสเตอร์ นอกจากนั้น ดาร์คฟรีซยังส่องประกายเป็นสีเดิม
ที่ ยานลูน่า เครเซนต์
“หัวหน้ารีอัน ครับ เมื่อกี้ผมได้วิเคราะห์หุ่นศัตรูครับ ผลปรากฏว่า....” นายทหารกองเรดาห์พูดขึ้น
“ว่าอะไร.....” รีอันรีบซัก
“คะ....ครับ คือที่ตัวหุ่นมี บาเรีย Ice Storm อยุ่ครับ” กองเรดาห์ตอบกลับ
“หนอย...แก “รีอันครางด้วยความโกรธ
“เอ็กซ์ตร้า บีม” โทริวตะโกน
แล้วหุ่นฟีเรนีสของโทริวก็ยิงบีมออกไปจากแขน แต่เมื่อบีมไปกระทบกับบาเรียด้านหน้าตัวหุ่น บีมก็หักเหไปทางอื่น
‘ท่านรีอัน ข้าว่าต้องเข้าไปโจมตีระยะประชิดแล้วล่ะท่าน’ รีเฟเรียพูดจากด้านในของหุ่น
“ข้าก็ว่าอย่างนั้นล่ะ แต่ว่าเราไม่มีอาวุธที่โจมตีระยะประชิดได้เลยนะ”รีอันตอบรีเฟเรียอย่างหมดหวัง
‘มีสิท่าน ท่านเห็นปุ่มสีทองทางขวามือเหนือท่านไหม’ รีเฟเรียแนะนำ
แล้วรีอันก็กดปุ่มนั้น จากนั้นหุ่นของรีอันก็ได้เปลี่ยนสภาพ จากหุ่นสีขาวดำ กลายมาเป็นหุ่นสีทอง ส่องประกายระยิบระยับ ส่วนขา ส่วนแขนก็ เปิดออกเพื่อให้ความร้อนระบาย มีปีกนางฟ้าสีทองโผล่ ออกมาจากด้านหลังถึง 6ปีก
“รีเฟเรียนี่มันอะไรรึ” รีอันรีบถามด้วยเสียงที่สงบเยือกเย็น
‘มันคือ อัลติเมทโหมดของโอเมก้าน่ะท่าน’ รีเฟเรียกล่าว
“นั่นสินะ ลุยเลยมั้ย” รีอันเริ่มโจมตีอีกครั้ง
“โทริว ซาซากิ ไปช่วยรีอันกัน” ซึกิโนะพูด
“ซึกิโนะ มองให้ดีๆก่อน มีพวกหุ่นกระจอกอีกเยอะเหมือนกันนะ” ซาซากิ
“โธ่ เธอก็จัดการได้ไม่ใช่เหรอจ้ะ ไม่เชื่อก็ลองถามเอลบีสดูสิ” ซึกิโนะพูดอย่างมีเลศนัย
“แต่....”ซาซากิเถียง
‘ตูม ’เสียงบูสเตอร์ของเอ็กเนส และฟีเรนีสทะยานตามรีอันออกไป
“ชิ...ตามใจ”ซาซากิสบถ
ซาซากิก็ปล่อยโล่ออกจากแขน โล่ห์สีขาวอันนั้นก็ปล่อยลำแสงสีฟ้าออกมา เป็นแนวยาวทำลายศัตรูในวงกว้าง
ทางด้านรีอัน ที่กำลังโจมตีด้วยง้าวขนาดใหญ่ ที่ได้จากการเปลี่ยนเป็นอัลทิเมท โอเมก้า เขาก็พยามกวัดแกว่งง้าวผ่านบาเรีย แต่มันก็ยังผ่านไปไม่ได้ จนมีหุ่นสีดำ ออกมาโจนตีโดยใช้ปีกค้างคาวทั้ง6 ใช่แล้ว ซึกิโนะตามมาสมทบ แล้วซึกิโนะกับรีอันก็พยามโจมตีด้วยง้าวและเคียว แต่ก็ไม่สำเร็จ จนทั้งคู่เจอดาร์คฟรีซ ใช้มีดน้ำแข็งปาใส่ กระเด็นออกมา
‘ท่านซึกิโนะ ข้าว่าโจมตีด้วยเคียวอย่างนี้ไม่ได้ผลหรอกค่ะ’ เสียงของเคราสดังมาจากด้านบนของห้องคนขับในหุ่นเอ็กเนส
“แล้วจะให้ชั้นทำอย่างไรดีล่ะ”ซึกิโนะถามเคราสด้วยอาการตื่นๆ
‘ในเมื่อเคียวของเราเป็นบีม ข้าว่าท่านน่าจะใช้ ปีกทั้ง6ไปโจมตีนะคะ’เคราสแนะนำซึกิโนะ
ในระหว่างนั้นโทริวก็กำลังปล่อยปีกสีเขียวของเขาออก ปีกของโทริวก็แตกออกเป็น กริช ขนาดเล็ก
เอ็กซ์เนสของซึกิโนะก็ปล่อยปีกค้างคาวออก ปีกค้างคาวก็แปลงสภาพกลายเป็นกงจักรทั้ง 6อัน
แล้วกงจักรของซึกิโนะกับมีดของโทริวก็ทะยานออกไปพร้อมกัน
พร้อมกันรีอันที่โจมตีด้วยง้าวอีกครั้งนึง แต่แล้วเมื่ออาวุธของทุกคนเข้าใกล้หุ่นดาร์คฟรีซ มันก็ปล่อยพลังน้ำแข็งออกมา ทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก แล้วย้อนกลับไปโจมตีเจ้าของ
‘ตูม ‘เสียงระเบิดที่เกิดจากกงจักรกลับเข้ามาทำลายหุ่นของซึกิโนะ
“อ้าก!!!!! “เสียงโทริวร้องเมื่อโดนมีดของตัวเอง
“หุ่นเอ็กเนสเสียงหายบริเวณลำตัวค่ะ ความเสียหาย22% “กองเรดาห์หญิงคนหนึ่งพูด
“ฟีเรนีส เสียหาย 32%บริเวณขาค่ะ “
“ทุกคนพอก่อน ให้ชั้นจัดการเอง”รีอันพูดมาที่ยานลูน่า
แล้วรีอันก็นำยานมุ่งเข้าไปปะทะกับศัตรู
“หนอย แก.....”รีอันกัดฟันพูดด้วยความโกรธในขณะทีง้าวของเขาปะทะกับดาบน้ำแข็งของดาร์คฟรีซ
“ยังอ่อนไปนะรีอัน” เสียงของผู้ขับหุ่นดาร์คฟรีซพูดตรงมาถึงรีอัน
“แก....หรือว่าจะเป็น” รีอันตกตะลึงกับเสียงนั้น
“ใช่แล้ว ข้านี่แหละ” เสียงที่เยือกเย็นของคนขับดาร์คฟรีซก็ยังดังออกมา
“เซเรีย!!!!” รีอันตะโกนลั่น
แล้วรีอันก็โจมตีต่ออย่างต่อเนื่อง แต่หุ่นดาร์คฟรีซก็ยังป้องกันเอาไว้ได้
“แก ......แกฆ่าน้องสาวชั้น!!!!!! วันนี้แหละข้าจะเอาคืน” รีอันตะโกนใส่ไมค์
เมื่อทุกคนได้ยินอย่างนั้นแล้ว ต่างก็หยุดการกระทำทุกอย่าง พร้อมกับตกตะลึงอย่างมาก
...........................................
ตอนอยู่บนโลก ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ในเมือง
หญิงสาวผมยาวสีฟ้าใส อายุประมาณ 16ปี ยืนคุยกับชายคนหนึ่งอยู่
“พี่คะ ไปที่ทะเลสาบ กันเถอะค่ะ “ หญิงสาวคนนั้นพูดกับพี่ชายของเธอ
“จ้าไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ตามไป” ชายคนนั้นตอบน้องไป
“ตามมาเร็วๆนะคะพี่รีอัน” หญิงสาวพูดแล้ววิ่งไปทางด้านหน้า
ตกเย็นวันนั้นที่ริมทะเลสาบ
“มิซึกิจัง มิซึกิจังอยุ่ที่ไหนจ้ะ”รีอันตะโกนเรียกน้องสาว
แล้วเมื่อเขาสังเกตเห็นน้ำสีแดงๆที่ไหลมาจาก อีกฝั่งของทะเลสาบ เขาก็รีบวิ่งออกไปดู
สิ่งที่เขาเห็นนั้น คือร่างซึ่งไร้วิญญาณของน้องสาวที่ นอนอยู่บนก้อนหิน
“มิซึกิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” รีอันตะโกนดังลั่นจนได้ยินไปถึงบ้านที่อยู่ถัดจากทะเลสาบไป
แล้วเขาก็สังเกตเห็นชายคนหนึ่งลอยอยู่เหนือน้ำกลางทะเลสาบ ถือมีดอยู่ในมือพร้อมกับใช้มือปาดเลือดออกจากมีด เมื่อรีอันเห็นเช่นนั้น เขาจึงรีบว่ายน้ำไป แต่แล้วเมื่อเขาลงน้ำ ชายคนนั้นก็หายไปทิ้งไว้แต่เพียงเลือดของหญิงสาวอันบริสุทธิ์
แล้วรีอันก็ขึ้นมาอุ้มร่างของน้องสาวแล้วนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น
เข้าวันรุ่งขึ้น
รีอันก็นำร่างของน้องสาวไปฟังไว้ที่บนผาริมทะเล เมื่อเขาฝังร่างของน้องสาวแล้วสวดให้เสร็จแล้ว เขาก็หันหลังเพื่อที่จะเดินกลับ เงาของชายคนนั้นก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเขา เมื่อรีอันสังเกตเห็น เขาก็รีบหมุนตัวไปเตะเงานั้น แต่มันก็หายไปอีกครั้ง แล้วมันก็ทิ้งคำพูดด้วยเสียงที่เย็นยะเยือกไว้
“ข้าคือเซเรีย “
แล้วรีอันก็เดินกลับไปที่หลุมศพน้องสาวแล้วพูดออกมาว่า
“มิซึกิพี่จะต้องแก้แค้นให้น้องให้ได้ พี่ขอสาบาน”
……………………………………………………….
Chapter 6 End…
To be continued…….
Fiction